Корпус чувашского языка

Поиск

Шырав ĕçĕ:

тупрӗ (тĕпĕ: туп) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Тупрӗ пулмалла!

Похоже, нашел!

VI сыпӑк // Илпек Микулайӗ. Юрий Сотник. Курман-илтмен кайӑк; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 155–238 с.

Тупрӗ!

— Нашел!

VI сыпӑк // Илпек Микулайӗ. Юрий Сотник. Курман-илтмен кайӑк; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 155–238 с.

Унта вӑл чӑлантан тахҫан-авалхи шӑлавар тупрӗ, вӑл маншӑн пулсан юрами те пулнӑ, кивӗ куртка та тупса пачӗ.

Там она достала из чулана старые-престарые брюки, из которых я давно вырос, и такую же куртку.

V сыпӑк // Илпек Микулайӗ. Юрий Сотник. Курман-илтмен кайӑк; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 155–238 с.

— Йӗрне тупрӗ!

— На след напал!

III сыпӑк // Илпек Микулайӗ. Юрий Сотник. Курман-илтмен кайӑк; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 155–238 с.

— Миша тинех портфельне пылчӑк ӑшӗнчен шыраса тупрӗ те тусӗ патне ҫитрӗ.

Наконец Миша нашел портфель в большой луже и присоединился к товарищу.

«Калуга — Марс» // Илпек Микулайӗ. Юрий Сотник. Курман-илтмен кайӑк; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 119–137 с.

Анчах унта курӑк кӗске те хытӑ — Лодя хӑй йӗрне те аран тупрӗ.

Но трава была невысокая и такая упругая, что Лодя даже собственные следы различал с большим трудом.

«Нервӑсӑр ҫын» // Илпек Микулайӗ. Юрий Сотник. Курман-илтмен кайӑк; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 59–68 с.

— Йӗлтӗрне хуҫнӑ, — терӗ те Гриша ҫавӑнтах йӗлтӗр хуҫӑкне тупрӗ.

Помоги переводом

Пысӑк хыпар // Илпек Микулайӗ. Юрий Сотник. Курман-илтмен кайӑк; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 29–33 с.

Дима аяккинелле пӑрӑнчӗ те саланнӑ «кайӑкӑн» пӗр пайне тупрӗ.

Дима отошёл в сторону и поднял один из кусков, на которые распалась «птица».

Курман-илтмен кайӑк // Илпек Микулайӗ. Юрий Сотник. Курман-илтмен кайӑк; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 3–28 с.

Вася кӗскерех те хулӑнтарах тепӗр патак тупрӗ.

Вася нашел короткую и толстую палку.

Курман-илтмен кайӑк // Илпек Микулайӗ. Юрий Сотник. Курман-илтмен кайӑк; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 3–28 с.

Часах вӑл пӗр типӗ турат тупрӗ, ӑна илчӗ те йӑмра ҫинелле ывӑтрӗ, ҫавӑнтах пӑшалне те ҫӗклерӗ.

Вот он нашёл сухую ветку, взвесил её в руке, быстро размахнулся, швырнул… и тут же схватил ружье.

Курман-илтмен кайӑк // Илпек Микулайӗ. Юрий Сотник. Курман-илтмен кайӑк; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 3–28 с.

Таня Луганска таврӑнма килӗшмерӗ кӑна мар, пач хирӗҫлерӗ, клиника ҫывӑхнерех хваттер тупрӗ те Харьковрах пурӑнма юлчӗ.

Таня категорически отказалась вернуться в Луганск и, сняв квартиру неподалеку от клиники, осталась жить в Харькове.

4 // Антал Назул. Титов, Владислав Андреевич. Вилӗме ҫӗнтерсе…: повесть; вырӑсларан Анатолий Ерусланов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1972. — 7–163 с.

Ӑна шыранӑ, хытӑ шыранӑ, юлашкинчен ак тупрӗ.

Которую искал и наконец, как ему показалось, нашел.

2 // Антал Назул. Титов, Владислав Андреевич. Вилӗме ҫӗнтерсе…: повесть; вырӑсларан Анатолий Ерусланов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1972. — 7–163 с.

Ӑс-тӑн ҫеҫ, ҫывӑх юлташӗ пулса, куҫ умне ун чухнехи ӳкерчӗксене кӑлара-кӑлара тӑратрӗ, Сергей вара, пӗтӗмпех асаилӗве путса, ҫавсенче кӗтмен ҫӗртенех йӑпану тупрӗ.

И только память, выступая союзницей Сергея, воскрешала картины того времени, и он, целиком отдаваясь воспоминаниям, неожиданно находил в них утешение.

2 // Антал Назул. Титов, Владислав Андреевич. Вилӗме ҫӗнтерсе…: повесть; вырӑсларан Анатолий Ерусланов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1972. — 7–163 с.

Вӑл аран пӗр килте пушӑ кӗтес шыраса тупрӗ.

С трудом он нашел свободный угол.

XXVI // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Тупрӗ тепри!

Выдумала!

XXVI // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Мелеховсен пахчине темле майпа Богатыревсен ҫӗвӗ машини пырса выртнӑ, хӑйӗн кӗлечӗ тӑррине витнӗ шӑвӑҫа вара Пантелей Прокофьевич Аникушкӑсен анкартинче шыраса тупрӗ.

На огороде у Мелеховых оказалась швейная машина, принадлежавшая Богатыревым, а жесть со своего амбара Пантелей Прокофьевич разыскал на гумне у Аникушки.

XXIV // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Кӑнтӑрла кунпа ӗҫ ӑнчӗ-ха, анчах каҫхине ҫӗр выртма чарӑннӑ-чарӑнман ӑна Андреянов шыраса тупрӗ те хыпаланса ыйтрӗ: «Пӗрле ҫӗр каҫатпӑр-и кӗҫӗр?» — унтан Григорий мӗн те пулин тавӑрса каласса кӗтмесӗрех сӑмах арманне хӑлтӑртаттарма пуҫларӗ: «Эсир, ырӑ ҫыннӑм, казаксем ҫуран ҫапӑҫура йӑвашрах терӗр те, эпӗ ак хамӑн пурнӑҫра унӑн превосходительстви ҫумӗнче порученисемпе ҫӳрекен офицер пулнӑ чух…

И днем преуспевал в этом, но как только останавливались на ночевку — Андреянов разыскивал его, торопливо спрашивал: «Вместе ночуем?» — и, не дожидаясь ответа, начинал: «Вот вы, любезнейший мой, говорите, что казаки неустойчивы в пешем бою, а я, в бытность мою офицером для поручений при его превосходительстве…

XV // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Григорий, чӗлпӗре карӑнтарса, утне хӑяккӑн пӑрса тӑратрӗ, казаксен ушкӑнӗпе Ермакова шыраса тупрӗ те, кӑчӑк туртса, хӑй патне чӗнсе илчӗ.

Григорий натянул поводья, повернул коня боком: разыскав в толпе казаков Ермакова, поманил его к себе пальцем.

XV // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Ҫав лапсӑркка ватӑ тирек айӗнчех, шапа лӑймакиллӗ пӗве хӗрринче, хӑй тахҫан Григорипе Аксинья хӗрачине пытарнӑ вырӑнта, Сашка мучи юлашки канӑҫне тупрӗ.

Под тем же старым разлапистым тополем, возле одетого ряской пруда, где некогда схоронил дед Сашка дочушку Григория и Аксиньи, нашел и он себе последний приют.

VI // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Аксинья хваттерне шыраса тупрӗ.

Нашел квартиру Аксиньи.

I // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Страницы:

Сайт:

 

Статистика

...подробней