Корпус чувашского языка

Поиск

Шырав ĕçĕ:

тунисем (тĕпĕ: туна) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Туратсем ҫине нумай пулмасть ӳкнӗ юр ирӗлет, сӗмлӗхре йӗпе йывӑҫ тунисем ҫуталса тӑраҫҫӗ, йӗри-тавра шултра тумламсем пат-пат татӑлса анни илтӗнсе тӑрать.

Снег, недавно легший на ветки, таял, мокро блестели в темноте стволы деревьев, слышался вокруг сухой и дробный перестук крупных, срывавшихся вниз капель.

6 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Ҫӗршӗннӗ сӑрӑ хӑмасемпе хӗресле ҫапса питӗрнӗ чӳречесен тӗттӗм шӑтӑкӗсене, тӗрленӗ хашакасен ванчӑкӗсемпе кивелнӗ пӳрт тӑррине, унта сарӑ анра ҫарӑкӑн имшер тунисем тӳпенелле туртӑннине курсан, унӑн чунӗ тӳсме ҫук хытӑ ыратса кайрӗ…

Криком кричала его душа, пока смотрел он на темные провалы окон, забитые крест-накрест серыми полуистлевшими досками, на обломки резных наличников, обветшалую крышу, где взошли и тянулись к небу желтые хилые кустики сурепки…

1 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Канмасӑр, час-часах такӑна-такӑна, Корней ҫӗрекен ҫӗр улми аврисем купан-купан выртакан, типсе кайнӑ хӗвел ҫаврӑнӑш тунисем ларса юлнӑ ют пахчасен ҫатанӗсем ҫуммипе ҫаврӑнса тухрӗ, юлашки тӑкӑрлӑкран иртсе, урам урлӑ вӑраххӑн утса каҫрӗ те сасартӑк, хӑй мӗн курнине хӑй ӗненмесӗр, юпа пек хытса тӑчӗ.

Не передыхая и часто спотыкаясь, Корней обогнул плетни чужих огородов с кучками гниющей картофельной ботвы и высохшими бу-дыльями подсолнухов, миновал последний проулок, пересек улицу и вдруг ошеломленно застыл, не веря своим глазам.

1 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Ҫав ҫаврашка варринче пӗр курӑк туни те ҫук; унта хӗреслӗ-мереслӗ ура йӗрӗсемпе тӗрленсе пӗтнӗ сарӑ тусан кӑна выртса юлнӑ тата айккисенче, типӗ хытхурапа армути тунисем ҫинче, кӑркка аҫисем пӗр-пӗрин ҫурӑмӗсемпе хӳрисенчен ҫапӑҫу вӑхӑтӗнче тӑпӑлтарса кӑларнӑ шупка хӗрлӗ йӑрӑмлӑ-чӑпар тӗксӗм ҫакӑнса тӑраҫҫӗ.

Ни былки не было внутри точка; одна серая пылица, испещренная крестиками следов, лежала ровным слоем на нем, да по обочинам на сухих стеблях бурьяна и полыни, подрагивая на ветру, висели бледно-пестрые с розовым подбоем стрепетиные перья, вырванные в бою из спин и хлупей ратоборствовавших стрепетов.

LI // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Вырт та вырт ӗнтӗ пӗлтӗрхи хӗвелҫаврӑнӑш тунисем хушшинче, хӑрушӑ тӗттӗмпеле сехрене хӑпартакан ҫеҫенхирелле пӑх, хӑлхупа ҫӗр ҫумне тӗршӗнсе итле.

Лежи да лежи промеж подсолнечных прошлогодних будыльев, смотри в зияющую темнотой степь, слушай, приникнув ухом к земле.

XLVII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Унтан ҫилпе вӑррисене тӑкать те, вилӗм акакан кӗрхи хӗвеле хӑйӗн пурӑнса ирттернӗ тунисем чӑштӑртатнипе саламласа, ҫавӑн пекех нимӗн хуйхӑ-суйхӑсӑр пӗтет…

А потом, кинув по ветру семя, столь же безучастно умирает, шелестом отживших былинок своих приветствуя лучащее смерть осеннее солнце…

XLIV // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Казаксем юр ҫине, хытхура тӗмӗсемпе пуҫсӑр хӗвелҫаврӑнӑшсен шӑртланчӑк тунисем хушшине, лӑпчӑнса выртрӗҫ.

Казаки легли в снег, в бурьянок, в щетинистые безголовые подсолнухи.

XXXII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Кукурузӑ тунисем ҫӳллӗ.

Стебли высокие.

Турккӑсен ялавӗ // Василий Чураков. Алексеев, Сергей Петрович. Суворов ҫинчен: повесть; вырӑсларан Василий Чураков куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашиздат, 1967. — 5-143 с.

Саксем ҫине, кантӑк саккисем ҫине чечексем лартса тухнӑ — пӗрисем сарлака ҫулҫисене сарса тӗммӗн-тӗммӗн ӳснӗ, теприсен ҫинҫе тунисем патак тавра явӑнса хӑпарнӑ.

На лавке, на подоконниках расставлены цветы — одни росли кустами, расправив широкие листья, другие тоненькими стебельками плелись по лесенкам.

X сыпӑк // Мария Ухсай. Бабаевский, Семен Петрович. Ылтӑн ҫӑлтӑр кавалерӗ: икӗ кӗнекеллӗ роман; вырӑсларан Мария Ухсай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 568 с.

Ҫулӑн пӗр енче темӗн талкӑш калча тӑсӑлса выртнӑ, тепӗр енче — выльӑх таптаса пӗтернӗ кукуруза тунисем, тӗссӗрленнӗ хӑмӑл е унта-кунта сӳрепе хуҫӑлса пӗтнӗ хӗвелҫаврӑнӑш тункатисем курӑннӑ.

По одну сторону дороги широким размахом простиралась зябь, по другую — тянулись то редкие, выбитые скотом будылья кукурузы, то жухлая, совсем бесцветная стерня, то редкие, сломанные и приглаженные бороной стебли подсолнуха.

X сыпӑк // Мария Ухсай. Бабаевский, Семен Петрович. Ылтӑн ҫӑлтӑр кавалерӗ: икӗ кӗнекеллӗ роман; вырӑсларан Мария Ухсай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 568 с.

Арман хыҫӗнче, типӗ кукуруз тунисем хушшипе, чӑлханса-такӑнса, ҫил шӑхӑрать.

За ветряком в сухих кукурузных будыльях, спотыкаясь, сипел ветер.

10 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Старик ҫӑварӗнчи чӑмласа ярайман татӑкне ҫап-ҫара шӑл тунисем хушшинче мӗкӗлтеттеркелерӗ те, Гришака ҫине сӳннӗ куҫӗсемпе пӑхса илсе, пуҫне сулчӗ.

Старик потухшими глазами глядел на деда Гришаку, катая по голым деснам непрожеванный кусок, кивал головой.

23 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Тӑмлӑрах вырӑнсенче, сӑртсенче ӗнсе пыракан тулӑ ҫулҫисем сарӑхса пӗтӗрӗнсе ларчӗҫ, хӑйӗн ӗмӗрне ирттернӗ тырӑ тунисем типсе шултӑркаса кайрӗҫ.

На суглинистых местах, на пригорках желтел и сворачивался в трубку подгорающий лист, пересыхал отживший свое стебель.

17 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Хӑвӑл та шӑртлӑрах мамӑклӑ хӗвелҫаврӑнӑш тунисем пӗр чӗнмесӗр ҫӗр нӳрӗкне ӗмеҫҫӗ.

Полые, в щетинистом пушке будылья подсолнечников молча сосут землю.

16 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Ҫавӑнпа хут листи ҫине тухса калакансен хушамачӗсем, аяларах — хӑйне килӗшнине паллӑ тунисем, халь анчах илтнӗ мӗнле те пулин сӑмахсем, лайӑх та уҫҫӑнкаланӑ пуплевсем ҫырӑнчӗҫ.

Поэтому на бумагу ложились фамилии выступающих, и чуть ниже делал произвольные заметки, записи каких-либо слов или фраз.

XXI // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

Нумай тӗпӗн тунисем сарӑхма та ӗлкӗрнӗ ӗнтӗ, пӗтӗм участокӗпех, симӗс пире тӗрленӗ пек, сарӑ та шурӑ чечексем сӑрса илнӗ.

На многих кустах выметались бледно-желтые стебельки и пестрели, как вышивка на зеленом холсте, желтые и белые цветочки.

VI // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

Май уйӑхӗнче кунта аслатиллӗ ҫумӑрсем час-часах ҫунипе симӗс ҫулҫӑллӑ ҫӗрулми тунисем чӗркуҫҫи таран ӳссе кайрӗҫ.

В мае здесь часто проходили дожди с грозами, и ботва, с шершавыми и сочными листьями, поднялась по колено.

VI // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

Йӑлха хушшипе лотос курӑкӗн темиҫе пӗчӗк тунисем ҫеҫ курӑнса тӑнӑ, анчах йытпуллисем, урисем ӳсме пуҫланӑ йытпуллисем, унта пулман…

Когда же тина улеглась, можно было увидеть несколько торчавших корешков лотоса, а головастиков, у которых уже выросли лапки, нигде не было.

Кӑвакал мыскари // Степан Апаш. Лу Синь. Калавсем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 71–75 стр.

Ку таврара ирӗлсе шӑннӑ юр ҫинче йӗр ҫукки, йӗпенсе пӑрланнӑ хаҫат татӑкӗсем выртни, ҫаралнӑ талпиҫен тунисем моряк кунта пайтах выртнине пӗлтереҫҫӗ.

По отсутствию следов на талом и уже опять смерзшемся снегу вокруг, по обрывкам намокшей и заледеневшей газетной бумаги, по ощипанным стеблям татарника видно было, что моряк лежит здесь уже давно.

Вуннӑмӗш сыпӑк // Тани Юн. Лев Кассиль. Кӗҫӗн ывӑл урамӗ: повесть. Тани Юн куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР Государство Издательстви, 1953.

Анчах та Оленин халь ун чухнехи пек шутлашмарӗ ӗнтӗ, кунта хӑй мӗн шухӑшланисем тата мӗн тунисем пурте «кирлӗ пек пулман» тесе каламарӗ ӗнтӗ.

Но Оленин уже не считался, как тогда, сам с собою и не говорил себе, что все, что он думал и делал здесь, было не то.

XLII // Иван Васильев, Григорий Краснов-Кӗҫӗнни. Толстой, Лев Николаевич. Казаксем: повесть; вырӑсларан И.С. Васильевпа Г.И. Краснов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956. — 3–136 с.

Страницы:

Сайт:

 

Статистика

...подробней