Корпус чувашского языка

Поиск

Шырав ĕçĕ:

Госпожа (тĕпĕ: ) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
— Ҫапла вара, сирӗн госпожа хӑй кӑна ӗмӗрлӗх канлӗ пурнӑҫ тупрӗ.

— Выходит, что хозяйка ваша уже обрела для себя вечное блаженство.

III // Николай Григорьев. Лу Синь. Калавсем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1960. — 90–106 стр.

 — Эпӗ хунар ҫутма тухсан ҫакӑнтан темле хура мӗлке вӗҫсе иртрӗ, анчах вӑл пирӗн госпожа пулма пултарасси пуҫа та пырса кӗмен манне… — терӗ те вӑл шуралса кайрӗ.

— А ведь я и в самом деле видела, когда зажгла лампу и выходила из комнаты, как здесь вот пролетела какая-то черная тень, да только могло ли мне тогда в голову прийти, что это наша хозяйка… — Лицо служанки побелело.

III // Николай Григорьев. Лу Синь. Калавсем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1960. — 90–106 стр.

Госпожа ҫак арчаран эмел илсе ӗҫнине сирӗнтен нихӑшӗ те асӑрхаман-и?

— А вы не заметили, не принимала ли она пилюлю из шкатулки?

III // Николай Григорьев. Лу Синь. Калавсем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1960. — 90–106 стр.

Тем самант шухӑша кайса ларнӑ хыҫҫӑн вӑл юпа пек хытса тӑракан тарҫисем енне ҫаврӑнчӗ те: — Хӑш вӑхӑтра ҫухалчӗ госпожа? — тесе ыйтрӗ.

О чем-то задумался и, наконец, обратился к оцепеневшим служанкам: — Давно пропала хозяйка?

III // Николай Григорьев. Лу Синь. Калавсем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1960. — 90–106 стр.

Госпожа Яо кӳршӗ патӗнче ҫук, паян унта картла выляма пухӑнмаҫҫӗ.

— К Яо хозяйка не заходила, и в кости они сегодня не играли.

III // Николай Григорьев. Лу Синь. Калавсем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1960. — 90–106 стр.

Яосем патне госпожа халиччен нихҫан та пӗччен ҫӳременччӗ-ҫке?! — терӗ И хыттӑн, тата ытларах пӑшӑрханса.

Разве хозяйка ходила когда-нибудь к Яо одна? — громко спросил, удивленный и встревоженный.

III // Николай Григорьев. Лу Синь. Калавсем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1960. — 90–106 стр.

Госпожа кӳрше кайрӗ-им? — аптраса ӳксе ыйтрӗ И, учӗ ҫинчен анмасӑрах.

Разве хозяйка у Яо? — растерянно спросил И, все еще не слезая с коня.

III // Николай Григорьев. Лу Синь. Калавсем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1960. — 90–106 стр.

Госпожа вӑранса апатлансан, эс вӑл хӑйне мӗнле туйнине пӗлме тӑрӑш-ха.

Как увидишь, что хозяйка проснулась, позавтракала

II // Николай Григорьев. Лу Синь. Калавсем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1960. — 90–106 стр.

Госпожа тӑраниччен калаҫнӑ хыҫҫӑн Лопухов каларӗ:

Давши госпоже наговориться вволю, Лопухов сказал:

XIII // Николай Сандров, Владимир Садай. Чернышевский, Николай Гаврилович. Мӗн тумалла?: роман; вырӑсларан Николай Сандров, Владимир Садай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1957. — 495 с.

— Кил хуҫи, Пшеницына госпожа кирлӗччӗ.

— Хозяйку дома, госпожу Пшеницыну.

II сыпӑк // Александр Артемьев, Михаил Рубцов. Иван Гончаров. Обломов: роман. Александр Артемьевпа Михаил Рубцов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956

Пӗррехинче вӗсем иккӗшӗ таҫтан ӳркевлӗн, ним шухӑшламасӑр таврӑнаҫҫӗ, аслӑ ҫул урлӑ каҫма ҫеҫ тытӑннӑччӗ, вӗсене хирӗҫ тусан пӗлӗчӗ ҫӗкленчӗ, тусан ӑшӗнче кӳме чупни курӑнчӗ, кӳмере Сонечкӑпа упӑшки тата темле господинпа госпожа ларса пыратчӗҫ…

Однажды они вдвоем откуда-то возвращались лениво, молча, и только стали переходить большую дорогу, навстречу им бежало облако пыли, и в облаке мчалась коляска, в коляске сидела Сонечка с мужем, еще какой-то господин, еще какая-то госпожа…

XI сыпӑк // Александр Артемьев, Михаил Рубцов. Иван Гончаров. Обломов: роман. Александр Артемьевпа Михаил Рубцов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956

— Акӑ кунта тата ҫапла ҫыраҫҫӗ, — вулать вӑл малалла, — Жанлис госпожа сочиненийӗсене вырӑсла куҫарнӑ.

— А вот тут пишут, — читал он еще, — что сочинения госпожи Жанлис перевели на российский язык.

IX сыпӑк // Александр Артемьев, Михаил Рубцов. Иван Гончаров. Обломов: роман. Александр Артемьевпа Михаил Рубцов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956

Господин Шульц, госпожа Шульц тата вӗсен вун ҫичӗ ҫулхи хӗрӗ Лотхен хӑнисемпе пӗрле ӗҫсе-ҫинӗ, ҫынсене хӑна тунӑ тата кухаркӑна пулӑшнӑ.

Господин и госпожа Шульц и дочка их, семнадцатилетняя Лотхен, обедая с гостями, все вместе угощали и помогали кухарке служить.

Тупӑкҫӑ // Ҫт. Ухантей. Александр Пушкин. Иван Петрович Белкин ҫырса хӑварнӑ повеҫсем. Ст. Угандей куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш государство издательстви, 1936

Страницы:

Сайт:

 

Статистика

...подробней