Корпус чувашского языка

Поиск

Шырав ĕçĕ:

калаҫрӗ (тĕпĕ: калаҫ) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Анчах пӗр ватӑ конвоир тыткӑна илнисен хутне кӗрсе калаҫрӗ.

Но за пленных вступился один из стариков конвоиров:

LIV // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Вороновский хулпуҫҫийӗсене сиктерсе илчӗ те халӗ ӗнтӗ кӑмӑллӑнрах, анчах сӳрӗлсех ҫитеймен ҫиллине пурпӗр палӑртса калаҫрӗ:

Вороновский пожал плечами и уже миролюбивей, но с оттенком неостывшего негодования продолжал:

LII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Пантелей Прокофьевич лашине йӗнерлеме тухрӗ, Ильинична, Григорий ҫине хӗрес хучӗ те, чуптуса илсе, хӑвӑрт пӑшӑлтатса калаҫрӗ:

Пантелей Прокофьевич пошел седлать коня, а Ильинична, крестя и целуя Григория, зашептала скороговоркой:

LI // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Мишка ӗхлете-ӗхлете урине типсе кайнӑ сарӑ аттине тӑхӑннӑ хушӑра тытӑнкӑллӑн хуравласа калаҫрӗ:

Мишка, кряхтя, набивал на ноги рыжие ссохшиеся сапоги, с паузами отвечал:

XLVIII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Анчах Гришака асатте хӗрсех малалла калаҫрӗ:

Но дед Гришака с горячностью продолжал:

XLVI // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Хӗрарӑм, ҫулӗпе чылай аслӑрах пулнӑ май, хӑй хисепе тивӗҫлине уҫҫӑн систерсе, хулӑн сасӑпа калаҫрӗ, сӑмах пуҫламӑшӗнчех Григорие тӳрккессӗн пӗлтерсе хучӗ:

Говорила женщина басом, покровительственно подчеркивая свое превосходство в летах, и с первых же слов грубовато заявила Григорию:

XXXVIII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Йӗпе аркӑсемпе хуторалла тапса сикмеллеччӗ! — хавасланса калаҫрӗ хулсӑр Алешка Шамиль; хӗрлисем хӗрарӑмсем ҫине пӗр снаряд та персе ямӗҫ тесе, вӑл чӑнласах та кӑштах кулянчӗ пулас.

С мокрыми подолами бегли бы в хутор! — с удовольствием говорил безрукий Алешка, видимо, всерьез сожалея, что по бабам не кинут красные ни одного снаряда.

XXXII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

— Кӳрентеретӗн пире, Лихачев юлташ! — кӗретех юла юпса калаҫрӗ халь Суяров.

— Обижаешь нас, товарищ Лихачев! — уже с явным притворством заговорил Суяров.

XXXI // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Вӑрах та ӑнланмалла мар калаҫрӗ Грязнов старик, картине кӗреймесӗр хупланчӗ, мӗн те пулин вырӑнсӑр персе ярасран хӑранипе пулас, сӑмахӗсене аякран вӑлтса, тилӗ пек чееленсе ҫавӑрттарчӗ.

Долго и непонятно говорил старик Грязнов, ходил вокруг да около, кидал увертливые, лисьи петли слов, видимо, боясь проговориться.

XXIV // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Вӑл хӑй тарӑхнине палӑртмасӑр калаҫрӗ, тен, сӑмах чиперех те пӗтетчӗ пулӗ, анчах йӗкӗт, сассине пыр тӗпӗпе хыртарса, ҫирӗппӗн татса каларӗ:

Он говорил, сдерживая раздражение, и, может быть, разговор кончился бы миром, но паренек, заморозив голос, решительно заявил:

XXIV // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Иван Алексеевич тепӗр вунӑ минут пулӗ калаҫрӗ, хӑйӗн ыйтӑвӗ ҫине хуравлас вырӑнне Штокман хӗрсех харлаттарнине илтрӗ те тинех тавҫӑрса илчӗ, пыра килсе капланнӑ ӳслӗке чарма хӑтланнипе куҫҫулӗ тухиччен хӗрелсе кайнӑскер, чӗрне вӗҫҫӗн утса пӳртрен тухрӗ.

А Иван Алексеевич еще минут десять продолжал говорить, опомнился, когда на вопрос Штокман ответил храпком, и вышел, ступая на цыпочках, багровея до слез в попытках удержать рвущийся из горла кашель.

XXII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Хам куҫа хам ӗненместӗп! — макӑрнӑ сасӑпа калаҫрӗ Иван Алексеевич.

Не верю я глазам! плачуще заголосил Иван Алексеевич.

XXII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Ҫула тухас умӗн кухньӑна кӗчӗ; ачисене чуптуса, хыпаланса калаҫрӗ:

Перед тем как выехать, он вскочил в кухню; целуя детишек, торопливо кидал:

XXI // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Дарья ҫӗнӗ кӗрӗкӗпе кӗптенчӗ те Ильиничнӑна вӑрахчен темӗн пӑшӑлтатса калаҫрӗ.

Дарья укуталась в новую шубу и о чем-то долго шепталась с Ильиничной.

XIX // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Пӗлетӗн-и, — пӳртре ют ҫын никам та ҫук пулин те, пӑшӑлтатса калаҫрӗ вӑл, — атте паян мана ним тунмасӑр каларӗ.

Ты знаешь, — зашептал он, хотя в курене никого чужого не было, — отец мне нынче признался.

XIX // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Вӑл ҫамрӑк ачанни пек ҫаврака питне пӗркелентерчӗ, шӑл хушшипе тухакан хупӑ сасӑсене йӗр майлӑрах каласа, «ц» сасӑ вырӑнне «с» тесе («селый полк», «месяс» тесе тухрӗ унӑн), ҫемҫен калаҫрӗ.

Он морщил ребячески-округлое лицо, говорил мягко, сглаживая шипящие, вместо «ц» произнося «с»: «селый полк», «месяс» выходило у него.

XVII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Вӑл хӑйӗн вӑйне хӑй те пит шансах пӗтермен ҫын пек калаҫрӗ.

Он говорил, как человек, не совсем уверенный в своей силе.

XV // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Унтан вӑрахчен Фомин хӑлха йӳҫӗхмелле нӑйӑлтатса калаҫрӗ, тӑтӑшах, кирлӗ-кирлӗ мар ҫӗртенех, «экуаци» сӑмаха вӗҫкӗнле хуша-хуша хучӗ.

Потом нудно и долго говорил Фомин и часто, к делу и не к делу, щеголяя словом «экуироваться».

XII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Хӗрлӗармеец вӑрахчен совет влаҫӗпе Хӗрлӗ Ҫар ҫинчен, казаксемпе килӗшӳллӗ те туслӑ пурӑнасси ҫинчен калаҫрӗ.

Красноармеец долго говорил о Советской власти, о Красной Армии и взаимоотношениях с казачеством.

XII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Вӑл та, вӗсем пекех, майлӑ вӑхӑтсенче вӑрҫӑ ниме те кирлӗ марри ҫинчен калаҫрӗ; ҫакна чӗререн мар, чунне хытарса каларӗ пулин те, ыттисем ӑна-кӑна сисмерӗҫ.

Он так же, как и они, говорил в удобной обстановке о никчемности войны; причем говорил это неискренне, с великой натугой, но неискренности этой не замечали.

XII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Страницы:

Сайт:

 

Статистика

...подробней