Корпус чувашского языка

Кӑмпа тунисем пурте тенӗ пекех татӑла-татӑла ӳкнӗ.

А ножки все отломались.

Кушаксем ҫинчен тата эпӗ асаннене кӑмпа кӑтартни // М. Тимофеева. Житков Б. С. Эпӗ курса ҫӳрени: япаласем ҫинчен ҫырнӑ калавсем; М. Тимофеева куҫарнӑ; ӳнерҫӗсем Ф. Осиповпа П. Сизов. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 212 с.

Тунисем мӗнле кӑмпа туни иккенне ҫеҫ пӗлеймерӗм.

Только ножки не знал, которые от какого.

Кушаксем ҫинчен тата эпӗ асаннене кӑмпа кӑтартни // М. Тимофеева. Житков Б. С. Эпӗ курса ҫӳрени: япаласем ҫинчен ҫырнӑ калавсем; М. Тимофеева куҫарнӑ; ӳнерҫӗсем Ф. Осиповпа П. Сизов. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 212 с.

Вӗсем, пӗчӗк пашалу пек, сарӑскерсем, тунисем аялалла анаҫҫӗ.

Они жёлтенькие, как лепёшки, а книзу ножка.

Шурлӑх // М. Тимофеева. Житков Б. С. Эпӗ курса ҫӳрени: япаласем ҫинчен ҫырнӑ калавсем; М. Тимофеева куҫарнӑ; ӳнерҫӗсем Ф. Осиповпа П. Сизов. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 212 с.

Явӑнса тухакан юхӑмсем Костя урисене пӗрмаях ҫемҫен кӑна ҫиелелле тӗртсе кӑлараҫҫӗ; шыв тӗпӗнче симӗс курӑк тунисем тӑсӑлса, хӗлӗхсем пек, чӗтресе тӑраҫҫӗ.

Журчащие струи все время мягко и упруго выталкивают Костины ноги на поверхность; у самого дна вытянулись и дрожат, как струны, зеленые нити речной травы.

Кам пулма туртӑм пур санӑн? // Николай Евстафьев. Дубов Н.И. Юханшыв ҫинчи ҫутӑсем: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 144 с.

Пӳрнесем ним пӗлми пулса ҫитме пуҫларӗҫ, алла тытнӑ тулӑ тунисем шӑвакан пулчӗҫ, ытла тӳрех кӑкланмарӗҫ: хам ывӑнни те сисӗнчӗ, манӑн канас, кӑштах ҫырткалас, унтан ҫӑлкуҫ шывне ӗҫес килчӗ.

Пальцы начинали неметь, стебли в них скользили и уже не сразу выдергивались: чувствовалась усталость, хотелось отдохнуть, закусить, попить родниковой водички.

Балалайкӑллӑ Йӑкӑнат // Леонид Агаков. Троепольский, Г. Н. (1905-1995). Вунҫиччӗмӗш Прохор тата ыттисем: (агроном ҫырса пынисем). [Л. Я. Агаков куҫарнӑ]. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 132 с. — 84–108 с.

Хӗрелсерех кайнӑ курӑк ҫумӑрпа лапчӑнса ларнӑ ҫӗр ҫумне тайӑнса тӑракан курӑк тунисем тапранмаҫҫӗ, анчах вӗсем ҫине ҫутӑ пайӑрка ӳксессӗнех курӑксем хуллен чӗтренсе илни палӑрать, тен вӑл пурӑнӑҫӑн юлашки вӑйӗ пулать пулӗ.

Порыжевшая трава примята дождями, склонённые к земле стебли неподвижны, но когда на них падает светлый луч заметен лёгкий трепет в травах, быть может, последнее усилие жизни.

VII. // Феодосия Ишетер. Горький М. Ҫынсем патӗнче: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 256 с.

Каҫхи вӑйсӑр ҫил кӑвак курӑк тунисене чӳхентеретчӗ: ҫывӑхри ҫырма хыҫӗнче, курӑк тунисем пекех, мещен каччисемпе хӗрӗсен тӗксӗм кӗлеткисем тапранкалатчӗҫ.

Тихий вечерний ветер качал серые былинки; за ближним оврагом тоже, как былинки, — маячили тёмные фигуры мещанских парней и девиц.

VII. // Феодосия Ишетер. Горький М. Ҫынсем патӗнче: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 256 с.

Хӑшпӗр ҫӗрте ҫинҫе те имшеркке хурӑнсем, хӗрессем хушшинче аташса кайса, ҫӳлелле карӑнса тӑраҫҫӗ, уйрӑмшарӑн выртакан вилӗ шӑтӑкӗсене хӑйсен турачӗсемпе ҫыхса пӗрлештереҫҫӗ; вӗсен шӑтӑкла пек мӗлкисем хушшипе курӑк тунисем хӑпарса тӑраҫҫӗ — ҫав кӑвак шӑрт вара чи хӑрушӑн туйӑнать.

Кое-где, заплутавшись среди крестов, торчат тонкие, тощие берёзки, связывая ветвями разъединённые могилы; сквозь кружево их теней торчат былинки — эта серая щетина самое жуткое!

II. // Феодосия Ишетер. Горький М. Ҫынсем патӗнче: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 256 с.

Ҫил хӑвалӑхӑн ҫара турачӗсем хушшинче шӑхӑрать, кукуруза тунисем ҫинче чикансен контрабасӗн япӑх ӗнернӗ хӗлӗхӗ ҫинчи пек вылять.

Ветер свистел в голых прибрежных ивах, гудел в стеблях кукурузы, как полуспущенные струны цыганского баса.

39 // Александр Яндаш. Чосич, Д. Хӗвел инҫетре: роман / вырӑсларан А.Яндаш куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1958. — 352 с.

Шӑл тунисем те чӗтренӗ пек туйӑнчӗҫ ӑна, вара, хӑйне хӑй алла илес тесе, вӑл шӑлӗсене хытӑрах ҫыртса лартрӗ.

Ему казалось, что теперь у него дрожит даже челюсть, он стиснул зубы, стараясь казаться как можно спокойней.

19 // Александр Яндаш. Чосич, Д. Хӗвел инҫетре: роман / вырӑсларан А.Яндаш куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1958. — 352 с.

Ӳсентӑран юлашкийӗсен пысӑк пайӗ — йывӑҫ вуллисем, курӑк тунисем, ҫулҫӑсем т. ыт. те — вӑхӑт иртнӗҫемӗн ҫӗр кӑмрӑкӗ е хӑмӑр кӑмрӑк евӗр хулӑн сийлӗ пӗр тӑтӑш чулланчӑк пулса тӑрать.

Большие количества остатков растений — древесных стволов, стеблей, листьев и т. д. — со временем превращаются в толстый пласт сплошных окаменелостей в виде каменного или бурого угля.

2. Сийлӗ ту породисем мӗнле пулса кайни // Лина Агеносова. Обручев, В. А. Тусемпе материксем пулса кайни / вырӑсларан Л. В. Агеносова куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1960. — 134 с.

Ман умри юманӑн ҫиеле тухнӑ тымарӗсем таврашӗнчи сӑрӑ тӗслӗ типӗ тӑпра ҫинче, юманӑн типсе тӑкӑннӑ ҫулҫисемпе йӗкелӗсем хушшипе, мӑкланса симӗсленнӗ хӑрӑк ҫапӑсем, сарӑрах симӗс мӑк тата тӗл-тӗл шӑтса тухнӑ курӑксен ҫинҫе тунисем хушшинче кӗтӗвӗпех кӑткӑсем йӑшӑлтатаҫҫӗ.

Около оголившихся корней того дуба, под которым я сидел, по серой, сухой земле, между сухими дубовыми листьями, желудьми, пересохшими, обомшалыми хворостинками, желто-зеленым мхом и изредка пробивавшимися тонкими зелеными травками кишмя кишели муравьи.

VII сыпӑк // Иван Тенюшев. Толстой Л.Н. Ача чухнехи тата ҫамрӑклӑхпа яш ӗмӗр: повеҫсем; И. Тенюшев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

— Сирӗн шӑл тунисем те тӑртаннӑ.

— И десны у вас распухли.

Пакет // Николай Степанов. Пантелеев А.И. Пакет: калав. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1960. — 67 с.

Липучка чӑпар чӑх пек тумланнӑ: ҫӳҫӗсем хӗрлӗ, пичӗ-куҫӗ кӗп-кӗрен, сарафанӗ шупка, ура тунисем бронза тӗслӗ, ура лапписем вара, — юри порошок сапнӑ тейӗн, — тусан ларнипе хӑмӑр сӑнлӑ курӑнаҫҫӗ.

Липучка была вся какая-то разноцветная: волосы — рыжие, лицо — красное от смущения, сарафан — неопределенного, выгоревшего цвета, ноги — сверху бронзовые, а внизу серые от пыли, будто нарочно присыпанные порошком.

Таса промокашкӑсем // Аркадий Петров. Алексин А.Г. Сашӑпа Шура: повесть; А.Петров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1960. — 92 с.

Телейсӗр шӑпине телейлӗ тунисем…

Помоги переводом

5 // Хветӗр Агивер. Агивер Ф.Г. Сар ачапа сарӑ хӗр: Повесть. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1980. — 256 с.

Хӗрсем, ҫепӗҫҫӗн йӑл кулса, ун патнелле утса пыраҫҫӗ, хӑмла ҫырли йывӑҫҫи тӗмӗсемпе хытхура тунисем вӗсен кӗпи аркисене ҫакланаҫҫӗ, хӗр-туссем, хӑпӑнми ҫакланчӑксенчен вӗҫерӗнкелесе, е сылтӑмалла, е сулахаялла сулланкалаҫҫӗ, вӑхӑтӑн-вӑхӑтӑн кӗлеткисене каялла авӑнтарса, иккӗшӗ те хуллен кӑна ҫӑри-ҫари айкашкаласа илеҫҫӗ.

Они шли к нему, слащаво улыбаясь, малина и бурьян цапали их платья, подруги, освобождаясь от цепких прикосновений, красиво покачивались то вправо, то влево, порою откидывали тело назад и тихонько взвизгивали обе.

Окуров хули // Уйӑп Мишши. Горький М. Окуров хули: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956. — 134 с.

Типӗ курӑк тунисем пите, мӑя тӑрӑнаҫҫӗ те кӑтӑклаҫҫӗ, Костьӑпа иксӗмӗрӗн пуҫ айне курткӑсем хывса хума тиврӗ.

Сухие травинки покалывали и щекотали лицо и шею, и пришлось подложить под головы наши с Костькой чесучовые куртки.

5 // Петр Львов, Георгий Ефимов. Шуртаков С.И. Ҫаврӑннӑ юрату. Повеҫпе калавсем. Вырӑсларан куҫарнӑ — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1977. — 190 с. — 3–180 с.

Пӗр имшерккескер, аллине саламат тытнӑ сарӑ питлӗ майра вара шӑлӗ ҫирӗппине, шӑл тунисем цынга чирӗпе чирлеменнине пӗлме тесе хӗрсен ҫӑварӗсене пӳрнисене чиксе тӗрӗсленӗ.

А одна тощая, желтолицая, злая баба, в мужских брюках, со стэком, даже залезала во рты рукой, проверяя, целы ли зубы и не тронуты ли дёсны цынгой.

Хамӑрӑннисем // Михаил Рубцов. Полевой Б.Н. Эпир — совет ҫыннисем: калавсем. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1951. — 338 с. — 281–304 с.

Пирӗн пуҫ тӑрринче бруствер тӑприпе ҫиелтен мӑян тунисем пӑрахса пытарнӑ сетка саралса выртать.

Над нами лежал вал бруствера и поверху стеблевая сетка полынного дерна.

Ҫиччӗмӗш сыпӑк // Яков Зверев. Первенцев, А.А. Чыса ҫамрӑкран упра: роман / вырӑсларан Я.Зверев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 482 с.

Куҫа йӑмӑхтаракан сенкер юр айӗнчен тӗллӗн-тӗллӗн хыта ӳсентӑран тунисем курӑнса тӑнӑ.

Каждая торчащая из-под снега былинка чётко виднелась на голубом, золотисто-сверкающем насте.

Туссем // Михаил Рубцов. Полевой Б.Н. Эпир — совет ҫыннисем: калавсем. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1951. — 338 с. — 66–74 с.