Корпус чувашского языка

Поиск

Шырав ĕçĕ:

урайне (тĕпĕ: урай) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Таня вырӑн патне хӑяккӑн шуҫса пычӗ те халсӑррӑн лӗнчӗртетсе урайне ларчӗ.

Таня боком подвинулась к постели и безвольно осела на пол.

4 // Антал Назул. Титов, Владислав Андреевич. Вилӗме ҫӗнтерсе…: повесть; вырӑсларан Анатолий Ерусланов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1972. — 7–163 с.

Тин ҫеҫ ыйхӑран вӑраннӑ Ермаков ун аллинчи кӑкшӑма тытса илсе урайне лартрӗ те хӗҫне йӗннинчен туртса кӑларчӗ.

Недавно проснувшийся Ермаков взял у него из рук кувшин, поставил на пол, обнажил шашку.

XXVIII // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Ҫӗтӗк-ҫатӑк черкес ҫӗлӗкӗ тӑхӑннӑ темле кубанец купӑсҫа «наурски» кӗввине калама хушрӗ, унтан вӑл, аллисене кӗрнеклӗн саркаласа, пӳлӗм тӑрӑх тӗлӗнмелле ҫӑмӑллӑн йӑкӑш-йӑкӑш шукалама тытӑнчӗ те, Григорие кубанецӑн тӑвӑр кунчаллӑ атӑ тӗпӗсем йӗрленсе пӗтнӗ хура урайне пачах та сӗртӗнмен пек туйӑнчӗ.

Какой-то кубанец в изорванной черкеске заказывал гармонисту «наурскую» и, картинно раскинув руки, с такой поразительной легкостью скользил по комнате, что Григорию казалось, будто подошвы горских сапог кубанца вовсе и не прикасаются к грязному, зашарпанному полу.

XXVIII // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Урайне тӗртсе ӳкерчӗҫ те урасемпе тапта пуҫларӗҫ, вӑл ик-виҫ ҫӑвар лӑнкӑрт-лӑнкӑрт тутарчӗ те — пулчӗ те хайхискер.

Повалили на пол, начали ногами толочь, он хлебнул раза два, и готов.

XXVIII // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Рябчиков Григорий урисем ҫинелле тӳнсе кайрӗ, анчах чӗмсӗррӗн кулкаласа тӑракан, сӑнран пӑхма пуринчен те урӑ Богатырев ӑна чӗн пиҫиххинчен тытса ҫӑмӑллӑн ҫӗклерӗ те асӑрханса урайне лартрӗ.

Рябчиков повалился Григорию в ноги, но Богатырев, молчаливо улыбавшийся и по виду бывший трезвее всех, схватил его за поясной ремень, без труда приподнял, бережно положил на пол.

XXVIII // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Мӑкӑр-мӑкӑр ятлаҫса, шӑннӑ аттисемпе урайне кӗптӗртеттерсе, казаксем ҫенӗке кӗпӗрленсе тухрӗҫ.

Ругаясь, грохоча смерзшимися сапогами, казаки толпой вышли в сени.

XXVI // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Григорий казака аяккалла тӗртсе ячӗ, хӑвӑрт урайне пӗшкӗнсе, нагана кӗсйине илсе чикрӗ те лӑпкӑн каларӗ:

Григорий оттолкнул казака, проворно нагнулся, поднял наган, положил его в карман, спокойно сказал:

XXVI // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Наган урайне сарса хунӑ ашӑк ҫине ҫемҫен таклатса ӳкрӗ.

Наган с мягким стуком упал на полсть.

XXVI // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Пантелей Прокофьевич ҫилӗллӗн урайне сурчӗ, картишне тухса пуртӑпа кӗсмен илчӗ те Дон хӗрринелле лӑкӑштатрӗ.

Пантелей Прокофьевич ожесточенно сплюнул, вышел во двор, взял топор и весло и захромал к Дону.

XXIV // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Тепӗр пилӗк минутран хайхи калмӑк ялт! кӑна мачча ҫинчен урайне сикрӗ, ун хыҫӗнчен, кӗхлеткелесе, тӑмпа вараланса пӗтнӗ, сухалӗ ҫумне эрешмен карти ҫыпҫӑнса тулнӑ Пантелей Прокофьевич асӑрханса анчӗ.

Пять минут спустя он ловко соскочил оттуда, за ним, кряхтя, осторожно слез весь измазанный в глине, с паутиной на бороде Пантелей Прокофьевич.

XXI // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Хутор атаманӗн приказне илсен, Пантелей Прокофьевич карчӑкӗпе, мӑнукӗсемпе тата Дуняшкӑпа васкаса сывпуллашрӗ те, кӗхлеткелесе, урайне чӗркуҫленчӗ, икӗ хутчен турра пуҫҫапрӗ, — турӑшсем ҫинелле пӑхса сӑх-сӑхнӑ хыҫҫӑн ҫапла каларӗ:

Пантелей Прокофьевич, получив от хуторского атамана приказ о явке на сборный пункт, наскоро попрощался со старухой, с внуками и Дуняшкой, кряхтя, опустился на колени, положил два земных поклона, крестясь на иконы, сказал:

XXI // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Унтан вӑл хӑмӑта урайне ҫавӑрса ҫапрӗ, автан пек сиккелесе, таптама тытӑнчӗ.

А потом бросил хомут на пол и, по-петушиному подпрыгивая, стал топтать его ногами.

XXI // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Мана нумай вырӑн кирлӗ мар, эпӗ урайне выртатӑп, сире тӑвӑрламӑп.

Мне места немного надо, на полу ляжу, я вас не потесню.

XIX // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Тётка айне пулнӑ кушак чӑтаймасӑр макӑрса ячӗ, анчах ҫав вӑхӑтра хуҫи кӗрӗкне уҫса «гоп» терӗ те Федор Тимофеичпа Тётка урайне сиксе анчӗҫ.

Кот сипло замяукал под лапами Тетки, но в это время шуба распахнулась, хозяин сказал «гоп!», и Федор Тимофеич с Теткою прыгнули на пол.

VII. Ӑнӑҫсӑр ӗҫ // С. Алексеев. Антон Чехов. Каштанка: калав; вырӑсларан С. Алеквеев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 68 с.

Ӗлӗкрех кунне иккӗ-виҫҫӗ килсе каятчӗ, халӗ акӑ, колхоз правленин урайне шӑлакан милӗкрен хӑпайман пек, ӑна эрнере те чӗнсе илейместӗн!

Раньше навещала чуть не три раза в день, а теперь целую неделю не дозовешься, словно не может оторваться от веника, которым подметает пол в правлении колхоза!

23 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Вӑл илӗм-тилӗмпех тӑрса чуста лартрӗ те пӳрт ӑш-чиккине типтерлеме тытӑнчӗ — урайне хыра-хыра ҫуса тухрӗ, саксене, пукансене, савӑт-сапа шкапне йӗпе ҫӗтӗкпе шӑлса илчӗ, палассене юр ҫине сарса ҫапа-ҫапа тасатрӗ, чӳречесем ҫине шурӑ каррисем ҫакрӗ.

Встав чуть свет и замесив тесто, она принялась за большую уборку — скребла жестким трескучим голиком пол, мыла его до чистой воды, вытерла мокрой тряпкой лавки, стулья, посудный шкафчик, выхлопала на снегу половички, повесила на окна белые занавески.

21 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Пӗр турилкки, ун аллинчен урайне тухса ӳксе, чӑл-пар саланса кайрӗ.

Из рук ее выскользнула тарелка и разбилась об пол на мелкие осколки.

14 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

— Луччӑ эсӗ халех унпа юнашар персе ан урайне, тен, кайран ҫакна шута илӗҫ, — хыттӑн, шӑл витӗр сӑрӑхтарса кӑларчӗ те Дымшаков Ксени патӗнчен кайрӗ.

— Так ты уж лучше сразу кидайся на пол рядышком с ним — может, тебе и зачтется это потом, — жестко, сквозь зубы, выдавил Дымшаков и отошел от нее.

12 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Лузгина никам та, унпа юнашар ларнисем те, тытса ӗлкӗреймерӗҫ, вӑл, хӑрӑлтатса, пукан ҫинчен ерипен шуса анма пуҫларӗ те урайне кӗрӗслетсе ӳкрӗ…

Никто не успел поддержать Лузгина, даже сидевшие рядом с ним, и он, захрипев, вдруг стал медленно сползать со стула и рухнул на пол…

12 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Лузгина сасартӑк темскер пулнине тӳрех тавҫӑрса илеймерӗҫ, графин сӗтел ҫинчен чул урайне персе анса чанкӑр-р! ванса кайсан тин хӗрарӑмсем йынӑшса ҫари ҫухӑрса ячӗҫ.

Не сразу догадались, что ему плохо, и, лишь когда полетел со стола графин и вдребезги раз-силен о каменные плиты, истошно завизжали бабы.

12 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Страницы:

Сайт:

 

Статистика

...подробней