Корпус чувашского языка

Поиск

Шырав ĕçĕ:

каланӑ (тĕпĕ: кала) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Юратнӑ тусӗ хушнине тума ӗнтӗ хатӗр пулнӑ ҫамрӑк ирландец ҫапла каланӑ:

Молодой ирландец, уже готовый выполнить дружеский совет, сказал:

XXXIV сыпӑк // Феодосия Ишетер. Рид, Томас Майн. Пуҫсӑр юланут: роман / Майн Рид; вырӑсларан Ф. Ишетер куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1949. — 412 с.

Петр Алексеевич патша кӑна каланӑ: — Пӑх-ха, эпир иксӗмӗр анчах ҫӗлӗкпе, пиртен пӗри те пулин патша пулӗ, — тенӗ.

Говорит ему Петр Алексеевич: «Видишь, только мы двое в шапках — кто-нибудь из нас да царь».

Петр патшапа пӗр ҫын // Чӗмпӗр чӑваш шкулӗ. Толстой Л. Н. Упа тытни: Калавсем, халапсем, юптарса каланисем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 264 с.

Ҫынни каланӑ: «Ху та тупӑн-ҫке; малтан тӳрех кай, унтан сылтӑма пӑрӑн», — тенӗ.

Мужик говорит: «Найдешь и сам дорогу: иди прямо, потом сверни вправо, а потом влево, потом опять вправо».

Петр патшапа пӗр ҫын // Чӗмпӗр чӑваш шкулӗ. Толстой Л. Н. Упа тытни: Калавсем, халапсем, юптарса каланисем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 264 с.

Патша каланӑ: «Ӑслӑ та-ҫке сан пуҫ, старик. Ӗнтӗ эсӗ мана вӑрмантан хире кӑларса яр-ха, хам тӗллӗн эпӗ ҫул тупаймӑп», — тенӗ.

Царь и говорит: «Умная твоя голова, старичок. Теперь выведи меня из лесу в поле, я дороги не найду».

Петр патшапа пӗр ҫын // Чӗмпӗр чӑваш шкулӗ. Толстой Л. Н. Упа тытни: Калавсем, халапсем, юптарса каланисем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 264 с.

Вара ҫын каланӑ: «Парӑм тӳлетӗп — аттепе аннене ҫитеретӗп; кивҫен паратӑп — ывӑлӑмсене ҫитеретӗп; шыва пӑрахатӑп — хӗрсене ӳстеретӗп», — тенӗ.

А старик говорит: «Долг плачу — отца-мать кормлю; в долг даю — сыновей кормлю; а в воду мечу — дочерей рощу».

Петр патшапа пӗр ҫын // Чӗмпӗр чӑваш шкулӗ. Толстой Л. Н. Упа тытни: Калавсем, халапсем, юптарса каланисем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 264 с.

Вӑл вара халӑха каланӑ: «Кусем Нумитор хӗрӗн ачисем, вӗсене Амулий шыва ярса вӗлересшӗнччӗ», — тенӗ.

И сказал народу, что это внуки Нумитора, что Амулий хотел утопить их.

Рим хули пуҫланни // Чӗмпӗр чӑваш шкулӗ. Толстой Л. Н. Упа тытни: Калавсем, халапсем, юптарса каланисем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 264 с.

Рем каланӑ:

Рем сказал:

Рим хули пуҫланни // Чӗмпӗр чӑваш шкулӗ. Толстой Л. Н. Упа тытни: Калавсем, халапсем, юптарса каланисем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 264 с.

Амулий каланӑ: «Вӗсем тете кӗтӳҫисене хур тунӑ, вӗсене тете сут тутӑр», — тенӗ.

Амулий сказал: «Они обидели братниных пастухов, пускай брат их и судит».

Рим хули пуҫланни // Чӗмпӗр чӑваш шкулӗ. Толстой Л. Н. Упа тытни: Калавсем, халапсем, юптарса каланисем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 264 с.

Ромул ҫук чухне вӗсем Рема тытнӑ та хулана Нумитор патне илсе пырса каланӑ:

Выбрали время, когда Ромула не было, схватили Рема и привели в город к Нумитору и говорят:

Рим хули пуҫланни // Чӗмпӗр чӑваш шкулӗ. Толстой Л. Н. Упа тытни: Калавсем, халапсем, юптарса каланисем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 264 с.

Вӑл хӑй тарҫине, Фаустина, чӗнсе илнӗ те каланӑ: «Йӗкӗреш ачасене ил те шыва кайса яр», — тенӗ.

Он позвал своего слугу, Фаустина, и сказал ему: «Возьми этих двух мальчиков и брось их в реку».

Рим хули пуҫланни // Чӗмпӗр чӑваш шкулӗ. Толстой Л. Н. Упа тытни: Калавсем, халапсем, юптарса каланисем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 264 с.

Вӑл хӑй вилес умӗн ывӑлӗсене каланӑ: «Эсир пӗр-пӗринпе епле уйӑрӑласшӑн? Ман патшалӑхӑма хӑшӑр илес тетӗр, манӑн мӗнпур пурлӑхӑма хӑшӑр илесшӗн тата?» — тенӗ.

Когда он умирал, он сказал сыновьям: «Как вы хотите разделиться между собою? Кто возьмет себе Царство, а кто все мои богатства?»

Рим хули пуҫланни // Чӗмпӗр чӑваш шкулӗ. Толстой Л. Н. Упа тытни: Калавсем, халапсем, юптарса каланисем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 264 с.

Пӗрре ун патне икӗ ӑста ҫӗвӗҫ пынӑ та каланӑ: «Эпир пит лайӑх тумтир ҫӗлеме пӗлетпӗр, ун пек лайӑх, илемлӗ тумтире ку таранччен никам та тӑхӑнса курман. Анчах кам ухмах, кам хӑй тӑракан вырӑнта тӑма юрӑхсӑр, вӑл эпир ҫӗленӗ тумтире курас ҫук. Вӑл тумтире ӑслӑ ҫын анчах курӗ, ухмах унпа юнашар тӑрсан та кураймӗ», — тенӗ.

Пришли к нему один раз два портные мастера и говорят: «Мы можем сшить такое нарядное платье, какого еще никогда ни у кого не было. Только, если кто глуп и к своей должности не годится, тот платья нашего не может видеть. Кто умен, тот будет видеть, а кто глуп, тот рядом будет стоять и не будет видеть платья нашей работы».

Патшанӑн ҫӗнӗ тумтирӗ // Чӗмпӗр чӑваш шкулӗ. Толстой Л. Н. Упа тытни: Калавсем, халапсем, юптарса каланисем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 264 с.

Старик каланӑ: «Манӑн унта ача пур, ҫавӑ сухалать, вӑл юрӑ та юрлать», — тенӗ.

А старик говорит: «У меня там мальчик пашет, он и песни поет».

Липпунюшка // Чӗмпӗр чӑваш шкулӗ. Толстой Л. Н. Упа тытни: Калавсем, халапсем, юптарса каланисем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 264 с.

Визир ӑна тӑратса каланӑ: «Тӑр, эпӗ сана айӑпласшӑн чӗнмерӗм, санӑн кӳршӳ усал ҫын иккен, ҫавна калама анчах чӗнтертӗм. Сан ҫинчен мана ҫав килсе элеклерӗ, ӳлӗм унран сыхлан эсӗ. Турӑпа каях ӗнтӗ», — тенӗ.

Визирь поднял его и сказал: «Я не затем призвал тебя, чтобы наказывать, а только затем, чтобы сказать тебе, что у тебя сосед нехорош. Он тебя выдал, берегись его. Ступай с богом».

Абдул визир // Чӗмпӗр чӑваш шкулӗ. Толстой Л. Н. Упа тытни: Калавсем, халапсем, юптарса каланисем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 264 с.

Сутуҫӑ каланӑ: «Эпӗ сана ӗнер хӑна хур тунӑ ҫын кам иккенне калама килтӗм. Эпӗ ӑна пӗлетӗп: вӑл ман кӳршӗмех, вӑл Нагим ятлӑ. Эсӗ ӑна ярса чӗнтер те ӗнерхишӗн тавӑр», — тенӗ.

Лавочник говорит: «Я пришел выдать тебе того самого человека, который тебя обидел вчера. Я его знаю — это мой сосед, его звать Нагим; пошли за ним и накажи его!»

Абдул визир // Чӗмпӗр чӑваш шкулӗ. Толстой Л. Н. Упа тытни: Калавсем, халапсем, юптарса каланисем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 264 с.

Тӳре каланӑ: «Мана нимӗн те кирлӗ мар, эпӗ телейлӗ ӗнтӗ: хам патшам мана мухтарӗ», — тенӗ.

Судья сказал: «Мне не нужно награды; я счастлив уже тем, что царь мой похвалил меня».

Тӗрӗс тӳре // Чӗмпӗр чӑваш шкулӗ. Толстой Л. Н. Упа тытни: Калавсем, халапсем, юптарса каланисем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 264 с.

Бауакас вара каланӑ: «Эпӗ хуҫа мар, эпӗ — Бауакас, патша. Эпӗ кунта сан ҫинчен каланӑ сӑмах чӑн-ши тесе пӗлме килтӗм. Эсӗ чӑнах та ӑслӑ тӳре иккенне эпӗ пӗлтӗм ӗнтӗ. Манран мӗн ыйтас тетӗн, ыйт, эпӗ сана парӑп», — тенӗ.

Тогда Бауакас сказал: — Я не купец, а царь Бауакас. Я приехал сюда, чтобы видеть, правда ли то, что говорят про тебя. Я вижу теперь, что ты мудрый судья. Проси у меня, чего хочешь, я награжу тебя.

Тӗрӗс тӳре // Чӗмпӗр чӑваш шкулӗ. Толстой Л. Н. Упа тытни: Калавсем, халапсем, юптарса каланисем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 264 с.

Аш сутакан тӗрӗсне каланӑ пулать.

Стало быть, мясник говорит правду.

Тӗрӗс тӳре // Чӗмпӗр чӑваш шкулӗ. Толстой Л. Н. Упа тытни: Калавсем, халапсем, юптарса каланисем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 264 с.

Вӗреннӗ ҫын тӗрӗссине каланӑ пулать.

Выходит, что ученый был прав.

Тӗрӗс тӳре // Чӗмпӗр чӑваш шкулӗ. Толстой Л. Н. Упа тытни: Калавсем, халапсем, юптарса каланисем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 264 с.

Унтан ҫу сутаканни ҫине кӑтартса каланӑ: «Кӑна 50 хут патакпа ҫапӑр», — тенӗ.

Потом он указал на масленника и сказал ему: — А ему дать пятьдесят палок.

Тӗрӗс тӳре // Чӗмпӗр чӑваш шкулӗ. Толстой Л. Н. Упа тытни: Калавсем, халапсем, юптарса каланисем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 264 с.

Страницы:

Сайт:

 

Статистика

...подробней