Корпус чувашского языка

Поиск

Шырав ĕçĕ:

Ӑнлантӑм (тĕпĕ: ӑнлан) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Киле кӗрсен пӳлӗмӳ пушӑ пулнине куртӑм та тӳрех ӑнлантӑм.

Как только увидела пустую комнату, сразу все поняла.

Вуннӑмӗш сыпӑк // Галина Матвеева. Килти архив

Ӑнлантӑм.

Помоги переводом

Саккӑрмӗш сыпӑк // Галина Матвеева. Килти архив

Ӑнлантӑм.

Помоги переводом

Саккӑрмӗш сыпӑк // Галина Матвеева. Килти архив

Ӑнлантӑм! — кӑшкӑрчӗ ӑна хирӗҫ хӗр ача.

— Да! — закричала девочка.

Пиллӗкмӗш сыпӑк // Галина Матвеева. Килти архив

— Эп сана курсанах эс отличник пулнине ӑнлантӑм.

— Я как только тебя увидела, сразу поняла, что ты отличник.

Тӑваттӑмӗш сыпӑк // Галина Матвеева. Килти архив

Ӑнлантӑм, — ҫухалса кайрӗ Иванкин.

— Понял, — Иванкин растерялся.

Пӗрремӗш сыпӑк // Галина Матвеева. Килти архив

Ӑнлантӑм

— Соображаю…

XLV. Ҫиле май // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

Ӑнлантӑм, — пӑшӑлтатрӗ Петя, хӑй нимӗн ӑнланмасть пулин те.

— Понятно, — прошептал Петя, хотя ему совершенно ничего не было понятно.

XLV. Ҫиле май // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

Ӑнлантӑм.

Помоги переводом

XXXVII. Бомба // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

Ӑнлантӑм, — терӗ кун пек ӗҫсемпе лайӑх паллашнӑ Гаврик.

— Понял, — сказал Гаврик, уже привыкший к подобным поручениям.

XXXIV. Подвалра // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

Ӑнлантӑм.

Помоги переводом

XVIII. Ыйтусемпе ответсем // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

Ҫав самантра ӑнлантӑм та эпӗ хам епле йӗрӗнчӗк иккенне, — терӗ Ромашов пӗтӗм сасӑпа та хыттӑн, ҫав сасӑран алӑк патӗнче ларакан Вышимирский те пуканӗ ҫинчен ӳкнӗ пек илтӗнчӗ.

Я понял в эту минуту, что жалок… — полным голосом сказал Ромашов так громко, что в передней послышался даже какой-то стук, точно Вышимирский свалился со стула.

Ҫирӗммӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Вӑл каласа пӗтереймерӗ те, эпӗ ӑнлантӑм ӗнтӗ.

Он не договорил, но я понял его.

Вунпиллӗкмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Пурне те куртӑм эп, пурне те ӑнлантӑм: пытарса усракан зенит батарейисем вырнаҫнӑ Марсовӑй уйри пахчасене те, Ленинградри ытарма ҫук ҫӗкленнӗ ешӗл йывӑҫсемпе чечексене те; капӑрланса тӑран хулана та куртӑм эпӗ, — епле 1942 ҫулхи ҫуркунне Ленинград урамӗсене виҫҫӗр пин ҫын тухса пӗтӗмпех тирпейлӗх кӳни ҫинчен кунта тухса килес умӗн ҫеҫ хаҫатсенче вуланӑччӗ эпӗ.

Всё я видел, всё понимал: и огороды на Марсовом поле, среди которых стояли замаскированные зенитные батареи; и то, что никогда ещё не бывало такой необыкновенной, пышной зелени в Ленинграде; и то, что город был так прекрасно убран, — перед отъездом я читал в газетах о том, как триста тысяч ленинградцев весной 1942 года вышли на улицы и убрали свой город.

Вунтӑваттӑмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Кайран ӑнлантӑм вара, ӑна эпӗ унран йывӑртарах аманнӑ пек туйӑннӑ иккен.

Потом я понял, что ему, наоборот, казалось, что я ранен гораздо тяжелее, чем он.

Тӑваттӑмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Пӗр хӗртен вӑл: эсир мӗн ятлӑ, тесе ыйтрӗ те, лешӗ «Катя» тесен, унӑн пит-куҫӗ ҫуталса кайрӗ, ҫавна курсассӑнах ӗҫ мӗнле май ҫаврӑнасса ӑнлантӑм эпӗ.

Я понял это, когда он спросил у одной из девушек, как её зовут, — она ответила: «Катя», и у него просветлело лицо.

Вунпиллӗкмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Ку ытла та кӑткӑсчӗ пулӗ, пӗлместӗп ӗнтӗ — ахальтен мар вӗт тахҫан Иван Павлович мана Саньӑна ытла кӑткӑс пӗлетӗн, терӗ, — анчах «халӗ эпир пӗр тан» ӗнтӗ — акӑ мӗнле ӑнлантӑм эпӗ унӑн ҫыруне, ун ҫинчен пӗр сӑмахпа каламанччӗ пулин те, «санӑн темле хыпар илтме те хатӗр пулмалла — урӑх эпӗ санран нимӗскер те пытармастӑп», тесе ҫырать.

Не знаю, может быть, это было слишком сложно — недаром Иван Павлыч когда-то говорил, что я понимаю Саню слишком сложно, — но «теперь мы равны» — вот как я поняла его письмо, хотя об этом не было сказано ни слова. «Ты должна быть готова ко всему — я больше ничего от тебя не скрываю».

Улттӑмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Эп ӑнлантӑм, станци ҫунать.

Я поняла, что горела станция.

27 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Тинех ӑнлантӑм, такам алӑка чӑмӑрпа кӳпкет мӗн.

Теперь я поняла, что кто-то стучит кулаком в дверь.

25 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Кунсӑр пуҫне, эпӗ тата ҫакна та ӑнлантӑм: Катьӑна ачасемпе пулма питӗ кичем иккен, шавласса та вӑл ҫав кичемлӗхе пусарасшӑн кӑна шавлать, темелле.

И еще я поняла, что Кате просто скучно с ребятами и она шумит для того, чтобы заглушить в себе эту скуку.

7 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Страницы:

Сайт:

 

Статистика

...подробней