Корпус чувашского языка

Поиск

Шырав ĕçĕ:

Тинех (тĕпĕ: ) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Эп ӑна тинех палларӑм.

Я узнала его.

23 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

— Ӑнлантарса пар эппин, Малинин, — тинех хутшӑнтӑм эп.

— Ну, объясни нам, Малинин, — вмешалась я.

17 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

— Ну мӗн, хӗрӗм? — тинех асӑрхарӗ вӑл мана.

— Ну що, дочка? — обращается он ко мне.

16 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Унран халь тинех нихҫан та уйрӑлса юлмастӑп ӗнтӗ.

С ним теперь никогда не расстанусь.

Вунтӑваттӑмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Тинех акӑ часах ҫак каҫхи шыва кӗртессисем пулмӗҫ тесе шухӑшлама та темле йывӑр пек пула пуҫларӗ, ачи шыва кӗме питӗ юратать, валашкара выртнӑ чух вӑл хӑйне пӗчӗк король пек иртӗхмесӗр тыткалать, Розалия Наумовнӑпа та ӗмкӗч памалла-и ӑна, памалла мар-и, — ҫавӑн пирки тавлашасси те малашне пулас ҫук тесе куляна пуҫларӑмӑр.

Но странно, с каждым днём мне было всё труднее представить себе, что скоро не будет этих вечерних купаний, когда мальчик, который очень любил купаться, важный, как маленький король, лежал в корыте, и не будет бесконечных споров с Розалией Наумовной о соске — нужно её давать или нет.

Вунвиҫҫӗмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

…Пушахчӗ сӑрламан шурӑ сӗтел, ҫав пӗчӗк кистьсем, авалхи майлӑ пулакан медальон-миниатюра — туса пӗтерменскер, Саша ӑна тӑвасшӑн юлашки вӑхӑтра ӗҫленӗ иккен, — тинех никама та кирлӗ марччӗ ӗнтӗ.

…Пуст был белый некрашеный стол, и не нужны никому маленькие кисти и неоконченный медальон-миниатюра в старинном духе, над которым Саша работала в последнее время.

Вуниккӗмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Температура ансах тӑчӗ, тинех ӗнтӗ камфора та, дигален та чӗре хутне кӗме пултараймарӗ.

Температура падала, и уже ни камфора, ни дигален не действовали на сердце.

Вунпӗрмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Телефон шӑнкӑртатсах тӑрать, акӑ вӑл тинех телефон трубкине тытма ал ҫитерет те кӳренсе ӑна сӗтел ҫине пӑрахать.

Ежеминутно звонил телефон, и он наконец снял трубку и с досадой бросил её на стол.

Вунпӗрмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Тинех ӗнтӗ эпир пӗрле, нихҫан уйрӑлмасса пӗрле пултӑмӑр.

Мы были вместе наконец и теперь не расстанемся никогда.

Вуннӑмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

— Юлташсем, пӗлетӗр-и мӗнне, — терӗм эпе кӑралӑхӑм ҫӗкленнипе хам хаваслана пуҫланӑ май, — тинех эпӗ пӗчӗк хӗрача мар ӗнтӗ — эпӗ ҫирӗм тӑватӑ ҫулта, хама мӗн килӗшнине пурне те тума пултаратӑп пулӗ.

— Товарищи, знаете что, — сказала я, чувствуя, что мне становится даже как-то весело от злости, — в конца концов, я уже не маленькая — мне двадцать четыре года, и я могу, кажется, делать всё, что мне нравится.

Улттӑмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Эпӗ йӗме тытӑнатӑп та тинех вӑл мана ҫӗклесшӗн пӗшкӗнет, анчах темӗн пулать хӑйне, урайне ларать, унтан вара шӑппӑнах урайне тӑсӑлса выртать, ҫийӗнче унӑн чӑкӑртатса тӑракан капӑр хура платье.

Я начинаю реветь, и тогда она оборачивается и наклоняется, чтобы поднять меня, но что-то делается с нею — и она садится на пол, потом ложится и тихонько лежит, вытянувшись на полу, в своём чудном чёрном шуршащем платье.

Виҫҫӗмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

— Эпӗ хама та, сире те вӗлеретӗп, — терӗ вӑл тинех.

— Я убью себя и вас! — наконец прошептал он.

Иккӗмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Тинех вӑл ҫӑвар уҫрӗ те, эпӗ тӗлӗнсех кайрӑм: сасси унӑн йӑлтах хавшанӑ, ватӑлнӑ сасӑ.

Но вот он заговорил, и я поразился: у него был надорванный, старческий голос.

Вуниккӗмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

— Апла пулсан ман пата килӗр, — терӗ вӑл тинех.

– В таком случае, приезжайте ко мне, – наконец сказал он.

Вуниккӗмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Ҫапла вӑл хӑйӗн тусӗ пупа качча тухни ҫинчен каласа пачӗ, пупӗ каярахпа пуйса кайнӑ та имӗш, чиркӳре амвон ҫине тухса тӑрса: «Граждансем, эпӗ тинех турӑ ҫуккине ӑнланса илтӗм», тенӗ.

Так, она рассказала о своей подруге, которая вышла замуж за «попа-стрижака», и как поп нажился, а потом вышел на амвон и говорит: «Граждане, я пришел к убеждению, что бога нет».

Вуннӑмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

— Анчах вӑл тахҫанах пулнӑ-ҫке-ха, — терӗ вара, тинех тӗлӗннӗ пек пулса.

— Но это было очень давно, — наконец сказал он, как будто удивившись.

Пиллӗкмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Тинех ҫитрӗн иккен, — терӗ Кораблев кӳреннӗ сасӑпа.

— Наконец-то! — сказал Кораблёв довольно сердито.

Тӑваттӑмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Акӑ тинех мана черет ҫитрӗ.

Наконец он обратился ко мне.

Виҫҫӗмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Икӗ хутчен те урӑх чухне калаҫӑпӑр терӗ — ниҫтан пушанаймарӗ; тинех вӑл акӑ телефонпа чӗнтерчӗ те, эпӗ «Правдӑна» ҫитсе кӗтӗм.

Два раза он откладывал — всё был занят: наконец позвонил, и я поехал в «Правду».

Виҫҫӗмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Ара вӑл тинех мана палласа илчӗ вӗт.

И он наконец узнал меня.

Тӑххӑрмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Страницы:

Сайт:

 

Статистика

...подробней