Корпус чувашского языка

Поиск

Шырав ĕçĕ:

Мишаткӑна (тĕпĕ: ) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Ҫыран хӗрринче, пристане анакан сукмак хӗрринче, вӑл инҫетренех Мишаткӑна курчӗ те ун патне чупса пырасран хӑйне хӑй тытса чарма аран чӑтӑм ҫитерчӗ.

Еще издали он увидел на спуске к пристани Мишатку и еле удержался, чтобы не побежать к нему.

XVIII // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Алли-ури сӳрӗккӗн те хевтесеррӗн хускалакан пулчӗ, ҫапах та Мишаткӑна кӗрепле туса пачӗ-пачех.

Движения его стали вялы и неуверенны, но грабли Мишатке он все же смастерил.

II // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Илтетӗн-и, чӗппӗм? — утнӑ ҫӗртех каласа хӑварчӗ вӑл лаҫ патӗнче вылякан Мишаткӑна.

Слышишь, родимушка? — на ходу обратился он к игравшему возле стряпки Мишатке.

XXIV // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Ҫавӑнтанпа, хирӗҫ-мӗн пулсан, вӑл Мелеховсене нихӑшне те сывлӑх сунмарӗ, сӑмса шӑтӑкӗсене саркалантарса, вӗсен умӗнчен эсрелле мӑнаҫлӑн пӑрӑнса иртрӗ, анчах Мишаткӑна ӑҫта та пулин курсан, шиклӗн йӗри-тавралла пӑхкаларӗ те, ҫывӑхра никам та ҫук пулсан, — ун патне ыткӑнса пычӗ, пӗшкӗнсе кӑкӑрӗ ҫумне чӑмӑртарӗ, ачан хӗвелпе пиҫнӗ пӗчӗк ҫамкипе мелеховсенле сивлекрех хура куҫӗсенчен чуптуса, кулса та макӑрса, ҫыхӑнусӑррӑн пӑшӑлтатрӗ:

С той поры при встречах она не здоровалась ни с кем из Мелеховых, с сатанинской гордостью, раздувая ноздри, проходила мимо, но, завидев где-нибудь Мишатку, пугливо оглядывалась и, если никого не было поблизости, подбегала к нему, наклонившись, прижимала его к груди и, целуя загорелый лобик и угрюмоватые черные, мелеховские глазенки, смеясь и плача, бессвязно шептала:

XXI // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Ильинична ҫавӑн чухнех Аксиньйӑпа курса калаҫма, Мишаткӑна ан тивтӗр, ӑна кучченеҫсемпе те, юмах ярса кӑтартса та ан илӗрттӗр тесе, хытах калама шутларӗ.

Тогда же Ильинична решила поговорить с Аксиньей и твердо заявить ей, чтобы она оставила Мишатку в покое и не снискивала его расположения ни подарками, ни рассказыванием сказок.

XXI // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Ильинична, тутине чӑмӑртаса, Мишаткӑна итлесе пӗтерчӗ те хытарсах каларӗ:

Ильинична, поджав губы, выслушала Мишаткину исповедь, строго сказала:

XXI // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Вӑл Мишаткӑна хӑлхинчен темскер пӑшӑлтатса каларӗ, унтан хӑй ҫумӗнчен сирчӗ те куҫӗнчен тинкерсе пӑхрӗ, чӗтре пуҫланӑ тутине ҫӑт чӑмӑртаса, асаплӑ та мӗскӗн кулӑпа аран кулса илчӗ:

Она что-то зашептала Мишатке на ухо, потом отстранила его, пытливо посмотрела в глаза, сжала задрожавшие губы и, с усилием улыбнувшись жалкой, вымученной улыбкой, спросила:

XVI // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

— Чӗнӗр-ха каялла Мишаткӑна!

— Верните Мишатку!

XVI // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Турт ӑна сухалӗнчен!.. — Унтан старик, Мишаткӑна Григорий аллинчен йӑтса илсе, пуҫ тӑрринелле ҫӗклесе тытрӗ.

Тягай его за бороду!.. — И старик, выхватив из рук Григория Мишатку, высоко поднял его над головой.

VIII // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Наталья ура ҫине тӑрса, Мишаткӑна ҫупса ячӗ:

Наталья встала и отшлепала Мишатку, приговаривая:

VIII // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Наталья Мишаткӑна алла тытса ҫӳлелле ҫӗклерӗ.

Наталья схватила на руки Мишатку, высоко подняла его.

IV // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Карчӑк, хай патне ыткӑнса пынӑ Мишаткӑна алла ытамласа илсе, унпа пӗрле кухньӑна кӗрсе кайрӗ ҫеҫ — Дон леш енчен каллех винтовкӑсемпе ҫунтара пуҫларӗҫ те хӗрлӗармеецсем мелеховсен картишӗнчен тухса каймасӑр та пеме чарӑнмарӗҫ.

Как только старуха схватила на руки прибежавшего Мишатку и ушла с ним в кухню, стрельба возобновилась и продолжалась до тех пор, пока красноармейцы не покинули мелеховский двор.

IV // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Сехри хӑпнӑ Ильинична Мишаткӑна шырама кил хушшине вирхӗнсе тухрӗ.

Испуганная Ильинична бросилась во двор искать Мишатку.

IV // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Петро, пӗчӗк ачасемшӗн каҫсах каяканскер, Мишаткӑна ҫитерсе аппаланчӗ; выляса, унӑн пичӗпе сӑмсине турӑхпа сӗре-сӗре вараларӗ.

Петро, крепко любивший детишек, кормил Мишатку; балуясь, мазал ему кислым молоком щеки и нос.

XIV // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Страницы:
  • 1

Сайт:

 

Статистика

...подробней