Корпус чувашского языка

Поиск

Шырав ĕçĕ:

Митрич (тĕпĕ: ) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Казаксем, Бунчук патне пырса, хӑйсен пирчесе хытнӑ аллисене кӑнтарчӗҫ, хунар ҫутинче унӑн пысӑк та тӗксӗм сӑнлӑ питӗнчен пӗшкӗне-пӗшкӗне пӑхрӗҫ, ӑна е Бунчук, е Илья Митрич, е Илюша тесе чӗнчӗҫ.

Казаки подходили к Бунчуку, совали черствые краюхи ладоней, наклоняясь, вглядывались при свете фонаря в его большое, угрюмоватое лицо, называли то Бунчуком, то Ильей Митричем, то Илюшей.

XVII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

— Сире ҫеҫ кӗтетпӗр, Яков Митрич.

— Только вас, Яков Митрич, и поджидали.

XI // Феодосия Ишетер. Бубеннов, Михаил Семёнович. Шурӑ хурӑн: роман; пӗрремӗш кӗнеке; вырӑсларан Феодосия Ишетер куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 382 с.

Митрич, — ҫурӑлса кайӑн!.. — терӗ ӑна пӗр ӗҫлекенӗ.

— Митрич, — лопнешь!.. — предупредил его один из рабочих.

Коновалов // Александр Алга. Максим Горький. Сочиненисем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 70–118 стр.

— Тӗрӗсне те тӗрӗс, Захар Митрич! — хӗпӗртесе ӳкрӗ Катерина.

— А и правда, Захар Митрич! — обрадовалась Катерина.

38-мӗш сыпӑк // Валентин Урташ. Алексей Мусатов. Стожар. Валентин Урташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

— Чӗрӗ шӑмӑ шӑнӑҫать, Захар Митрич.

— В тесноте — не в обиде, Захар Митрич.

38-мӗш сыпӑк // Валентин Урташ. Алексей Мусатов. Стожар. Валентин Урташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

— Захар Митрич, каллех пӗркунхи сӑмах.

— Захар Митрич, опять я за старое.

38-мӗш сыпӑк // Валентин Урташ. Алексей Мусатов. Стожар. Валентин Урташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

— Захар Митрич, тата мӗн тӑвас? — ыйтрӗ вӑл мучирен.

— Захар Митрич, что еще надо? — спрашивал он деда.

35-мӗш сыпӑк // Валентин Урташ. Алексей Мусатов. Стожар. Валентин Урташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Эпӗ сана, Захар Митрич, татах та савӑнтарма пултаратӑп, — терӗ учитель: — эпӗ унта, районта, хамӑрӑн «Коншаковкӑна» кӑтартрӑм.

— И еще порадую, Захар Митрич, — сказал учитель: — я там, в районе, «коншаковку» нашу показывал.

33-мӗш сыпӑк // Валентин Урташ. Алексей Мусатов. Стожар. Валентин Урташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

— Вулӑр, Захар Митрич, акӑ мӗн ҫыраҫҫӗ Стожар ҫинчен.

— Читайте, Захар Митрич, что о Стожарах пишут.

33-мӗш сыпӑк // Валентин Урташ. Алексей Мусатов. Стожар. Валентин Урташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Ӑҫта-ха унта Захар Митрич?

Где там Захар Митрич?

33-мӗш сыпӑк // Валентин Урташ. Алексей Мусатов. Стожар. Валентин Урташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

— Тавах, Захар Митрич!

— Спасибо, Захар Митрич!

32-мӗш сыпӑк // Валентин Урташ. Алексей Мусатов. Стожар. Валентин Урташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

— Ырӑ мар япала ку, Захар Митрич? — учитель Захар еннелле ҫаврӑнчӗ, — сысна тавраш кӗмен, пӑрлӑ ҫумӑр пулман, тулӑ пурпӗрех тӗшӗрӗлнӗ.

— Чрезвычайное событие, Захар Митрич! — Учитель обернулся к Захару, — свиньи не забегали, града не было, а пшеница помята…

26-мӗш сыпӑк // Валентин Урташ. Алексей Мусатов. Стожар. Валентин Урташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Эх, эсир те ҫав Захар Митрич! — терӗ учитель.

Экий вы, Захар Митрич! — с упреком сказал учитель.

24-мӗш сыпӑк // Валентин Урташ. Алексей Мусатов. Стожар. Валентин Урташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Ӑҫтан тупнӑ-ха эсӗ ӑна, Захар Митрич? — сасартӑк учитель Машӑна хӑй патне кӑчӑк туртса илчӗ те: — Эсир Санькӑпа иксӗр ман пата мӗн тесе ҫырнӑччӗ-ха?

Но откуда же она у вас, Захар Митрич? — Учитель вдруг поманил к себе Машу: — А вы мне с Саней что писали?

24-мӗш сыпӑк // Валентин Урташ. Алексей Мусатов. Стожар. Валентин Урташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

— Ара, Захар Митрич… ку вӗт… — учитель каялла ҫаврӑнса старике аллинчен тытрӗ, — Егор Платонӑч тулли?

— Позвольте, Захар Митрич… да это… — учитель обернулся и схватил старика за руку, — Егора Платоныча пшеница?

24-мӗш сыпӑк // Валентин Урташ. Алексей Мусатов. Стожар. Валентин Урташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

— Инҫете каяҫҫӗ вӗсем, Захар Митрич!

— Далеко шагают, Захар Митрич!

24-мӗш сыпӑк // Валентин Урташ. Алексей Мусатов. Стожар. Валентин Урташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

— Эсир те ҫав, Захар Митрич, мӑнукӑрпа чаплах пурӑнмастӑр пулас.

— А и вы, Захар Митрич, незавидно с внуком живете.

20-мӗш сыпӑк // Валентин Урташ. Алексей Мусатов. Стожар. Валентин Урташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

— Хӗрхен хӑвна, Захар Митрич, — терӗ председатель.

— Ты бы, Захар Митрич, поберег себя, — сказала ему председательница.

20-мӗш сыпӑк // Валентин Урташ. Алексей Мусатов. Стожар. Валентин Урташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

— Аптӑратӑн-им, Захар Митрич? — ыйтрӗ Лена, кӑштах выртса канмаллаччӗ.

— Нездоровится, Захар Митрич? — спросила его Лена, — вы бы полежали.

18-мӗш сыпӑк // Валентин Урташ. Алексей Мусатов. Стожар. Валентин Урташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

— Сирӗн кунта лайӑх ҫав, Захар Митрич! — терӗ Лена.

— Хорошо у вас, Захар Митрич! — призналась Лена.

17-мӗш сыпӑк // Валентин Урташ. Алексей Мусатов. Стожар. Валентин Урташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Страницы:

Сайт:

 

Статистика

...подробней