Корпус чувашского языка

Поиск

Шырав ĕçĕ:

хӗре (тĕпĕ: хӗр) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
— Нимех те мар, — мӑкӑртатрӗ Константин, ҫул ҫинче ӑнсӑртран тӗл пулнӑ хӗре ӑшӗнче тав туса.

— Пустяки, — пробормотал Константин, почувствовав невольную признательность к случайной милой попутчице, и шутливо добавил:

6 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

— Ҫук, — хӑй ҫак хӗре питӗ лайӑх пӗлни ҫинчен калама хатӗрленсе, Константин кӑштах иккӗленсе тӑчӗ.

— Нет, — Константин немного поколебался, собираясь наконец объявить девушке, что он отлично знает ее.

5 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Вӑл хӑйне аран-аран тытса чарчӗ, ыйтмарӗ, хӗре хӑй кам иккенне те пӗлтермерӗ, чӗнмесӗр тӑчӗ-тӑчӗ те, унччен калаҫнипе нимӗн ҫыхӑнтармасӑр: — Эпӗ те сирӗн района каятӑп вӗт! — тесе хучӗ.

Но удержался от соблазна и не открыл себя девушке, а, помолчав, без всякой связи с предыдущим сказал: — Я тоже ведь еду в ваш район!

5 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

— Ну, пире хӑш-пӗрисем мӑшӑрлантарчӗҫ пулсан, айтӑр хамӑр паллашар хуть, — вӑл, йӑл кулса, хӗре аллине тӑсса пачӗ, — Мажаров Константин…

— Ну, раз уж нас поженили другие, то давайте хоть сами-то познакомимся, — он, улыбаясь, протянул ей руку, — Мажаров Константин…

5 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

— Парӑр кунта ачана, тытса тӑратӑп эпӗ! — кӑшкӑрчӗ хӗр, Мажаров вара, хӗрарӑм аллинчен утиялпа чӗркенӗ ачана илсе, ӑна хӗре тыттарчӗ.

— Давайте сюда вашего малыша, я пока подержу ого! крикнула девушка, и Мажаров, приняв из рук женщины закутанного и одеяло ребенка, передал его ей.

5 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Никама та кансӗрлес мар тесе, Константин хӑйӗн плацкартлӑ вырӑнне — варринчи сентрене йышӑнчӗ, хӑйпе пӗр купене лекнӗ хӗре те вырнаҫма пулӑшрӗ.

Чтобы никому не мешать, Константин занял свое плацкартное место — среднюю полку, помог сделать то над самое девушке, оказавшейся его соседкой по купе.

5 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Тен, вӑл ман хӗре те ман ҫылӑхсемшӗн кӑлтӑклӑ тунӑ, хӗрӗм манӑн совеҫе вӑратса тӑтӑр, ҫывӑрса кайма ан патӑр тесе.

Может, он за грехи мои дочь убогой сделал, чтоб она совесть мою будила, не давала ей заснуть.

3 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

«Мужское/Женское» кӑларӑмра Ҫӗрпӳ районӗнчи Виҫпӳрт салинчи ӗҫекен хӗрарӑма тата унпа нушаланса пурӑнакан 17-ри хӗре кӑтартнӑччӗ.

В выпуске «Мужское/Женское» была показана пьющая женщина из села Три избы Цивильского района и ее 17-летняя дочь.

Куславккари йӗкӗрешсем «Лучше всех» кӑларӑмра пулнӑ // Таисия Ташней. https://chuvash.org/news/24733.html

Хӑй района ертсе пынӑ ҫулсенче Пробатов Пашӑна, халӑхӑн шавлӑ пуххисене хутшӑнма юратман, пурне те ҫул паракан именчӗк те ырхан хӗре пӗлмен те темелле.

В те годы, когда он верховодил в районе, он почти не знал Пашу, робкую и худенькую девушку, всегда сторонившуюся шумных сборищ и уступавшую всем дорогу.

10 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

— Мӗн усси-ха пуяна ҫакӑн пек чухӑн тупраллӑ хӗре ҫураҫнинчен?

— Есть ли богатому расчет сватать невесту с таким приданым?

7 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Вӑл, хӗре мӗн каласса кӗтсе пулас, васкамарӗ, унӑн аллинчи шуррӑн курӑнакан хут ҫине ним марла пӑхса илчӗ.

Он помедлил, видимо дожидаясь, что скажет дочь, равнодушно покосился на белевшую в ее руке бумажку.

2 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

«Мӗнле тус-ха эпӗ сан. Ҫич хӗре савса пурнан, Саккӑрмӗшне — юххана, Тӑххӑрмӗшне — арӑмна, Вуннӑмӗшне, намӑссӑр, — мана!»

«Что же ты мне есть за друг, Ежли любишь семь подруг, Восьмую — вдовую, А девятую жану, А десятую, подлец, меня…»

XLVII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

— Эпӗ ӑна ҫав сӑмахсемшӗн ҫилленнӗ пек хамран нихӑш хӗре туртса илнӗшӗн те ҫапла ҫилленсе курман.

— Я на него ни за одну отбитую девку так не серчал, как за эти речи.

XX // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Хулпуҫҫийӗнчен хуллен чӑмӑртаса тытса, Бунчук хӗре хӑштах ҫӗклерӗ те пӗр хушӑ унӑн чӗкеҫ шатрисемпе хуралса тӗксӗмленнӗ, шӳрлеке вӗҫлӗ сӑмси ҫине пӑхса тӑчӗ, авмака хура куҫ харшисен хытса ларнӑ йӑплака ҫутине курчӗ.

Медленно сжимая ее плечи, он приподнял ее, минуту смотрел на заострившийся нос с потемневшими крохотными веснушками у переносья, ловил под разлатыми черными бровями стынувший блеск зрачков.

XXV // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Ку хӗре аван пӗлетӗп эпӗ.

Я знаю эту девушку.

V // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Карчӑк хӑйӗн ҫамрӑк вӑхӑтне аса илчӗ, вӗсем те Тимофей Ильичпа ашшӗ-амӑшӗ умӗнче тӑнӑ, ҫавӑнпа унӑн пӳрте чупса кӗрсе турӑш илсе тухса, каччӑпа хӗре ҫав турӑшпа пиллес килнӗ, — анчах вӑл иккӗленсе тӑчӗ, — те турӑшне кунта илсе тухмалла, те хӑйсене пӳрте илсе кӗмелле…

Старушка вспомнила свою молодость, увидела и себя и Тимофея Ильича — вот так же когда-то стояли они перед родителями — и ей хотелось побежать в хату, вынести икону и благословить жениха и невесту, только она не знала, — вынести ли сюда икону, или увести молодых в хату…

XXXII сыпӑк // Мария Ухсай. Бабаевский, Семен Петрович. Ылтӑн ҫӑлтӑр кавалерӗ: икӗ кӗнекеллӗ роман; вырӑсларан Мария Ухсай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 568 с.

Сергей хӗре питрен курмасӑрах ӑна тав турӗ те лавсене хуса ҫитме васкарӗ.

Даже не посмотрев девушке в лицо Сергей поблагодарил ее и поспешил догнать обоз.

XXVIII сыпӑк // Мария Ухсай. Бабаевский, Семен Петрович. Ылтӑн ҫӑлтӑр кавалерӗ: икӗ кӗнекеллӗ роман; вырӑсларан Мария Ухсай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 568 с.

— Тӳррипе каласан, — терӗ Виктор, ҫул ҫинчи ирӗлнӗ лачакасем ҫине пӑхса, — Ирина пек хӑйне уйрӑм характерлӗ хӗре юратма та май ҫук.

— Между прочим, — заговорил Виктор, глядя на подтаявшие лужи у дороги, — в такую своенравную особу, как Ирина, влюбиться просто невозможно.

XXVIII сыпӑк // Мария Ухсай. Бабаевский, Семен Петрович. Ылтӑн ҫӑлтӑр кавалерӗ: икӗ кӗнекеллӗ роман; вырӑсларан Мария Ухсай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 568 с.

— Тен, ҫав сӑмахсемпе вӑлтса хӗре ҫавӑрас темест-ши вӑл? — ӑнлантарчӗ Ниловна.

— Может, оно и есть то самое, — пояснила Ниловна, — он ей говорит надогад буряков, чтоб дали капусты?

XXIV сыпӑк // Мария Ухсай. Бабаевский, Семен Петрович. Ылтӑн ҫӑлтӑр кавалерӗ: икӗ кӗнекеллӗ роман; вырӑсларан Мария Ухсай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 568 с.

— Икӗ хӗре куртӑр-и? —

— Видали эту парочку? —

XXII сыпӑк // Мария Ухсай. Бабаевский, Семен Петрович. Ылтӑн ҫӑлтӑр кавалерӗ: икӗ кӗнекеллӗ роман; вырӑсларан Мария Ухсай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 568 с.

Страницы:

Сайт:

 

Статистика

...подробней