Корпус чувашского языка

Поиск

Шырав ĕçĕ:

ҫумне (тĕпĕ: ҫум) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
— Мишкӑна хӑюллӑхӗшӗн юрататтӑмччӗ, сана ӗнтӗ… ытахальтен кӑна, нимӗншӗн те мар, — ҫав вӑхӑтрах ҫунса тӑракан пӗчӗкҫеҫ хӑлхине Андрей кӑкри ҫумне тӗршӗнтерчӗ.

— Мишку за смелость любила, а вот тебя… так, ни за что, — и прижалась к груди Андрея маленьким пылающим ухом.

5-мӗш сыпӑк // Наум Урхи, Никифор Ваҫанкка, Илле Тукташ, Уйӑп Мишши. Михаил Шолохов. Уҫнӑ ҫерем: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Наум Урхи, Никифор Ваҫанкка, Илле Тукташ, Уйӑп Мишши куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1959

Йӑл кулса, шакӑрах ларан йӑвӑ шӑлӗсене ерипен йӗрсе кӑтартрӗ, пысӑк та ҫемҫе кӑкрисемпе Андрей ҫумне лӑпчӑнса, пӑшӑлтатса ыйтрӗ:

Медленно обнажая в улыбке плотно слитые зубы, прижимаясь к Андрею большой мягкой грудью, шепотом спросила:

5-мӗш сыпӑк // Наум Урхи, Никифор Ваҫанкка, Илле Тукташ, Уйӑп Мишши. Михаил Шолохов. Уҫнӑ ҫерем: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Наум Урхи, Никифор Ваҫанкка, Илле Тукташ, Уйӑп Мишши куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1959

Килӗнче вӑл виҫӗ талӑк хушши сӑмакунпа чунне йӑпатрӗ, ӳсӗрпе макӑрса супрӗ, иккӗмӗш каҫхине Евдокия каштаран ҫакӑнса вилнӗ лупасне ҫунтарса ячӗ, тӑваттӑмӗш талӑкӗнче вара, тӑртанса, хӑрушланса кайнӑскер, шӑппӑн амӑшӗпе сывпуллашрӗ, амӑшӗ, унӑн пуҫне хӑйӗн кӑкри ҫумне тытса чӑмӑртанӑ чухне, ывӑлӗн сарӑ ҫӳҫ пайӑркисенче кӑлкан пек кӑвак ҫӳҫ пӗрчисем пуррине асӑрхаса илчӗ.

Дома он трое суток наливался дымкой, плакал пьяный, на вторую ночь сжег сарай, на перерубе которого повесилась Евдокия, и на четвертые сутки, опухший и страшный, тихо прощался с матерью, и та, прижимая его голову к своей груди, впервые заметила на белокуром сыновьем чубе ковыльные нити седины.

5-мӗш сыпӑк // Наум Урхи, Никифор Ваҫанкка, Илле Тукташ, Уйӑп Мишши. Михаил Шолохов. Уҫнӑ ҫерем: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Наум Урхи, Никифор Ваҫанкка, Илле Тукташ, Уйӑп Мишши куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1959

Хӗпӗртенипе тата хытӑ хӑранипе макӑракан старик калинкке патне ҫитичченех ун хыҫҫӑн утса пычӗ, йӗнер пускӑчи ҫумне лӑпчӑнса ӑна чуптума тӑрӑшрӗ, анчах Андрей, питне-куҫне йӗрӗнчӗклӗн пӗркелентерсе, урине кӑрт-карт турткаласа илчӗ те, хӑйӑлтатакан сассипе ҫапла каласа хучӗ:

До самой калитки шел за ним плачущий от радости и пережитого страха старик и все норовил припасть, поцеловать стремя, но Андрей, брезгливо морщась, отдергивал ногу, хрипел:

5-мӗш сыпӑк // Наум Урхи, Никифор Ваҫанкка, Илле Тукташ, Уйӑп Мишши. Михаил Шолохов. Уҫнӑ ҫерем: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Наум Урхи, Никифор Ваҫанкка, Илле Тукташ, Уйӑп Мишши куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1959

Разметнов хӑйне ют ҫын картишне пырса кӗнӗнех туйрӗ: чӗлпӗрне алкум тытми ҫумне ҫыхрӗ те, — пӳрте кӗчӗ.

Будто бы на чужой баз заехал Размётнов: поводья примотал за перила крыльца, сам — в хату.

5-мӗш сыпӑк // Наум Урхи, Никифор Ваҫанкка, Илле Тукташ, Уйӑп Мишши. Михаил Шолохов. Уҫнӑ ҫерем: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Наум Урхи, Никифор Ваҫанкка, Илле Тукташ, Уйӑп Мишши куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1959

— Хӑш чухне вара ҫӗрле вӑранса каятӑп та, арӑмран хама стена ҫумне вырттарма ыйтатӑп, хӗрринче выртма хӑрушӑ…» — тет.

Иной раз даже ночью проснусь, прошу бабу, чтобы к стенке пустила, а то с краю страшно…»

4-мӗш сыпӑк // Наум Урхи, Никифор Ваҫанкка, Илле Тукташ, Уйӑп Мишши. Михаил Шолохов. Уҫнӑ ҫерем: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Наум Урхи, Никифор Ваҫанкка, Илле Тукташ, Уйӑп Мишши куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1959

Унта ҫитсен, кӗпи аркине ҫӗклерӗ, ӑна янаххипе кӑкри ҫумне хӗстерсе тытрӗ.

А подойдя, заголил подол рубахи, прижал его подбородком к груди.

4-мӗш сыпӑк // Наум Урхи, Никифор Ваҫанкка, Илле Тукташ, Уйӑп Мишши. Михаил Шолохов. Уҫнӑ ҫерем: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Наум Урхи, Никифор Ваҫанкка, Илле Тукташ, Уйӑп Мишши куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1959

— Эпӗ тӗслӗхсемпе ҫирӗплетсе паратӑп! — шурса кайнӑ Демкӑн куҫӗсем сӑмса кӑкӗ ҫумне пырса пӗрлешрӗҫ.

— Я докажу! — У побледневшего Демки глаза съехались к переносью.

4-мӗш сыпӑк // Наум Урхи, Никифор Ваҫанкка, Илле Тукташ, Уйӑп Мишши. Михаил Шолохов. Уҫнӑ ҫерем: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Наум Урхи, Никифор Ваҫанкка, Илле Тукташ, Уйӑп Мишши куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1959

Карчӑк, хура тымарлӑ, шӑнса пӑсӑлнипе сыпписем кӗсенленнӗ урисене кутник ҫинчен ҫӗрелле усрӗ те, сарӑхса кайнӑ хӑлхи ҫунатти ҫумне алтупанне тытса, итлесе ларчӗ.

Старуха слушала, свесив с лежанки черножилые, простудой изуродованные в суставах ноги, ладонью оттопыривала желтую ушную раковину.

3-мӗш сыпӑк // Наум Урхи, Никифор Ваҫанкка, Илле Тукташ, Уйӑп Мишши. Михаил Шолохов. Уҫнӑ ҫерем: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Наум Урхи, Никифор Ваҫанкка, Илле Тукташ, Уйӑп Мишши куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1959

Вӑл аттисене хыврӗ, анчах салтӑнса тӑмарӗ, питҫӑмартийӗсем тӗк шӑрши кӗрекен сивӗ минтер ҫумне сӗртӗннӗ-сӗртӗнменех ҫывӑрса кайрӗ.

Он снял сапоги, но раздеваться не стал и уснул сразу, едва лишь коснулся щекой прохладной, пахнущей пером подушки.

3-мӗш сыпӑк // Наум Урхи, Никифор Ваҫанкка, Илле Тукташ, Уйӑп Мишши. Михаил Шолохов. Уҫнӑ ҫерем: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Наум Урхи, Никифор Ваҫанкка, Илле Тукташ, Уйӑп Мишши куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1959

Хӑна, сӑн-питӗнчен халӗ те каяйман шуранкипех, кӑмака сакки ҫумне тӗршӗнчӗ те уҫҫӑнах тухман сассипе ҫапла каларӗ:

Гость со все еще не сошедшей с лица бледностью прислонился к лежанке, сказал глуховато:

3-мӗш сыпӑк // Наум Урхи, Никифор Ваҫанкка, Илле Тукташ, Уйӑп Мишши. Михаил Шолохов. Уҫнӑ ҫерем: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Наум Урхи, Никифор Ваҫанкка, Илле Тукташ, Уйӑп Мишши куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1959

Тулта телефон пралукӗсем ҫилпе шӑхӑраҫҫӗ, кантӑк умӗнчи пӗчӗк пахча карти ҫумне нӑхтапа кӑкарнӑ лаша каҫанӗ ҫинче пӗр чакак хӑяккӑн уткаласа ҫӳрет, темӗн сӑха-сӑха илет.

За окном, в телефонных проводах, свистал ветер, на спине лошади, привязанной недоуздком к палисаднику, по самой кабаржине кособоко прогуливалась — и что-то клевала — сорока.

2-мӗш сыпӑк // Наум Урхи, Никифор Ваҫанкка, Илле Тукташ, Уйӑп Мишши. Михаил Шолохов. Уҫнӑ ҫерем: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Наум Урхи, Никифор Ваҫанкка, Илле Тукташ, Уйӑп Мишши куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1959

Хӗрӗн чӗнекен ҫӑварӗ ҫумне ҫӑткӑнлансах ҫыпӑҫса ларать Соломон.

Соломон приникает жадно устами к ее зовущему рту.

IV сыпӑк // Антал Назул. Куприн, Александр Иванович. Тытӑҫу: повеҫсем; вырӑсларан Антал Назул куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1978. — 85–143 с.

— Миррӑран та, нардран та хӑватлӑрах сан тумӑвӑн шӑрши, — тет вӑл, ун хӑлхи ҫумне тутипе хӗрӳн сӗртӗнсе.

— Теплота твоей одежды благоухает лучше, чем мирра, лучше, чем нард, — говорит он, жарко касаясь губами ее уха.

IV сыпӑк // Антал Назул. Куприн, Александр Иванович. Тытӑҫу: повеҫсем; вырӑсларан Антал Назул куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1978. — 85–143 с.

Беликовӗ йӑшт ун ҫумне пырса ларчӗ те, киленсех кулса, сӑмах хушрӗ:

Он подсел к ней и сказал, сладко улыбаясь:

Хупӑлчари этем // Иван Мучи. Антон Чехов. Калавсем. Чӑвашгосиздат, 1940. — 100–125 стр.

Вӑл сӑмахӑн «Мов» кӑмӑлне ҫырлахтармалли асамлӑ вӑйӗ пур, унӑн кӑшкӑравне вӑл хӑй ҫумне тачӑрах пӗрлештерет:

Оно имеет магическую силу объединять все смутные желания «Mob», оно всё гуще сливает в себе ее крики:

«Мов» // Александр Алга. Максим Горький. Сочиненисем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 684–692 стр.

Хура ушкӑнӗ вара выльӑх пек мӗкӗрсе малалла ыткӑнчӗ, вагонсем ҫумне пырса ҫапӑнчӗ, вӗсене тӗксӗм пӑнчӑсемпе — уйрӑм пайӗсемпе сапрӗ те ӗҫлеме тытӑнчӗ.

Черная толпа с животным ревом бросилась вперед, ударилась о вагоны, облила, захлестнула их темными брызгами и начала работать.

«Мов» // Александр Алга. Максим Горький. Сочиненисем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 684–692 стр.

Кӗтӳ пек ушкӑнӑн ҫилли ҫумне ӗнтӗ курайманлӑх хутшӑнать, вӑл — ҫын ҫине хапсӑнса пӑхнӑ чух хӑвӑрттӑн шӑтса ешерекен курайманлӑх.

Теперь к раздражению толпы примешивается враждебность, которая всегда пышно растет на плодородной почве зависти.

«Мов» // Александр Алга. Максим Горький. Сочиненисем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 684–692 стр.

… Ҫынсем васкамасӑр пӗр-пӗринпе хутшӑнаҫҫӗ — вӗсене пурне те пӗр туйӑм, кӑкӑрта темскер ҫуккине, вӑл пушӑ иккенне туйни пӗтӗҫтерет, ҫав туйӑм вӗсене магнит тимӗр ҫӳппине хӑй ҫумне пуҫтарнӑ пек, пӗр-пӗрин ҫумне туртать.

Люди, не спеша, слагаются один с другим - их стягивает в кучу,- точно магнит опилки железа,- общее всем им ощущение тревожной пустоты в груди.

«Мов» // Александр Алга. Максим Горький. Сочиненисем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 684–692 стр.

Ҫынсем ирӗксӗрех пӗр-пӗрин ҫумне ҫыпҫӑнаҫҫӗ, ушкӑн-ушкӑн пулса, урам кӗтессисенче чӗнмесӗр тӑраҫҫӗ, йӗри-тавралла пӑхкалаҫҫӗ, вӗсем патне татах та татах чӗрӗ татӑксем — ҫынсем пыра-пыра хутшӑнаҫҫӗ те, пӗчӗк пайсем пӗрлешме туртӑннипе — кӗтӳ пек ушкӑн пулса тӑрать.

Невольно люди жмутся один к другому, сливаются в группы, молча стоят на углах улиц, смотрят на всё вокруг, к ним подходят еще и еще живые куски, и стремление частей к созданию целого - создает толпу.

«Мов» // Александр Алга. Максим Горький. Сочиненисем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 684–692 стр.

Страницы:

Сайт:

 

Статистика

...подробней