Корпус чувашского языка

Поиск

Шырав ĕçĕ:

армути сăмах пирĕн базăра пур.
армути (тĕпĕ: армути) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Ҫеҫен хирти армути шӑршине туйнипех ман макӑрса ярассӑм килет…

От запаха степного полынка мне хочется плакать…

XI // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Ҫил пӑшал тарӗн армути тусанӗ пек тӗссӗр кӑвак тӗтӗмне варкӑштарса хӑвалать.

Ветер шевелит сизый, полынный, дымок выстрелов.

IV // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Хӗвелтухӑҫнелле — анкартисен хӗрлӗ кӑчкӑ хӑвинчен авса тытнӑ картисем хыҫӗнче — Гетман шляхӗ, пӑт-пат армути тӗмӗсем, ут чӗрнисемпе таптанса пӗтнӗ хӑрма пӗлмен ҫулкурӑкӗ, ҫул юппинче пӗчӗк часовня; ун хыҫӗнче вӗлтӗркке ӑршапа туртӑнса тӑракан ҫеҫенхир.

На восток, за красноталом гуменных плетней, — Гетманский шлях, полынная проседь, истоптанный конскими копытами бурый, живущо́й придорожник, часовенка на развилке; за ней — задернутая текучим маревом степь.

1 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Хиртен вӗрекен ҫил ӗнтӗ вил тӑприсем патне йӳҫ армути тутине мар, хутор хыҫӗнчи итемсем ҫинчи тин ҫапнӑ улӑм шӑршине илсе килет.

К могилам ветер нес со степи уже не горький душок полыни, а запах свежеобмолоченной соломы с расположенных за хутором гумен.

XXIX сыпӑк // Мирун Еник, Владимир Садай, Александр Яндаш. Михаил Шолохов. Уҫнӑ ҫерем: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Мирун Еник, Владимир Садай, Александр Яндаш куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963.

Вӑл, ама йытӑ ҫуратса янӑскер, хӑй кӑна пурӑнасшӑн, ыттисемшӗн вара уйра армути курӑкӗ те ан ҫитӗнтер.

Лишь бы ему, сукиному сыну, жить, а там хучь в поле и полын-травушка не расти.

40-мӗш сыпӑк // Наум Урхи, Никифор Ваҫанкка, Илле Тукташ, Уйӑп Мишши. Михаил Шолохов. Уҫнӑ ҫерем: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Наум Урхи, Никифор Ваҫанкка, Илле Тукташ, Уйӑп Мишши куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1959

«Ҫивӗч хӗҫӗпе хӑех-ҫке вут кӑларнӑ вӑл, Чӗртнӗ армути, вут-ҫулӑм ялкӑшнӑ йӑл-йӑл.

…Сам огонь крысал шашкой вострою, Разводил, раздувал полынь-травушкой.

34-мӗш сыпӑк // Наум Урхи, Никифор Ваҫанкка, Илле Тукташ, Уйӑп Мишши. Михаил Шолохов. Уҫнӑ ҫерем: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Наум Урхи, Никифор Ваҫанкка, Илле Тукташ, Уйӑп Мишши куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1959

Пуҫа кӑларса пӑхрӑм та, ку чӑнах та ҫавӑ, Титокӑн качака таки утӑ ҫинче тӗшӗрсе ҫӳрет, шалфей курӑк суйлать, армути тунине мӑтӑртаттарать…

Выглянул, а это так и есть, он, Титков козел, по сену лазит, шалфей ищет, полынок грызет…

33-мӗш сыпӑк // Наум Урхи, Никифор Ваҫанкка, Илле Тукташ, Уйӑп Мишши. Михаил Шолохов. Уҫнӑ ҫерем: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Наум Урхи, Никифор Ваҫанкка, Илле Тукташ, Уйӑп Мишши куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1959

Хушӑран унта ҫиме юрӑхлӑ вӗтӗ армути е хытхура таврашӗ пур, вӗсене сурӑхсемпе качакасем пӗр пӗрчӗ хӑвармасӑр суйласа ҫисе яраҫҫӗ.

Полынок промеж них, он мелкий, съестной, или бурьянина: все это овцы, козы дотла съедят, переберут.

16-мӗш сыпӑк // Наум Урхи, Никифор Ваҫанкка, Илле Тукташ, Уйӑп Мишши. Михаил Шолохов. Уҫнӑ ҫерем: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Наум Урхи, Никифор Ваҫанкка, Илле Тукташ, Уйӑп Мишши куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1959

Унӑн вилтӑпри ҫинче тусӗ лартнӑ сирень турачӗсем тӗлӗреҫҫӗ, шӑршлӑ армути кашласа ӳсет.

Ветви сирени, посаженные дружеской рукой, дремлют над могилой, да безмятежно пахнет полынь.

X сыпӑк // Александр Артемьев, Михаил Рубцов. Иван Гончаров. Обломов: роман. Александр Артемьевпа Михаил Рубцов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956

Сывлӑш ҫеҫенхир чечекӗсемпе армути шӑршипе тулса ларнӑ, пыл хурчӗсем сӗрлесе вӗҫнӗ, шӑрчӑксем чӗриклетнӗ.

В воздухе, напоенном горьким запахом полыни и ароматом степных цветов, жужжали пчелы, стрекотали кузнечики.

Пиллӗкмӗш пай // Галина Матвеева. Яновская, Жозефина Исаковна. Карап ӑсти: повесть; вырӑсларан Г. Матвеева куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 2012. — 205 с.

Вӑрӑм ӳснӗ армути тӗмисем ҫын кӳлепи пек курӑнаҫҫӗ.

Высокие кусты полыни казались человеческими фигурами.

Ӳпне ҫӑпан // Вир Мӗтри. Вир Мӗтри. Хӗрлӗ гварди. — Шупашкар, 1980

Ҫамрӑк армути, пӗтнӗк, душица, Аҫтӑрхан мӑйӑрӗн ҫулҫи, хӑмла, туранӑ ыхра, лаванда кӗвене хӑратаҫҫӗ.

Помоги переводом

Тимлӗ хатӗрлесен тӗрӗс-тӗкел хӗл каҫӗ // Кил-ҫурт, хушма хуҫалӑх. «Кил-ҫурт, хушма хуҫалӑх», 2016.09.29, 38№

Ай сарӑмӗсем ҫине ыхра, хӗрен ҫулҫисем, чӑрӑш тураттисем, армути, сухан, петрушка, сельдерей тата ытти шӑршӑллӑ курӑксем пӑрахса памалла.

Под настил положить: чеснок, листья хрена, ветки ели, полынь, лук, петрушку, сельдерей или другие похучие травы.

Чӗпӗсем чирлесрен // Сувар. «Сувар», 22(700)№, 2007.06.01

15. Ҫавӑнпа Саваоф Ҫӳлхуҫа пророксем ҫинчен ҫапла калать: Эпӗ вӗсене армути ҫитерӗп, ват хутӑштарнӑ шыв ӗҫтерӗп: ӗнтӗ Иерусалим пророкӗсене пула ҫӗр ирсӗрленчӗ.

15. Посему так говорит Господь Саваоф о пророках: вот, Я накормлю их полынью и напою их водою с желчью, ибо от пророков Иерусалимских нечестие распространилось на всю землю.

Иер 23 // Библи. Раҫҫей Библи пӗрлӗхӗ. Библи. — Санкт-Петербург.:2009. 1567 с.

13. Ҫӳлхуҫа ҫапла каларӗ: Эпӗ панӑ саккуна, хӑвӑра панӑ саккуна, пӑрахнӑшӑн, Манӑн сӑмахӑма итлеменшӗн, ӑна уяса пурӑнманшӑн, 14. хӑйсен ашшӗсем вӗрентсе хӑварнӑ пек, тӳрккесленсех хӑйсен еккипе Ваалсем хыҫҫӑн кайнӑшӑн 15. Эпӗ вӗсене, ҫак халӑха, армути ҫитерӗп те ватпа хутӑштарнӑ шыв ӗҫтерӗп, тет Саваоф Ҫӳлхуҫа, Израиль Турри; 16. вӗсене хӑйсем те, хӑйсен ашшӗсем те пӗлмен халӑхсем хушшине сапаласа ярӑп та хыҫҫӑн хӗҫ ярса тӗппипе пӗтерсе тӑкӑп.

13. И сказал Господь: за то, что они оставили закон Мой, который Я постановил для них, и не слушали гласа Моего и не поступали по нему; 14. а ходили по упорству сердца своего и во след Ваалов, как научили их отцы их. 15. Посему так говорит Господь Саваоф, Бог Израилев: вот, Я накормлю их, этот народ, полынью, и напою их водою с желчью; 16. и рассею их между народами, которых не знали ни они, ни отцы их, и пошлю вслед их меч, доколе не истреблю их.

Иер 9 // Библи. Раҫҫей Библи пӗрлӗхӗ. Библи. — Санкт-Петербург.:2009. 1567 с.

[Йӑпӑлти арӑма ан тӑнла:] 3. ют арӑмӑн чӗлхи пыл юхтарать, унӑн сӑмахӗ ҫуран та ҫемҫерех; 4. анчах вӑл кайран армути пек йӳҫӗ, икӗ ҫивчӗллӗ хӗҫ пек пулса тухать; 5. урисем унӑн вилӗм патне илсе анаҫҫӗ, ури йӗррисем тамӑках ҫитеҫҫӗ.

[Не внимай льстивой женщине;] 3. ибо мед источают уста чужой жены, и мягче елея речь ее; 4. но последствия от нее горьки, как полынь, остры, как меч обоюдоострый; 5. ноги ее нисходят к смерти, стопы ее достигают преисподней.

Ытар 5 // Библи. Раҫҫей Библи пӗрлӗхӗ. Библи. — Санкт-Петербург.:2009. 1567 с.

Пуринчен те вӑйлӑ армути те ҫухатнӑ ҫав шӑрша — пӗтӗм шӑрша тырӑсемпе курӑксем ҫине ӳкнӗ сывлӑм, нумай пулмасть шӑпӑртатса иртнӗ июль ҫумӑрӗ хыҫҫӑнхи пек вӑйлӑ ӳкнӗ сывлӑм, сӑхса илнӗ.

Даже всесильный полынок и тот утратил его — все запахи поглотила роса, лежавшая на хлебах, на травах так щедро, будто прошел здесь недавно короткий сыпучий июльский дождь.

XXV сыпӑк // Мирун Еник, Владимир Садай, Александр Яндаш. Михаил Шолохов. Уҫнӑ ҫерем: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Мирун Еник, Владимир Садай, Александр Яндаш куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963.

Паромпа Дон урлӑ каҫсан, ӑйӑрсем Дон хӗрринчи тӑвайккине улӑхнӑ чухне, Давыдов урапа ҫинчен сиксе анчӗ, урапан Варя ларса пыракан айккипе утма пуҫларӗ, аттипе ҫул хӗрринчи лутра армути ҫине пуса-пуса, халӗ, хӗвел тухиччен, тӗссӗр, анчах кун пуҫлансан хӗвел ҫинче асамат кӗперӗ пек тӗрлӗ тӗспе ҫиҫекен сывлӑм шывне сирпӗтсе пычӗ, Сайра хутра вӑл Варя ҫине пӑхса илет, унӑн кӑмӑлне ҫӗклентерес тесе, йӑл кулать, шӑппӑн:

Когда переправились на пароме через Дон и жеребцы шагом стали подниматься в гору на придонский бугор, Давыдов соскочил с дрожек и шел с той стороны, где сидела Варя, шагал, стряхивая сапогами с низкорослого придорожного полынка обильную росу, пока, до восхода солнца, еще бесцветную, не блещущую так, как блестит она поздним утром, переливаясь в солнечных лучах всеми цветами радуги, Изредка он взглядывал на Варю, ободряюще улыбался ей, тихо говорил:

XXV сыпӑк // Мирун Еник, Владимир Садай, Александр Яндаш. Михаил Шолохов. Уҫнӑ ҫерем: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Мирун Еник, Владимир Садай, Александр Яндаш куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963.

Страницы:

Сайт:

 

Статистика

...подробней