Корпус чувашского языка

Поиск

Шырав ĕçĕ:

Ксенин (тĕпĕ: ) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
— Ҫитет сана, ҫитет! — ним тума пӗлмесӗр мӑкӑртатрӗ Аниҫҫе, Ксенин пит ҫӑмартисене вӗри ывӑҫ тупанӗсемпе сӑтӑркаласа, пуҫӗнчен шӑлса.

— Будет тебе, будет! — потерянно бормотала Анисья, лаская горячими ладонями ее щеки, гладя по голове.

21 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Аниҫҫе хальхинче Ксенин шурса, темӗнле пачах хускалман питӗнчен пӑшӑрханса пӑхрӗ.

Анисья уже с тревогой всматривалась в бледное и какое-то одеревенелое лицо племянницы.

21 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Ксенин ӳт-пӗвӗ пӗҫерсе кайрӗ, вӑл, шӑллӗне асӑрхаттарас тесе, ӑна хирӗҫ икӗ утӑм ярса пусрӗ, анчах Роман ӑна хӑйне майлӑ ӑнланчӗ.

Ксению бросило в жар, она сделала два шага навстречу брату, намереваясь предупредить его, по Роман понял ее по-своему.

19 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Халӗ Ксенин Иннокентие хирӗҫ калас, хӗрсе кайса тавлашас, кирлех пулсан, вӑрҫса та каяс килчӗ.

Ей уже хотелось возражать ему, непримиримо спорить, а если потребуется, то и поссориться.

17 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

— Пурте лайӑх пулӗ, анчах эсӗ ан хумхан! — терӗ Иннокентий, Ксенин алсишлӗ аллине хӑйӗн аллисемпе тытрӗ те, пӗр тикӗс ларакан шап-шурӑ шӑлӗсене кӑтартса, йӑл кулчӗ.

— Все будет хорошо, только ты не волнуйся! — сказал вдруг Иннокентий и, задержав ее руку в варежке в своих ладонях, улыбнулся, показывая ровные фарфорово-белые зубы.

17 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Анчах шел, Константин хӑйӗншӗн ҫеҫ тӑрӑшакан ҫын тесе шутланисӗр пуҫне, ҫавна чунӗпе туйса тӑнисӗр пуҫне, Ксенин ҫакна ҫирӗплетсе пама нимӗн те ҫук.

Но, к сожалению, кроме интуитивного недоверия и убеждения, что Константин низкий корыстолюбец, у нее никаких доказательств не было.

17 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Ксенин райкомра никама та тӗл пулас килмен, мӗнрен те пулин вӑтаннӑран мар, ҫук, — шанчӑклӑ юлташсем тесе шутланӑ ҫынсем ӑна кӳрентересрен сыхлама пултарайман-ҫке-ха, ҫавӑнпа вӑл вӗсене кӳреннӗ.

Она не хотела ни с кем там встречаться, и не потому, что стыдилась чего-то, нет, скорее она обижалась на то, что люди, которых она считала верными товарищами, не могли оградить ее от обиды.

17 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Егора президиума суйлани Ксенин кӑмӑлне кайрӗ.

Ксения была довольна, что Егора выбрали в президиум.

12 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Ксенин ун ҫинчен шухӑшламан пӗр кун та пулман.

Не было дня, чтобы Ксения не думала о нем.

11 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Иннокентий юнашар пулнӑ пулсан, ӑна, тен, ҫӑмӑлах пулнӑ пулӗччӗ, анчах халӗ Ксенин ӑна пачах та курас килмест.

Если бы рядом с ней был Иннокентий, ей, возможно, было бы легче, но как раз его-то меньше всего хотелось сейчас видеть.

11 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Сӗмлӗхре пӳртсем салхуллӑн лараҫҫӗ, халӗ вӗсен ӑшшинче ҫынсем тутлӑ ыйхӑпа ҫывӑраҫҫӗ, ыран Ксенин вӗсене, кирек мӗнле пулсан та, колхоза малалла никамӑн та мар, Лузгинӑн ертсе пымалла тесе ӗнентермелле.

В густой тьме нахохлились избы, в дремотном их тепле спали сейчас люди, которых завтра ей нужно было во что бы то ни стало убедить в том, что именно Лузгин, а не кто другой должен вести колхоз дальше.

11 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

«Эсир мӗнле тӑваттӑрччӗ-ши куна, курӑттӑмччӗ эпӗ!» — кӑшт ҫеҫ чӗлхи ҫинчен вӗҫерӗнмерӗ Ксенин.

«Хотела бы я посмотреть, как бы это сделали вы!» — чуть не вырвалось у Ксении.

11 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Аппӑшӗпе йӑмӑкӗ хӑй ҫинчен маннине сиссе Мажаров Ксенин ҫывӑх, ҫав вӑхӑтрах инҫетри пит-куҫне нимӗн вӑтанмасӑр тинкерсе пӑхрӗ: вӑл унӑн кӑмӑла ӑшӑтакан илемлӗ тутине, йӑлтӑркка хура куҫӗсене, пичӗ ҫинчи тикӗс мар писеве курчӗ, — хӑлха патӗнче ӳт шуранкарах, унтан кӗренленсе пырать те, пит ҫӑмартисем вара йӑм хӗрлӗ курӑнаҫҫӗ.

Пользуясь тем, что сестры забыли о нем, Мажаров не таясь, с беззастенчивой пристальностью разглядывал близкое и вместе с тем уже далекое лицо Ксении, с таким знакомым очертанием губ, с их волнующей теплой припухлостью, с темными, влажного, мятежного блеска глазами, с невыразимой прелестью кожи, согретой неровным румянцем, возле уха он был блеклым, но потом густел, наливался и уже алым цветом ложился на щеки.

6 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Мажаров Ксенин пит-куҫӗнче мӗн улшӑннине те калайман пулӗччӗ, ҫав улшӑну куҫа курӑнмасть те темелле, анчах унӑн кашни йӗрӗнче ҫитӗнсе ҫитнӗ хӗрӗн илӗртекен тата кӑшт ӑмсантаракан илемӗ палӑрса тӑрать.

Он не мог даже сказать, что изменилось в Ксении, это было почти неуловимо, но в каждой черточке сквозило выражение зрелой и чуть вызывающей красоты.

6 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

«Вӑл ӗлӗкхи пекех, — шухӑшларӗ Мажаров, Ксенин таса пичӗ ҫинчен куҫне илмесӗр. — Ҫук, ҫук, ӗлӗкхинчен чылай лайӑхрах!»

«Она такая же, как прежде, — не сводя глаз с ее дышавшего свежестью лица, думал Мажаров. — Нет, нет, гораздо лучше!»

6 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Вӑл, Ксенин сивӗ те йӗпе аллисене чӑмӑртаса, кӑшкӑрчӗ:

Ловя ее холодные мокрые руки, он крикнул:

26 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

— Эпӗ сана килмест пуль тенӗччӗ, — терӗ Анохин хӑвӑрт, Ксенин ответне тытса чарасшӑн пулнӑ пек, юр пӗрчисене хӑйӗн патӗнчен хӑваланӑ евӗр, аллисемпе килӗшӳсӗр хӑлаҫланса.

— А я думал, ты не придешь, — торопливо заговорил Анохин, точно стараясь задержать ее ответ, нелепо взмахивая руками, как бы отгоняя от себя снежинки.

26 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Тусем хушшинчи чӑрсӑр та вылянчӑк юхан шыв Ксенин тӑван ялӗ патӗнче ҫеҫен хир уҫлӑхне тапса тухсан лӑпланма тытӑнать, кунта вара, тайгара кӗрлесе юхнӑ хыҫҫӑн, авӑрсем тӗлӗнче юлашки сап-сарӑ ҫулҫӑсемпе выляса, йӑвашшӑн та шӑппӑн юхать, ун ҫинче шурӑ пӗлӗтсем, хӑмӑр тӗс ҫапнӑ кӗрхи ҫырансем курӑнаҫҫӗ.

Своенравно и диковато игривая в горах, река начинала смиряться, когда вырывалась на степной простор около ее родной деревни, а здесь, после своего таежного разгула, текла покорно и тихо, отражая белые облака, порыжелые осенние берега, играя в омутных водоворотах последними яркими листьями.

26 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Иннокентий, Ксенин шухӑш-туйӑмне сиссе пулас, ӑна хӑйӗн ытамӗнчен ячӗ те, Ксени, арпашӑннӑ ҫӳҫ-пуҫне тӳрлеткелесе, чӳрече патне кайса тӑчӗ, ҫурӑмӗ хыҫӗнче Анохин хӑвӑрт-хӑвӑрт сывланине илтрӗ, вӑл калаҫма пуҫласса кӗтрӗ: ӑна хӑйне калаҫма пуҫлама темшӗн намӑс пулчӗ…

Видимо угадав ее состояние, Иннокентий наконец отпустил ее, и Ксения, поправляя растрепанные волосы, отошла к окну, она слышала за спиной прерывистое дыхание Анохина и ждала, когда он заговорит, начать говорить первой ей почему-то было стыдно…

25 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Ксенин ӑна тӗрӗс мар калас килмерӗ, анчах тӗрӗс калама та юраман пек туйӑнчӗ.

Ксения не хотела бы говорить ему неправду, но и сказать правду тоже казалось невозможным.

25 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Страницы:

Сайт:

 

Статистика

...подробней