Корпус чувашского языка

Поиск

Шырав ĕçĕ:

ыйтрӗ (тĕпĕ: ыйт) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
— Ӑҫта кил? — сиввӗн, шанмасӑртарах ыйтрӗ Лозневой.

— Где дом? — сурово и подозрительно спросил Лозневой.

II // Феодосия Ишетер. Бубеннов, Михаил Семёнович. Шурӑ хурӑн: роман; пӗрремӗш кӗнеке; вырӑсларан Феодосия Ишетер куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 382 с.

— Сирӗн ял-и? — тӗлӗнсе ыйтрӗ Юргинӗ.

— Ваша деревня? — удивился Юргин.

I // Феодосия Ишетер. Бубеннов, Михаил Семёнович. Шурӑ хурӑн: роман; пӗрремӗш кӗнеке; вырӑсларан Феодосия Ишетер куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 382 с.

Андрей ҫав тери хурланса ыйтрӗ:

И Андрей с тяжелой болью в голосе спросил:

I // Феодосия Ишетер. Бубеннов, Михаил Семёнович. Шурӑ хурӑн: роман; пӗрремӗш кӗнеке; вырӑсларан Феодосия Ишетер куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 382 с.

Хӑҫанччен-ха капла? — ыйтрӗ вӑл.

До каких пор так? — спросил он.

I // Феодосия Ишетер. Бубеннов, Михаил Семёнович. Шурӑ хурӑн: роман; пӗрремӗш кӗнеке; вырӑсларан Феодосия Ишетер куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 382 с.

Вара Юргин ун патнелле каялла ҫаврӑнса пычӗ те, куҫӗсене хӗссе, хӑй сасси пек те мар, урмӑш сасӑпа: — Эсӗ мӗн — юлас тетӗн-им? — тесе ыйтрӗ.

Тогда Юргин вернулся к нему и, схватив его за руку, спросил с еще большей тревогой: — Да ты что — хочешь остаться?

I // Феодосия Ишетер. Бубеннов, Михаил Семёнович. Шурӑ хурӑн: роман; пӗрремӗш кӗнеке; вырӑсларан Феодосия Ишетер куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 382 с.

Матвей Юргин Андрее аллинчен ярса тытрӗ те шикленсерех ыйтрӗ:

Матвей Юргин схватил Андрея за руку и спросил тревожно:

I // Феодосия Ишетер. Бубеннов, Михаил Семёнович. Шурӑ хурӑн: роман; пӗрремӗш кӗнеке; вырӑсларан Феодосия Ишетер куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 382 с.

Вӑл ҫӗклем ҫӗклесе утнине курсан, Матвей Юргин чарӑнсарах тӑчӗ те тӗлӗнсе ҫапла ыйтрӗ:

Матвей Юргин, увидев его ношу, остановился и с удивлением спросил:

I // Феодосия Ишетер. Бубеннов, Михаил Семёнович. Шурӑ хурӑн: роман; пӗрремӗш кӗнеке; вырӑсларан Феодосия Ишетер куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 382 с.

— Ун пекки пулнӑччӗ-ши вара? — урӑх ҫынпа пулнӑ темӗнле кӑсӑк ӗҫ ҫинчен итленӗ евӗр кулса ыйтрӗ вӑл манран.

— Да разве было такое? — удивленно смеясь, спросил он так, как спрашивают, когда слушают интересную, но чужую историю.

Хут ҫӗлен // Аркадий Малов. Лу Синь. Калавсем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 105–109 стр.

— Эсӗ мӗн? — ыйтрӗ вӑл хаяррӑн, хӑйне арӑмӗ творчествӑлла ӗҫпе ӗҫлеме чӑрмантарнӑшӑн кӑмӑлсӑр пулса.

— Ты что? — спросил он сердито, раздраженный тем, что жена помешала творчеству.

Телейлӗ ҫемье // Николай Петров. Лу Синь. Калавсем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 93–104 стр.

Сасартӑк вӑл кулса илчӗ те манран ыйтрӗ:

Вдруг он улыбнулся и спросил меня:

Хупахра // Аркадий Малов. Лу Синь. Калавсем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 76–92 стр.

Вара ман паталла ҫаврӑнса: — Синь пичче, ӗнерхи спектакль епле килӗшрӗ сана? — тесе ыйтрӗ.

Потом, повернувшись ко мне, спросил: — Понравилось тебе вчера в театре, брат Синь?

Ялти спектакль // Николай Сандров. Лу Синь. Калавсем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 53–70 стр.

Ӑҫтан тататпӑр? — ыйтрӗ Шуан-си, кимӗ ҫинчен пуринчен малтан сиксе анса.

С какого поля брать? — крикнул Шуан-си, первым спрыгнув на берег.

Ялти спектакль // Николай Сандров. Лу Синь. Калавсем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 53–70 стр.

Фан госпожа ун кровачӗ ҫумнех пырса тӑчӗ те ӑна тӳрех куҫран пӑхса: — Ыран эпир лавккаҫӑсене парӑма мӗнле тӳлесе татӑтпӑр? — тесе ыйтрӗ.

Подошла госпожа Фан и, в упор глядя на него, спросила: — Как же мы завтра расплатимся с лавочниками?

Ҫу уявӗ // Михаил Рубцов. Лу Синь. Калавсем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 31–44 стр.

Мӗншӗн ҫакӑн пек ир килетӗн? — ыйтрӗ вӑл ун ҫине тимлӗн пӑхса.

Почему так рано? — спросила она, внимательно глядя.

Ҫу уявӗ // Михаил Рубцов. Лу Синь. Калавсем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 31–44 стр.

Сана укҫа пачӗҫ-и? — ыйтрӗ вӑл ку хутӗнче ун ҫине ҫаврӑнса пӑхмасӑрах.

Деньги выдали? — спросила она, даже не взглянув на него.

Ҫу уявӗ // Михаил Рубцов. Лу Синь. Калавсем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 31–44 стр.

Ҫав каҫах, апат ҫинӗ чухне, вӑл ҫак сӑмахсене кӑмӑлламанни ҫинчен арӑмне пӗлтерсе, ҫапла ыйтрӗ:

И он по всей форме излил свое недовольство на жену в этот же вечер, во время ужина.

Ҫу уявӗ // Михаил Рубцов. Лу Синь. Калавсем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 31–44 стр.

Сасартӑк Хун-эр: — Тете, эпир хӑҫан каялла килетпӗр? — тесе ыйтрӗ.

Вдруг Хун-эр спросил: — Дядя, а мы когда вернемся?

Тӑван ял // Николай Иванов. Лу Синь. Калавсем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 17–30 стр.

— Эсӗ мӗн хуна ху кун пек тыткалатӑн? — ыйтрӗ анне савӑнӑҫлӑн.

— А что это ты вдруг стал таким церемонным? — шутливо спросила мать.

Тӑван ял // Николай Иванов. Лу Синь. Калавсем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 17–30 стр.

Хӗрарӑма хулӗнчен тытса, ерипен: — Сана мӗн те пулин пулчӗ-и? — тесе ыйтрӗ.

Держа женщину за локоть, он тихонько спросил: — Что с тобой?

Пӗр пӗчӗк ӗҫ // Николай Иванов. Лу Синь. Калавсем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 13–16 стр.

Хуҫа, яланхи пек, кулса: — Кун И-цзи, эсӗ каллех мӗн те пулин вӑрларӑн-и? — тесе ыйтрӗ.

— Кун И-цзи, опять что-нибудь стащил? — спросил хозяин с обычным смешком.

Кун И-цзи // Хӗветӗр Уяр, Михаил Рубцов. Лу Синь. Калавсем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 3–12 стр.

Страницы:

Сайт:

 

Статистика

...подробней