Корпус чувашского языка

Поиск

Шырав ĕçĕ:

Аллисем (тĕпĕ: алӑ) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Унтан унӑн куҫӗ умне каллех часовня тухса тӑчӗ, каллех ун сасси илтӗнчӗ, хӑй ҫинче унӑн аллисем пулнӑ пек туйрӗ.

Потом опять возникла перед ней часовенка, прозвучал опять его голос, она почувствовала вокруг себя его руки.

XIX // Михаил Рубцов. Тургенев И.С. Умӗн: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 160 с.

Унӑн пичӗ те, аллисем те ҫав териех шурса кайнӑ.

И лицо и рука были очень бледны.

XVIII // Михаил Рубцов. Тургенев И.С. Умӗн: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 160 с.

Катьӑн инкӗшӗ усал карчӑк пулнӑ, ӑна час-часах ҫаптаркаласа илнӗ; Катя ӑна курайман, хӑй ун патӗнчен тухса тарсан, турӑ ирӗкӗнче пурӑнасси ҫинчен кала-кала кӑтартнӑ; Елена хӑй пӗлмен ҫӗнӗ сӑмахсене хӑраса та хисеплесе итленӗ, Катя ҫине тинкерсе пӑхнӑ, вара унӑн тискер кайӑкӑнни евӗр ҫиҫсе тӑракан хура куҫӗсем, хӗвелпе пиҫнӗ аллисем, хулӑн сасси, ҫурӑлса пӗтнӗ кӗпи те Еленӑшӑн ыттисенчен уйрӑлса тӑнӑн, кӑштах таса сывлӑш пек пулнӑн туйӑннӑ.

У Кати была тетка, злая старуха, которая ее часто била; Катя ее ненавидела и всё говорила о том, как она убежит от тетки, как будет жить на всей божьей воле ; с тайным уважением и страхом внимала Елена этим неведомым, новым словам, пристально смотрела на Катю, и всё в ней тогда — ее черные, быстрые, почти звериные глаза, ее загорелые руки, глухой голосок, даже ее изорванное платье — казалось Елене чем-то особенным, чуть не священным.

VI // Михаил Рубцов. Тургенев И.С. Умӗн: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 160 с.

Аллисем унӑн ҫинҫе, шупка-хӗрлӗ, вӑрӑм пӳрнеллӗ, урисем те ҫинҫе; вӑл кӑштах малалла ӳпӗнсе хӑвӑрт, ыткӑнса чупнӑ пекех, утса ҫӳрет.

Руки у ней были узкие, розовые, с длинными пальцами, ноги тоже узкие: она ходила быстро, почти стремительно, немного наклоняясь вперед.

VI // Михаил Рубцов. Тургенев И.С. Умӗн: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 160 с.

Ҫав вӑхӑтра Елена хӑй пӳлӗмне таврӑнчӗ, уҫӑ чӳрече умне ларса, аллисем ҫине таянчӗ.

Между тем Елена вернулась в свою комнату, села перед раскрытым окном и оперлась головой на руки.

VI // Михаил Рубцов. Тургенев И.С. Умӗн: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 160 с.

— Ҫапла ҫав, хулпуҫҫийӗ, аллисем — пӗрех мар-и?

— Ну да, плечи, руки, не всё ли равно?

V // Михаил Рубцов. Тургенев И.С. Умӗн: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 160 с.

Берсенев кӑштах ҫӗкленчӗ те хуҫлатса пӗрле тытнӑ аллисем ҫине янахӗпе тӗренчӗ.

Берсенев приподнялся и оперся подбородком на сложенные руки.

I // Михаил Рубцов. Тургенев И.С. Умӗн: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 160 с.

Вӑл йӑлт-ялт пӑхкаласа та илет, кулкалать те, хӑй ҫине савса пӑхнине пӗлсе тӑракан арҫын ачасем пек, пуҫне те аллисем ҫине таять.

Он и поводил глазами, и улыбался, и подпирал голову, как это делают мальчики, которые знают, что на них охотно заглядываются.

I // Михаил Рубцов. Тургенев И.С. Умӗн: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 160 с.

Пӗри, сӑнтан пӑхсан, 23 ҫулсенче, вӑрӑм пӳллӗ те хура сӑн-питлӗ, чалӑшрах шӗвӗр сӑмсаллӑ, ҫӳлӗ ҫамкаллӑ, кӑштах кулкаласа тӑракан ҫӳхе туталлӑскер, месерле выртнӑ та пӗчӗк кӑвак куҫӗсене хӗссе инҫетелле пӑхать; тепри ӳпне выртнӑ, сарӑ кӑтра ҫӳҫлӗ пуҫне чавсаланнӑ аллисем ҫине тӗревлесе, вӑл та таҫта инҫетелле пӑхать.

Один, на вид лет двадцати трех, высокого роста, черномазый, с острым и немного кривым носом, высоким лбом и сдержанною улыбкой на широких губах, лежал на спине и задумчиво глядел вдаль, слегка прищурив свои небольшие серые глазки; другой лежал на груди, подперев обеими руками кудрявую белокурую голову, и тоже глядел куда-то вдаль.

I // Михаил Рубцов. Тургенев И.С. Умӗн: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 160 с.

Унӑн пысӑк аллисем, ман ура ҫинчи бинта сӳтнӗ май, ҫыпӑҫуллӑ та хӑвӑрт вылянаҫҫӗ.

И ее большие руки быстро орудовали над моей ногой, снимая перевязку.

1946-мӗш ҫул // Александр Галкин. Баруздин С.А. Пӗр ҫулпах: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1970. — 308 с.

Хресчен аллисем ӗнтӗ…

Руки крестьянок…

1945-мӗш ҫул // Александр Галкин. Баруздин С.А. Пӗр ҫулпах: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1970. — 308 с.

Аллисем те пысӑкрах, хӗрлӗ…

И руки — большие, красные…

1945-мӗш ҫул // Александр Галкин. Баруздин С.А. Пӗр ҫулпах: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1970. — 308 с.

Аллисем рычак ҫинче хытса ларма та ӗлкернӗ-мӗн.

Руки его застыли на рычагах.

1945-мӗш ҫул // Александр Галкин. Баруздин С.А. Пӗр ҫулпах: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1970. — 308 с.

Унӑн кӗлетки, пичӗ-куҫӗ аллисем пӗтӗмпех юнлӑ.

Тело его все в крови, и руки, и лицо.

1945-мӗш ҫул // Александр Галкин. Баруздин С.А. Пӗр ҫулпах: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1970. — 308 с.

Халь мана унӑн аллисем ҫеҫ курӑнаҫҫӗ — сылтӑмми капитан пичӗ ҫинче, сулахаййи — ҫӗлӗк чӑмӑртанӑ.

Сейчас я видел лишь ее руки — правую на лице капитана и левую со стиснутой ушанкой.

1944-мӗш ҫул // Александр Галкин. Баруздин С.А. Пӗр ҫулпах: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1970. — 308 с.

Чӑрмаланнӑ аллисем юнланнӑ пулсан та вӗсем пурпӗрех чаваҫҫӗ.

Их ободранные руки кровоточили, но они продолжали рыть.

Вунвиҫҫӗмӗш сыпӑк // Иван Митта. Жюль Верн. Грант капитан ачисем: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 36 с. — 500 с.

Шӑрӑх пулнипе унӑн пичӗсемпе аллисем тата кӑкӑрӗ йӑлтӑртатса ҫеҫ тӑраҫҫӗ.

Лицо, руки и грудь его лоснились от жира.

Вуниккӗмӗш сыпӑк // Иван Митта. Жюль Верн. Грант капитан ачисем: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 36 с. — 500 с.

Ҫавӑнпа ученӑйӗн пуҫӗ, сивчир пек чӗтренсе, «соntin…» тенӗ слогсен ӑнӑҫсӑр пӗрлешӳне ӑнлантарса парайман гипотезӑсене пӗрин хыҫҫӑн тепӗрне пӑрахӑҫласа, Грант капитан аллисем ҫырнӑ документсенче ҫӗнӗ шухӑш тупма тӑрӑшать.

И мозг учёного лихорадочно искал новый смысл в документах, писанных рукой капитана Гранта, отбрасывая гипотезу за гипотезой, потому что они не объясняли этого злосчастного сочетания слогов: «contin».

Иккӗмӗш сыпӑк // Иван Митта. Жюль Верн. Грант капитан ачисем: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 36 с. — 500 с.

Капитанӗ ҫирӗп кӑна арҫын, хӗрлӗ питлӗскер, аллисем кӗрӗс-мерӗс, сӑмси лаптак, куҫӗсем хӗсӗнсе, кайнӑ, нихӑҫан та ҫӑварӗнчен кайман чӗлӗме аялти тутине усӑнтарса тӑрать.

Капитан был здоровенным мужчиной с красным лицом, грубыми руками, плоским носом, узкими глазками и нижней губой, отвисшей от тяжести трубки, которую он не выпускал изо рта.

Пӗрремӗш сыпӑк // Иван Митта. Жюль Верн. Грант капитан ачисем: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 36 с. — 500 с.

Вӑл, электричество тӗлӗшпе ӗҫлеме вӗреннӗскер, слесарь ӗҫӗн ӑсталӑхӗпе йывӑрлӑхне пӗлмен, анчах унӑн аллисем винтӑсем пӑрмалли ключ тытса, тутӑхса пӗтнӗ гайкӑсене пӗр пин ҫеҫ мар пӑра-пӑра лартнӑ.

Не знал электрик искусства и тяжести слесарного труда, но не одну тысячу ржавых гаек завинтили его руки, вооруженные ключом.

Тӑваттӑмӗш сыпӑк // Максим Данилов-Чалдун. Островский, Николай Аслексеевич. Хурҫӑ мӗнле хӗрлӗ: [роман] / Н.А. Островский. — Шупашкар: Чӑваш государство издательстви, 1948. — 402 с.

Страницы:

Сайт:

 

Статистика

...подробней