Корпус чувашского языка

Поиск

Шырав ĕçĕ:

алӑк сăмах пирĕн базăра пур.
алӑк (тĕпĕ: алӑк) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Пысӑк мар тӗттӗм коридорпа иртсе, председатель ларакан пӳлӗм алӑкӗ патне ҫитрӗ, вӑл алӑк кӑштах уҫӑлса тӑнине курсан, чарӑнса тӑчӗ те тӗлӗнсех кайрӗ: Казаков умӗнче Сергейпе Хрестук тӑраҫҫӗ.

Помоги переводом

Пушӑ чӳлмек // Геннадий Пласкин. Пласкин Г. А. Ҫавраҫил: Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1993. — 288 с.

Акӑ вӑл вырӑнӗ ҫинчен асӑрханса тӑчӗ, кӗсйинчи электрохунарне тытса пӑхрӗ, пӗр сасӑ тумасӑр ерипен картишне тухрӗ, подвал алӑкӗн ҫӑрине уҫса кӗчӗ, шалтан ҫаклатса, хунарӗпе ҫутатрӗ, алӑк хыҫӗнчи тимӗр кӗреҫене илчӗ те тӗрлӗрен пичкесемпе ещӗксем хушшипе хӗсӗнсе, малалла иртрӗ, тепӗр енчи кӗтесе ҫитсен, чӗркуҫҫи ҫине кукленсе ларчӗ.

Помоги переводом

Килте // Геннадий Пласкин. Пласкин Г. А. Ҫавраҫил: Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1993. — 288 с.

Юлашкинчен вӑл хӑй паҫӑр тухнӑ алӑк патне пычӗ те виҫӗ хутчен аллисене шаплаттарса ҫапса илчӗ — тӗпелти алӑкран ҫап-ҫамрӑк хӗрарӑм кӗрсе тӑчӗ.

Помоги переводом

Шаккур патӗнче // Геннадий Пласкин. Пласкин Г. А. Ҫавраҫил: Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1993. — 288 с.

Вӑл ура ҫине сиксе тӑчӗ, алӑк патнелле утрӗ, алӑка уҫма тӑрсан каласа хучӗ:

Помоги переводом

13. Аттенее ҫӗр кирлӗ // Куҫма Турхан. Турхан К. С. Сӗве Атӑла юхса кӗрет: Истори романӗ. Иккӗмӗш кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1994. — 559 с.

Алӑк патӗнче тата шалти пӳрте кӗмелли алӑк хыҫӗнче — вырӑнсем.

В передней у дверей стояли кровати,

Трактирти хӗр // Хветӗр Уяр. Уяр Ф. Е. Шурча таврашӗнче. 2 кӗнекеллӗ роман. 2-мӗш кӗнеке. Таркӑн. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке изд-ви, 1994. — 398 с.

Салакайӑк тепӗр каҫ каллех путвал алӑкне пырса уҫрӗ, Михапара ӳкӗтлесе ҫавӑрма хӑтланса ӑна хӑратса та, йӑпатса та пӑхрӗ, Михапар пупа хирӗҫ алӑк умне пырса тӑчӗ те пӗр сӑмах та чӗнмерӗ.

На другую ночь Салагаик снова явился к Мигабару, уговаривал, запугивал, однако тот, как обещал, не проронил ни единого слова, не взглянул ни разу в его сторону.

Серепе // Хветӗр Уяр. Уяр Ф. Е. Шурча таврашӗнче. 2 кӗнекеллӗ роман. 1-мӗш кӗнеке. Таната. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1994. — 359 с.

Тепӗр ҫӗрте кунта алӑк тет те аллине кӑшт ҫеҫ хускатать: тӗрӗс, алӑк

Здесь дверь — рука безошибочно нащупывает дверь…

Серепе // Хветӗр Уяр. Уяр Ф. Е. Шурча таврашӗнче. 2 кӗнекеллӗ роман. 1-мӗш кӗнеке. Таната. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1994. — 359 с.

Тем вӑхӑтран алӑк уҫӑлчӗ те Павӑл алӑк хыҫне пулчӗ.

Помоги переводом

1 // Петр Осипов. Осипов, П. Н. Элкей Павӑлӗ: хроникӑллӑ роман. 3-мӗш кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1984. — 240 с. — 3–231 с.

Нухрат васкамасӑр алӑка уҫрӗ, васкамасӑр кӗрсе тӑчӗ, унтан алӑк янаххи ҫумне таянчӗ.

Помоги переводом

7. Мӑн кӑмӑллӑ хӗр ача // Куҫма Турхан. Турхан К.С. Сӗве Атӑла юхса кӗрет: истори романӗ. Пӗрремӗш кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1994. — 607 с. — 9–606 с.

— Пӗр алӑк… ытти алӑк та уҫӑ.

 — Одна дверь… и все двери были открыты.

XXII сыпӑк // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пиллӗкмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 432 с. — 229–414 с.

Ҫывӑх ҫыннин сӳрӗк-япӑх кӑмӑлне хӑваласа яма ҫӑмӑллӑн, хаваслӑн пекех, ӑшӑ ыр сунӑмпа тата алӑри чечексемпе пырса кӗнӗн — Моргиана алӑк ҫӑрине уҫрӗ, анчах алӑк сарӑлса уҫӑлнӑ май ун хыҫӗнче Джесси хальлӗхе курӑнмасть; вӑл кунтах тесе шухӑшласа Моргиана тӳссе тӑраймарӗ:

Легко, почти весело, как с приветом и цветами в руках входят прогнать дурное настроение близкого человека, Моргиана отперла дверь, но пока дверь распахивалась, за ней еще не могла быть видна Джесси; думая, что она здесь, Моргиана сказала:

XXII сыпӑк // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пиллӗкмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 432 с. — 229–414 с.

Хӑйне алӑк ҫумне ҫурӑмӗпе сӗвенсе темӗнле коридорта тӑнӑн, умӗнче вара, аякра, ансӑр алӑка курнӑн туять.

Ей казалось, что она стоит в каком-то коридоре, прислонясь спиной к двери, и видит впереди себя узкий далекий выход.

XIX сыпӑк // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пиллӗкмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 432 с. — 229–414 с.

Тарӑхнипе ытлашширех персе ятӑм ахӑр, кирлӗ мар персе янӑшӑн мана каҫарма ыйтатӑн; алӑка тӗллесе кӑтартрӑм та хам тӳрех кунтан кайрӑм, мӗншӗн тесен ҫапларах шухӑшларӑм: енчен те мана шӑнкӑравлатӑн тӑк — пӗлех эппин: эпӗ алӑк умӗнче йытӑ пек вӗлтӗртеттерсе тӑмастӑп, хамӑн ӗҫӗмсемпе ҫӳретӗп.

В сердцах я наговорила лишнее и прошу меня извинить, если не так сказала, только показала на дверь, а сама скорее ушла, потому что, думаю, если ты меня позвонишь, так знай же, что я не вертелась у двери, как собака, а была по своим делам.

XXVII сыпӑк // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пиллӗкмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 432 с. — 7–227 с.

Ахаль пусмапа эпӗ Андрей Фильс хыҫҫӑн пӗчӗк коридора иртрӗм; ун вӗҫӗнче хулӑн алӑк римла I ҫутӑ сапалакан хушӑксемпе ӗренкеленнӗ; алӑк леш енче калаҫу, кулӑ, шӑхӑрав илтӗнеҫҫӗ.

По обыкновенной лестнице прошел я за Андреем Фильсом в маленький коридор; в самом конце его освещенными щелями рисовалось римское I закрытой двери, за нею слышались разговор, смех и свист.

III. Никампа нимӗн валли те мар // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Тӑваттӑмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 385–426 с.

Пӑшал кӳпчекӗсем алӑкран тепӗр ӑстрӑм хыттӑн та вӑрӑммӑн тӑрӑслаттарчӗҫ, ҫавӑнпах Горн алӑк ӳкесрен сыхланса сисмесӗрех аллине тӑсрӗ.

Свежие удары прикладом в дверь забарабанили так часто и увесисто, что Горн невольно протянул руку, ожидая ее падения.

IX // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Тӑваттӑмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 319–383 с.

Халӗ алӑк леш енче мӑкӑртату илтет, ку, ахӑртнех, аптӑрава пӗлтерет; ҫапах та сӑлӑп каллех туртӑнчӗ, алӑк ансӑр хушӑкпа уҫӑлчӗ, майӗпен сарӑлчӗ те унта пуҫ курӑнать.

Теперь за дверью он услышал бормотание, означавшее, должно быть, недоумение; однако запор снова отодвинулся, и дверь открылась небольшой щелью, постепенно расширявшейся, пока в ней не показалась голова негра.

VII. Зимбауэни каварҫисем // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Тӑваттӑмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 165–317 с.

Ҫак пӳлӗм е пӗчӗк зал, пӗртен пӗр люстрӑн шуранка тӗксӗм ҫутипе, — ку ӳпӗнтернӗ конус евӗр ҫакӑнса тӑракан янкӑр таса шарсен чӑн-чӑн ахах-мерчен пуххи, — мана хӑй ҫине куҫ илтерми пӑхтарать; эпӗ унӑн селӗм хӑтлӑхне киленсе сӑнатӑп, акӑ ман хыҫра тата мӗн те-тӗр ҫук-ши тесе ҫаврӑнса пӑхрӑм та куратӑп: Дюрок кресло ҫинчен ҫӗкленчӗ, аллине алӑк еннелле тӑсрӗ; унта алӑк йӗрӗ тӗлӗнче шурӑ кӗпеллӗ пиҫӗ хӗр чарӑнса тӑнӑ, сӑнӗ ҫунать, анчах лӑпкӑ, малалла тӳп-тӳррӗн, хӑюллӑн ярса пусрӗ.

Эта комната или маленькая зала, с белым матовым светом одной люстры, — настоящего жемчужного убора из прозрачных шаров, свесившихся опрокинутым конусом, — совершенно остановила мое внимание; я засмотрелся в ее прекрасный уют, и, обернувшись наконец взглянуть, нет ли еще чего сзади меня, увидел, что Дюрок встал, протянув руку к дверям, где на черте входа остановилась девушка в белом и гибком, как она сама, платье, с разгоревшимся, нервно спокойным лицом, храбро устремив взгляд прямо вперед.

XVIII // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Тӑваттӑмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 7–163 с.

Алӑк патне ҫитнӗ тата ун патӗнчен ҫӗр ай ҫулӗ тӗлне таврӑннӑ чухнехи тӗрлӗ хускану-куҫӑмра чи теветкелли — ансӑр алӑк лаптӑкӗн хӳтлӗхӗнчи икӗ утӑм.

Из всех манипуляций прохода к двери и обратно эти два шага под прикрытием узкой дверной плоскости были острейшим испытанием риска.

XV сыпӑк // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Виҫҫӗмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 7–281 с.

Алӑк ҫурт вӗҫӗнче сылтӑм енче пулин те — анчах фасадра, алӑка шалти хапха хуралҫи курать.

 — Дверь хотя и с правого крыла на конце здания, но она расположена по фасаду, ее видит часовой внутренних ворот.

X сыпӑк // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Виҫҫӗмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 7–281 с.

Тӗттӗмленсен лавккаҫӑ алӑка шалтан болтпа питӗрчӗ те хыҫалти калинккерен пӗчӗк картише, пушӑ енчӗксемпе пичкесем купаласа тултарнӑ ҫӗре тухрӗ, алӑк ҫине тултан ҫӑра ҫакрӗ, анчах уҫҫине пӑрмарӗ.

С наступлением ночи лавочник закрыл дверь изнутри на болт, после чего вышел черным ходом через маленький двор, загроможденный пустыми ящиками и бочонками, и повесил на дверь снаружи замок, но не повернул ключа.

VII сыпӑк // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Виҫҫӗмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 7–281 с.

Страницы:

Сайт:

 

Статистика

...подробней