Корпус чувашского языка

Буфет стойки ҫинче хитре этикеткӑллӑ тӗрлӗрен бутылкӑсем лараҫҫӗ, вуникӗ злотӑй тӑракан шап-шурӑ вӗтӗ булкӑсем, тӗлӗнмелле хаклӑ, икҫӗр аллӑ злотӑй тӑракан кӑштах тӗтӗмленӗ кӑлпасси касӑкӗсем выртаҫҫӗ.

На стойке буфета стояли разнокалиберные бутылки с яркими этикетками, лежали крошечные белые булочки по двенадцать злотых каждая и куски полукопченой колбасы с астрономической ценой — двести пятьдесят злотых.

1944-мӗш ҫул // Александр Галкин. Баруздин С.А. Пӗр ҫулпах: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1970. — 308 с.

Ҫапса ҫӑвакан ҫиллӗ вӗтӗ ҫумӑр.

Мелкий, косой, с ветерком.

1941-мӗш ҫул // Александр Галкин. Баруздин С.А. Пӗр ҫулпах: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1970. — 308 с.

Вӗсем тӑрӑ шывра Ҫӗнӗ Зеландире миллионӗ-миллионӗпе ҫӳрекен вӗтӗ пулӑсене тытса ҫиеҫҫӗ.

зимородки, подстерегающие в прозрачной воде добычу — маленьких угрей, которые миллионами водятся в новозеландских водоёмах.

Вуннӑмӗш сыпӑк // Иван Митта. Жюль Верн. Грант капитан ачисем: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 36 с. — 500 с.

Ҫумӑр тимӗр ҫивитти юлашкисем ҫине вӗтӗ пӑрҫа пек тӑкӑнать, шӑтӑк-ҫурӑк алӑк витӗр ҫил вӗрет.

Дождь сыпал густой дробью по остаткам железа на крыше, а в щелястую дверь дул ветер.

Иккӗмӗш сыпӑк // Максим Данилов-Чалдун. Островский, Николай Аслексеевич. Хурҫӑ мӗнле хӗрлӗ: [роман] / Н.А. Островский. — Шупашкар: Чӑваш государство издательстви, 1948. — 402 с.

Пушӑ вутӑ склачӗсенче ҫавра ҫил вӗтӗ пӑчкӑ кӗрписене ҫавӑрать.

Ветер вихрил мелкие опилки на пустых дровяных складах.

Пӗрремӗш сыпӑк // Максим Данилов-Чалдун. Островский, Николай Аслексеевич. Хурҫӑ мӗнле хӗрлӗ: [роман] / Н.А. Островский. — Шупашкар: Чӑваш государство издательстви, 1948. — 402 с.

Вӗсем хӑйсен кӗлеткисене мухтавлӑн килӗштерсе тытаҫҫӗ, хӑйсен тирӗсем вӗтӗ ҫӑмлӑ.

Со стройной и горделивой осанкой и тончайшей шерстью.

Вуниккӗмӗш сыпӑк // Иван Митта. Жюль Верн. Грант капитан ачисем: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 36 с. — 500 с.

Вӗтӗ йывӑҫсем хушшипе Демидов вӗҫтерсе пырать.

Меж кустов лощинника летел Демидов.

Саккӑрмӗш сыпӑк // Максим Данилов-Чалдун. Островский, Николай Аслексеевич. Хурҫӑ мӗнле хӗрлӗ: [роман] / Н.А. Островский. — Шупашкар: Чӑваш государство издательстви, 1948. — 402 с.

Унта ҫӳп-ҫаппа вӗтӗ чулсем тултарса хунӑ.

Заваленном мусором и щебнем.

Вӑрҫӑ секречӗ // Чӑвашсен патшалӑх издательстви. Гайдар, Аркадий Петрович. Вӑрҫӑ секречӗ: [повеҫ] / А. П. Гайдар. — Шупашкар: Чӑвашсен патшалӑх издательстви, 1936. — 175 с.

Сукмакӗ ҫын ҫӳременскер, курӑк шӑтса ларнӑскер пулнӑ, ун ҫинче вӗтӗ чулсем темӗн чухлӗ пулнӑ.

Тропинка была глухая, заросшая травою и засыпанная мелкими камнями.

Вӑрҫӑ секречӗ // Чӑвашсен патшалӑх издательстви. Гайдар, Аркадий Петрович. Вӑрҫӑ секречӗ: [повеҫ] / А. П. Гайдар. — Шупашкар: Чӑвашсен патшалӑх издательстви, 1936. — 175 с.

Чим-ха, Ҫинук, эс мӗн ман иртнӗ пурнӑҫа вӗтӗ ала витӗр кӑларатӑн?

Помоги переводом

Иккӗмӗш пайӗ // Виталий Елтов. «Сувар» хаҫат архивӗ

Аллисемпе лашине мӑйран ыталаса тытаслах Ефимка пӗкӗрӗлсе выртрӗ, сарӑ турӑ ут шурлӑхлӑ вӗтӗ вӑрманпа лӑпкӑн ҫеҫ утнине туйса илсен кӑна вӑл тӑна кӗчӗ.

Тогда Ефимка пригнулся так, что едва не обхватил руками шею каурого, и опомнился только после того, как почувствовал, что каурый тихо шагает среди низкорослого болотистого леса.

Ҫутаттӑр // Олимпиада Таллерова. Гайдар, Аркадий Петрович. Ҫутаттӑр: калав; вырӑсларан О.Таллерова куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1971. — 44 с.

Ҫывӑха, пит ҫывӑха пычӗ те вӗтӗ те ҫивӗч шӑлӗпе кач тутарчӗ хӳтлӗхсӗр ҫӳхе хуппа.

Он вонзил острые зубки в мягкую кору Яблоньки.

Улмуҫҫи // Юлия Силэм. Юлия Силэм. Улмуҫҫи: юмах, — вырӑсла Зоя РОманова куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 2006. — 32 с.

Вара эпӗ, нумаях пулмасть темле садра (мӗнле садра-ши?) хӑмла ҫырли вӗтӗ те сип-симӗс ларнине аса илсе тӗлӗнтӗм.

И я удивился, смутно припоминая, что еще недавно в каком-то саду (в каком?) малина была крошечная и совсем зеленая.

Параппанҫӑ кун-ҫулӗ // Леонид Агаков. Гайдар, Аркадий Петрович. Параппанҫӑ кун-ҫулӗ: повесть; вырӑсларан Л.Агаков куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш государство издательстви, 1957. — 132 с.

Вӗсем пурӑннӑ ҫӗртен вӗтӗ йывӑҫлӑ вӑрманпа уй пуҫланса кайнӑ.

Дальше начиналось поле, поросшее мелким кустарником.

Тӑваттӑмӗш блиндаж // Георгий Шумилов. Гайдар, Аркадий Петрович. Тӑваттӑмӗш блиндаж: калав; вырӑсларан Г.С. Шумилов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1938. — 24 с.

Шырлан тӑрах шыв чупать; унӑн тӗпӗнчи вӗтӗ чулсем ҫутӑ хӗвелӗн шевли витер чӗтреннӗ пек курӑнаҫҫӗ.

По оврагу бежит ручей; на дне его мелкие камешки словно дрожат сквозь светлую рябь.

Ял // Василий Хударсем. Тургенев И.С. Тӑнкӑртатать: калавсем. — Шупашкар: Чӑваш государство издательстви, 1941. — 36 с. — 28–31 с.

Вӗсем сарлака, аслӑ, ҫуркунне шывпа тулакан, симӗс курӑкпа витӗннӗ улӑхсем пулчӗҫ, унта вӗтӗ ҫӳҫесемпе хӑвасем сырса илнӗ вырӑнсем, пӗчӗк кӳлӗсем, юханшывсем, шыв кукрашкисем темӗн чухлех пулчӗҫ, — чӑннипех те вырӑссен вырӑнӗсем, вырӑс ҫынӗсем юратакан вырӑнсем пулчӗҫ, пирӗн авалхи юмахсенчи улӑп-паттӑрсем шурӑ акӑшсемпе кайӑк-кӑвакалӗсем тытма ҫӳренӗ евӗрлӗ вырӑнсем пулчӗҫ.

То были раздольные, пространные, поемные, травянистые луга, со множеством небольших лужаек, озёрец, ручейков, заводей, заросших по концам ивняком и лозами, прямо русские, русским людом любимые места, подобные тем, куда езживали богатыри наших древних былин стрелять белых лебедей и серых утиц.

Тӑнкӑртатать // Василий Хударсем. Тургенев И.С. Тӑнкӑртатать: калавсем. — Шупашкар: Чӑваш государство издательстви, 1941. — 36 с. — 3–27 с.

Акӑ шыв урлӑ вӗҫсе каҫакан хура курак шыв ҫине тумлатрӗ; куракӑн ҫав шурӑ тумламӗ шыва ӳксенех, шывҫӑсем текен вӗтӗ пулӑсем кӗпӗрленсе пухӑнчӗҫ.

Вот грач, перелетая над рекой, капнул в воду, и эта известково-белая капля, тукнув по воде, сразу же привлекла внимание мелких рыбок верхоплавок.

Шывҫисем // Гаврил Молостовкин. Пришвин М.М. Ылтӑн ҫаран: калавсем. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1951. — 200 с. — 95–96 с.

Эпӗ ҫав вараланнӑ юра ывӑҫласа илес тесе аллӑма тӑсрӑм ҫеҫ, сасартӑк — акӑ сана кӑмрӑк! — хуралнӑ юр ҫинче шурӑ пӑнчӑ пулса тӑчӗ: ку вӑл сикекен чи вӗтӗ нӑрӑсем тӗрлӗ еннелле вӗҫсе саланнипе пулчӗ иккен.

Приблизил я ладонь к этому грязному снегу, и вдруг — вот те угли! — на сером снегу стало белое пятно: это мельчайшие жучки-прыгунки разлетелись в разные стороны.

Пӗчӗкҫӗ шапа // Гаврил Молостовкин. Пришвин М.М. Ылтӑн ҫаран: калавсем. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1951. — 200 с. — 75–77 с.

Ҫулҫӑсемпе курӑксем ҫине вӗтӗ сывлӑм ӳкнӗ, эрешмен картисем ҫинче вӑл кӗмӗллӗн йӑлтӑртатать.

Мелкая роса высыпала на листьях и травах, блистала серебром на паутинках.

XXIV // Феофан Савиров. Тургенев И.С. Ашшӗсемпе ывӑлӗсем: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949. — 206 с.

Ҫак Тимофеич, хастар та ҫаврӑнӑҫуллӑ старик, тӗссӗрленнӗ сара ҫӳҫлӗскер, ҫилпе хӗрелнӗ сӑн-питлӗскер, пӗрӗннӗ куҫӗсенче вӗтӗ куҫҫуль тумламӗсем тӑраканскер, сарӑрах-кӑвак сукнаран ҫӗленӗ, чӗн пиҫиххи татӑкӗпе пилӗкрен ҫыхнӑ кӗске тумтир, тикӗт сӗрнӗ атӑсем тӑхӑннӑскер, Базаров умне кӗтмен ҫӗртен тухса тӑнӑ.

Этот Тимофеич, потертый и проворный старичок, с выцветшими желтыми волосами, выветренным, красным лицом и крошечными слезинками в съеженных глазах, неожиданно предстал перед Базаровым в своей коротенькой чуйке из толстого серо-синеватого сукна, подпоясанный ременным обрывочком и в дегтярных сапогах.

XVII // Феофан Савиров. Тургенев И.С. Ашшӗсемпе ывӑлӗсем: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949. — 206 с.