Двуязычный корпус чувашского языка

Утрав ҫинче пурӑнакан чӗрчунсем пурте хыпӑнса ӳкеҫҫӗ: ҫула тухма вӑхӑт ҫитет.

Забеспокоились жители острова: приходит время собираться в путь.

Ионы утравӗ ҫинче // Александр Галкин. Арсеньев В.К. Тайгари тӗлпулусем: калавсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1960. — 178 с. — 148–155 с.

Вӗсем ҫын тивӗҫлӗхне ҫухатаҫҫӗ, ҫын ӗретӗнчен тухса ӳкеҫҫӗ, хӑйсен пурнӑҫне пӗтереҫҫӗ.

Теряют человеческий облик и достоинство, калечат свою жизнь.

Ӗҫмеллисем // .

Нимӗҫсем пӑрахнӑ малтанхи бомбӑсем столица ҫине ӳкеҫҫӗ.

Впервые немецкие бомбы падали на столицу.

Пирвайхи бомбӑсем // .

Ҫерҫисем вилес пек хӑраса ӳкеҫҫӗ: хӑшӗсем ним шухӑшласа тӑмасӑр вӗҫсе каяҫҫӗ, теприсем ҫулҫӑ айне пытанаҫҫӗ, хӑйне паттӑр тесе шутлакан ҫерҫи чӗппи хӑй мӗн тунине те пӗлмесӗр, ҫунаттисене шалтӑр ярса, курӑк ҫийӗпе чупать.

Воробьи помертвели от страха: кто стремглав улетел, кто спрятался под листом, а храбрый воробышек крылышки опустил и не помня себя побежал по траве.

Xӗлле // .

Ҫын пынипе сехӗрленнӗ шапасем ярса пусмассерен аяккалла сике-сике ӳкеҫҫӗ.

Напуганные появлением в неурочный час людей лягушки звонко шлепаются с берега в воду.

XXXI. Йӗпетнӗ ҫул // .

Пӳрт-ҫурт ҫинчен тумла юхать, улӑмран ҫакӑнса сарӑхнӑ пӑр татӑкӗсем татӑлса ӳкеҫҫӗ те шавлӑн тӗпренсе ванаҫҫӗ.

С соломенных крыш свесились желтые длинные сосульки, которые таяли на солнце, обрывались и с шумом падали вниз.

XXII. Амӑшӗ // .

Чавка ҫӑмарти пек шултра чӑмӑрккасем ҫӗрелле сике-сике ӳкеҫҫӗ.

И в самом деле, через минуту-другую его больно ударили по лицу первые горошины.

XIV. Инкек телей кӳрет-им? // .

Йытӑсем пӗр-пӗрин ҫине сике-сике ӳкеҫҫӗ те, шӑлпа шӑллӑн ҫыртӑшса, ҫӑмха пек йӑваланаҫҫӗ.

Собаки яростно рвали друг друга, свивались в клубок и катались по земле, вздымая красную пыль.

I. Канӑҫсӑр ир // .

Хӑшпӗрисем ҫул ҫинех ӳкеҫҫӗ те, хӑйсене обоз килсе пухса кайиччен, пӗр хускалмасӑрах сарӑлса выртаҫҫӗ.

Некоторые ложились на дорогу и лежали совершенно без движения, распластавшись, пока их не подбирал подошедший обоз.

Иккӗмӗш сыпӑк // .

Ун чухне хӗвел куҫ витми ҫӑра пӗлӗтсен хушшине кӗрсе ҫухалать вара, куҫсем таврари пур ҫӗрте те пӗр евӗрлӗ, ҫап-ҫара ҫаралса юлнӑ салхуллӑ картинӑсене курма хӑнӑхса ҫитеҫҫӗ; ҫав вӑхӑтра, каҫалапа, кантӑк витӗр сасартӑк хӗп-хӗрлӗ хӗвел шевлин пайӑркисем пӳлӗме кӗрсе ӳкеҫҫӗ, вара майӗпен шӑвӑнса, урайӗнче, стенасем ҫинче выляма пуҫлаҫҫӗ, иртсе кайнӑ ӑшӑ ҫу кунӗсене тунсӑхлӑн аса илтереҫҫӗ.

Когда солнце давно уже исчезло в непроглядном сером небе, когда глаз повсюду уже освоился с однообразным, оголенным, унылым видом, вдруг под вечер ворвется в окно сноп ярко-красных лучей и, скользя, заиграет на полу, на стенах, тоскливо напомнив о прожитом лете.

Ашшӗ // .

Тёма шухӑшӗсем пӗр япала ҫинчен тепӗр япала ҫине хӑвӑрт сике-сике ӳкеҫҫӗ; вӑл вӗсене сасӑпах калать, мӗн чухлӗ нумайрах калаҫать, — ҫакӑн чухлӗ нумайрах калаҫасси килет унӑн, ҫавӑн чухлӗ кӑмӑлӗ ҫырлахса пырать.

Мысли Тёмы быстро перескакивали с одного предмета на другой, он говорил их вслух, и чем больше говорил, тем больше ему хотелось говорить и тем удовлетвореннее он себя чувствовал.

Экзаменсем // .

Тема кашӑкӗ ҫине темле сӗм хура, ҫунса кӑмрӑкланнӑ, хӑрӑмлӑ тумламсем ӳкеҫҫӗ.

У Тёмы на ложку падают какие-то совсем черные, пережженные, с копотью, капли.

Ӗҫри кунсем // .

Вара, пӗр-пӗр кун, тӑлӑха юлнӑ пек, пачах лӑпланнӑ ҫӗр ҫине мӗльюншар юр пӗрчисем ӳкеҫҫӗ те, пӗтӗм ҫӗр тӳрем, пӗр тӗслӗ, шурӑ пулса каять…

И вот наступает день, когда на эту смирившуюся и притихшую, будто овдовевшую землю падают миллионы снежинок, и вся она становится ровна, одноцветна и бела…

VII // .

Сасӑсем вара, халӗ те ҫав тери пӑтравлӑ та ҫав тери янӑравлӑскерсем, пӗрин хыҫҫӑн тепри вӗҫеҫҫӗ, ӳкеҫҫӗ…

И звуки летели и падали один за другим, все еще слишком пестрые, слишком звонкие…

VII // .

Шултра та мамӑк пек юр пӗрчисем, ҫаврӑна-ҫаврӑна, ерипен пӗлӗтрен ӳкеҫҫӗ.

Большие, пушистые снежинки, кружась, медленно надают с неба.

Ҫуна ҫулӗ // Лина Агеносова. Ванаг, Юлий Петрович. Пӗчӗк Микинӗн пысӑк ӗҫӗсем: [калавсем] / Ю. П. Ванаг. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1959. — 32 с. — 29–30 с.

Хӗрлӗ ҫулҫӑсем ерипен шыв ҫине вӗлтӗртетсе ӳкеҫҫӗ.

Красные листья медленно падают в ручей.

Тӑм ӳкни // Лина Агеносова. Ванаг, Юлий Петрович. Пӗчӗк Микинӗн пысӑк ӗҫӗсем: [калавсем] / Ю. П. Ванаг. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1959. — 32 с. — 26 с.

Пиҫсе ҫитнӗ панулмисем ҫӗр ҫине патлатса ӳкеҫҫӗ.

Спелые яблоки падают на землю.

Улмуҫҫипе панулмисем // Лина Агеносова. Ванаг, Юлий Петрович. Пӗчӗк Микинӗн пысӑк ӗҫӗсем: [калавсем] / Ю. П. Ванаг. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1959. — 32 с. — 25–26 с.

Электричество ҫуттин кӗмӗл пайӑркисем хӑш-пӗр тӗлте шыв тумламӗсем ҫине ӳкеҫҫӗ те пирӗн сулӑ шунипе явӑнса ҫаврӑнакан шыв ҫинче ялтӑркка хӗлхемлӗ пӑнчӑсем сирпӗнеҫҫӗ.

Серебристые лучи электрического света, отражаясь в водной зыби, придавали ей фосфорический блеск.

XXXII сыпӑк // .

Манӑн куҫӑмсем умӗнче вӗҫӗ-хӗррисӗр тинӗс сарӑлса выртать, пысӑк хура пӗлӗтсен мӗлкисем унӑн ҫинех ӳкеҫҫӗ.

Перед моими глазами расстилалось необозримое водное пространство; черные тучи отбрасывали темные тени и, казалось, еще более омрачали угрюмые соды.

XXXII сыпӑк // .

Каҫсем ҫуркуннене аса илтереҫҫӗ, вӗсем вӗҫӗ-хӗррисӗр вӑрӑм тата калама ҫук кӑмӑла каяҫҫӗ, ҫавна май ҫутҫанталӑк ҫине нихҫан ҫаврӑнса пӑхман ҫынсем те унӑн ҫепӗҫ ытамне кӗрсе ӳкеҫҫӗ.

Вечера напоминали весну, длились нескончаемо долго и были полны такого очарования, что даже люди, никогда не обращавшие внимания на природу, невольно поддавались ее ласковому влиянию.

Вунпӗрмӗш сыпӑк // .