Корпус чувашского языка

Поиск

Шырав ĕçĕ:

хӑранӑ (тĕпĕ: хӑра) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
– хӑй сассинчен хӑй хӑранӑ пек пулчӗ Клавдия, унтан тата шӑппӑнрах: — шӑплан ӗнтӗ, шӑпланмасан нимӗҫсене пӑрахса паратӑп, — терӗ.

 — со злобой крикнула Клавдия и, точно сама испугавшись своего крика, зашептала: — Да замолчи же, а то вот немцам выброшу.

Пӗрремӗш сыпӑк // Михаил Рубцов. Николай Бирюков. Чайка: роман; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 432 с.

Ҫак вӑхӑтра тӑмана чӗрнине лекесрен те, юс ҫӑварне кӗресрен те питӗ хӑранӑ.

И при этом ужасно как боялся попасть белой сове в когти или горностаю в зубы.

Иккӗшӗ шурӑ, виҫҫӗмӗш — юр пек // Михаил Рубцов. Виталий Бианки. Йӗр тӑрӑх; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1952. — 41–44 с.

«Акӑ, немчура камран хӑранӑ» — Васька «Урра!» кӑшкӑрса ячӗ те артиллеристсене хирӗҫ чупрӗ.

«Вот кого испугалась немчура!» — Васька закричал: «Ура!» — и побежал навстречу артиллеристам.

Вунтӑххӑрмӗш сыпӑк // Михаил Рубцов. Николай Бирюков. Чайка: роман; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 432 с.

Унӑн сикӗпе ывтӑнса килнӗ лаши, пуҫне тискеррӗн каҫӑртса хунӑ та, ӗнтӗ хӑй мӗлкинчен хӑй те хӑранӑ пек, шултра юртӑпа хӑяккӑн чупса пырать.

Серая лошадь сбилась с намета и шла уже крупной рысью, дико задрав голову, избочившись так, словно она испугалась собственной тени…

XIII // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

— Терещенко-кубанец ҫаплах взводпа ертсе пырать-и? — ыйтрӗ Прохор, кам та пулин тытса илесрен хӑранӑ пек стакана аллинчен ямасӑр.

— А Терещенко-кубанец все взводом командует? — спрашивал Прохор, не выпуская из рук стакана, словно опасаясь, что кто-нибудь отнимет его.

VI // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Вӗсем ҫийӗнчех салхуланчӗҫ, кӑштах хӑранӑ пек те пулчӗҫ.

Им стало тоскливо и немного страшно.

«Калуга — Марс» // Илпек Микулайӗ. Юрий Сотник. Курман-илтмен кайӑк; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 119–137 с.

Сӑрт аяккипе пынӑ чух Берендей чарӑнчӗ, хӑйне илтесрен хӑранӑ пек, майӗпенрех мӗкӗрсе илчӗ.

На склоне этого бугра Берендей остановился и опять замычал очень тихо, словно боясь, что его услышат.

«Нервӑсӑр ҫын» // Илпек Микулайӗ. Юрий Сотник. Курман-илтмен кайӑк; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 59–68 с.

— Пӗрремӗш Петр хастарлӑ ҫын пулнӑ та таракансенчен хӑранӑ!

— Петр Первый храбрым человеком был, а тараканов боялся!

Шурӑ йӗкехӳре // Илпек Микулайӗ. Юрий Сотник. Курман-илтмен кайӑк; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 34–46 с.

Вӗсем пирӗн маскировкӑллӑ тумтиртен хӑранӑ иккен, ун ҫинчен эпир каярахпа ҫеҫ пӗлтӗмӗр.

Помоги переводом

Пысӑк хыпар // Илпек Микулайӗ. Юрий Сотник. Курман-илтмен кайӑк; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 29–33 с.

Ҫавӑн пек, паха мар фокуссене тата темиҫе тунӑ хыҫҫӑн, палламан ҫын сасартӑк хӑйне пуҫӗнчен тытнӑ та хӑранӑ пек туса, кӑшкӑрса янӑ:

Проделав еще несколько подобных неважных фокусов, незнакомец вдруг схватил себя за голову, изобразил на своем лице ужас и закричал:

IV. Тӗлӗнтермӗш // Николай Пиктемир. Антон Чехов. Каштанка: калав; вырӑсларан Н. Пиктемир куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш государство издательстви, 1941. — 48 с.

Пӗлнӗ те ҫакӑнтан хӑранӑ.

Знал и боялся этого.

4 // Антал Назул. Титов, Владислав Андреевич. Вилӗме ҫӗнтерсе…: повесть; вырӑсларан Анатолий Ерусланов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1972. — 7–163 с.

Хӑранӑ.

Нет, он боялся.

4 // Антал Назул. Титов, Владислав Андреевич. Вилӗме ҫӗнтерсе…: повесть; вырӑсларан Анатолий Ерусланов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1972. — 7–163 с.

Хӑйӗнчен хӑй хӑранӑ.

Боялся даже самому себе признаться.

2 // Антал Назул. Титов, Владислав Андреевич. Вилӗме ҫӗнтерсе…: повесть; вырӑсларан Анатолий Ерусланов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1972. — 7–163 с.

Кӗтнӗ те хӑранӑ.

Ждал и боялся.

2 // Антал Назул. Титов, Владислав Андреевич. Вилӗме ҫӗнтерсе…: повесть; вырӑсларан Анатолий Ерусланов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1972. — 7–163 с.

Тулта ҫуртсем, йывӑҫсем вӗлтлете-вӗлтлете юлаҫҫӗ, рельсӑсем, ҫӗлен евӗр явкаланса, ҫыхлана-ҫыхлана пӗрлешеҫҫӗ, поезд айнелле шуххӑн сикеҫҫӗ, унтан, урӑхла шутласа илсе хӑранӑ пек, кустӑрма айӗнчен темӗнле кутӑнлашарах йӑраланса тухаҫҫӗ те таҫта, аяккинелле тарса каяҫҫӗ.

Мимо бежали дома, деревья, внизу змеями сплетались рельсы, ошалело бросались под поезд, и, будто раздумав или испугавшись, нехотя выползали из-под колес и бежали прочь, в сторону.

1 // Антал Назул. Титов, Владислав Андреевич. Вилӗме ҫӗнтерсе…: повесть; вырӑсларан Анатолий Ерусланов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1972. — 7–163 с.

Ҫакӑн пек тата темиҫе мыскара туса ирттерсен, палламан ҫын пит-куҫне хӑранӑ пек туса сасартӑк кӑшкӑрса ячӗ: — Караул, пушар! Ҫунатпӑр! — терӗ вӑл.

Проделав еще несколько подобных неважных фокусов, незнакомец вдруг схватил себя за голову, изобразил на своем лице ужас и закричал: — Караул! Пожар! Горим!

IV. Тӗлӗнмелле мыскара // С. Алексеев. Антон Чехов. Каштанка: калав; вырӑсларан С. Алеквеев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 68 с.

Ӗлӗк ӑна турӑран та хӑранӑ, ашшӗ-амӑшне те сума сунӑ.

Это раньше и бога боялись, и родителей почитали.

24 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Влаҫра ларнӑ ҫулсенче Аникей хӑйӗн тӗп тӑшманӗ тесе пӗрмаях Егор Дымшакова шутланӑ, пухусенче вӑл тухса каласран кӑна хӑранӑ — Егор яланах нимӗн хӗрхенмесӗр, кулса, мӑшкӑлласа, хаяррӑн тухса каланӑ.

Все годы, пока Аникей находился у власти, он считал главным своим противником Егора Дымшакова, на собраниях боялся только его выступлений, всегда беспощадно насмешливых и злых.

23 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Хӑйсен маттурлӑхӗпе мухтаннӑ пек, каччӑсем те, купӑсҫӑ пекех, тумтирӗсене йӳле янӑ, вӗсем юрланинчен ытла тӗлли-паллисӗр кӑшкӑркалаҫҫӗ, сивӗ пулсан та, хӗрсем туфлипе ҫӳхе чӑлха тӑхӑннӑ, шӑнасран хӑранӑ пек, хӑйсем ывӑнма пӗлмесӗр ташласа-сиксе пыраҫҫӗ.

Парни, как и гармонист, шли тоже нараспашку, словно щеголяли своей удалью, и не столько подпевали, сколько невпопад выкрикивали; девушки на таком морозе форсили в туфельках, тонких чулках и, словно боясь озябнуть, неустанно выбивали каблучками дробную чечетку.

22 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Аникейрен хӑранӑ пулмалла.

Верно, побаивались Аникея.

21 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Страницы:

Сайт:

 

Статистика

...подробней