Корпус чувашского языка

Поиск

Шырав ĕçĕ:

ӑйӑр сăмах пирĕн базăра пур.
ӑйӑр (тĕпĕ: ӑйӑр) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
— Эй, эсӗ, ӑйӑр пекех сиккелетӗн, ай тӑлласа ячӗҫ-им?

— Эй, ты, жеребец, аль стреножили?

10 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Лайӑх ӑйӑр вара, темрен те хаклӑ айӑр!

Там жеребец — цены нету!

20 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Ватӑ хура ама йытӑ курпун сӑмсипе ӑйӑр хӳрине сӗртӗнсех чупать.

Черная старая сука бежала, касаясь горбатой мордой кончика лошадиного хвоста.

17 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Ӑйӑр, кӗске мӑйне хур акӑш пек авкалантарса, чуптарасса кӗтсе пырать, тулли куҫӗсемпе Григорий ҫине чалӑшса пӑхкалать, ӑна чӗркуҫҫинчен ҫыртса илме пикенсе тӗрмешет.

Жеребец просил поводьев, по-лебединому изгибая короткую шею, косил выпуклым глазом на седока, норовил укусить за колено.

17 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Григорий утланнӑ тӑватӑ ҫулхи ӑйӑр, пуҫне сар автан пек авса хурса, ури ҫинче ташлакаласа, хӑяккӑн тапранса кайрӗ.

Под Григорием взыграл и пошел боком, по-кочетиному неся голову, четырехлеток-жеребец.

17 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

— Ку ӑйӑр мар, кӗсре.

— Это кобыла, а не конь.

8 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Тепӗр кунне ирхине Мелеховсен килӗ умне йӗнерленӗ сакӑл ураллӑ ӑйӑр утланнӑ Митька Коршунов ҫитсе чарӑнчӗ.

На другой день утром к мелеховскому базу подъехал верхом на подседланном белоногом жеребце Митька Коршунов.

8 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Вӑл чӳречерен нумайччен пӑхнӑ, анчах выльӑха мӗнле хӑваланин картинине куҫпа курса палӑртайман-ха, тӗрӗссипе картинӑна ҫеҫ мар, утса пыракан чӗрӗ выльӑхсен йышне те, геройсен сӑн-пичӗсене курма май пур ҫынсене те — ҫураннисене, юланутлисене курса палӑртайман; вӑл вырӑн пейзажне — тусене те, кӗрхи ҫутӑ тӗспе сӑрланнӑ ту хушшисене те; кӗпӗрленсе пыракан ӗне, сурӑх, лаша кӗтӗвӗсене те курма пултарайман; выльӑх кӗтӗвӗсем хӑваланӑ чухне янӑраса тӑракан сасӑсене: ҫӗр айӗнчен тухнӑ пек илтӗнекен пиншер ура сассисене, кӗтӳҫӗсен савӑнӑҫлӑ та кӑштах тытӑнчӑклӑ сассисене, сурӑхсем макӑрнине, ӗнесем вӑрӑммӑн та хурлӑхлӑн мӗкӗрнине, хӑйӗн кӗтӳне ертсе пыракан ӑйӑр пӑшӑрхануллӑ тулхӑрнине, йытӑсем вӗрнине, пушӑсем шартлатнине, ту ҫинчен юхакан шывсем шавланине, ту хушшисенче янӑракан сасӑсене Илья курман та, илтмен те.

Он смотрел в окно, но еще зрительно не представил себе всю картину перегона, вернее — не просто картину, а живую, движущуюся массу скота, людей, где бы можно было увидеть и лица пастухов — пеших и конных, и пейзаж местности — горы, ущелья уже в осенних красках, и идущие стада, отары, табуны, и не только увидеть, но и услышать те характерные звуки, которые всегда сопутствуют перегону: глухой, точно идущий из-под земли топот тысяч копыт, немного охрипшие голоса, блеяние овец, протяжное и грустное мычание коров, тревожное ржание жеребца, ведущего свой табун; лай собак, хлопки кнутов, шум горных рек и эхо, плывущее по ущелью.

XVIII // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

Малта, ҫинҫе ураллӑ ӑйӑр ҫинче, ҫар ҫыннисем тӑхӑнакан кӑвак плащ тата пыжикрен ҫӗлетнӗ ҫӗлӗк тӑхӑннӑ самӑр ҫын ларса пырать.

Впереди на гнедом тонконогом жеребце ехал плотный усатый мужчина в сером военном плаще и шапке из пыжика.

XI // Михаил Рубцов. Бубеннов, Михаил Семёнович. Шурӑ хурӑн: роман; иккӗмӗш кӗнеке; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 363 с.

Халь ӗнтӗ пурте ҫав тери хаваслӑ, ӑйӑр пек кӗҫенеҫҫӗ, чӑнах!

Теперь все веселые такие, ржут, как жеребцы, честное слово!

XIII // Феодосия Ишетер. Бубеннов, Михаил Семёнович. Шурӑ хурӑн: роман; пӗрремӗш кӗнеке; вырӑсларан Феодосия Ишетер куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 382 с.

Хулӑн, янравлӑ, шӑпах станицӑри ватӑ тиаккӑн е пирӗн колхозри Чечек текен ӑйӑр сасси пек.

Басовитый, раскатистый, ну прямо как у старого станичного дьякона или как у нашего колхозного жеребца по кличке Цветок…

XXI сыпӑк // Мирун Еник, Владимир Садай, Александр Яндаш. Михаил Шолохов. Уҫнӑ ҫерем: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Мирун Еник, Владимир Садай, Александр Яндаш куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963.

Эпӗ хам чечексене ҫав труба тӗлӗнче тӑваратӑп та, малтан кӑмӑлласах колхозсем ҫинчен, рабочи класс ҫинчен, ытти япаласем ҫинчен каланине итлетӗп, кайран вара пуҫа хуть сӗлӗ миххине чик: Мускавран такам ӑйӑр пек: «Налей еще немного, давай выпьем, ей-богу», — тесе ахӑрса ярать, вара, каласан ӗненмӗр, ырӑ ҫынсем, манӑн ҫав тери ӗҫес килсе каять те ним тума аптраса ҫитетӗп!

Распрягаю я своих цветков возле этой трубы, поначалу слушаю с приятностью про колхозы, про рабочий класс и про разное другое и протчее, а потом хучь голову в торбу с овсом хорони: из Москвы как рявкнет кто-то жеребячьим басом: «Налей ишо немного, давай выпьем, ей-богу», — и, не поверите, добрые люди, до того мне захочется выпить, что никакого сладу с собой нету!

XIX сыпӑк // Мирун Еник, Владимир Садай, Александр Яндаш. Михаил Шолохов. Уҫнӑ ҫерем: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Мирун Еник, Владимир Садай, Александр Яндаш куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963.

Хӗрарӑм мар, чӑн-чӑн ӑйӑр!

Прямо жеребец, а не баба!

30-мӗш сыпӑк // Наум Урхи, Никифор Ваҫанкка, Илле Тукташ, Уйӑп Мишши. Михаил Шолохов. Уҫнӑ ҫерем: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Наум Урхи, Никифор Ваҫанкка, Илле Тукташ, Уйӑп Мишши куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1959

Ӑйӑр сана вӗлермерӗ вӗт, — терӗ Катерина, хӑй ассӑн сывласа: — Эх, эсир те ҫав, вӑйсӑрскерсем!

Ведь не убил тебя жеребец, — сказала Катерина и горько вздохнула: — Эх вы, маломощные!

10-мӗш сыпӑк // Валентин Урташ. Алексей Мусатов. Стожар. Валентин Урташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Пысӑк туталлӑ ватӑ ӑйӑр, хӑранипе тӑнран тухнӑскер, ҫӳлелле тапса сикрӗ те, Санькӑна тапса хӑварса, нимӗҫсем еннелле ыткӑнчӗ.

Старый, вислогубый мерин, одурев от страха, так взбрыкнул, что сшиб Саньку с ног и помчался в сторону деревни.

8-мӗш сыпӑк // Валентин Урташ. Алексей Мусатов. Стожар. Валентин Урташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Ҫакнашкал ҫӑмӑлпа ҫӳремешкӗн эпӗ тахҫанах ӗнтӗ улт-ҫич ҫулхи пысӑках мар ӑйӑр туянса янӑччӗ, вырӑнти палӑрсах тӑман йӑхранччӗ вӑл, анчах ӑна ӗлӗкхи хуҫи, уесри ҫӗр виҫекен, питӗ юратса та тимлӗн пӑхса ҫитӗнтернӗччӗ.

Для разъездов я давно уже купил себе небольшого жеребчика лет шести-семи, происходившего из местной неказистой породы, но очень любовно и тщательно выхоленного прежним владельцем, уездным землемером.

XII сыпӑк // Антал Назул. Куприн, Александр Иванович. Тытӑҫу: повеҫсем; вырӑсларан Антал Назул куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1978. — 3–84 с.

Сиктӗрмеллӗ ҫӳллӗ ҫатан кӳмене аялти тути тӑсмак та кӳреннӗ сӑн-питлӗ, шӑккалат тӗслӗ, вӑрӑм, ырхан кастарнӑ ӑйӑр васкаман юртӑпа тикӗссӗн туртнӑ, урапипе вӑл пурӗ те пӗртен-пӗр туртапа кӑна ҫыхӑннӑ, теприне хулӑн вӗрен улӑштарнӑ (уесри усал чӗлхесем шантарнӑ тӑрӑх, ҫакнашкал мӗскӗнле «кӳлӗве» ӳретник юри тӗрлӗрен кирлӗт-кирлӗмар сӑмах-юмах ҫаптарасран шутласа кӑларнӑ-мӗн).

Длинный, худой, шоколадного цвета мерин, с отвислой нижней губой и обиженной мордой, степенной рысцой влек высокую тряскую плетушку, с которой он был соединен при помощи одной лишь оглобли, — другую оглоблю заменяла толстая веревка (злые уездные языки уверяли, что урядник нарочно завел этот печальный «выезд» для пресечения всевозможных нежелательных толкований).

VIII сыпӑк // Антал Назул. Куприн, Александр Иванович. Тытӑҫу: повеҫсем; вырӑсларан Антал Назул куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1978. — 3–84 с.

— Пурин те комиссар пулмалла мар ӗнтӗ! — «ӑйӑр» тесе кӳрентернине ҫиллессӗн хирӗҫлерӗ Глухов.

– Не всем же комиссарами быть! – сердито возражал Глухов, обиженный за «жеребца».

Намӑссӑрсем // Хветӗр Агивер. Василий Шукшин. Пахчапа мунча хуҫи. Вырӑсларан Хв. Акивер куҫарнӑ. КПСС Чӑваш обкомӗн издательстви, 1989. — 36–46 стр.

Кашкӑр, мӗскӗн чуна тепӗр енчен хӳтерсе пыраканскер, ӑйӑр ҫине вашт сикрӗ те ҫивчӗ чӗрнисемлӗ ура лаппипе ун хырӑмне тӑрӑхла пӗрех шатӑртаттарса ҫурчӗ.

Волк, настигавший жертву с другой стороны, прыгнул под коня и ударом когтистой лапы распустил ему брюхо повдоль.

Кашкӑрсем // Хветӗр Агивер. Василий Шукшин. Пахчапа мунча хуҫи. Вырӑсларан Хв. Акивер куҫарнӑ. КПСС Чӑваш обкомӗн издательстви, 1989. — 3–10 стр.

Ҫуна ӳпленсе ӳкрӗ: туртасем хӑмӑта пӗтӗрсе ҫапрӗҫ, ӑйӑр мӑйне пӑркӑчласа лартрӗ вӑл.

Сани перевернулись: оглобли свернули хомут, он захлестнул коню горло.

Кашкӑрсем // Хветӗр Агивер. Василий Шукшин. Пахчапа мунча хуҫи. Вырӑсларан Хв. Акивер куҫарнӑ. КПСС Чӑваш обкомӗн издательстви, 1989. — 3–10 стр.

Страницы:

Сайт:

 

Статистика

...подробней