Корпус чувашского языка

Поиск

Шырав ĕçĕ:

типсе (тĕпĕ: тип) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Хире илсе ҫӳремелли, тӗтӗмпе хуралса ларнӑ хуранти пӑтӑ вӗресе типсе ларма пуҫланӑ.

В полевом задымленном котле перекипала каша.

9 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Ҫулса пӑрахнӑ курӑк, темле анкӑ-минкӗлентерекен йывӑр шӑршӑ сарса, ҫавӑнтах шанса типсе пырать.

Скошенная трава вяла и сохла, излучая тягучий дурманящий аромат.

9 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

— Чуптарса кайсан — ӗлкӗрӗн, унсӑрӑн типсе те кайӗ.

— Рысью поедешь — успеешь, а то и пересохнет.

9 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

— Ай курӑк типсе каять-и?

— Аль трава пересохнет?

9 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Чибис айлӑма персе анать, типсе ларма пуҫланӑ, тискер кайӑк таптанӑ курӑк ҫине пырса ҫапӑнать; ҫак самантра вӑл ҫул ҫинче мӗн пулнине нимӗн те курмасть.

Чибис падает в лощине, черной грудью ударяет в подсыхающую, примятую зверем траву — и не видит, что творится на дороге.

5 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Ҫеҫенхирти типсе ларма пуҫланӑ лачака ӑшӗнчен, ӗнсе кайнӑ хӑмӑр хӑях хушшинчен шур ҫунатлӑ чибис вӗҫсе тухса тарать.

От высыхающей степной музги, из горелой коричневой куги взлетывает белокрылый чибис.

5 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Ӑшчик типсе ларчӗ.

Ссохлось все.

5 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Типсе хӑртӑнса пурӑнни кӑна.

— Сухота одна.

3 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Килте Григорий сазан хуппи ҫинчи типсе ларнӑ хӑйӑра ҫуса ячӗ, пулла хулӑ ҫине сухи шӑтӑкӗсенчен тирсе хучӗ.

Дома Григорий заботливо смыл с сазаньей чешуи присохший песок, продел сквозь жабры хворостинку.

2 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Астаховсен кинӗ (Астаховсем хутор вӗҫӗнче Прокофипе юнашар пурӑннӑ) Троицӑн иккӗмӗш кунӗнче, тул ҫутӑлас умӗн, Прокофийӗн арӑмӗ картишӗнче, ҫӳҫне-пуҫне салатса ярса, ҫара уранах ӗне суса ларнине куртӑм тесе, турра-хӗвеле асӑннӑ, ҫавӑнтан вара ӗне ҫилли чышкӑ пек кӑна типсе юлнӑ пулать, ӗни сӗт пами пулнӑ имӗш те унтан часах вилсе выртнӑ пулать.

Сноха Астаховых (жили Астаховы от хутора крайние к Прокофию) божилась, будто на второй день Троицы, перед светом, видела, как Прокофьева жена, простоволосая и босая, доила на их базу корову, с тех пор ссохлось у коровы вымя в детский кулачок, отбила от молока и вскоре издохла.

1 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Пӗтсен те, шыва путсан та — ӑна ҫӑлас тесе аллӑма парассӑм ҫук; асамлӑ курӑк ҫисе типсе вилтӗр те — шыв илсе пырса парассӑм ҫук эп ӑна.

Пропадай он, тони он — не подам руки спасти его; сохни он от тайной травы — не подам воды напиться ему.

V // Василий Алагер, К. Никифорова, Михаил Рубцов, Афиноген Кузьмин. Николай Гоголь. Диканька ҫывӑхӗнчи хуторти каҫсем. Вырӑсларан чӑвашла В. Алагер, К. Никифорова, М. Рубцов, А. Кузьмин куҫарнӑ. Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 254 с.

Анчах козака уҫӑ сывлӑшра, ирӗк ҫӗрте, ҫӗр ҫинче ҫывӑрма меллӗрех; мамӑк минтерпе тӳшек кирлӗ мар ӑна: пуҫ айне тин ҫеҫ типсе ҫитнӗ утӑ хурать те вӑл курӑк ҫине тӑсӑлса выртать…

Но козаку лучше спать на гладкой земле при вольном небе; ему не пуховик и не перина нужна; он мостит себе под голову свежее сено и вольно протягивается на траве.

III // Василий Алагер, К. Никифорова, Михаил Рубцов, Афиноген Кузьмин. Николай Гоголь. Диканька ҫывӑхӗнчи хуторти каҫсем. Вырӑсларан чӑвашла В. Алагер, К. Никифорова, М. Рубцов, А. Кузьмин куҫарнӑ. Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 254 с.

Вилтӑпри ҫинче ларакан хӗрес тайкаланса илчӗ, унтан вара хуллен кӑна типсе хӑрса кайнӑ виле тухса тӑчӗ.

Крест на могиле зашатался, и тихо поднялся из нее высохший мертвец.

II // Василий Алагер, К. Никифорова, Михаил Рубцов, Афиноген Кузьмин. Николай Гоголь. Диканька ҫывӑхӗнчи хуторти каҫсем. Вырӑсларан чӑвашла В. Алагер, К. Никифорова, М. Рубцов, А. Кузьмин куҫарнӑ. Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 254 с.

Унти лаврӑра вӑл пӗр монашкӑна курнӑ-мӗн, хӑй йӑлтах типсе, хӑрса кайнӑ, тет, шӑмми ҫеҫ тӑрса юлнӑ, тет.

что видел в лавре монахиню, всю высохшую, как скелет,

Пӗр чиркӳри дьяк пулни-иртни ҫинчен каласа пани // Василий Алагер, К. Никифорова, Михаил Рубцов, Афиноген Кузьмин. Николай Гоголь. Диканька ҫывӑхӗнчи хуторти каҫсем. Вырӑсларан чӑвашла В. Алагер, К. Никифорова, М. Рубцов, А. Кузьмин куҫарнӑ. Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 254 с.

— Кондратьев чарӑнса тӑчӗ, нӑрра типсе кайнӑ курӑкпа явӑннӑ турат урлӑ каҫма пулӑшрӗ те ҫӑмӑллӑн сывласа ячӗ.

— Кондратьев остановился, помог жуку перебраться через сухую ветку и облегченно вздохнул.

XXVI // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

Ҫак ҫуркунне, уй юртан тасалсанах, «СТЗ — НАТИ» тракторсем, типсе ҫитеймен ҫӗр ҫине чӑпар йӗр хӑварса, ҫеҫенхире пуклак та вӑрӑм сӑмсасемлӗ пилӗк электротрактор, вӗсем хыҫҫӑн резина кустӑрмаллӑ сип-симӗс курӑк тӗслӗ пилӗк пӗчӗк вагон туртса тухрӗҫ.

Этой весной, как только в полях сошел снег, на поле выехали оставляя на не высохшей земле пестрые следы тракторы «СТЗ — НАТИ» — пять тупоносых и длинноносых электротракторов тянули за собой в степь пять маленьких вагонов зеленой окраски на резиновых колесах.

XXV // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

Алӑ ҫупса ӑсатнӑ Кондратьев трибуна ҫинче темле трестӑн управляющине вырӑн пачӗ те сӗтел патне ларчӗ; типсе кушӑрканӑ тутисене тутӑрпа шӑлчӗ, вара, Сергей патнелле пӗкӗнсе, майӗпен ыйтрӗ:

Провожаемый аплодисментами, Кондратьев уступил место на трибуне другому оратору, уселся к столу, вытер платком сухие губы, и, наклоняясь к Сергею, медленно проговорил:

XX // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

Халӗ вӑл чӳречерен пӑхма пӑрахса, Григорий ҫине пӑхрӗ, типсе кайнӑ тутисене ҫуласа, ирӗксӗррӗн кулса илчӗ; унӑн куҫӗсем сасартӑк йӑлтӑртатса илчӗҫ, вӑл темскер каласшӑн пулни паллах, анчах ҫак самантра — пулмалла вӗт-ха ун пек япала! —

Теперь она оторвалась от окна и посмотрела на Григория, через силу улыбнулась, облизывая засохшие губы; глаза ее вдруг заблестели, видно было, что она хотела что-то сказать, по в эту минуту — и надо же было тому случиться! —

VI // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

Вӑл кӑштах тӗлӗнмелле, килти пек те мар, ҫеҫенхирти пек те мар тумланнӑ: тусанпа вараланса пӗтнӗ, типсе кайнӑ атӑпа, ҫиелтен ҫӗленӗ кӗсйисемпе тата ҫупа вараланнипе ҫуталса тӑракан комбинезонпа пулни, Григорий уйран станицӑна кӗнекесем илме анчах килнине палӑртаҫҫӗ; анчах вӑл вӗтӗ ҫӑмлӑ тиртен кӗмӗл ҫӗвӗпе ҫӗленӗ вӗр-ҫӗнӗ пек кӑвак кубанка, вӑл хайне ҫеҫ мар, Татьянӑна та килӗшекен, праҫниксенче ҫеҫ тӑхӑнакан кубанкине тӑхӑнни Григорий кунта юриех, Татьянӑна курасшӑн килни ҫинчен калать…

Одет он был несколько странно — не по-домашнему и не по-степному: большие сапоги, сухие и серые от пыли, комбинезон с нашивными карманами, которые были до блеска замаслены, видимо, Григорий находился в поле и пришел в станицу за книгами; серая, совсем еще новенькая кубанка — та самая с серебряными галунами кубанка из мельчайшего курпея, которая нравилось не только ему, но и Татьяне и которую он надевал только по праздникам, — доказывала, что Григорий был дома и пришел сюда нарочно, не иначе, чтобы повидаться с Татьяной…

VI // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

Вӑл хӑй ҫуркуннех хӑварнӑ япаласем ҫине пӑхрӗ те вӗсем пурте унсӑр тӑлӑха юлнӑ пек пулнине курчӗ: стена ҫинче ҫакӑнса тӑракан тӗксӗмленнӗ тӗкӗр те ун ҫине кӑмӑлсӑррӑн пӑхать; ваткӑллӑ утиялпа витнӗ кровать лутакаланса юлнӑ, минтерсем — халичченхи пек мар хӑпарса тӑнӑн туйӑнаҫҫӗ; кухньӑри сӗтел ҫине сарнӑ клеенка ытла типсе кайнипе хӑшпӗр тӗлте сӗвӗнсе хӑмпӑланнӑ; стена ҫинчи фотографисене, комод ҫинче ларакан патефона, ҫиелтен витнӗскерне, тусан сӑрса илнӗ, — пӗр сӑмахпа каласан, ӑҫта пӑхатӑн, пур ҫӗрте те хуҫа арӑмӗн аллине кӗтеҫҫӗ.

Взглянула на вещи, оставленные ею еще весной, и увидела, что все они точно осиротели без нее: зеркало, висевшее на стене, потускнело и смотрело неприветливо; кровать, застланная стеганым одеялом, казалась низенькой, а подушки не такими напущенными, какими они были раньше; клеенка на кухонном столе так высохла, что местами покоробилась и поднялась бугорками; фотографии на стенке, патефон, стоящий на комоде, покрытом скатерочкой, были в пыли; словом, на что ни взгляни — все просило рук хозяйки.

XXIII // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

Страницы:

Сайт:

 

Статистика

...подробней