Корпус чувашского языка

Палисадниксенче пӗчӗк йывӑҫ тӗмӗсем ҫыхланса лараҫҫӗ, кӑнтӑр ҫитсен вара хӑйсен турачӗсем, папкисем тӑртаннипе йывӑрланса кайса, хӳмесем ҫине тайӑлса анаҫҫӗ.

Кусты в палисадниках кудрявились и в полдень, отяжелев от набухших почек, ложились на забор.

36 сыпӑк // Василий Хударсем. Осеева В.А. Ваҫҫук Трубачевпа унӑн юлташӗсем. Повесть. 1-мӗш кӗнеке. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1955. — 221 с.

Ҫӗрӗн геологи историнче тӑтӑшах улшӑнусем пулса пырас йӗркен е Египетпа Грецире пирӗн саманаччен VII–VI ӗмӗрсенче Пифагор ертсе пынӑ аристократла шкулӑн авалхи философӗсемех ҫирӗплетсе хӑварнӑ пулсан, ҫӗр ӑшне ӑслӑлӑх енӗпе сӑнаса вӗренмӗ кӑнтӑр енчи Итали ҫӗршывӗнче анчах пуҫланнӑ, вара 2400 ҫул хушшинче хальхи вӑхӑтри вулканологи науки пулса тӑнӑ.

Если принцип непрерывной смены в геологической истории Земли был утвержден еще египетскими и греческими философами аристократической школы пифагорейцев в VII и VI веке до нашей эры, то лишь в южной Италии возникло стремление к научному познанию недр Земли, развившееся за 2400 лет в современную науку-вулканологию.

Ҫӗрӗн ҫийӗсем мӗнле тытӑнса тӑни тата ҫӗр варрине кайса ҫӳрени ҫинчен // Куҫма Чулкаҫ. Жюль Верн. Ҫӗр варрине анса курни: роман. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1947. — 228 с. — 211–227 с.

Вӗсенчен пӗри, чи кӑнтӑр енче выртаканни, Италире ӗлӗк грек халӑхӗ вырнаҫса пурӑннӑ вӑхӑтра пит тӗлӗнмелле вырӑн пулнӑ.

Самый южный из них в эпоху заселения Италии греками представлял собой необычайное зрелище.

Ҫӗрӗн ҫийӗсем мӗнле тытӑнса тӑни тата ҫӗр варрине кайса ҫӳрени ҫинчен // Куҫма Чулкаҫ. Жюль Верн. Ҫӗр варрине анса курни: роман. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1947. — 228 с. — 211–227 с.

Акӑ, Японийӗн хӗвел тухӑҫӗпе кӑнтӑр енчи вӑта ҫӗрти пайӗ кашни ҫулталӑкра ултӑ миллиметр яхӑн аялалла анса пырать, анчах ытти пайӗсем кунта ҫавӑн чухлех ҫӳлелле хӑпарса пыраҫҫӗ.

В Японии, — например, юго-восточная ее средняя часть опускается ежегодно почти на шесть миллиметров, а другие части поднимаются на такие же величины.

Ҫӗрӗн ҫийӗсем мӗнле тытӑнса тӑни тата ҫӗр варрине кайса ҫӳрени ҫинчен // Куҫма Чулкаҫ. Жюль Верн. Ҫӗр варрине анса курни: роман. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1947. — 228 с. — 211–227 с.

— Ҫапла, — тесе кӑшкӑрса ячӗ вӑл, тепӗр хут калаҫма пултарнӑ хыҫҫӑн, — эпир «Сакнуссем сӑмсахӗ» патне пырса тухнӑ хыҫҫӑн ку хӑямат йӗппи ҫурҫӗр вырӑнне кӑнтӑр еннелле кӑтартса аташтарнӑ иккен?

— Итак, — воскликнул он, когда снова мог заговорить, — со времени нашего прибытия к мысу Сакнуссема проклятая стрелка показывала на юг вместо севера?

XLV сыпӑк // Куҫма Чулкаҫ. Жюль Верн. Ҫӗр варрине анса курни: роман. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1947. — 228 с.

Кӑнтӑр енче курӑнакан ҫӳллӗ вулкан — хӑрушӑ Этна иккен!

И этот вулкан, вздымавшийся на южном горизонте, — Этна, страшная Этна!

XLIV сыпӑк // Куҫма Чулкаҫ. Жюль Верн. Ҫӗр варрине анса курни: роман. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1947. — 228 с.

Компас йӗппи ҫурҫӗре кӑтартмалли вӗҫепе шӑпах тепӗр енне, эпир кӑнтӑр енӗ тесе шутланӑ ҫӗре кӑтартать.

Стрелка показывала север там, где мы предполагали юг!

XXXVI сыпӑк // Куҫма Чулкаҫ. Жюль Верн. Ҫӗр варрине анса курни: роман. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1947. — 228 с.

Кӑнтӑр енчен хӑпаракан пӗлӗтсем хӑрушлӑх ҫывхарнине пӗлтереҫҫӗ; аслатиллӗ ҫумӑр ҫывхарса килес умӗн вӗсем тискеррӗн курӑнса шӑваҫҫӗ.

Слоисто-кучевые облака на южной стороне горизонта являют собой грозное зрелище: в них есть нечто неумолимое, как это наблюдается перед грозой.

XXXV сыпӑк // Куҫма Чулкаҫ. Жюль Верн. Ҫӗр варрине анса курни: роман. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1947. — 228 с.

Юлашкинчен эпир, кӑнтӑр енчи ытла чӑнкӑ чул сӑрчӗсенчен пӑрӑнса, малалла ишсе кайрӑмӑр.

Наконец, мы отплываем, обходя чрезвычайно крутые южные скалы.

XXXIV сыпӑк // Куҫма Чулкаҫ. Жюль Верн. Ҫӗр варрине анса курни: роман. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1947. — 228 с.

Ганс анчӗ те аллипе кӑнтӑр еннелле кӑтартса: — Dек nere! — терӗ.

Ганс спускается, указывает рукой на юг и говорит: — Der nere!

XXXIV сыпӑк // Куҫма Чулкаҫ. Жюль Верн. Ҫӗр варрине анса курни: роман. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1947. — 228 с.

Эпир унтанпа виҫӗ хут та ытларах ишсе килтӗмӗр, анчах кӑнтӑр енчи ҫырансем халӗ те курӑнмаҫҫӗ.

Но мы уже проплыли в три раза большее расстояние, а южные берега еще и не показывались.

XXXIII сыпӑк // Куҫма Чулкаҫ. Жюль Верн. Ҫӗр варрине анса курни: роман. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1947. — 228 с.

Кӑнтӑр вӑхӑтӗнче Ганс кантӑра ҫумне кукӑр тимӗртен вӑлта туса, какай татӑкӗ тирсе шыва ярать, икӗ сехет хушши нимӗн те лекмерӗ, е ку шывра нимӗн те курӑнмасть?

В полдень Ганс, приделав крючок к бечевке, насаживает на него кусочек мяса и закидывает самодельную удочку в воду; проходят часа два, рыба не клюет; неужели эти воды необитаемы?

XXXII сыпӑк // Куҫма Чулкаҫ. Жюль Верн. Ҫӗр варрине анса курни: роман. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1947. — 228 с.

Мана ҫак самантрах паруссем карнӑ пӗр-пӗр кимӗ тухса, кӑнтӑр енчен вӗрекен ҫилпе уҫӑ тинӗселле ишсе тухассӑнах туйӑнать.

Мне казалось, что вот-вот снимется с якоря какое-нибудь судно и выйдет на всех парусах при южном ветре в открытое море!

XXX сыпӑк // Куҫма Чулкаҫ. Жюль Верн. Ҫӗр варрине анса курни: роман. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1947. — 228 с.

Эпӗ прибор ҫине пӑхрӑм та, хам сӑнанине тӗплӗнрех тӗрӗслесен: — Хӗвелтухӑҫӗпе кӑнтӑр енче, — терӗм.

Я посмотрел на прибор и, проверив свое наблюдение, ответил: — Восток-юго-восток.

XXV сыпӑк // Куҫма Чулкаҫ. Жюль Верн. Ҫӗр варрине анса курни: роман. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1947. — 228 с.

Каҫалапа, ултӑ сехет тӗлне, ытла ывӑнмасӑр, эпир кӑнтӑр еннелле виҫӗ километр кайрӑмӑр, ҫав вӑхӑтрах аялалла аран-аран пӗр чӗрӗк миль ҫеҫ аннӑ.

К шести часам вечера, не слишком утомившись, мы прошли два лье в южном направлении и едва четверть мили в глубину.

XIX сыпӑк // Куҫма Чулкаҫ. Жюль Верн. Ҫӗр варрине анса курни: роман. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1947. — 228 с.

Эпӗ час-часах компас ҫине пӑхатӑп — вӑл пӗрмаях хӗвелтухӑҫӗпе кӑнтӑр еннелле кӑтартать.

Компас, на который я частенько посматривал, указывал с неколебимой точностью на юго-восток.

XVIII сыпӑк // Куҫма Чулкаҫ. Жюль Верн. Ҫӗр варрине анса курни: роман. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1947. — 228 с.

Парӑр мана кӑнтӑр сортименчӗ.

Дайте мне южный сортимент.

Вунпӗрмӗш сыпӑк // Николай Евстафьев. Павленко П.А. Телей: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 312 с.

Ку, савнӑ ҫыннӑм, Орёл мар, Рязань те мар, ӑна кӑнтӑр, субтропик теҫҫӗ.

То ж, милые мои, не Орел, не Рязань, а называется — юг, субтропики.

Вунпӗрмӗш сыпӑк // Николай Евстафьев. Павленко П.А. Телей: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 312 с.

Кӑнтӑр каҫӗ яланхи пекех шӑп тӑрать.

Плыла тишина обычной южной ночи.

Тӑххӑрмӗш сыпӑк // Николай Евстафьев. Павленко П.А. Телей: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 312 с.

Сӗтел хушшинчен ирхине тӑватӑ сехетре тин тухрӗҫ, Цимбал патӗнче ыйхӑран вӑраннӑ ҫӗре кӑнтӑр иртни икӗ сехет ҫитрӗ.

Встали из-за стола только в четвертом часу утра, а когда Воропаев проснулся у Цимбала, было уже два часа дня.

Тӑххӑрмӗш сыпӑк // Николай Евстафьев. Павленко П.А. Телей: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 312 с.