Корпус чувашского языка

Поиск

Шырав ĕçĕ:

каланӑ (тĕпĕ: кала) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Кӗҫӗнни каланӑ:

А меньшой сказал:

Иккӗн пӗртӑван // Чӗмпӗр чӑваш шкулӗ. Толстой Л. Н. Упа тытни: Калавсем, халапсем, юптарса каланисем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 264 с.

Асли каланӑ:

Тогда старший сказал:

Иккӗн пӗртӑван // Чӗмпӗр чӑваш шкулӗ. Толстой Л. Н. Упа тытни: Калавсем, халапсем, юптарса каланисем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 264 с.

Чул ҫинчи ҫырӑва вуласа тухсан, кӗҫӗнни аслине каланӑ: «Атя, иксӗмӗр пӗрле каяр. Тен, эпир вӑл ҫырма урлӑ ишсе каҫӑпӑр та, упа ҫурисене пӳрт патне илсе ҫитерсе, пӗрле телей тупӑпӑр», — тенӗ.

Братья прочли, что было написано, и меньшой сказал: «Давай пойдем вместе. Может быть, мы переплывем эту реку, донесем медвежат до дому и вместе найдем счастие».

Иккӗн пӗртӑван // Чӗмпӗр чӑваш шкулӗ. Толстой Л. Н. Упа тытни: Калавсем, халапсем, юптарса каланисем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 264 с.

Атӑлӗ каланӑ: «Мӗншӗн тавлашса тӑратпӑр, эпир иксӗмӗр те ҫитӗннӗ хӗрсем. Атя, ыран ирех тӑрар та харпӑр хӑй ҫулӗпе каяр. Пиртен хӑшӑмӑр Хвалын патшалӑхне ҫӑмӑлтарах, часрах пырса ҫитнине курӑпӑр», — тенӗ.

Волга сказала: «Зачем нам спорить,— мы обе на возрасте. Давай выйдем завтра поутру из дому и пойдем каждая своей дорогой; тогда увидим, кто из двух лучше пройдет и скорее придет в Хвалынское царство».

Атӑлпа Вазуза // Чӗмпӗр чӑваш шкулӗ. Толстой Л. Н. Упа тытни: Калавсем, халапсем, юптарса каланисем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 264 с.

Вара машина пӑхакан кондуктора каланӑ:

Тогда машинист сказал кондуктору:

Хытӑ пынипе вӑй хутшӑнать // Чӗмпӗр чӑваш шкулӗ. Толстой Л. Н. Упа тытни: Калавсем, халапсем, юптарса каланисем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 264 с.

Вара Архимед патшана каланӑ: «Акӑ ҫакӑнта миҫе муклашка ытлашши илсе хунӑ, сана Димитри ҫавӑн чухлӗ улталанӑ», — тенӗ.

Архимед и говорит: «Вот сколько тут снято лишних гирек, на столько Димитрий и обманул тебя».

Япала йывӑрӑшӗпе унӑн пысӑкӑшӗ // Чӗмпӗр чӑваш шкулӗ. Толстой Л. Н. Упа тытни: Калавсем, халапсем, юптарса каланисем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 264 с.

Унтан Архимед ҫӗлӗке шывра виҫсе пӑхнӑ та патшана чӗнсе илсе каланӑ: «Кӗрепенкке таса ылтӑн шывра пӗр муклашка кая туртать, кӗрепенкке кӗмӗл шывра икӗ муклашка кая туртать. Ҫапла ӗнтӗ ҫӗлӗке 12 кӗрепенкке таса ылтӑнран тунӑ пулсан, ӑна шывра виҫнӗ чухне 12 кӗрепенккерен 12 муклашка илес пулать. Акӑ нӑх», — тенӗ.

Потом Архимед всю корону свесил в воде, позвал царя и сказал: «С фунта чистого золота, если весить в воде, остается гирька; а если весить серебро в воде, остаются две гирьки с фунта; стало быть, если корона вся из чистого золота и в ней 12 фунтов, то в двенадцати фунтах надо снять с весов 12 гирек. Вот смотри».

Япала йывӑрӑшӗпе унӑн пысӑкӑшӗ // Чӗмпӗр чӑваш шкулӗ. Толстой Л. Н. Упа тытни: Калавсем, халапсем, юптарса каланисем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 264 с.

Вӑл патшана каланӑ: «Ҫӗлӗке ан ваттар, ӗҫӗ харама каять, эпӗ ватмасӑрах унта мӗн чухлӗ кӗмӗлпе мӗн чухлӗ ылтӑнне пӗлӗп», — тенӗ.

Он сказал царю: «Не вели ломать корону, чтобы даром не пропала работа; а я, не ломаючи короны, узнаю, сколько в ней серебра и сколько золота».

Япала йывӑрӑшӗпе унӑн пысӑкӑшӗ // Чӗмпӗр чӑваш шкулӗ. Толстой Л. Н. Упа тытни: Калавсем, халапсем, юптарса каланисем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 264 с.

Хӑшӗ-пӗри пусса тата анасшӑн пулнӑ, анчах пӗр ватӑ ҫын вӗсене чарса каланӑ: «Унта анма юрамасть, пусӑри сывлӑш таса мар, вӑл сывлӑш ҫынсене вӗлерет», — тенӗ.

Тогда хотели лезть еще, но один старый мужик сказал, что лазить нельзя, потому что в колодце дурной воздух, и что этот дурной воздух убивает людей.

Йывӑр сывлӑш // Чӗмпӗр чӑваш шкулӗ. Толстой Л. Н. Упа тытни: Калавсем, халапсем, юптарса каланисем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 264 с.

Выльӑх пӑхакан арӑм пӳрте чупса кӗнӗ те старастине каланӑ: «Элексантӑр пичче, эпӗ патйене пусса ятӑм, анса илсем тархасшӑн», — тенӗ.

Скотница вернулась в избу и говорит старосте: — Александр! слазяй, батюшка, в колодезь, — я бадью упустила.

Йывӑр сывлӑш // Чӗмпӗр чӑваш шкулӗ. Толстой Л. Н. Упа тытни: Калавсем, халапсем, юптарса каланисем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 264 с.

Ҫакна вуласан вӑл шухӑша кайнӑ: «Эпӗ пурӑнӑҫӑмра нимӗнле усал ӗҫ те туманччӗ, ҫапах мана турӑ пӑрахрӗ. Пуп патне кайса ыйтам-ха, мӗнле вӑл тура ҫырӗвӗнче суя каланӑ», — тенӗ.

Бедный подумал: «Я вот оставлен богом! а я дурного ничего не сделал. Дай пойду к священнику, спрошу его, как так неправда сказана в Писании».

1000 ылтӑн укҫа // Чӗмпӗр чӑваш шкулӗ. Толстой Л. Н. Упа тытни: Калавсем, халапсем, юптарса каланисем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 264 с.

Пуян ҫын каланӑ: «Эсӗ ку укҫана кама памаллине пӗлместӗн пулсан, турӑ пӗлтӗр: сан патна кам малтан килӗ, ҫавна парса яр», — тенӗ.

Богатый сказал: «Если вы не знаете, кому дать деньги, то бог знает: кто первый бедный придет к вам, тому и отдайте деньги».

1000 ылтӑн укҫа // Чӗмпӗр чӑваш шкулӗ. Толстой Л. Н. Упа тытни: Калавсем, халапсем, юптарса каланисем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 264 с.

Пуп каланӑ: «Ку пит пысӑк укҫа, кама-кама парассине эпӗ те пӗлеймӗп; хӑшне нумай парӑп, хӑшне сахал парӑп. Эсӗ мана ку укҫана мӗнле ҫук ҫынсене памаллине тата мӗн чухлӗшер памаллине каласа пар», — тенӗ.

Священник сказал: «Деньги большие, я тоже не знаю, кому дать: может быть, я одному дам много, а другому мало. Скажите, каким бедным и по скольку дать ваших денег?»

1000 ылтӑн укҫа // Чӗмпӗр чӑваш шкулӗ. Толстой Л. Н. Упа тытни: Калавсем, халапсем, юптарса каланисем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 264 с.

Вӑл пуп патне кайнӑ та каланӑ: «Эпӗ 1000 ылтӑн укҫа ҫук ҫынсене парас тетӗп, анчах кама парассине пӗлместӗп. Эсӗ вӑл укҫана ил те ху пӗлнӗ ҫынсене пар», — тенӗ.

Он пришел к священнику и говорит: «Хочу дать 1000 золотых бедным, да не знаю, кому дать. Возьмите деньги и раздайте, кому знаете».

1000 ылтӑн укҫа // Чӗмпӗр чӑваш шкулӗ. Толстой Л. Н. Упа тытни: Калавсем, халапсем, юптарса каланисем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 264 с.

Улпут ӑна укҫа парса каланӑ: «Эсӗ ман патма ӗҫлеме юл; ман валли шыв арманӗсемпе ут арманӗсем ту, эсӗ вӗсене тума пӗлетӗн. Ӳлӗмрен ӗнтӗ ӑслӑ ҫынсем тӑвайманнине тума ан тытӑн», — тенӗ.

Барин дал ему денег и говорит: «Оставайся у меня работать: строй ты мне мельницы, только водяные да конные — на это ты мастер, а вперед за то не берись, чего и поумнее тебя люди не сделали».

Хӑй тӗллӗн авӑракан арман // Чӗмпӗр чӑваш шкулӗ. Толстой Л. Н. Упа тытни: Калавсем, халапсем, юптарса каланисем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 264 с.

Вара хуҫа кӑна каланӑ: «Эсӗ мана е хӑй тӗллӗн авӑракан арман туса пар, е укҫана каялла пар», — тенӗ.

А купец говорит: «Давай мне мельницу, чтобы сама ходила, без лошадей, или деньги давай назад».

Хӑй тӗллӗн авӑракан арман // Чӗмпӗр чӑваш шкулӗ. Толстой Л. Н. Упа тытни: Калавсем, халапсем, юптарса каланисем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 264 с.

Улпут каланӑ: «Хӑпарасса хӑпарӗ, анчах ӗлӗкхи вырӑна ҫитеймӗ, тепӗринче тата сахалтарах хӑпарӗ, кайран-кайран чарӑнсах ларӗ. Кирек мӗнле урапа хурсан та, вӑл чарӑнса ларӗ. Асту-ха: пысӑк ту ҫинчен ҫунапа ярӑнса ансан, пӗчӗкҫӗ ту ҫине хӑпаратӑн, пӗчӗкҫи ҫинчен пысӑкки ҫине каялла хӑпараймастӑн, кунта та ҫавӑн пекех», — тенӗ.

Барин сказал: «Поднимется, да ниже, а другой раз поднимется еще ниже и станет, какие ты колеса не прилаживай. Все равно, как если на салазках с большой горы съедешь — на маленькую поднимешься, а с маленькой назад на большую никак не поднимешься».

Хӑй тӗллӗн авӑракан арман // Чӗмпӗр чӑваш шкулӗ. Толстой Л. Н. Упа тытни: Калавсем, халапсем, юптарса каланисем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 264 с.

Улпут каланӑ: «Чул аялалла анса кайсан, эсӗ ӑна каялла мӗнле хӑпартӑн?» — тенӗ.

Барин сказал: «Чем же ты подымешь свой камень, когда он спустится?»

Хӑй тӗллӗн авӑракан арман // Чӗмпӗр чӑваш шкулӗ. Толстой Л. Н. Упа тытни: Калавсем, халапсем, юптарса каланисем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 264 с.

Вӑл каланӑ: «Сирӗн кӗнекӗрсем ҫине кирлӗ маррине те нумай ҫыраҫҫӗ. Ҫапла пӗрре машина таврашне нумай вӗреннӗ ҫын хулара пӗр хуҫа валли кӗрпе ҫуракан арман тума тытӑннӑ, анчах вӑл ӑна тума пӗлмесӗр пӑсса пӑрахнӑ. Эпӗ ҫыру пӗлмесен те, машинине кӑшт пӑхнипех, вӑл мӗншӗн ҫӳременнине ӑнланса илтӗм, ҫавӑнтах ӑна тӳрлетсе те ятӑм. Вӑл вара ҫӳре пуҫларӗ», — тенӗ.

Он сказал: «В книгах ваших много дурно пишут. Так-то ученый машинист построил крупорушку купцу в городе, да только испортил; а я хоть неграмотный, да как взглянул, так увидал и переладил рушку — стала работать».

Хӑй тӗллӗн авӑракан арман // Чӗмпӗр чӑваш шкулӗ. Толстой Л. Н. Упа тытни: Калавсем, халапсем, юптарса каланисем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 264 с.

Вара улпут каланӑ: «Эсӗ ҫыру пӗлекен ҫын пулнӑ пулсан, эпӗ сана арман ҫинчен ҫырнӑ кӗнеке панӑ пулӑттӑм. Ӑна вуласан, хӑй тӗллӗн авӑракан арман тума май пуррипе ҫуккине эсӗ пӗлнӗ пулӑттӑн. Ун пек арман тӑвас тесе пысӑк вӗреннӗ ҫынсем те нумай шухӑшланӑ. Хытӑ шухӑшланипе вӗсенчен нумайӑшӗ ухмаха ернӗ», — тенӗ.

Тогда барин сказал: «Вот если бы ты знал грамоте, я бы тебе книжку дал о механике, и там ты бы прочел о такой мельнице и увидал бы, что такой мельницы сделать нельзя, что много людей ученых посходили с ума — все выдумывали такую мельницу, чтоб сама ходила».

Хӑй тӗллӗн авӑракан арман // Чӗмпӗр чӑваш шкулӗ. Толстой Л. Н. Упа тытни: Калавсем, халапсем, юптарса каланисем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 264 с.

Страницы:

Сайт:

 

Статистика

...подробней