Корпус чувашского языка

Поиск

Шырав ĕçĕ:

унран (тĕпĕ: ун) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Анчах бригада начальникӗ пӗр кӗтмен ҫӗртенех унран ҫапла ыйтрӗ:

Но начальник бригады неожиданно спросил:

X // Геннадий Пласкин. Чжоу Ли-бо. Ҫил-тӑвӑл: роман; Г. Пласкин куҫарнӑ; В. Рудманӑн умсӑмахӗ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1958. — 429 с. — 13–429 с.

Ӑна тӗл пулсан кӑмӑллӑн йӑлкӑшса илекен ҫынсем халӗ унран айккинелле пӑрӑнма пуҫларӗҫ.

Ему не улыбались больше, а завидев издали, старались свернуть в сторону.

X // Геннадий Пласкин. Чжоу Ли-бо. Ҫил-тӑвӑл: роман; Г. Пласкин куҫарнӑ; В. Рудманӑн умсӑмахӗ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1958. — 429 с. — 13–429 с.

Сяо Сян, Сяо Ван тата Лю Шэн унран ял ҫыннисем ҫинчен нумай пӗлчӗҫ, вӑл вара вӗсенчен ҫӗнӗ шухӑшсем илчӗ, ӑна ҫынсене ӑнлантарма тӑрӑшрӗ.

От него Сяо Сян, Сяо Ван и Лю Шэн много узнали о людях деревни, а он воспринял от них новые идеи и умел каждому все разъяснить.

X // Геннадий Пласкин. Чжоу Ли-бо. Ҫил-тӑвӑл: роман; Г. Пласкин куҫарнӑ; В. Рудманӑн умсӑмахӗ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1958. — 429 с. — 13–429 с.

Пӗрре вӑл унран именчӗклӗн: — Софья Павловна!.. Сирӗн ачасем пулнӑ-и? — тесе ыйтнӑ.

Однажды он робко спросил ее: — Софья Павловна! Были у вас дети?

V // Митта Ваҫлейӗ. Горький М. Фома Гордеев: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

Анчах, ҫак ытарлӑ киленӳпе пӗрлех, унра асаплӑ та ҫивӗч туйӑм пурӑннӑ, вӑл — хӗрарӑм унтан аякра тӑнине, хӗрарӑм унран лайӑхрах пулнине туйни пулнӑ.

И рядом с этим обожанием в нем всегда жило мучительно острое сознание его отдаленности от нее, ее превосходства над ним.

V // Митта Ваҫлейӗ. Горький М. Фома Гордеев: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

Каччисем унран пӗр шит те юлман, вӗсем тӗлӗнмелле ҫӑмӑллӑхпа сӗтелсем, тенкелсем, экрансем хушшинчен, тӗрлӗрен илемлӗ те чечен япаласем патӗнчен иртсе ҫӳренӗ.

За ней увивались ее поклонники, и все они так ловко, точно змеи, обходили разнообразные столики, стулья, экраны — целый магазин красивых и хрупких вещей.

V // Митта Ваҫлейӗ. Горький М. Фома Гордеев: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

Люба унӑн кӑмӑлне кайнӑ, ҫав вӑхӑтрах Фома унран шикленнӗ те.

Люба и нравилась Фоме и казалась опасной.

V // Митта Ваҫлейӗ. Горький М. Фома Гордеев: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

— Унтан ҫавӑнтах: — Аслӑрах, анчах унран каярах… — тесе, тепӗр сасӑпа каланӑ пек, хӑйне хӑй ответленӗ.

И тотчас же сам себе, но как бы другим голосом ответил: «Умнее, но — хуже…»

IV // Митта Ваҫлейӗ. Горький М. Фома Гордеев: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

Вӑл унпа ҫӳлтен пӑхса калаҫнӑ, час-часах унран шӳтлесе кулкаланӑ, хӗрӗн калаҫӑвӗнче пӗрмаях Фомашӑн паллӑ мар сӑмахсем вӗлтӗртетнӗ, вӗсене Люба уйрӑммӑнах ҫирӗппӗн, юриех мӗнпур кӑмӑлтан каланӑ.

Она говорила снисходительно, часто подшучивала над ним, в речах ее то и дело мелькали незнакомые Фоме слова, которые она произносила как-то особенно веско, с видимым удовольствием.

IV // Митта Ваҫлейӗ. Горький М. Фома Гордеев: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

Вӑл хӑй ҫак ҫынсем пек ҫӑмӑллӑн, нумайӑн калаҫма пӗлменнишӗн хурланса кайнӑ, ҫавӑнтах Люба Маякина ҫакӑншӑн унран пӗрре анчах мар кулнине аса илнӗ.

Ему стало обидно и грустно от сознания, что он не умеет говорить так легко и много, как все эти люди, и тут он вспомнил, что Люба Маякина уже не раз смеялась над ним за это.

IV // Митта Ваҫлейӗ. Горький М. Фома Гордеев: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

Ҫакӑн пек парадлӑ ҫынсен хушшинче чи малтанхи хут пулса, вӑл хӑйпе пӗрле пӗр сӗтел хушшинче ларакансем — ҫиессе те, калаҫасса та — пурне те унран лайӑх тунине курнӑ, хӑйне хирӗҫ ларакан Медынскаяпа унӑн хушшинче сӗтел мар — ҫӳллӗ сӑрт, — вӗсене уйӑрса тӑракан сӑрт пулнине туйнӑ.

Первый раз в жизни находясь среди таких парадных людей, он видел, что они и едят и говорят — всё делают лучше его, и чувствовал, что от Медынской, сидевшей как раз против него, его отделяет не стол, а высокая гора.

IV // Митта Ваҫлейӗ. Горький М. Фома Гордеев: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

Анчах та, Пӑлаки мӗн чухлӗ нумай ӳкӗтленӗ, Фоман унран уйрӑлас мар текен шухӑшӗ ҫав тери ҫирӗпленсех пынӑ.

Но чем больше Палагея говорила, — тем настойчивее и тверже становился Фома в своем желании не расставаться с ней.

III // Митта Ваҫлейӗ. Горький М. Фома Гордеев: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

 — Мӗншӗн? — ыйтать унран интеллигент.

— «Зачем?» — спрашивает его интеллигент.

III // Митта Ваҫлейӗ. Горький М. Фома Гордеев: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

Тантӑшӗсем унран кулнӑ, ӑна вӗсем айван тесе шутланӑ; хӑй ҫине ҫакӑн пек пӑхнинчен кӳренсе, Фома тантӑшӗсенчен пӑрӑнса ҫӳренӗ.

Сверстники смеялись над ним, считая его глупым; Фома держался в стороне от сверстников, обиженный — отношением к нему.

III // Митта Ваҫлейӗ. Горький М. Фома Гордеев: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

Капитан тусан, унран питӗ йӗрӗ капитан пулать…

И ежели капитаном его сделать — ловкий будет капитан!

II // Митта Ваҫлейӗ. Горький М. Фома Гордеев: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

«…унран ҫуралнӑ ачана тӗрлӗ тамӑкран… тӗрлӗ хаяртан… тӗрлӗ тӑвӑлтӑн… усал-тӗселтен — каҫхинехинчен те, кӑнтӑрлахинчен те — сыхласа усра…

— «…из нея рожденного младенца соблюди от всякого ада… от всякия лютости… от всякия бури… от духов лукавых, дневных же и нощных…»

I // Митта Ваҫлейӗ. Горький М. Фома Гордеев: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

Унран хупах шӑрши персе тӑнӑ, анчах халь ӗнтӗ вӑл, киле таврӑннӑскер, йӑваш та лӑпкӑ пулнӑ.

Еще весь пропитанный запахом кабаков, но уже подавленный и тихий.

I // Митта Ваҫлейӗ. Горький М. Фома Гордеев: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

 — Помещика арестлесси — ҫӑмӑл ӗҫ, уншӑн маузертан пӗр патрон кӑларса ярасси — унран та ҫӑмӑл.

 — Арестовать помещика — дело легкое, отпустить на его долю один патрон из маузера — еще того легче.

VIII // Геннадий Пласкин. Чжоу Ли-бо. Ҫил-тӑвӑл: роман; Г. Пласкин куҫарнӑ; В. Рудманӑн умсӑмахӗ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1958. — 429 с. — 13–429 с.

— Хӑратпӑр унран, — кулса илчӗ Сяо Сян.

— Боимся его, — рассмеялся Сяо Сян.

VIII // Геннадий Пласкин. Чжоу Ли-бо. Ҫил-тӑвӑл: роман; Г. Пласкин куҫарнӑ; В. Рудманӑн умсӑмахӗ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1958. — 429 с. — 13–429 с.

Тата мӗн ыйтмалли пур ӗнтӗ унран? — ӑс пачӗ виҫҫӗмӗш.

Чего же еще от него требовать? — вразумлял третий.

VIII // Геннадий Пласкин. Чжоу Ли-бо. Ҫил-тӑвӑл: роман; Г. Пласкин куҫарнӑ; В. Рудманӑн умсӑмахӗ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1958. — 429 с. — 13–429 с.

Страницы:

Сайт:

 

Статистика

...подробней