Поиск
Шырав ĕçĕ:
Ытларах чухне хӑй сӑмах каларӗ, хушӑран ун вырӑнне Капарин тухса калаҫрӗ.
XII // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.
— Казаксем пире пит хавасах мар-ха, — малалла калаҫрӗ Фомин, Григорий ҫывӑхнерех куҫса ларса.— Казаки нас не дюже привечают, — продолжал рассказывать Фомин, подсаживаясь к Григорию.
XI // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.
Тин кӑна-ха, сентябрь пуҫламӑшӗнче, Вакулин Вешенскинче пулчӗ, ун чухнех вӑл, шӑлӗсене шӑтӑртаттарса, ӗлӗкхи тусӗпе «ҫӗр ӗҫченӗсене продразверсткӑпа юхӑнтарса, ҫӗршыва вилӗм патне илсе пыракан комиссарсем иртӗхсе хуҫаланни» ҫинчен ӳпкелешсе калаҫрӗ.
X // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.
Григорий карланкинче темскер чӗтреме пуҫларӗ, анчах вӑл чӑтрӗ, шанчӑклӑ ординарецне хумханчӑклӑн, кӑштах тӳрккесреххӗн ҫурӑмӗнчен лӑпкаса илчӗ, ҫыхӑнусӑррӑн калаҫрӗ:
VI // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.
Ҫак влаҫа хӳтӗлес тесе, вӑл стариксене ҫилленмелле мар суйрӗ, сӑмаха чеен вылятса калаҫрӗ, ҫав вӑхӑтрах хӑй ӑшӗнче ҫапла шухӑшларӗ:Чтобы оградить эту власть от упреков, он безобидно врал, ловчился, а про себя думал:
V // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.
Прохор Зыков, Мелехавсен кивелсе юхӑннӑ килне тӑтӑшах пырса ҫӳрекенскер, Михаилран чӗлӗм туртмалӑх хут тупкаласа пурӑнчӗ, пӑшӑрханса калаҫрӗ:
V // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.
— Сӑнӗпе шурса кайрӗ пулин те, Кирилл тӑрӑхланӑ пек кулкаласа калаҫрӗ.
IV // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.
Мишка, вӑл арӑмӗ пӑлханнине асӑрхамарӗ те тейӗн, ҫавнашкалах лӑпкӑн малалла калаҫрӗ:Мишка, словно он и не заметил волнения, охватившего жену, с тем же спокойствием продолжал:
IV // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.
Вӑл час-часах нумай ҫул хушши ӗҫлесе сусӑрланнӑ аллисем ҫине пӑхса ӑшӗнче калаҫрӗ:Часто рассматривала свои раздавленные многолетней работой руки, мысленно говорила:
III // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.
Завснаб пырас килмен ҫӗртен тенӗ пек майӗпен кӑна ун патнелле пычӗ, тем ҫинчен калаҫрӗ те хамӑр паталла вӗҫтерсе ҫитрӗ.
IX сыпӑк // Илпек Микулайӗ. Юрий Сотник. Курман-илтмен кайӑк; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 155–238 с.
Боря хальхинче майӗперех те иртӗхмесӗр калаҫрӗ:
Райка «тыткӑна» илнисем // Илпек Микулайӗ. Юрий Сотник. Курман-илтмен кайӑк; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 101–108 с.
— Пионерсен чӑн сӑмахне калатӑп, — терӗ ҫинҫерех сасӑ, анчах вӑл хӗрсех калаҫрӗ, — куртӑм вӗсене!Другой, тонкий, ответил негромко, но горячо: — Честное пионерское, видел!
Шурӑ йӗкехӳре // Илпек Микулайӗ. Юрий Сотник. Курман-илтмен кайӑк; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 34–46 с.
— Ывӑнтарчӗ-и? — кӑшкӑрнӑ пекех хыттӑн калаҫрӗ шахтер.
2 // Антал Назул. Титов, Владислав Андреевич. Вилӗме ҫӗнтерсе…: повесть; вырӑсларан Анатолий Ерусланов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1972. — 7–163 с.
Хӗнесе минретнӗ тӑмсайсем! — ҫилӗллӗн калаҫрӗ юнашарти, терапевт уйрӑмӗнчи, сӑрланса пӗтнӗ медсестра.Набитые дуры! — зло говорила раскрашенная медсестра из соседнего, терапевтического отделения.
10 // Антал Назул. Титов, Владислав Андреевич. Вилӗме ҫӗнтерсе…: повесть; вырӑсларан Анатолий Ерусланов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1972. — 7–163 с.
Пӗр старик питӗ те кӳренсе калаҫрӗ: мӗнле-ха эсир, тет, пирӗн Сергунькӑна ҫакнашкал лӗнчӗртетес патне ҫитернӗ?Старичок один все сокрушался: и как же ры там до того допустили, что наш Сергунька — и вдруг скис?
6 // Антал Назул. Титов, Владислав Андреевич. Вилӗме ҫӗнтерсе…: повесть; вырӑсларан Анатолий Ерусланов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1972. — 7–163 с.
— Берлин патӗнче, урӑхла каласан, лазаретра, манпа пӗрле пӗр артиллерист выртсаччӗ, — калаҫрӗ Егорыч, куҫне маччаналла тӗлленӗскер.
4 // Антал Назул. Титов, Владислав Андреевич. Вилӗме ҫӗнтерсе…: повесть; вырӑсларан Анатолий Ерусланов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1972. — 7–163 с.
— Ун ҫине пӑхма вӑй-хӑват та ҫитмест, ҫаплах ларать, мӗскӗн, — юнашар палатӑра калаҫрӗ санитарка Даша кинемей.
9 // Антал Назул. Титов, Владислав Андреевич. Вилӗме ҫӗнтерсе…: повесть; вырӑсларан Анатолий Ерусланов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1972. — 7–163 с.
«Воскресниксем пирки калаҫрӗ хӑй, штабӗпе супрӗ, хӑй вара пӑрахрӗ те тарчӗ», — тейӗҫ ачасем.«Ребята скажут: «Заварил, кашу с воскресником, штабом, а сам… в кусты».
2 // Антал Назул. Титов, Владислав Андреевич. Вилӗме ҫӗнтерсе…: повесть; вырӑсларан Анатолий Ерусланов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1972. — 7–163 с.
«Ку эрех мар, чӑн-чӑн турӑ юнӗ пулчӗ! — мӑкӑртатса калаҫрӗ вӑл.
XXVIII // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.
Вӑл та ӗнтӗ кӗҫех калать, нимӗн ҫитерме ҫук!..» — ӳсӗр пуҫпа ӗсӗклесе калаҫрӗ ватӑрах казак — ӗҫке пынисем хушшинче ӑнсӑртран паллашнисенчен пӗри.
XXVIII // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.