Корпус чувашского языка

Поиск

Шырав ĕçĕ:

ҫуса (тĕпĕ: ҫу) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Савва Виктора ыталаса, кула-кула: «Аха! Усть-Невинскири хусахсем пухӑнаҫҫӗ-ха!» тесе арӑмӗпе паллаштарнӑ чух, арӑмӗ вара лӑпкӑн утса пырса, йӑл кулса, кӑмӑллӑ сассипе: «Хывӑр пальтона, килти пек пулӑр», тесе алӑ панӑ чух, ытлашши савӑнса ҫухрашакан ывӑлӗсене чарса, вӗсене Виктора черетпе кӑтартнӑ вӑхӑтра, унтан Виктора кӑмака ҫумнерех ҫакӑнса тӑракан сӑпкара выртакан пӗчӗк хӗрачине кӑтартнӑ чух, — Сергей текех Ирина ҫинчен шухӑшларӗ, вӑл килейменшӗн пӑшӑрханчӗ, пӗрре Анюта ҫине, тепре ҫуса, ҫӳҫӗсене тураса якатнӑ ачисем ҫине, ялан кӑмӑллӑ пӳрте пӑхкаласа тӑчӗ.

Пока Савва обнимал Виктора, смеялся и приговаривал: «Ага! Слетаются усть-невинские парубки!»; пока знакомил друга с женой, которая подошла спокойной походкой, протянула руку и сказала своим приятным голосом: «Снимайте пальто, будьте у нас как дома»; пока Савва унимал не в меру развеселившихся сыновей, представлял их по очереди Виктору, а потом отвел друга к висевшей у припечка люльке и показал дочурку, — все это время Сергей думал об Ирине и жалел, что ее еще не было, и все смотрел то на Анюту, то на умытых, причесанных хлопчиков, ощущая тот особенный семейный уют, который всегда был в этом доме.

IV сыпӑк // Мария Ухсай. Бабаевский, Семен Петрович. Ылтӑн ҫӑлтӑр кавалерӗ: икӗ кӗнекеллӗ роман; вырӑсларан Мария Ухсай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 568 с.

Шурӑмпуҫ килес умӗн юхтарса ҫӑвакан тӑвӑллӑ ҫумӑр ҫуса иртрӗ те, чукун ҫул ҫинчи хӑйӑрлӑ ҫӗре шыв ҫие-ҫие кайнӑ, пӗчӗкҫӗ ланкашкасен кукӑр-макӑр йӗрӗсене урлӑ-пирлӗ таткаласа пӗтернӗ.

Перед зарей отзвенел дождь, буйный, проливной и короткий, песчаная земля на путях была размыта, извилюжена следами крохотных ручейков.

XVII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Вӑл ӳсӗркелесе илчӗ те, ватӑ юманӑн шыв ҫуса кайнӑ тымарӗ пек тӗреклӗ те вӑрӑм аллисене сӑтӑркаласа, Бунчук ҫине таса та ҫамрӑк ҫулҫӑ пек ҫутӑ симӗс куҫӗпе пӑхса ыйтрӗ:

Он откашлялся, потер длинные руки, похожие на обмытые водой корни дуба-перестарка, и, глядя на Бунчука улыбающимися светло-зелеными, клейкими, как молодые листочки, глазами, спросил:

XVII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Ҫӗнӗрен сӑрланӑ стенасем чӑлт шурӑ акшар тӗсӗпе ҫуталса тӑраҫҫӗ, урайсене тӑрӑшса, кантӑк пек йӑлтӑртатакан пуличчен ҫуса тасатнӑ, вӗр-ҫӗнӗ хыр хӑмасемпе ҫапса тунӑ нарсенчен чӗрӗ сухӑр шӑрши кӗрет; ҫутӑ та таса ҫурма подвалта сотньӑна питӗ канлӗ пурнӑҫ хатӗрлесе панӑ тесен те йӑнӑш пулмасть.

Заново окрашенные стены блестели известкой, глянцем лоснились начисто вымытые полы, от сосновых свежих нар — смолистые запахи; почти уютно было в светлом, опрятном полуподвале.

X // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Тарӑхса кайнӑскер, вӑл саккӑрмӗш куркари чейне ӗҫсе те ямарӗ, сӗтел хушшинчен тухрӗ те сӑхсӑхса илчӗ, унтан, хуҫа пек хӑюллӑн йӗри-тавралла пӑхкаласа, тин ҫеҫ ҫуса кайнӑ урайне пылчӑклӑ аттипе юри вараласа, пӳртрен тухрӗ.

Обиженный, он не допил восьмой чашки, вылез, перекрестился, ушел, независимо поглядывая вокруг и сознательно грязня сапогами натертый пол.

VII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Коршунов старикӗн чӗкеҫ шатриллӗ сӑн-питне савӑнӑҫ ҫуса тасатнӑ тейӗн: вӑл ытти чухнехинчен тасарах пек, ҫитменнине хура тучӗ те пит нумаях мар пек туйӑнать.

Веснушчатое лицо старика Коршунова словно вымыла радость, казался он и чище и не таким уж конопатым.

VI // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Юр ҫуса лартрӗ.

Ранний перепадал снежок.

VI // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Пирвайхи чӑлт шурӑ юр ҫуса кайсанах, ҫынсен куҫӗсене сӑрт-тусем ҫинче тискер кайӑксен йӗрӗсем курӑнкала пусларӗҫ: вӑрҫӑ шуйхӑнтарнӑ кашкӑрсем, пӑшисемпе хир качакисем, халиччен ҫын ҫӳремен вырӑнсене пӑрахса, ҫӗршыв варринелле тарса каяҫҫӗ.

И на первом чистом снегу в горах чаще попадались на глаза людям следы зверей: волки, лоси, дикие козы, вспугнутые войной, покинувшие дикие урочища, уходили в глубь страны.

IV // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Хуҫа майри яланхи пекех самӑр та кӑмӑллӑ, анчах самӑр пулсан та вӑл халь йывӑр ҫын пулни аванах палӑрнӑ; вӑл аллисене ҫуса шӑлчӗ те Сергее пӳрте кӗме чӗнчӗ.

Хозяйка, все такая же пухлая и ласковая, — только теперь природная ее полнота уже не могла скрыть беременность, — помыла руки и, вытирая их о фартук, пригласила Сергея в хату.

XXX сыпӑк // Мария Ухсай. Бабаевский, Семен Петрович. Ылтӑн ҫӑлтӑр кавалерӗ: икӗ кӗнекеллӗ роман; вырӑсларан Мария Ухсай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 568 с.

Уҫланкӑра Сергей кӗтмен ҫӗртен палаткӑсем тӑнине курчӗ, йывӑҫ-курӑк хушшинче вӗсем, тин ҫуса тултарнӑ юр пек, шап-шурӑ ларнӑ.

Неожиданно на поляне Сергей увидел палатки, окруженные зеленью леса, они казались необыкновенно целыми, точно свежие сугробы снега.

XXVIII сыпӑк // Мария Ухсай. Бабаевский, Семен Петрович. Ылтӑн ҫӑлтӑр кавалерӗ: икӗ кӗнекеллӗ роман; вырӑсларан Мария Ухсай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 568 с.

Шыв вӗсене ҫуса тасатнӑ ҫеҫ те мар, чулсем ҫине пыра-пыра ҫапса, хуппине те сӗве-сӗве илнӗ… —

Вода их не только вымыла, но и так почесала о камни, что на многих стволах не уцелела кора…

XXVII сыпӑк // Мария Ухсай. Бабаевский, Семен Петрович. Ылтӑн ҫӑлтӑр кавалерӗ: икӗ кӗнекеллӗ роман; вырӑсларан Мария Ухсай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 568 с.

Паллах ӗнтӗ, тусанланса пӗтнӗ сатана мӗнлерех пулнине Сергей нихҫан та курман, анчах ҫапла тени ӑна килӗшрӗ, мӗншӗн тесен, вӑл ҫул ҫинче питех те тусанланса пӗтнӗ, хӑлхисене те, сӑмсине те тусан кӗрсе тулнӑ, ӑна ҫуса тасатма та ҫӑмӑлах мар иккен…

Такое сравнение Сергею понравилось, ибо уж слишком сильно загрязнился он в дороге, — и в уши, и в ноздри набилось столько всякой липкой нечисти, что отмыть ее было не так-то просто…

XIII сыпӑк // Мария Ухсай. Бабаевский, Семен Петрович. Ылтӑн ҫӑлтӑр кавалерӗ: икӗ кӗнекеллӗ роман; вырӑсларан Мария Ухсай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 568 с.

Ҫемен нӳхрепе юсаса пӗтернӗ хыҫҫӑн аллисене витрене чиксе ҫуса тӑрать.

Семен уже починил погреб и мыл в ведре руки.

IX сыпӑк // Мария Ухсай. Бабаевский, Семен Петрович. Ылтӑн ҫӑлтӑр кавалерӗ: икӗ кӗнекеллӗ роман; вырӑсларан Мария Ухсай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 568 с.

Ытла ырӑ ҫумӑр ҫуса пачӗ.

Такой славный дождик выпал.

IX сыпӑк // Мария Ухсай. Бабаевский, Семен Петрович. Ылтӑн ҫӑлтӑр кавалерӗ: икӗ кӗнекеллӗ роман; вырӑсларан Мария Ухсай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 568 с.

Кухньӑра чашӑк-тирӗк ҫуса тӑракан Степанида аппапа та тӗл пулнӑ Гришатка.

Повстречался Гришатка и с кухонной судомойкой теткой Степанидой.

Вавилӑпа ыттисем // Георгий Ефимов. Сергей Алексеев. Гришатка Соколовӑн пурнӑҫӗпе вилӗмӗ: повесть. Георгий Ефимов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 83 с.

Августра, пахча ҫимӗҫпе ҫуртырри пиҫсе ҫитнӗ вӑхӑтра, ҫумӑрсем ҫуса тасатнӑ пӗлӗт пӗр хавассӑр, тӗссӗррӗн шупкаланса пырать, сайра кӑна хӗвеллӗ лайӑх кунсем хӑйсен лӗп шӑрӑхӗпе чуна тунсӑхлантараҫҫӗ.

В августе — когда вызревают плоды и доспевают хлеба — небо неулыбчиво серело, редкие погожие дни томили парной жарой.

10 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Тен, Аксинья хӑй те уншӑн тӑван хӗрӗ пекех тӑрӑшнӑшӑн ҫапла пулчӗ-ши, — кӗпе-йӗмне ҫуса, сапласа парать, сӗтел хушшине ларсан, ӑна яланах ҫемҫерех те тутлӑрах татӑк хурса пама тӑрӑшать.

Может быть, потому, что относилась Аксинья к нему с дочерней заботливостью: перестирывала его бельишко, латала рубахи, баловала за столом куском помягче, послаже.

20 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Япӑхса, пӑнтӑхланса ларнӑ таса мар пӳлӗме хӑйсем пырса вырнаҫсанах, Аксинья чӳрече янаххисене ҫуса тасатрӗ, урайӗсене тӳнӗ кирпӗч хӑйӑрӗпе туртса тухрӗ.

Аксинья чисто выбелила замшевшую в грязи комнату, отмыла наличники окон, выскребла битым кирпичом полы.

14 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Сурана ҫуса тасатрӗҫ.

Рану промыли.

13 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Аксинья ирех вутӑ хутса кӑларчӗ, кӑварне туртрӗ, юшкине тайрӗ, унтан, савӑт-сапасене ҫуса хурса, пахчаналла тухакан чӳрече витӗр пӑхрӗ.

Аксинья отстряпалась рано, загребла жар, закутала трубу и, перемыв посуду, выглянула в оконце, глядевшее на баз.

12 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Страницы:

Сайт:

 

Статистика

...подробней