Поиск

Шырав ĕçĕ:

Ҫӗр сăмах пирĕн базăра пур.

Ҫӗр (тĕпĕ: ҫӗр) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.

Телефонпа судьяпа калаҫрӗҫ, судья халь районра иккен-ха, суд сессийӗнче, инҫетрен начар илтӗнен сасси тӑрӑх шайласан, ҫӗр чӑмӑрӗн тепӗр енчен калаҫать теме те пулать.
Разговор по телефону с судьёй, который находится в районе на выездной сессии; судя по слабому, далёкому голосу, — где-то на той стороне земного шара.

Пӗрремӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Мӗншӗн ҫӗр варринче хӑйне Мускавран телефонпа чӗнтерсен те вӑл пӗр евӗрле сӑмахсемпе кӑна: «Юрӗ» е «Ҫук», тесе тавӑркалать, унтан вара, пайтахчен пӳлӗм тӑрӑх уткаласа ҫӳренӗ май, савӑнӑҫлӑн та уҫӑ кӑмӑллӑн пирус туртать?
Почему, когда поздней ночью ему звонят из Москвы, он отвечает только «да» или «нет», а потом долго ходит по комнате и курит, взволнованный, весёлый и чем-то довольный?

…1937-мӗш ҫулхине, хӗлле, Саньӑна Ленинграда куҫараҫҫӗ, эпир Беренштейнсем патӗнче пурӑнатпӑр, хам эпӗ ҫӗр варринче вӑранатӑп та, Саня куҫне уҫса ҫывӑрнине куратӑп, ҫавна курмасан мана пит лайӑх пулнӑ пулӗччӗ.
…Зимой 1937 года Саню перебрасывают в Ленинград. Мы живём у Беренштейнов, и всё, кажется, было бы хорошо, если бы, просыпаясь по ночам, я не видела, что Саня лежит с открытыми глазами.

Самолетпа вӗҫнӗ маях ҫӗр айӗнчи тимӗр-тӑмӑр тупасси ҫинчен ҫырнӑ ӗҫ вӑл манӑн.
Поиски железных руд с самолёта.

Аллине пӗр пӗчӗкҫӗ ҫыхӑ тытнӑ та канат патӗнче тӑрать, мӑнтарӑн ҫаплипех, ҫав ҫыххипех, метрона ҫӗр каҫма кайнӑ курӑнать.
Она стояла у каната, держа в руках маленький узелок, с которым, должно быть, ходила в метро ночевать.

12 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Ҫӗр ҫинех ӳкернӗ.
Прямо на земле нарисованы.

12 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Унтах вӗсем ҫӗр каҫнӑ.
Там они и провели ночь.

12 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Паян вӑл Мускавра ҫӗр каҫать.
Сегодня она как раз ночует в городе.

11 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Акӑ мӗн акасшӑн тӑшман пирӗн ҫӗр ҫине!
Вот что они хотят посеять на нашей земле.

11 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Хам ыйтнипе пирӗ Водохранилище ҫывӑхне ҫӗр улми кӑларма ячӗҫ, эпир ӗҫлес вырӑн Кореваново патӗнче, Ирина Михайловна пурӑнакан дачӑран инҫе те мар пулчӗ.
По моей просьбе нас послали копать злосчастную картошку близ водохранилища, как раз в район Кореванова, где жила на даче Ирина Михайловна.

11 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Ҫак шухӑшпа Расщепей хваттерне темиҫе хутчен те шӑнкӑртаттарса пӑхрӑм, анчах мана хирӗҫ е ответ ҫук, е Ариша, ырӑ Ариша, ответлет: «Симочка, кайса килӗр пӗрре Коревановӑна, хамӑр дачӑна. Ирина Михайловна халӗ хулара сахал ҫӗр каҫать. Ҫитсе килӗр, уҫӑ сывлӑшра пӗрле чей ӗҫӗр. Атту тӗпсакайсенче, метросенче йӑлт ӑнтан кайрӑн пуль…» — тет.
Несколько раз я звонила на квартиру Расщепея, но мне или никто не отвечал, или Ариша, милая, добрая Ариша, говорила: «А ты бы, Симочка, съездила бы на дачу, в Кореваново. Ирина Михайловна сейчас в городе редко когда ночует. Поехала бы почаевничала на свежем воздухе. А то ведь, верно, намыкалась по подземельям-то да по метру разному…»

11 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Апла пулсан та, ҫӗр пурӗпӗр ыйӑхсӑр иртет.
А ночь все равно была бессонной.

10 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Кӗҫех мана хамӑн пионерсем ҫавӑрса илчӗҫ, хӳтлӗхе ирӗксӗртен лекнӗскерсем, пӗрне пӗри пӳле-пӳле, хӑйсем мӗн тӳссе ирттернине, пуҫ тӑрринче ҫӗр чӗтренӗ чух камӑн мӗнле кӑмӑл пулнине кала-кала пачӗҫ.
Пионеры мои, насильно загнанные в убежище, обступили меня, наперебой рассказывая, что они испытали там, внизу, когда земля тряслась над их головой.