Корпус чувашского языка

Поиск

Шырав ĕçĕ:

ашшӗне (тĕпĕ: ) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Пиллӗкӗшӗ те вӑйлӑ ашшӗне хунӑ темелле — вӗҫе-вӗҫӗн патваррӑн ӳсеҫҫӗ: асли — Мишша ятлӑ; ялта халь ӑна та ӑста тимӗрҫӗ теҫҫӗ, иртнӗ акатуйӗнче паттӑр кӗрешнӗрен вара ялта ӑна пысӑкки-пӗчӗкки — пӗтӗмпех лайӑх паллать.

И все удались в отца: растут рослыми, сильными: Старший — Миша — уже прослыл по селу как отличный кузнец, а после того, как на ага- туе не раз бывал победителем среди борцов, так и вовсе прославился — и стар и млад узнают его за версту.

XIII. Тимӗр хӗрсе шӑранать // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

Тимрук ҫавӑнтах тутине хӗсрӗ, ашшӗне хӗрхеннӗ кӑмӑлпа пӑхрӗ.

Тимрук тут же поджал губы, с сочувствием посмотрел на отца.

XII. Кӗтмен пӑтӑрмах // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

Тимрук, ашшӗне курмах, шавлӑн сыпать.

Тимрук, подражая отцу, тоже фыркает довольно громко.

XII. Кӗтмен пӑтӑрмах // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

Унӑн куҫӗ умӗнче хӑрушла сценӑсем пулса иртрӗҫ; кирпӗч купи ҫинче тӑракан карчӑк сасартӑк кӑшкӑрса ярса, хӑйӗн ҫӑлӑннӑ хӗрӗ патнелле ыткӑнчӗ; темле арҫын йӑтса каларнӑ ача кунта хӑйӗн ашшӗне тупрӗ, ашшӗ унтан: «Аннӳ ӑҫта тата?» — тесе ыйтсан, вӑл: «Лере» — тесе ответ пачӗ.

Перед его глазами разыгрывались потрясающие сцены: старуха-мать, стоявшая на куче кирпича, вдруг с криком бросилась к спасенной дочери; ребенок, которого вынес наверх какой-то мужчина, нашел наверху отца и на его вопрос: «А где мама?» — ответил: «Там».

22. Ҫӑлӑнӑҫ // Леонид Агаков. Матвеев Г.И. Симӗс вӑчӑрасем: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949. — 112 с.

Вӑл кун ҫинчен ашшӗне пӗлтерӗ-ха.

Надо сказать об этом отцу.

III. Инкекпе куҫа-куҫӑн // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

Пиллӗкре юлнӑ Тухтар ашшӗне епле пытарнине халь те кӑшт астӑвать.

Тухтару тогда было всего пять лет, но он помнит похороны отца.

II. Кӗтмен парне // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

Пӗр Элентей кӑна: «Эс, атте, темле вӑрттӑнна хӑвӑнпа пӗрле илсе кайрӑн», — тесе, хӑй тӗллӗн шухӑша кайса, куҫне халь те хуптарман вилӗ ашшӗне шанмасӑр, хуҫӑлнӑ кӑмӑлпа пӑхса тӑчӗ.

«Ты, отец, какую-то тайну вместе с собой уносишь», — думал Элендей, с надломленной душой глядя в открытые глаза мертвого отца.

Пролог // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

Ҫак кӑна-и?! — вилнӗ ашшӗне вӑратас пек кӑшкӑрса ячӗ Элентей.

Неужто это все?! — заорал так, будто хотел разбудить усопшего отца.

Пролог // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

Унӑн ашшӗне — ӗлӗк усламӑҫ пулнӑскере — вредительствӑшӑн ссылкӑна янӑ пулнӑ.

Отец его — в прошлом торговец — был выслан за вредительство.

8. Допрос // Леонид Агаков. Матвеев Г.И. Симӗс вӑчӑрасем: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949. — 112 с.

Ашшӗне ӑсатнине аса илчӗ.

Вспомнил проводы отца.

6. Ҫӗнӗ кун // Леонид Агаков. Матвеев Г.И. Симӗс вӑчӑрасем: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949. — 112 с.

Вӑл амӑшне, ашшӗне аса илсе, хӑйне хӑй тата ытларах кӳрентерме тытӑнчӗ.

Он стал еще больше растравлять себя, вспоминая мать, отца.

5. Тӗлпулу // Леонид Агаков. Матвеев Г.И. Симӗс вӑчӑрасем: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949. — 112 с.

Эпӗ вӗсен ашшӗне те пӗлнӗ.

Я знал их отца.

Виҫҫӗмӗш сыпӑк // Куҫма Чулкаҫ. Фиш Г.С. Кимас-кӳлли ялӗ парӑнни: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 140 с.

Ҫамрӑк Карташевӑн питҫӑмартийӗсем тӑрӑх куҫҫуль юхать те юхать: ашшӗне хӗрхенет, пурӑнаканнисене хӗрхенет, пурнӑҫа хӗрхенет.

А слезы льются, льются по лицу молодого Карташева; жаль отца, жаль живущих, жаль жизни.

Ашшӗ // Уйӑп Мишши. Гарин-Михайловский Н.Г. Тёмӑн ача чухнехи пурнӑҫӗ: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 164 с. — 3–157 с.

Чир унӑн ашшӗне ҫӗнӗрен аптратса килчӗ.

Начинались новые приступы болезни.

Ашшӗ // Уйӑп Мишши. Гарин-Михайловский Н.Г. Тёмӑн ача чухнехи пурнӑҫӗ: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 164 с. — 3–157 с.

Ывӑлӗ, ашшӗне пӗлтерес килнӗ кӑткӑс туйӑмӗсемпе тата ҫав туйӑмсене каласа пама пӗлменнипе асапланать.

Сын мучился сложным чувством к отцу и неумением его высказать.

Ашшӗ // Уйӑп Мишши. Гарин-Михайловский Н.Г. Тёмӑн ача чухнехи пурнӑҫӗ: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 164 с. — 3–157 с.

Ывӑлӗ пуҫне ҫӗклерӗ, епле те пулин ашшӗне ачашлӑрах та хӗрӳллӗрех ответлес килнипе, унӑн куҫӗсем ҫиҫсе илчӗҫ, анчах сӑмахсем чӗлхе вӗҫне килмеҫҫӗ.

Сын поднял голову, его глаза сверкнули желанием ответить отцу как-нибудь ласково, горячо, но слова не шли на язык.

Ашшӗ // Уйӑп Мишши. Гарин-Михайловский Н.Г. Тёмӑн ача чухнехи пурнӑҫӗ: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 164 с. — 3–157 с.

Пӗр енчен, паллах ӗнтӗ, каллех амӑшне, ашшӗне, аппӑшӗ-йӑмӑкӗсене, шӑллӗсене курни те аван, вӗсемпе тен, нихҫан та урӑх тӗл пулас ҫукчӗ пулӗ, тесе шухӑшланӑччӗ вӑл, анчах тепӗр енчен тата, экзаменсем, пурпӗрех вӗсене парас ҫук ӗнтӗ тинех, вӗсем йывӑррӑн та салхуллӑн умма тухса тӑраҫҫӗ.

С одной стороны, конечно, приятно опять увидеть мать, отца, сестер, братьев, с которыми думал уже никогда, может быть, не встретиться, но, с другой стороны, тяжело и тоскливо вставали экзамены, почти неизбежный провал.

Америкӑна кайни // Уйӑп Мишши. Гарин-Михайловский Н.Г. Тёмӑн ача чухнехи пурнӑҫӗ: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 164 с. — 3–157 с.

Енчен киммине тинӗсех пӑрахса хӑварсан, — хысна пурлӑхӗ ҫухалать, ашшӗне инкек пулать.

Если пустить лодку на произвол судьбы, — пропажа казенного имущества — отец подводился.

Америкӑна кайни // Уйӑп Мишши. Гарин-Михайловский Н.Г. Тёмӑн ача чухнехи пурнӑҫӗ: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 164 с. — 3–157 с.

Иван Иванович Вахновӑн ашшӗне аванах пӗлет, лешӗ чӑнах та ӗнтӗ, хӑйӗн хаярлӑхӗпе те усаллӑхӗпе чӑн-чӑн тискер кайӑк евӗрлех.

Иван Иванович хорошо знал отца Вахнова, который был в полном смысле слова зверь по свирепости и крутости нрава.

Элекҫӗ // Уйӑп Мишши. Гарин-Михайловский Н.Г. Тёмӑн ача чухнехи пурнӑҫӗ: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 164 с. — 3–157 с.

«Аттене эпӗ питӗ юрататӑп, — ашшӗне савакан ывӑлӗн кӑмӑллӑ шухӑшӗ вӗҫсе иртет унӑн пуҫӗнче.

«Я очень люблю папу, — проносится у него приятное сознание сыновней любви.

Ӗҫри кунсем // Уйӑп Мишши. Гарин-Михайловский Н.Г. Тёмӑн ача чухнехи пурнӑҫӗ: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 164 с. — 3–157 с.

Страницы:

Сайт:

 

Статистика

...подробней