Корпус чувашского языка

Вӗсен унта лӑпкӑ, ҫавӑнпа чӗнет те.

Там у них спокойно, вот он и зовет.

10 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

— Ну, мӗн илтӗнет унта, вӗсен кӗрешӳ фронтӗнче?

— Ну, и что слышно там, на их боевом фронте?

10 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Атьӑр Культура паркне, халӑх унта — ҫапса хӗстернӗ пек!

Пошли в Парк культуры, там народу — тьма!

10 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Ҫынсем хӑнӑхса ҫитме те пуҫларӗҫ, ҫав сехет ҫитеспе хӑйсемех хӳтлӗхсен еннелле куҫма тытӑнаҫҫӗ, унта дружинниксемпе пӗрле ман пионерсем йӗрке пӑхаҫҫӗ.

К этому часу люди уже подбирались поближе к убежищам, где теперь вместе с дружинниками несли дежурства и мои пионеры.

10 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Пурте чышӑнаҫҫӗ, ҫапӑнаҫҫӗ, ӑҫта килчӗ унта пырса тӑрӑнаҫҫӗ, маншӑн пулсан, пӗрех: тӗттӗм-и, ҫук-и.

Все тычутся куда попало, мне это затемнение все равно не видать.

9 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

— Эй, кам унта, аялта! — кӑшкӑрчӗ Жмырев, ҫӗрелле усӑнса.

— Эй вы там, внизу! — прокричал, свешиваясь с крыши, Жмырев.

9 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Унта та ӗҫ тупнӑ вӗсем.

И там они нашли работу.

9 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Комендант приказне илтсенех, вӗсем чӑл-пар саланса, ӑҫта килчӗ унта пытанчӗҫ.

Они, услышав приказ коменданта, разбежались кто куда, сразу все попрятались.

9 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Унта ҫӗртен пӗлӗте ҫити, хула тулашне картласа, такам тем пысӑкӑш шӑтӑкла ҫакнӑ пек.

Казалось, что огромная невидимая сетка повешена там между небом и землей, ограждая край города.

9 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Унта та кунта, хула хыҫнерех, вылякан вут куҫӗсем, пӗр тивсе, пӗр ҫунса, йӑмӑхма пуҫларӗҫ.

Над окраинами города заплясали сотни вспыхивающих и гаснущих огоньков.

9 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

— Пулман эп унта, нихҫан та…

— Не был я там, никогда…

9 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Пирӗнсӗр пуҫне эс унта пулкаланӑ-им?

Ты бывал там без нас?

9 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

— Мӗншӗн эс унта ҫаратнӑ, кимме те илсе кайнӑ?

— Ты зачем на острове все вырыл и лодку угнал?

9 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Хӑш пӗр чух унта командир тухать, барьер хыҫӗпе асӑрханса иртет, аллинче яланах бинокль; ӑна вӑл, алӑри курка пек, тӑсарах тытса тӑрать-тӑрать те куҫ патне ҫывхартать, калӑн - ҫӳлӗ вырӑнтан уҫӑлса тӑракан ҫӑл шывӗ пек тӑрӑ инҫетлӗхе тӑрана пӗлми ӗҫет вӑл, тесе.

Да иногда замечала я там командира; он медленно шел за барьером по крыше, в руке у него был бинокль, он держал его в отставленной руке, как держат кружку, то и дело подносил его к глазам, отставлял руку и опять прикладывался, словно отпивал крупными глотками даль, открывавшуюся ему сверху.

9 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Пирӗн класс чӳречисене шалтан халатпа карнӑ, унта — комисси.

Окна нашего класса были завешаны газетами, там заседала комиссия.

7 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Унта вӑл лашасем тӗлӗшпе темӗскер ӗҫлет-мӗн.

А он там по лошадиной части что-то делает…

6 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Ачасем, мыскаралла пуҫланнӑ, ӑша ҫунтаракан хыпарпа вӗҫленнӗ куна кунласа ывӑннӑскерсем, ӑҫта килчӗ унта кая-кая ӳксе, пӗр-пӗрин ҫумне тӗршӗнсе, часах ҫывӑрса кайрӗҫ.

А ребята были до того истомлены этим трудным и несчастным днем, который начался таинственными приключениями и закончился таким ошеломляющим сообщением, что, прикорнув в разных уголках катера, привалившись друг к другу, голова к голове, все скоро заснули.

6 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

— Унта сирӗн аҫу-аннӳ шалт ӑсран кайнӑ.

— Там ваши папахены-мамахены все с ума посходили.

6 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

— Кам вӑл, кам унта? — калаҫма пуҫларӗҫ ачасем.

— Кто это, кто это? — заговорили ребята.

6 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Радио та пӑчланнӑ вӗсен унта…

И у них там даже радио кончилось…

6 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950