Корпус чувашского языка

Поиск

Шырав ĕçĕ:

хӗре (тĕпĕ: хӗр) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
— Чечек пӑрахса паракан хӗре те, «Сывӑ пул!» тесе кӑшкӑрнӑ офицере те, Чернышевские хӑйне те куратӑп…

— И девушку, которая бросила ему цветы, и офицера, который крикнул: «Прощай!», и Чернышевского вижу…

Пысӑк виҫе // Макар Хури. Космодемьянская Л.Т. Зойӑпа Шура ҫинчен: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 232 с.

Сирӗн хӗре хӑвӑртрах киле ҫитерес тесе, лашана эпӗ ҫул тӑршшӗпех чуптартӑм.

А уж лошадь я гнал вовсю, старался вашу дочку поскорее доставить.

Тепӗр ҫултан // Макар Хури. Космодемьянская Л.Т. Зойӑпа Шура ҫинчен: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 232 с.

Пӳкле вилӗмпе вилнӗ хӗре масара чикмерӗҫ, хӑй вилнӗ ҫӗртех пытарчӗҫ.

Погибшую нежданно-негаданно девушку похоронили не на кладбище, а на том месте, где она покончила с собой.

XXVII. Шӑпа // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

Тӑваттӑн пӗр хӗре илсе каясси мӗн вӑл?

А вчетвером сгрести одну девку ничего не стоит.

XXI. Вӑхӑтсӑр татӑлнӑ юрӑ // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

— Сирӗн пӗрин те ӗҫӗр ҫук унта! — кӑшкӑрса пӑрахрӗ вӑл, — эпӗ хам хӗре хам хуҫа, кӗлӗмҫӗсене кӗрӳ тума кӗтсе те тӑмӑп-ха…

Снова сорвался на крик: — Вашего дела тут нет! Над своей дочерью сам хозяин! И попрошайку зятем своим сделать не позволю!..

XVI. Пӗртӑвансем // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

Тухтар сӳре ҫӗкленӗччӗ, хӗре курсан, хӑй ҫӗклемӗнчен вӑтанчӗ, темле чун сиссе илейми хӑват ӑна пӗр саманта пӑшӑрхантарчӗ, унтан йӑвашшӑн ӑшӑтнӑ пек пулчӗ.

Тухтар стоял уже со взваленной на плечи бороной и, увидев девушку, смутился своей ноши, но вскоре это чувство заглушило другое, неуловимое душой и мозгом, но доброе и теплое.

XIII. Тимӗр хӗрсе шӑранать // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

Ҫӑк сӑмахсене сиввӗн калани хӗре пӗтӗмӗшпех тӑнран кӑларса ячӗ.

Холодный тон, каким были сказаны эти слова, совершенно обескуражил девушку.

18. Колонист ҫурчӗ // Леонид Агаков. Матвеев Г.И. Симӗс вӑчӑрасем: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949. — 112 с.

Хӗре сӑмсинчен шаклаттарас шутпа вӑл аллине тӑсрӗ, анчах ҫав вӑхӑтра тӗттӗмрен Бураковӑн асӑрхаттаракан сассине илтрӗ.

Он протянул руку, намереваясь щелкнуть ее по носу, но услышал из темноты предостерегающий голос Буракова:

18. Колонист ҫурчӗ // Леонид Агаков. Матвеев Г.И. Симӗс вӑчӑрасем: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949. — 112 с.

Хӗре вӑл пӗр сӑмах та тавӑрса калаймарӗ…

И в ответ не сказал девушке ни слова…

Х. Чӗре сасси // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

Хӗре вӑл ҫак самантра тем каланӑ пулӗччӗ: «Пӑхсамччӗ, тусӑм, мана куҫран, эпӗ ҫавӑншӑн та сан умӑнта пуҫӑма хума хатӗр», — тейӗччӗ — Тухтарӑн хӑюлӑхӗ ҫитмест.

«Милая, посмотри же мне в глаза, ведь я готов за одно это склонить перед тобой голову», — хочется сказать Тухтару, но нет, не хватает парню смелости.

Х. Чӗре сасси // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

— Селиме, эсӗ-ҫке! — терӗ Тухтар, хӗре ура ҫине тӑма пулӑшса.

— Селиме, это ты?! — удивился Тухтар, помогая девушке подняться.

IV. Ҫӑлӑнӑҫ // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

Кашни хӗрӗнни пекех, Селиме ӗмӗтӗнче те — хӑйне кура капӑр тумланасси; начар тумланакан хӗре никам та вырӑна хуман пек туйӑнать ӑна.

Как и все девушки, Селиме, конечно, мечтала о красивых нарядах, ибо плохо одетую девушку никто не полюбит.

III. Инкекпе куҫа-куҫӑн // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

Лешӗ хирӗҫмерӗ, вара, хӗре ытамран вӗҫертсе, кӑкӑр туллин сывласа ячӗ.

Он не противился и, опустив ее, вздохнул полною грудью.

VIII // Степан Апаш. Короленко В.Г. Суккӑр музыкант: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1957. — 194 с.

Кунпа пӗрлех ачалӑх туслӑхӗ вӑхӑтӗнчи Эвелинӑсӑр пуҫне вӑл унра халӗ тата урӑх, ҫӗнӗ хӗре асӑрхарӗ.

Вообще, кроме прежней Эвелины, друга его детства, теперь он чувствовал в ней еще какую-то другую, новую девушку.

VIII // Степан Апаш. Короленко В.Г. Суккӑр музыкант: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1957. — 194 с.

Старик хӗре куҫ айӗн пӑхса сӑнанӑ, ҫамрӑк хӗр те ун ҫине ҫилӗллӗн ҫиҫекен куҫӗсемпе тинкернӗ.

Старик смотрел на нее из-под бровей пытливыми глазами, которые встречались порой с гневным, сверкающим взглядом молодой девушки.

V // Степан Апаш. Короленко В.Г. Суккӑр музыкант: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1957. — 194 с.

Вӑл сарӑ чипер хӗре пӗтӗм чунтан савать, хӗрӗ те юратать, анчах… капӑр ҫи-пуҫа ытларах ӑмсанать-мӗн.

Он всеми силами души полюбил хорошенькую блондиночку, и она его любила, но еще больше любила она помпоны, белые перья и красивые золотистые кисточки, болтающиеся на ботинках.

Ылтӑн пуҫ мимиллӗ ҫын // Александр Артемьев. Тӑван Атӑл. 1960, 3№ — 71–72 с.

— Эсӗ хӗре тӑруках хӑратса ан пӑрах, тарса кайӗ.

 — Ты сразу ее не запугай, а то, смотри, сбежит.

Вунпӗрмӗш сыпӑк // Николай Евстафьев. Павленко П.А. Телей: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 312 с.

Опанас Ивановичӑн хӑйӗн те кӑмӑлӗ ҫемҫелсе кайрӗ те хӗре тепӗр хут чуптурӗ.

Опанас Иванович, сам очень растроганный, еще раз расцеловал девушку.

Вунпӗрмӗш сыпӑк // Николай Евстафьев. Павленко П.А. Телей: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 312 с.

Вӑл, тусен тайлӑмӗсене хӗре панӑ пек, аллисене ик еннелле сарса ячӗ.

Он широко распахнул руки, словно вручая ей склоны гор.

Вунпӗрмӗш сыпӑк // Николай Евстафьев. Павленко П.А. Телей: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 312 с.

Пирӗн вӑхӑтра тӑватӑ хулӑмсӑр хӗре тытса тӑрасси питӗ хӑрушӑ япала, мадам.

Это ужас, мадам, иметь в наше время четырех невест-бесприданниц.

Вуннӑмӗш сыпӑк // Николай Евстафьев. Павленко П.А. Телей: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 312 с.

Страницы:

Сайт:

 

Статистика

...подробней