Корпус чувашского языка

Уҫӑ сӑрт тӑрӑх витӗр касса вӗрекен ҫил ҫинче выртакан гитлеровецсем пирӗн куҫ умӗнчех шӑнса хытса кӑмӑрчакланса пыраҫҫӗ.

Гитлеровцы, лежавшие на открытом скате, обдуваемом ледяным ветром, замерзали на наших глазах.

Веселый ятлӑ салари ҫапӑҫу // Илле Тукташ. Ковпак С.А. Путивльрен Карпата ҫитиччен: повесть. Вырӑсларан И. Тукташ куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1948. — 128 с.

Кунта, питӗ ачашлӑн лӑпкаса вӗрекен ҫиле хирӗҫ тӑрса, кӑвак Днепрӑн илемӗпе киленсе тата Шевченкон Кашнинех хӑйне ирӗк, Хӑйӗн анлӑ ҫул… тенӗ сӑмахӗсене аса илсе, вырӑнтан хускалмасӑр, пӗр вӗҫӗмсӗр тӑрас килет.

Так без конца и стояла бы здесь, подставив лицо ласковому ветру, любуясь синим Днепром, вспоминая слова Шевченко: У всякого своя доля И свой путь широкий…

Анлӑ ҫул // Василий Юдин. Кошевая Е. Ывӑлӑм ҫинчен: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1950. — 208 с.

Кас-кас вӗрекен ирхи ҫил ӑна хӑй ӑҫтине астуса илтерчӗ.

Утренний ветер, жгучий и резкий, вывел ее из оцепенения.

XVI сыпӑк // Григорий Алентей. Джованьоли, Р. Спартак: роман / вырӑсларан Г.Алендей куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1950. — 332 с. — 11–314 с.

Тамӑкра вара шуйттансем кӑлпаснике ҫухавинчен ярса тытаҫҫӗ те ҫатма ҫине лартаҫҫӗ — шаритлен, чунӑм, ташла вӗри ҫатма ҫинче, унтан тата вӗрекен смала ӑшӗнче ларӑн та хӗртнӗ тимӗре чӗлхӳпе ҫуллӑн…

А в аду черти схватят колбасника за шиворот — и на сковородку: поджарься, голубчик, потанцуй на горячей сковородочке… потом в кипящей смоле посидишь да раскаленную плиту языком полижешь…

1 // Леонид Агаков. Жарков Л.М. Хастар тусӑм ҫинчен ҫырнӑ повесть. Вырӑсларан Л. Агаков куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1957. — 300 с.

Тӑвӑл ахӑрашрӗ, ҫиҫӗм приёмнӑй пӳлӗме ҫине-ҫине хӑрушшӑн ҫутатрӗ, аслати сасси пӗтӗм ҫурта кисрентерчӗ, ҫумӑрпа пӑр шавлани илтӗнчӗ, ҫурҫӗртен вӗрекен ҫил алӑксем витӗр, чӳречесем витӗр, мӗнпур хушӑксем витер шӑхӑрса вӗрет.

Буря бушевала, и частые молнии наполняли приемную мрачным сиянием, ужасные рассказы грома потрясали дом до самого основания; шум града и дождя слышался с необыкновенной силой между раскатами грома, а сильный северный ветер, яростно бушуя, дул с пронзительным свистом в двери, окна, во все щели.

VI сыпӑк // Григорий Алентей. Джованьоли, Р. Спартак: роман / вырӑсларан Г.Алендей куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1950. — 332 с. — 11–314 с.

Юханшыв кукӑрӑлса юхнӑ тӗлте Ефим Кондратьевичӑн пӳрчӗ ҫыран хыҫне пытанса юлать, ҫӳлте Миша вучахӗн тӗтӗмӗ саланса каять, хирӗҫле вӗрекен сулхӑн ҫилпе пӗрле Костьӑна ҫӗнӗ туйӑмсем ярса илеҫҫӗ, ҫӗнӗ шухӑшсем килсе тухаҫҫӗ.

Скрывается за излучиной домик Ефима Кондратьевича, тает в вышине дымок Мишиного костра, и вместе со свежим встречным ветром Костю охватывают новые чувства, набегают новые мысли.

Эпир курнӑҫӑпӑр-ха // Николай Евстафьев. Дубов Н.И. Юханшыв ҫинчи ҫутӑсем: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 144 с.

Ефим Кондратьевич пушӑ чӗлӗмне ӗмет, Костя вара мӗн чухлӗ май килне таран пӗчӗкрех пулса пӗшкӗнсе ларма тӑрӑшать, — вӑйлӑн вӗрекен ҫил ҫинче йӗпе тумпа ларасси шӑрӑх кун шӑпӑртаткалакан ҫумӑр ҫине чупса тухасси пек хаваслӑ япала мар.

Ефим Кондратьевич сосет пустую трубку, а Костя старается сесть так, чтобы сделаться как можно меньше — сидеть мокрому под порывистым ветром совсем не так весело и приятно, как выбежать в жаркий день под слепой дождик.

Ҫирӗп пул, Константин! // Николай Евстафьев. Дубов Н.И. Юханшыв ҫинчи ҫутӑсем: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 144 с.

Лӑкӑртатса вӗрекен шыв витринчен лавр ҫулҫипе пӑрӑҫ шӑрши кӗрет.

От ведра, в котором бурлит закипающая вода, пахнет лавровым листом и перцем.

Утрав ҫинче // Николай Евстафьев. Дубов Н.И. Юханшыв ҫинчи ҫутӑсем: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 144 с.

Ҫиппине татса, вӑлтисене пӑрахса хӑварсах, Костя икӗ аллипе ҫӑрттана сухисенчен тытса, вӗрекен сӑмавара хӑй умӗнче йӑтса пынӑ пек, йӑтса каять.

Оборвав поводок, оставив удочки, Костя, обеими руками взяв щуку под жабры, несет ее перед собой, как кипящий самовар.

Утрав ҫинче // Николай Евстафьев. Дубов Н.И. Юханшыв ҫинчи ҫутӑсем: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 144 с.

Гусев Лося хул пуҫҫи ҫине хучӗ те — вӗсем тӗтреллӗ тӗпсӗрлӗх ҫийӗн ҫакӑнса тӑракан пусмапа, сӗм тӗттӗмлӗхре вӗрекен кӳлӗ ҫийӗнчи кӗперпе каялла кайрӗҫ.

Гусев перекинул Лося через плечо, — и они пошли обратно через мосты над кипящим в тьме озером, по лесенкам, повисшим над туманной пропастью.

Тарни // Алексей Леонтьев. Толстой А. Н. Гарин инженер гиперболоичӗ; Аэлита (Марс пӗтмӗшӗ): романсем; Алексей Леонтьев куҫарнӑ. — Шупашкар: Ҫӗнӗ Вӑхӑт, 2014. — 495 с. — 319–494 с.

Ылтӑн Ҫӗр Хапха хули сиксе вӗрекен хумсен айӗнче ҫухалать.

Город Золотых Ворот погрузился в кипящие волны.

Аэлитӑн иккӗмӗш калавӗ // Алексей Леонтьев. Толстой А. Н. Гарин инженер гиперболоичӗ; Аэлита (Марс пӗтмӗшӗ): романсем; Алексей Леонтьев куҫарнӑ. — Шупашкар: Ҫӗнӗ Вӑхӑт, 2014. — 495 с. — 319–494 с.

Тӑпра ӑшӗнче, хӗрес айӗнче выртакан Катя ҫийӗн вӗрекен ҫил.

Осенний ветер над Катей, лежащей в земле, под крестом.

Ыйхӑсӑр ҫӗр // Алексей Леонтьев. Толстой А. Н. Гарин инженер гиперболоичӗ; Аэлита (Марс пӗтмӗшӗ): романсем; Алексей Леонтьев куҫарнӑ. — Шупашкар: Ҫӗнӗ Вӑхӑт, 2014. — 495 с. — 319–494 с.

Ялавӗсене тинӗсрен вӗрекен ҫил вӗлтӗртеттерсе тӑрать.

Флаги хлопали от морского ветра.

Буратино кӗнекине сутать те пуканесен театрне кайма билет илет // Иван Викторов. Толстой А.Н. Ылтӑн ҫӑраҫҫи е Буратино курнӑ тӗлӗнмелле мыскарасем: [юмах]; вырӑсларан И. Викторов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 135 с.

Анчах илемлӗ вучахӗ те, вучахра ҫунакан вут-шанкипе кӑварӗ те, вут ҫинче ҫакӑнса тӑрса вӗрекен хуранӗ те, — чӑн япаласем пулман, — вӗсем кивӗ пир татӑкӗ ҫине ӳкерсе хунӑ ӳкерчӗксем кӑна пулнӑ.

Но красивый очаг, и огонь в очаге, и котелок, кипящий на огне, были не настоящие — нарисованы на куске старого холста.

Карло йывӑҫ пукане тӑвать те ӑна Буратино ят парать // Иван Викторов. Толстой А.Н. Ылтӑн ҫӑраҫҫи е Буратино курнӑ тӗлӗнмелле мыскарасем: [юмах]; вырӑсларан И. Викторов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 135 с.

Вӗсем варкӑш ҫил вӗрнӗ чух ачашшӑн шавланӑшӑн юрататӑп, вӗсем кӑнтӑрпа хӗвелтухӑҫ енчен вӗрекен, иртнӗ вӑхӑтсенче питӗ хӑрушӑ пулнӑ типӗ ҫил ахӑрса килсен чӗтрене-чӗтрене, анчах та парӑнмасӑр, вӑйпа сирсе янӑшӑн юрататӑп, вӑрманти ҫӗнӗ кайӑксене йышӑнса вырнаҫтарнӑшӑн, июльри шӑрӑхра сулхӑн парса тӑнӑшӑн юрататӑп, юлашкинчен — вӑл манӑн пурнӑҫӑн та, Евсеич пурнӑҫӗн те пысӑк пайӗ, тата манпа юнашар енчен енне сулланарах утса пыракан Петьӑн пӗтӗм пурнӑҫӗ пулнӑшӑн юрататӑп.

Люблю за ласковый шум во время легкого ветерка; за силу, с которой они, содрогаясь, отражают налеты страшного когда-то юго-восточного суховея; за то, что они приютили новых лесных птиц; за прохладу в июльский зной; люблю и за то, что в них большой кусок и моей жизни, и жизни Евсеича, и вся целиком жизнь Пети, который шагает вразвалку рядом со мною.

Гришка Хват // Леонид Агаков. Троепольский, Г. Н. (1905-1995). Вунҫиччӗмӗш Прохор тата ыттисем: (агроном ҫырса пынисем). [Л. Я. Агаков куҫарнӑ]. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 132 с. — 18–40 с.

Машинӑна самантрах чарса лартрӗҫ, пароход хӑй ураписем айӗнчен кӑпӑк кӑларса чарӑнса тӑчӗ, хӗвел аннӑ чухнехи хӗрлӗ пайӑркисем ӑна юнлантарса ячӗҫ; ҫав вӗрекен юн ӑшӗнче, пароход хыҫӗнчен инҫетре ӗнтӗ, хура кӗлетке чӑмпӑлтататчӗ, пӗтӗм чуна чӗтретсе ямалла тискеррӗн кӑшкӑрни шыв ҫинче янтӑратчӗ.

Машину быстро застопорили, пароход остановился, пустив из-под колес облако пены, красные лучи заката окровавили ее; в этой кипящей крови, уже далеко за кормой, бултыхалось темное тело, раздавался по реке дикий крик, потрясавший душу.

XI. // Феодосия Ишетер. Горький М. Ҫынсем патӗнче: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 256 с.

Йытӑсем уласа ячӗҫ, ҫынсем, пушар хӑйсем енне килесрен хӑраса, пӑшӑрхана пуҫларӗҫ, анчах кӑнтӑртан вӗрекен вӑйлӑ ҫил ӑна урӑх енне хӑваласа кайрӗ.

Выли собаки, люди метались в ужасе, не зная, не на них ли идет пожар, но сильный южный ветер гнал пламя в другую сторону.

III // Л. Борисова. Сенкевич Генрик. Ҫӑкӑр шыраса: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 62 с.

Анчах ҫурҫӗр-хӗвелтухӑҫӗнчен вӗрекен ҫил шӑнса хытнӑ питсенчи куҫҫуле шӑла-шӑла илчӗ.

Но ветер, как рукой, быстро стер слезы с холодных, застывших лиц.

23 // Александр Яндаш. Чосич, Д. Хӗвел инҫетре: роман / вырӑсларан А.Яндаш куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1958. — 352 с.

Тисса ҫинчен вӗрекен ҫил, хӑйӗн ҫуначӗ ҫине лартса, чечеклӗ садсен ырӑ шӑршне, юханшыв сулхӑнлӑхне илсе килет.

Прибрежный тисский ветерок нес на своих крыльях хмельной дух цветущих садов и речной свежести.

11 // Василий Алентей. Авдеенко А.С. Тисса хӗрринче: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956. — 196 с.

Тисса леш енчен вӗрекен уҫӑ ҫил шинель аркисене силлет.

Свежий затисский ветерок трепал полы шинели.

8 // Василий Алентей. Авдеенко А.С. Тисса хӗрринче: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956. — 196 с.