Корпус чувашского языка

Поиск

Шырав ĕçĕ:

урисене (тĕпĕ: ура) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Асатте туйипе хӑмсарса илчӗ те, улӑм пӗрчи пек типсе кайнӑ урисене хавшаккӑн ярса пусса, Митька патне пырса тӑчӗ.

Дед взмахивал костылем и подступал к Митьке, нетвердо переставляя высохшие в былку ноги.

19 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Пантелей Прокофьевич, урисене ҫапкалантарса (вӑл йӗнерсӗрех лӗртлеттерсе килнӗ), чӑпӑрккипе юнать.

Пантелей Прокофьевич, болтая ногами (ехал он без седла, охлюпкой), потрясал арапником.

17 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Аксинья куҫҫуль капланса килнипе пӑтраннӑ куҫӗсемпе Григорин ҫӗр ҫине ҫирӗппӗн пусса пыракан тӗреклӗ урисене кӑмӑллӑн пӑхса илчӗ.

Аксинья ласкала мутным от прихлынувших слез взором сильные ноги Григория, уверенно попиравшие землю.

16 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Ӑна арӑмӗпе юнашар тӑни аплах мар, мӗншӗн тесен арӑмӗ унтан пӗр шит ытлашшипех ҫӳллӗрех, ҫавӑнпа та вӑл алӑк суллинчен пӗр утӑм маларах иртсе, урисене автан пек хӗстерсе тӑчӗ, унтан, картузне хывса, пӑтранчӑк сӑрӑллӑ тӗксӗм турӑш ҫине пӑхса сӑхсӑхса илчӗ.

Ему невыгодно было стоять рядом с женой, была она выше его на добрую четверть, поэтому он ступил от порога шаг вперед, поджав по-кочетиному ногу, и, скинув фуражку, перекрестился на черную, мутного письма икону:

15 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Степан урисене кровать пуҫӗ ҫине хучӗ.

Степан положил ноги на спинку кровати.

14 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Дарья та, янкӑсланса кӗптеннӗ пек, урисене урапа каштисем хушшипе ҫӗрелле усса ларнӑ та, алли ҫинче тӗлӗрсе кайнӑ ачине хӑйӗн усӑнарах панӑ вӑрӑм кӑкрине ӗмӗртет.

Дарья, тоже укутанная и принаряженная, свесив между ребер арбы ноги, кормила длинной, в прожилках, грудью засыпавшего на руках ребенка.

9 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Митька, пӗтӗмпе хӗрсе кайнӑскер, шӑлӗсем витӗр сӑмах хыҫҫӑн сӑмах вӑркӑнтарать, урисене чӗтретет.

В сердцах Митька, не разжимая зубов, быстро кидал слова, дрожал ногами.

8 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Унтан кӑнтӑр тӗлӗнче таврӑнчӗ, пашкакаласа чириккине хывса пӑрахрӗ, унтан утса ӗшеннӗ урисене килленчӗклӗн хыҫма тытӑнчӗ.

Пришел оттуда в обед, кряхтя скинул чирики и, смачно почесывая натруженные ходьбой ноги, сказал:

8 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Ҫуратнӑ ҫӗре кӗме кирлӗ марри ҫинчен ӳсӗр Степана асӑрхаттарма чупса тухнӑ эпи-карчӑкӗ Аксинья амӑшӗ нимӗн хускалмасӑр урисене тӑсса выртнине курнӑ.

Повитуха, выбежавшая из куреня предупредить пьяного Степана, чтобы не ходил к родильнице, увидела лежащую с поджатыми ногами Аксиньину свекровь.

7 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Григорий, хытса ларнӑ урисене аран-аран хуҫлаткаласа утса, шыва кӗрет.

Григорий переступает одеревеневшими ногами.

4 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Григорий сайралнӑ тӗттӗм витӗр Аксинйӑн кепи чӗркуҫҫирен те ҫӳлерех уҫӑлса кайнине, хурӑн хуппи пек шурӑ урисене курать.

В поредевшей темноте Григорий видит взбитую выше колен Аксиньину рубаху, березово-белые, бесстыдно раскинутые ноги.

3 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Вӑл, ватӑлса хевтесӗрленнӗ ҫара урисене кӑштӑртаттарса, кӑштах каҫӑрӑлса утать.

Откинувшись назад, она шаркает старчески дряблыми босыми ногами.

3 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Хӗр хӗрлӗ пулӑ хуппи пек чӗрнисем ҫине тинкерсе пӑхрӗ те урисене, хӑвӑрт хуҫлатса, хӑй айнелле туртса илчӗ.

Девушка внимательно осмотрела розовую чешую ногтей, быстрым движением подобрала ноги.

2 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Мӗн эсӗ? — пӑшӑлтатса ыйтрӗ лешӗ, унтан кровать ҫинчен урисене усса ячӗ.

Чего ты? — шепотом спросил тот и свесил с кровати ноги.

2 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Хуранне хӑвӑртрах ярса тытрӗ те тарма тытӑнчӗ, мӗн вӑй ҫитнӗ таран чупать; хӑйӗн урисене хыҫалтан темскер хулӑпа ҫунтарса пынине ҫеҫ илтет…

Схватил скорее котел и давай бежать, сколько доставало духу; только слышит, что сзади что-то так и чешет прутьями по ногам…

Тухатнӑ вырӑн // Василий Алагер, К. Никифорова, Михаил Рубцов, Афиноген Кузьмин. Николай Гоголь. Диканька ҫывӑхӗнчи хуторти каҫсем. Вырӑсларан чӑвашла В. Алагер, К. Никифорова, М. Рубцов, А. Кузьмин куҫарнӑ. Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 254 с.

Ҫапла ташласа лаптӑк варрине ҫитнӗччӗ ӗнтӗ ку, халь-халь урисене вӗлт ҫеҫ ывӑтса темскерле мыскара кӑтартма хатӗрленнӗччӗ, — урасем ҫӗкленмеҫҫӗ, ӗҫӗ те пӗтрӗ!

Только что дошел, однако ж до половины и хотел разгуляться и выметнуть ногами на вихорь какую-то свою штуку, — не подымаются ноги, да и только!

Тухатнӑ вырӑн // Василий Алагер, К. Никифорова, Михаил Рубцов, Афиноген Кузьмин. Николай Гоголь. Диканька ҫывӑхӗнчи хуторти каҫсем. Вырӑсларан чӑвашла В. Алагер, К. Никифорова, М. Рубцов, А. Кузьмин куҫарнӑ. Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 254 с.

Эпир пӑрӑнса тӑтӑмӑр, пуҫларӗ вара ватсупнӑ хӑяр йӑранӗ патӗнчи тикӗс вырӑнта урисене апла та капла ҫавӑрттарса ташлама.

Мы посторонились, и пошел хрен вывертывать ногами по всему гладкому месту, которое было возле грядки с огурцами.

Тухатнӑ вырӑн // Василий Алагер, К. Никифорова, Михаил Рубцов, Афиноген Кузьмин. Николай Гоголь. Диканька ҫывӑхӗнчи хуторти каҫсем. Вырӑсларан чӑвашла В. Алагер, К. Никифорова, М. Рубцов, А. Кузьмин куҫарнӑ. Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 254 с.

Вӑл, турккӑ пек, урисене хуҫлатса урайӗнче ларать.

Сидевшего на полу по-турецки.

Раштав умӗнхи каҫ // Василий Алагер, К. Никифорова, Михаил Рубцов, Афиноген Кузьмин. Николай Гоголь. Диканька ҫывӑхӗнчи хуторти каҫсем. Вырӑсларан чӑвашла В. Алагер, К. Никифорова, М. Рубцов, А. Кузьмин куҫарнӑ. Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 254 с.

«Атя, ҫӳре козак! — терӗ тӗреклӗ йӗкӗт, урисене ҫаптарса илнӗ хушӑрах аллисемпе хаплаттарса.

— Гуляй, козацкая голова! — говорил дюжий повеса, ударив ногою в ногу и хлопнув руками.

III. Кӗтмен йӗкӗт. Кавар // Василий Алагер, К. Никифорова, Михаил Рубцов, Афиноген Кузьмин. Николай Гоголь. Диканька ҫывӑхӗнчи хуторти каҫсем. Вырӑсларан чӑвашла В. Алагер, К. Никифорова, М. Рубцов, А. Кузьмин куҫарнӑ. Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 254 с.

Пӗр сӑмах каламасӑрах, вырӑнӗнчен тӑчӗ вӑл, пӳлӗм варринче урисене саркаларах тӑчӗ, пуҫне кӑшт малалларах туса пӗшкӗнчӗ те, аллине пӑрҫа тӗслӗрех сӑхманӗн хыҫалти кӗсйине чиксе ярса лакпа сӑрланӑ ҫаврака табак пуракӗ туртса кӑларчӗ, унтан вара, табак пуракӗ ҫине сӑрласа лартнӑ басурман генералне питӗнчен пӳрнипе шаклаттарчӗ те пӗр пысӑк чӗптӗм кӗлпе тата энӗҫ ҫулҫипе хутӑштарнӑ табак илсе, аллине кӗвенте пек авса сӑмси патне илсе пычӗ, илсе пычӗ те ҫавӑнтах табака пӗтӗмпех сӑмсипе туртса ячӗ, сӑмсине пуҫ пӳрни ҫумне перӗнтермесӗрех шӑршларӗ, — анчах пӗр сӑмах та чӗнмерӗ.

Не говоря ни слова, встал он с места, расставил ноги свои посереди комнаты, нагнул голову немного вперед, засунул руку в задний карман горохового кафтана своего, вытащил круглую под лаком табакерку, щелкнул пальцем по намалеванной роже какого-то бусурманского генерала и, захвативши немалую порцию табаку, растертого с золою и листьями любистка, поднес ее коромыслом к носу и вытянул носом на лету всю кучку, не дотронувшись даже до большого пальца, — и всё ни слова.

Умӗнхи сӑмах // Василий Алагер, К. Никифорова, Михаил Рубцов, Афиноген Кузьмин. Николай Гоголь. Диканька ҫывӑхӗнчи хуторти каҫсем. Вырӑсларан чӑвашла В. Алагер, К. Никифорова, М. Рубцов, А. Кузьмин куҫарнӑ. Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 254 с.

Страницы:

Сайт:

 

Статистика

...подробней