Корпус чувашского языка

Поиск

Шырав ĕçĕ:

тытать (тĕпĕ: тыт) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Тёма ним тума аптӑранипе тарӑхса каять, Вахнова «ҫутӑлтарса ярас» килсе каять унӑн, ҫавӑнпа та вӑл чееленме шут тытать: — Ну, чарӑн ӗнтӗ, — тет вӑл тепӗр хут, халь ӗнтӗ йӑвашланнӑ сасӑпа.

У Тёмы закипает бессильная злоба, ему хочется «треснуть» Вахнова, и он пускается на хитрость: — Ну, оставь же, — повторяет уже ласково Тёма.

Ӗҫри кунсем // Уйӑп Мишши. Гарин-Михайловский Н.Г. Тёмӑн ача чухнехи пурнӑҫӗ: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 164 с. — 3–157 с.

Ку сӑмахсене хирӗҫ Вахнов Тёмӑн аллине ярса тытать те, ӑна пӑрса, Тёма ҫурӑмӗ хыҫнелле хуҫлатса хурать.

В ответ Вахнов хватает Тёму за руку и выкручивает ее ему за спину.

Ӗҫри кунсем // Уйӑп Мишши. Гарин-Михайловский Н.Г. Тёмӑн ача чухнехи пурнӑҫӗ: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 164 с. — 3–157 с.

Анчах акӑ ҫӳллӗ Иван Иванович хӑйӗн вӑрӑм аллисемпе сулкаласа ӑна хирӗҫ утса пырать те, вӑл, темле ҫула май тенӗ пек, Тёмӑна хулпуҫҫинчен ярса тытать, ӑна сӑнран пӑхса ӳркеннӗ пек ыйтать.

Но высокий Иван Иванович, размахивая своими длинными руками, уже идет навстречу, он как-то мимоходом ловит за плечо Тёму, заглядывает ему в лицо и лениво спрашивает:

Ӗҫри кунсем // Уйӑп Мишши. Гарин-Михайловский Н.Г. Тёмӑн ача чухнехи пурнӑҫӗ: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 164 с. — 3–157 с.

Кунӗпех нимӗн те ҫименскер, ача ҫав ҫӑкӑра выҫӑхнӑн ярса тытать.

Мальчик с жадностью кидается на него, так как целый день ничего не ел.

Каҫару // Уйӑп Мишши. Гарин-Михайловский Н.Г. Тёмӑн ача чухнехи пурнӑҫӗ: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 164 с. — 3–157 с.

Вӑл, хӑй айӑпсӑр пулнине ӗненсе, сӑпайлӑн, анчах та унӑн этем тивӗҫлӗхне ӳкернишӗн кӳреннӗ туйӑмпа, алӑк хӑлӑпне тытать.

И, в сознании своей невинности, она скромно, но с чувством оскорбленного достоинства берется за ручку.

Каҫару // Уйӑп Мишши. Гарин-Михайловский Н.Г. Тёмӑн ача чухнехи пурнӑҫӗ: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 164 с. — 3–157 с.

Тёма авкаланать, ҫухӑрать, ашшӗн хыткан та шӑнӑрлӑ аллине ярса тытать, хӗрӳллӗн чуптӑвать ӑна, тархаслать.

Тёма извивается, визжит, ловит сухую, жилистую руку, страстно целует ее, молит.

Наказани пани // Уйӑп Мишши. Гарин-Михайловский Н.Г. Тёмӑн ача чухнехи пурнӑҫӗ: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 164 с. — 3–157 с.

Тёма хӑй вырӑнне пырса ларать, хӑйне ҫу ҫинчен манса кайнӑ пек тытать.

Тёма садится на место и делает вид, что забыл о масле.

Ӑнӑҫсӑр кун // Уйӑп Мишши. Гарин-Михайловский Н.Г. Тёмӑн ача чухнехи пурнӑҫӗ: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 164 с. — 3–157 с.

Тёма, малтанхи самантрах суя сӑмах вӑлтине ҫакланса, вилкине ярса тытать, анчах хускану суя пулнине курса, вилкине каллех сӗтел ҫине хурать.

Тёма в первое мгновение поддается на удочку и хватает вилку, но, убедившись, что тревога ложная, опять кладет вилку на стол.

Ӑнӑҫсӑр кун // Уйӑп Мишши. Гарин-Михайловский Н.Г. Тёмӑн ача чухнехи пурнӑҫӗ: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 164 с. — 3–157 с.

Вӑл фрейлен патне чупса пырать, ӑна платйинчен ярса тытать те, аппӑшӗнчен аяккалла ҫаврӑнса тӑма тӑрӑшать.

Он бросается к фрейлейн, хватает ее за платье и старается повернуть от сестры.

Ӑнӑҫсӑр кун // Уйӑп Мишши. Гарин-Михайловский Н.Г. Тёмӑн ача чухнехи пурнӑҫӗ: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 164 с. — 3–157 с.

Иоҫка, ҫав самантрах, тултан ҫеҫ кӑтартакан хӑйӗн сӑпайлӑхне сирет те пушӑ йӑла йӗркипе чӑрманма ерӗҫмен ӗҫлӗ ҫын пек, сӗтел умнелле хӑюллӑн ҫул тытать.

Иоська сразу сбрасывает свой скромный облик и с видом делового человека, которому некогда тратить время на пустые формальности, прямо и смело направляется к столу.

Ӑнӑҫсӑр кун // Уйӑп Мишши. Гарин-Михайловский Н.Г. Тёмӑн ача чухнехи пурнӑҫӗ: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 164 с. — 3–157 с.

— Памастӑп, памастӑп, ҫӗр шуйттан тӗлне пултӑр санӑн аннӳ! — тарӑхса кӑшкӑрать Наҫтаҫ; тутине тата хытӑрах хӗстерсе тытать вӑл, куҫне тата вӑйлӑрах ялкӑштарать.

— Не дам, не дам, сто чертив твоей мами! — кричит отчаянно Настасья и еще плотнее стискивает свои губы, еще энергичнее сверкает глазами.

Ӑнӑҫсӑр кун // Уйӑп Мишши. Гарин-Михайловский Н.Г. Тёмӑн ача чухнехи пурнӑҫӗ: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 164 с. — 3–157 с.

Ӑна-кӑна тавҫӑрса илме ӗлкӗриччен, Тёма ури йӑран ҫине ҫирӗппӗн пусӑнать, вӑл, чечеке ярса тытать те, ӑна чиксе лартать.

Быстро, прежде чем что-нибудь сообразить, нога мальчика решительно ступает на грядку, он хватает цветок и втискивает его в землю рядом с корнем.

Ӑнӑҫсӑр кун // Уйӑп Мишши. Гарин-Михайловский Н.Г. Тёмӑн ача чухнехи пурнӑҫӗ: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 164 с. — 3–157 с.

Унтан вӑл шӑнса кӳтнӗ аллисемпе кантрасене тытать те ирхи кӗлле чан ҫапма тытӑнать.

Потом он берет иззябшими руками веревки и звонит к заутрене.

VII // Степан Апаш. Короленко В.Г. Суккӑр музыкант: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1957. — 194 с.

Вара ача алли амӑшӗн аллине пушшех те ҫирӗппӗн ҫатӑрласа тытать, унӑн чӗри пӑчӑртанать, кӗҫ-вӗҫ пачах тапма чарӑнӗ, тейӗн.

Тогда-то рука мальчика крепче сжимала руку матери, а его сердце замирало и, казалось, вот-вот совсем перестанет биться.

VII // Степан Апаш. Короленко В.Г. Суккӑр музыкант: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1957. — 194 с.

Ултавлӑ революци пире хӑй аллинче тытать, пирӗн пысӑк усал ӗҫ тӑвакансем пурте, тӳррипе каласан, ахаль ҫынсем.

Революция — большая плутовка в отношении всех и вся, и наши великие преступники по сути дела взрослые младенцы.

I. Ман асатте // Михаил Рубцов. Гюго Виктор. Тӑхӑрвун виҫҫӗмӗш ҫул: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1958. — 282 с.

Симурден, урӑхла каласан, тӑхӑрвун виҫҫӗмӗш ҫул, Лантенака, тепӗр майлӑ каласан, монархие хӗскӗчре тытать, — ҫак тытса илнӗ ҫынна тимӗр хӗскӗчрен туртса илме пултаракан ҫын сасартӑк тупӑнсан вара?

Симурдэн, другими словами, сам 93 год, крепко держал Лантенака, другими словами, монархию, так неужели же найдется человек, который пожелал бы вырвать из тисков эту добычу?

II. Говэнӑн иккӗленуллӗ шухӑшӗсем // Михаил Рубцов. Гюго Виктор. Тӑхӑрвун виҫҫӗмӗш ҫул: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1958. — 282 с.

Кам хӑлатӑн персе амантнӑ ҫунатне сиплесе сыватать, вӑл унӑн чӗрнисемшӗн ответ тытать.

Кто выхаживает коршуна с подбитым крылом, тот сам оттачивает его когти.

VI. Суран тӳрленнӗ, анчах чӗререн юн сӑрхӑнать // Михаил Рубцов. Гюго Виктор. Тӑхӑрвун виҫҫӗмӗш ҫул: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1958. — 282 с.

Ҫав хушӑрах вӑл ҫулҫӳренӗ чухне тӗрлӗ ҫынсемпе тӗлпулнине — хресченсемпе, актрисӑсемпе, ҫулҫӳрен учёнӑйсемпе, офицерсемпе, матроссемпе тӗлпулнисене те асра тытать.

При этом он держал в уме встречи с разными людьми во время путешествий — крестьянами, актрисами, странствующими учеными, офицерами, матросами.

Проспер Мериме // Василий Алагер. Мериме Проспер. Таманго: [калав] — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1938. — 24 с. — 3–5 с.

Микинь партаса икӗ аллипе тытать те шыв хӗрринелле йӑтса каять.

Микинь берёт голавля обеими руками и несёт к реке.

Партас шыв ӗҫме кайнӑ // Лина Агеносова. Ванаг, Юлий Петрович. Пӗчӗк Микинӗн пысӑк ӗҫӗсем: [калавсем] / Ю. П. Ванаг. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1959. — 32 с. — 17–18 с.

Тахӑшӗ Микине хулхушшинчен ярса тытать те, вӑл машина ҫине хӑпарса та ларнӑ.

Кто-то подхватывает Микиня под мышки, и вот он уже в машине.

Ҫулах, ҫавам, эс шӑрӑхчен, ҫулах эс сывлӑм типиччен! // Лина Агеносова. Ванаг, Юлий Петрович. Пӗчӗк Микинӗн пысӑк ӗҫӗсем: [калавсем] / Ю. П. Ванаг. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1959. — 32 с. — 14–15 с.

Страницы:

Сайт:

 

Статистика

...подробней