Корпус чувашского языка

Поиск

Шырав ĕçĕ:

Лукичӑн (тĕпĕ: ) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Виталий Лукичӑн сывлӑхлӑ пулас ӗмӗт пур.

Помоги переводом

Хӑй тӗслӗхӗпе вӗрентет // Елена ФЕДОТОВА. https://sutasul.ru/articles/v-rent/2023- ... et-3402259

Виталий Лукичӑн мӑшӑрӗ Людмила Николаевна та Кистенлӗ ялӗнче ҫуралса ӳснӗ, вӑл та преподаватель.

Помоги переводом

Хӑй тӗслӗхӗпе вӗрентет // Елена ФЕДОТОВА. https://sutasul.ru/articles/v-rent/2023- ... et-3402259

Виталий Лукичӑн шкулти пӗтӗмӗшле ӗҫ стажӗ 50 ҫула ҫитет.

Помоги переводом

Хӑй тӗслӗхӗпе вӗрентет // Елена ФЕДОТОВА. https://sutasul.ru/articles/v-rent/2023- ... et-3402259

Кӗрекере Никифор Лукичӑн виҫӗ ывӑлӗпе тӑватӑ кимӗ те пурччӗ.

Помоги переводом

Караҫ Миккин кинӗсем // Лаврентий Таллеров. Таллеров Л.В. Сӑпка юрри: повеҫсем, калавсем тата очерксем. Чӑваш кӗнеке издательстви. Шупашкар, 1979 ҫ. — 400 с. — 368–373 с.

Степан Лукичӑн чи ҫывӑх тусӗ.

Помоги переводом

«Тискер» этем // Герасим Харлампьев. Харлампьев, Г. Д. Утарта: пӗчӗк калавсем. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1964. — 84 с. — 17–19 с.

«Профессор… Ҫапла, Степан Лукичӑн Мускавра палланӑ пӗр профессор пуррине эпӗ те пӗлетӗп. Ҫав килнӗ пулас. Курасчӗ ӑна, курасчӗ!» — шухӑшларӑм эпӗ.

Помоги переводом

«Тискер» этем // Герасим Харлампьев. Харлампьев, Г. Д. Утарта: пӗчӗк калавсем. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1964. — 84 с. — 17–19 с.

— Килте ҫук, — терӗ Хвекла аппа, Степан Лукичӑн арӑмӗ.

Помоги переводом

«Тискер» этем // Герасим Харлампьев. Харлампьев, Г. Д. Утарта: пӗчӗк калавсем. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1964. — 84 с. — 17–19 с.

Ав, Лукичӑн укҫа темӗн чухлех, теҫҫӗ, Павлыч дозорнӑйӑн, ытти мастерсен те укҫа нумай, пӗрре илмесре вунпилӗкшер тенкӗ илеҫҫӗ…

Вон у Лукича, сказывают, сколько денег-то, у дозорного Павлыча, у других мастеров, которые в выписку получают рублей по пятнадцати…

V // Мирун Еник. Мамин-Сибиряк Д.Н. Тӑрантаракан тата ытти калавсем: калавсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1961. — 48 с. — 3–18 с.

Лукичӑн косилкине мӗн пулнӑ унта, вӗҫсе кӑна кайса пӑхса кил-ха…»

Слетай посмотри, что там у Лукича с косилкой…»

Кам пулма туртӑм пур санӑн? // Николай Евстафьев. Дубов Н.И. Юханшыв ҫинчи ҫутӑсем: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 144 с.

— Марфуша, кам унта? — илтӗнчӗ Федор Лукичӑн вӑйсӑрланнӑ сасси.

— Марфуша, кто там пришел? — послышался слабый голос Федора Лукича.

XXI сыпӑк // Мария Ухсай. Бабаевский, Семен Петрович. Ылтӑн ҫӑлтӑр кавалерӗ: икӗ кӗнекеллӗ роман; вырӑсларан Мария Ухсай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 568 с.

— Кисловодска каймаллине пӗлетӗп, анчах каяймастӑп — Федор Лукичӑн калаҫма йывӑр пирки ҫӑварӗ чалӑшрӗ.

— Знаю, что надо ехать в Кисловодск, а поехать не могу, — Федор Лукич даже скривил губы, так ему трудно было об этом говорить.

XII сыпӑк // Мария Ухсай. Бабаевский, Семен Петрович. Ылтӑн ҫӑлтӑр кавалерӗ: икӗ кӗнекеллӗ роман; вырӑсларан Мария Ухсай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 568 с.

Сасартӑк таҫтан нӑрӑ килсе тухрӗ; вӑл Евсей хӑлхи патӗнчен сӑрлатса иртсе Федор Лукичӑн асаплӑн пӗркеленнӗ тата сивӗнме ӗлкӗрнӗ пичӗ ҫине хыттӑн мар ӳкрӗ; вӑл, ҫӑмламас урисемпе аран-аран пусса тата уйӑх ҫутинче симӗссӗн курӑнакан ҫунаттисене хуҫлаткаласа, уҫӑ куҫӗ урлӑ темрен хӑранӑ пек васкавлӑн шуса каҫрӗ, ҫамки ҫинче ҫаврӑнкаласа илчӗ те нӑрлатса вӗҫсе кайрӗ.

Вдруг откуда-то взялся жук-носорог; он прожужжал над ухом Евсея и в ту же секунду глухо шлепнулся о болезненно сморщенное и уже окоченевшее лицо Федора Лукича; перебирая косматыми ножками и расправляя зеленоватые на лунном свете крылышки, он торопливо, точно чего-то боясь, переполз через открытый глаз и, покружившись на лбу, с гудением улетел.

XIX // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

Кирек епле ҫыннӑн та — уйрӑмах Федор Лукичӑн, чылай ҫула ҫитнӗскерӗн, ӗҫри пысӑк опыт пур ҫыннӑн, ҫамрӑк та опытсӑр руководителе критиклеме, ун пирки хӑйӗн шухӑшне калама тата Мускава ҫыру ҫырма та юрамасть-и вара?..

Разве нельзя любому гражданину, а тем более Федору Лукичу, человеку пожилому, имеющему большой опыт в работе, покритиковать молодого, неопытного руководителя, высказать свое мнение о нем и даже написать письмо в Москву…

XIX // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

— Умсӑмахсӑр юрамасть-и? — пӳлчӗ Илья, Федор Лукичӑн ҫамки ҫине тар пӗрчисем тата ытларах тухнине асӑрхаса.

— Нельзя ли без предисловия? — перебил Илья, замечая, как капельки пота покрыли лоб Федора Лукича.

XVIII // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

Яков Лукичӑн пӳртӗнче кайри пӳлӗм пур, чӳречи килкартине тухать.

Горенка у Якова Лукича в курене есть, с одной окошкой во двор.

XXIX сыпӑк // Мирун Еник, Владимир Садай, Александр Яндаш. Михаил Шолохов. Уҫнӑ ҫерем: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Мирун Еник, Владимир Садай, Александр Яндаш куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963.

Килнисемпе сиввӗн ыталашса уйрӑлсан, Половцев малти пӳлӗмӗн алӑкне яри уҫса ячӗ те ҫенӗкре чӗтресе тенӗ пек тӑракан Яков Лукичӑн куҫӗсемпе тӗл пулчӗ.

Холодно обнявшись с приезжавшими, распахнув двери горницы, Половцев встретил взгляд трепетно стоявшего в сенях Якова Лукича.

XXVIII сыпӑк // Мирун Еник, Владимир Садай, Александр Яндаш. Михаил Шолохов. Уҫнӑ ҫерем: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Мирун Еник, Владимир Садай, Александр Яндаш куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963.

Табак тӗтӗмӗпе хуралнӑ шӑлӗсене йӑлтӑртаттарса, вӑл Яков Лукичӑн чавсине пӗчӗккӗ те типшӗм аллипе хытӑ пӑчӑртарӗ, кӑмӑллӑн йӑл кулса:

Коротко блеснув черноватыми, прокуренными зубами, он маленькой сухою рукой крепко сжал локоть Якова Лукича, спросил, приветливо улыбаясь:

XXVIII сыпӑк // Мирун Еник, Владимир Садай, Александр Яндаш. Михаил Шолохов. Уҫнӑ ҫерем: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Мирун Еник, Владимир Садай, Александр Яндаш куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963.

Яков Лукичӑн шывланнӑ куҫӗ усаллӑн йӑлтӑртатса илчӗ, вара вӑл сӑмахне ҫилленнине пытармасӑр вӗҫлерӗ:

Влажные глаза Якова Лукича недобро блеснули, и закончил он уже с нескрываемой злобой:

XXVI сыпӑк // Мирун Еник, Владимир Садай, Александр Яндаш. Михаил Шолохов. Уҫнӑ ҫерем: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Мирун Еник, Владимир Садай, Александр Яндаш куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963.

Лупас айӗ умӗнче кӗрнекли, пӳрнисене сурчӑкпа йӗпетсе, вӑрахчен укҫа шутларӗ, калаҫса татӑлнӑ хакран ытларах вун пилӗк тенкӗ хурса пачӗ, ним тума аптранӑ пек тӑракан Яков Лукичӑн аллине чӑмӑртаса, куҫ хӗсрӗ:

У входа в сарай коренастый, слюнявя пальцы, долго отсчитывал кредитки, накинул сверх условленной цены еще пятнадцать рублей, пожав руку заскучавшему Якову Лукичу, подмигнул:

XXVI сыпӑк // Мирун Еник, Владимир Садай, Александр Яндаш. Михаил Шолохов. Уҫнӑ ҫерем: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Мирун Еник, Владимир Садай, Александр Яндаш куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963.

Кунта Яков Лукичӑн хуҫалла чӗри тӳсеймерӗ.

И тут хозяйское сердце Якова Лукича не выдержало.

XXVI сыпӑк // Мирун Еник, Владимир Садай, Александр Яндаш. Михаил Шолохов. Уҫнӑ ҫерем: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Мирун Еник, Владимир Садай, Александр Яндаш куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963.

Страницы:

Сайт:

 

Статистика

...подробней