Корпус чувашского языка

Поиск

Шырав ĕçĕ:

Лалка (тĕпĕ: ) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Лалка санӑн савнӑ тусуччӗ, вилчӗ иккен, — хурлӑхлӑн каларӗ Огнянов, — тепӗр хӗрарӑма эпӗ савса тӑраттӑм, вӑл та… вилнӗ… ман тӗле вилнӗ.

— Лалка, женщина, которую ты любил, умерла, — скорбно промолвил Огнянов, — другая женщина, любимая мною, тоже… в могиле… потеряна для меня.

XIV. Чун патӗнчи калаҫу // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Тухтӑр вара Огнянова куҫҫуль витӗр Лалка мӗнле чирлесе вилни ҫинчен каласа пачӗ.

И доктор со слезами на глазах рассказал Огнянову, отчего Лалка заболела и умерла.

XIV. Чун патӗнчи калаҫу // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

— Эс мӗн, Лалка вилнине пӗлместӗн те-и?

— Как, разве ты не знаешь, Лалка умерла.

XIV. Чун патӗнчи калаҫу // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Мӗскӗн Лалка ытла телейсӗр ҫав.

Бедная Лалка, наверное, очень несчастна…

XIV. Чун патӗнчи калаҫу // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Ҫапла сасартӑк йӗрсе вӑл ӗнер вӗлернӗ пӑлхавҫӑсемшӗн хӑй татӑлса хуйхӑрнине ирттерме тӑрӑшрӗ; анчах пухӑннӑ ҫынсем ӑна вӑл Лалка пирки йӗрет тесе шутларӗҫ, Гинка ун ятне асӑнчӗ-ҫке..

В этих внезапных рыданиях она изливала свое горе по убитым вчера повстанцам: но окружающие подумали, что она плачет о Лалке, имя которой назвала.

VIII. Ҫаран // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Эх, тӑван йӑмӑкӑм, эх Лалка!..

Ох, сестрица моя родная, ох, Лалка!..

VIII. Ҫаран // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Лалка вилнӗ хыҫҫӑн Юрдан арӑмӗ татӑлса хуйхӑрнипе чирлесе ӳкнӗччӗ, вӑл темиҫе кун хушши вырӑн ҫинчен те тӑраймарӗ.

Надо сказать, что после смерти Лалки жена Юрдана опасно заболела с горя и несколько дней не вставала с постели.

VIII. Ҫаран // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Килнӗ кунах Рада патне кӗрсе тухрӗ, анчах лешӗ Лалка вилнипе хуйхӑрса ҫаплах куҫҫульпе ҫӑвӑнать-ха.

Он заглянул к ней в тот же день и застал ее в слезах, оплакивающей смерть Лалки.

XXIV. Аслати умӗнхи тӑвӑл // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Рада пӗшкӗнчӗ те вилнӗ тусне ҫамкинчен чуп турӗ, унтан куҫҫуль витӗр: «Ах, тӑванӑм, чун пек ҫывӑх тусӑм Лалка, савнӑ чӗппӗм, мӗн туса хутӑн капла!..» — тесе чӑтаймасӑр макӑрса ячӗ.

Рада, преклонив колена, обняла покойницу, поцеловала ее в лоб и, заливаясь слезами, проговорила: «Сестрица, родимая Лалка, голубка моя, что же ты наделала?..»

XXIV. Аслати умӗнхи тӑвӑл // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Лалка тӑванӗсем Радӑна хисеплӗн йышӑнчӗҫ, тупӑк патне иртсе тӑма вырӑн пачӗҫ.

Родственники Лалки, тронутые, расступились перед Радой и освободили ей место у гроба.

XXIV. Аслати умӗнхи тӑвӑл // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Юрдан ҫуртӗнче Радкӑна кӗртсех каймастчӗҫ-ха, Лалка сывӑ чухне ӑна унпа питех курнӑҫтарасшӑн марччӗ.

Девушке уже давно был закрыт доступ к Лалке и вообще в дом Юрдана.

XXIV. Аслати умӗнхи тӑвӑл // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Рада ҫав каҫхине хӑйӗн тусӗ Лалка вилсе кайнине пӗлсен, Клисурӑна тухса кайиччен юлашки хут курса юлас тесе, Юрдансем патне васканӑ.

Услышав эту долгожданную весть, Рада поспешила пойти проститься со своей подругой Лалкой, скончавшейся этой ночью, и отдать ей последнее целование.

XXIV. Аслати умӗнхи тӑвӑл // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Лалка виллине курмалла пулнӑ иккен манӑн ҫав нимӗн ҫука чунӑм мӗншӗн ҫыхӑннине ӑнкарса илмешкӗн.

Надо было мне увидеть мертвую Лалку, чтобы понять, к какому ничтожеству прикована моя душа.

XXII. Философипе ҫерҫи мӑшӑрӗ // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

«Акӑ Лалка вилчӗ ӗнтӗ, халь вӑл виле кӑна пулса юлчӗ, ыран тӑпра пулать.

«Ну вот, эта Лалка умерла, теперь она уже только труп, а завтра превратится в прах.

XXII. Философипе ҫерҫи мӑшӑрӗ // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Аптраса ӳкнӗ учитель Лалка виллине пӑхса илчӗ те калас тенӗ сӑмахне чӗтрекен сассипе хыттӑн пуҫласа ячӗ:

Очень взволнованный, учитель устремил глаза на покойницу и начал громким, но дрожащим голосом:

XXI. Вилӗ кӗлли туни // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Вилнӗ Лалкӑна вӑл куҫ сиктермесӗр пӑхать, ун сӑнарне ӗмӗрлӗхе асра тытас пек тинкерет, чунтан саватчӗ-ҫке вӑл ӑна, Лалка хӑй те ӑна саватчӗ…

Глаза его были устремлены на мертвую Лалку; он так смотрел на нее, как будто старался вобрать в себя и запечатлеть в душе образ бедной страдалицы, которую он страстно любил и которая любила его…

XX. Кандов тата ытларах тӗлӗнет // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Лалка хул пуҫҫийӗ тӗлне сайра тӗл пулакан шурӑ шӑлан чечекӗ икӗ енне икшер хунӑ, ҫӳҫӗнчен те ҫавӑн пек шӑлан тирсе янӑ, Лалка ҫав чечексене хӑй лартса ӳстернӗ.

На плечи Лалке положили по букету редкостных белых роз; такие же розы, посаженные ею самой, украшали ее волосы.

XX. Кандов тата ытларах тӗлӗнет // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Лалка тупӑкра канӑҫлӑн выртать, вӑл халь ҫеҫ ҫывӑрса кайнӑн туйӑнать.

Она лежала в гробу тихая, спокойная и, казалось, спала.

XX. Кандов тата ытларах тӗлӗнет // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Мӗскӗн Лалка хӑй вилес умӗн Гинкӑна юлашки сӑмахне каласа хӑварнӑ та мӗн, лешӗ чӗлхине чарса тӑма пултарайман.

Бедняжка перед смертью во всем открылась своей сестре Гинке, и та не сумела скрыть ее признания от людей.

XX. Кандов тата ытларах тӗлӗнет // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Кунта ӗнте ҫакна асӑнса хӑварсан та ытлашши пулас ҫук: Лалка чирӗпе вилӗмӗ пирки хулара тӗрлӗрен сӑмах ҫӳрет.

Надо сказать, однако, что столь многочисленная толпа собралась главным образом потому, что в городе узнали по слухам о причинах болезни и смерти Лалки.

XX. Кандов тата ытларах тӗлӗнет // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Страницы:

Сайт:

 

Статистика

...подробней