Поиск

Шырав ĕçĕ:

ҫакӑнса (тĕпĕ: ҫакӑн) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.

Эсӗ ӑна илнине эпӗ те пӗлетӗп, санран та лайӑхрах пӗлетӗп, мӗншӗн тесен вӑл ӗнер кантра ҫинче ҫакӑнса тӑратчӗ — ӑна эпӗ хам куҫпах куртӑм Халь, ав, кӗпе ҫухалнӑ!
Вот я так действительно знаю, что ты ее снял, лучше тебя знаю, потому что вчера она сушилась на веревке — я своими глазами ее видела, а теперь рубашка пропала, вот тебе и все!

Вӑтӑр ҫиччӗмӗш сыпӑк // Асклида Соколова. Твен М. Гекльберри Финн темтепӗр курса ҫӳрени. Повесть. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1985. — 328 с.

Пӗр пӑтине эпир Салли аппа саппунӗн кӗсйине чикрӗмӗр, саппунӗ пукан ҫинче ҫакӑнса тӑратчӗ, теприне Сайлас тете шлепки ҫинчи (вӑл конторка ҫинче выртатчӗ) шараҫ хушшине хӗстертӗмӗр; ачасенчен эпир вӗсен ашшӗпе амӑшӗ паян ирхине таркӑн негр патне кайма хатӗрленни ҫинчен пӗлтӗмӗр.
Один гвоздь мы положили в карман фартука тети Салли, который висел на стуле, а другой заткнули за ленту на шляпе дяди Сайласа, что лежала на конторке: от детей мы слышали, что папа с мамой собираются сегодня утром пойти к беглому негру.

Кӗписем стена ҫинче ҫакӑнса тӑраҫҫӗ, вӗсене урайнех усӑнса анакан ҫитса карӑсемпе хупланӑ.
Платья висели на стене, под ситцевой занавеской, спускавшейся до самого пола.

Ҫирӗм улттӑмӗш сыпӑк // Асклида Соколова. Твен М. Гекльберри Финн темтепӗр курса ҫӳрени. Повесть. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1985. — 328 с.

Ытти ҫуртсем айӗнчен те ҫыран куҫса кайнӑ, вӗсен кӗтесӗсем сывлӑшрах ҫакӑнса тӑраҫҫӗ.
Под другими берег обвалился, и угол дома повис в воздухе.

Ҫирӗм пӗрремӗш сыпӑк // Асклида Соколова. Твен М. Гекльберри Финн темтепӗр курса ҫӳрени. Повесть. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1985. — 328 с.

Пӳлӗмӗ таса мар, темӗнле ӑпӑр-тапӑр та пур унта, стенисене чернилпа вараласа пӗтернӗ, унтах тӗрлӗ пӗлтерӳсем ҫакӑнса тӑраҫҫӗ: таркӑн негрсемпе сутса ямалли лашасем ҫинчен.
Помещение было грязное, заваленное всяким хламом, на стенах везде были чернильные пятна и объявления насчет беглых негров и продажных лошадей.

Ҫирӗммӗш сыпӑк // Асклида Соколова. Твен М. Гекльберри Финн темтепӗр курса ҫӳрени. Повесть. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1985. — 328 с.

Хӑна пӳлӗмӗ ҫинчен каланӑччӗ эпӗ; унти кантӑксем ҫинче ӳкерчӗклӗ шурӑ карӑсем ҫакӑнса тӑраҫҫӗ: явӑнса ӳсекен хӑвапа хупланнӑ илемлӗ керменсем, шыв ӗҫме аннӑ кӗтӳсем ӳкернӗ вӗсем ҫине.
Так вот, я уже рассказывал про гостиную; на окнах там висели красивые занавески, белые, с картинками: замки, сплошь обвитые плющом, и стада на водопое.

Вунҫиччӗмӗш сыпӑк // Асклида Соколова. Твен М. Гекльберри Финн темтепӗр курса ҫӳрени. Повесть. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1985. — 328 с.

Стенасем ҫинче картинӑсем ҫакӑнса тӑраҫҫӗ — ытларах Вашингтонсемпе Лафайетсем, тӗрлӗрен ҫапӑҫусем, Шотланди патши Мария Стюарт, пӗр картини «Деклараци ҫине алӑ пусни» ятлӑ.
На стенах у них висели картины — больше все Вашингтоны, да Лафайеты, да всякие битвы, да шотландская королева Мария Стюарт, а одна картина называлась «Подписание Декларации».

Стена ҫинче тӑхӑнса киветнӗ икӗ хӗрарӑм кӗли, улӑм шлепке, юбкӑсемпе арҫын кӗпи-тумтирӗсем ҫакӑнса тӑраҫҫӗ.
На стене висели два заношенных ситцевых платья, соломенная шляпка, какие-то юбки и рубашки и мужская одежда.

Тӑххӑрмӗш сыпӑк // Асклида Соколова. Твен М. Гекльберри Финн темтепӗр курса ҫӳрени. Повесть. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1985. — 328 с.

Кравать, сӗтел, икӗ кивӗ пукан ларать, урайӗнче тӗрлӗ япаласем йӑваланса выртаҫҫӗ, стена ҫинче тӑхӑнмаллисем ҫакӑнса тӑраҫҫӗ.
Мы разглядели кровать, стол, два старых стула, и еще на полу валялось много разных вещей, а на стене висела одежда.

Ӑнланатӑн-и, тен, малтан эсӗ тахҫанчченех чухӑн пулатӑн, ху ӳлӗмрен пуяссине пӗлес мар пулсан, эсӗ хуйха чӑтаймасӑр ҫакӑнса та вилме пултаратӑн.
Понимаешь, может, ты сначала долго будешь бедный и, может, с горя возьмешь да и повесишься, если не будешь знать, что потом разбогатеешь.

Саккӑрмӗш сыпӑк // Асклида Соколова. Твен М. Гекльберри Финн темтепӗр курса ҫӳрени. Повесть. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1985. — 328 с.

Майӗпенех, вӗсем кӑна мар, пӳлӗм те пӗтӗмӗшпех тата йӗри-таврари япаласем пӗтӗмӗшпех: сӗтел ҫинчи сӑмавар та, Увар Ивановичӑн кӗске жилечӗ те, Зойӑн яп-яка чӗрни те, Константин Павлович аслӑ княҫӑн стена ҫинче ҫакӑнса тӑракан ҫуллӑ сӑрпа ӳкернӗ портречӗ те тӗлӗкре курӑннӑн туйӑнчӗ; пурте куҫ умӗнчен сирӗлчӗҫ, пурте тӗттӗмпе карӑнчӗҫ, пурте пӗтрӗҫ.
Понемногу не только они, но и вся комната, всё, что окружало ее, показалось ей как бы сном — всё: и самовар на столе, и коротенький жилет Увара Ивановича, и гладкие ногти Зои, и масляный портрет великого князя Константина Павловича на стене: всё уходило, всё покрывалось дымкой, всё переставало существовать.

XIX // Михаил Рубцов. Тургенев И.С. Умӗн: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 160 с.

Эпӗ, вӑл каларӗшле, яланах кулӑп, ухмахланӑп, кайран вара тытӑп та ҫакӑнса вилӗп…
Кончится тем, что я буду всё смеяться, дурачиться, ломаться, как она говорит, а там возьму да удавлюсь.

XII // Михаил Рубцов. Тургенев И.С. Умӗн: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 160 с.

Ҫӑка айӗнче уҫӑ та лӑпкӑ; сулхӑна вӗҫсе кӗрекен шӑнасемпе пыл хурчӗсем те майӗпен сӗрленӗн туйӑнать; ӗнчӗ тӗслӗ вӗтӗ те таса, ем-ешӗл курӑк чӳхенмест; вӗсен ҫӳлӗ тунисем, тӗлӗнсе хытса кайнӑ пек, ним хускалмасӑр лараҫҫӗ; ҫӑкан аялти турачӗсем ҫинчи сарӑ ҫеҫкесен пӗчӗк ҫупкӑмӗсем чӗтренмесӗр ҫакӑнса тӑраҫҫӗ.
Под липой было прохладно и спокойно; залетавшие в круг ее тени мухи и пчелы, казалось, жужжали тише; чистая мелкая трава изумрудного цвета, без золотых отливов, не колыхалась; высокие стебельки стояли неподвижно, как очарованные; как очарованные, как мертвые, висели маленькие гроздья желтых цветов на нижних ветках липы.

I // Михаил Рубцов. Тургенев И.С. Умӗн: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 160 с.

Унта плакат ҫакӑнса тӑрать-мӗн.
И увидел на нем плакат.

1946-мӗш ҫул // Александр Галкин. Баруздин С.А. Пӗр ҫулпах: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1970. — 308 с.

Ҫуртсем ҫинче шурӑ ялавсем, простыньсем, минтер пичӗсемпе алшӑллисем ҫакӑнса тӑраҫҫӗ.
На домах белые флаги, простыни, даже наволочки, полотенца и опять простыни.

1945-мӗш ҫул // Александр Галкин. Баруздин С.А. Пӗр ҫулпах: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1970. — 308 с.

Ун тӗлӗнче хура-хӑмӑр пӗлӗтсем ҫакӑнса тӑнӑн туйӑнать, вӗсем ҫӗрпе пӗлӗт пӗрлешнӗ ҫӗре кайса ҫухалаҫҫӗ тейӗн.
Над ним висели темные серые тучи, уходившие к самому горизонту.

Ку ҫеҫ те мар, Краков мана тата тепӗр савӑнтарупа кӗтсе илчӗ: темиҫе ҫурт ҫинче, урамсем хӗресленнӗ ҫӗрте, «Семенов хуҫалӑхӗ» тесе ҫырнисем ҫакӑнса тӑраҫҫӗ.
А меня Краков встретил и еще одним приятным — на нескольких домах и перекрестках улиц я увидел указатели: «Хозяйство Семенова».

Тӳпере пӗлӗт татӑкӗсем ҫакӑнса тӑраҫҫӗ, вӗсен хушшипе ҫӑлтӑрсем ялкӑшни курӑнать.
В воздухе висели клочки облаков, а между ними мигали звезды.

1944-мӗш ҫул // Александр Галкин. Баруздин С.А. Пӗр ҫулпах: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1970. — 308 с.

Эп халь анне ют диван ҫинче ҫывӑрнине, ют сӗтел ҫинче апат ҫинине, ют стена ҫинче ҫакӑнса тӑракан ют сӑнӳкерчӗксем ҫине епле пӑхнине аван чухлатӑп.
Я знал теперь, как мать ложится на чужой диван, ест на чужом столе, смотрит на чужие вещи и стены с чужими фотографиями.

1943-мӗш ҫул // Александр Галкин. Баруздин С.А. Пӗр ҫулпах: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1970. — 308 с.

Пӗр кантӑксӑр тӑрса юлнӑ чӳрече хашакӗ хӑрах петли ҫинче кӗҫ-вӗҫ татӑлса анас пек ҫакӑнса тӑрать.
Выбитая, без стекол, рама повисла на одном шпингалете.

1941-мӗш ҫул // Александр Галкин. Баруздин С.А. Пӗр ҫулпах: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1970. — 308 с.

Страницы:

Корпус чувашского языка

Поиск

Шырав ĕçĕ:

Сайт:

Статистика