Корпус чувашского языка

Поиск

Шырав ĕçĕ:

ҫӳлтен (тĕпĕ: ) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Вӗсем таҫтан калама ҫук ҫӳлтен татӑлса анаҫҫӗ те тӳпен хура чатӑрне шар! ҫурса яраҫҫӗ, вара, ҫӗр ҫумне кӑштах ҫитеймесӗр, куҫран ҫухалаҫҫӗ.

Они срывались где-то в немыслимой высоте, распарывали от сих до сих пор черное полотно ночи и, не долетев немного до земли, исчезали.

Астрономсем // Асклида Соколова. Алексеев, Михаил Николаевич. Ҫӑкӑртан асли ҫук: [повеҫ] / М. Н. Алексеев. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1967. — 192 с.

Джемма та пӑхрӗ ун ҫине — кӑштах ҫӳлтен аялалла.

Она тоже смотрела на него — несколько сверху вниз.

XXVII // Николай Сандров. Тургенев И.С. Ҫурхи шывсем: повесть. — Шупашкар: Чӑваш государство издательстви, 1952. — 142 с.

Вӑрмана кӗчӗҫ — унта нумайччен аташса ҫӳрерӗҫ, унтан ялти хупахра тӑраниччен ирхи апат ҫирӗҫ; сӑртсем ҫине хӑпарчӗҫ, илемлӗ вырӑнсемпе киленчӗҫ; аялта иртсе пыракан, вӗсене курӑнман ҫын хытӑ та янравлӑ сасӑпа вӗсене вӑрҫса иличченех ҫӳлтен чулсем кустара-кустара антарчӗҫ; ҫав чулсем, кроликсем пек, кулӑшла та тӗлӗнмелле сиксе пынине пӑхса аллисене ҫупрӗҫ; унтан, ури-аллисене сарса, сарӑ-кӗрен тӗслӗ лутра та типӗ мӑк ҫинче выртрӗҫ; тепӗр хупахра та сӑра ӗҫрӗҫ, пӗр-пӗринпе хӑшӗ аяккарах чупать тесе ӑмӑртмалла чупрӗҫ, юрларӗҫ.

Зашли в лес и долго там проплутали; потом очень плотно позавтракали в деревенском трактире; потом лазали на горы, любовались видами, пускали сверху камни и хлопали в ладоши, глядя, как эти камни забавно и странно сигают, наподобие кроликов, пока проходивший внизу, невидимый для них, человек не выбранил их звонким и сильным голосом; потом лежали, раскинувшись, на коротком сухом мохе желто-фиолетового цвета; потом пили пиво в другом трактире, потом бегали взапуски, прыгали на пари: кто дальше?

XXVI // Николай Сандров. Тургенев И.С. Ҫурхи шывсем: повесть. — Шупашкар: Чӑваш государство издательстви, 1952. — 142 с.

Тин ҫеҫ ҫын ҫӳреме пуҫланӑ Франкфурт урамӗсем таса та кӑмӑллӑн курӑнаҫҫӗ; пӳртсен чӳречисем тӗкӗр пек йӑлтӑртатса тӑраҫҫӗ; карета хуларан тухсан, ҫӳлтен, уҫӑлса ҫитмен сенкер тӳперен, тӑрисен уҫӑ саслӑн шӑрантаракан юррисем илтӗнме пуҫларӗҫ.

Улицы Франкфурта, едва начинавшие оживляться, казались такими чистыми и уютными; окна домов блестели переливчато, как фольга; а лишь только карета выехала за заставу — сверху, с голубого, еще не яркого неба, так и посыпались голосистые раскаты жаворонков.

XXI // Николай Сандров. Тургенев И.С. Ҫурхи шывсем: повесть. — Шупашкар: Чӑваш государство издательстви, 1952. — 142 с.

Джемма ҫавӑнтах кӗсйинчен шурӑ тутӑр кӑларса, унпа амӑшӗн питне хупларӗ, унтан, тутӑра ҫӳлтен аялалла уҫса пырса, ҫамки ҫинчен, куҫхаршипе куҫӗсем ҫинчен ерипен сирчӗ, кӑшт кӗтсе тӑчӗ те куҫӗсене уҫма хушрӗ.

Джемма мгновенно достала из кармана белый платок, закрыла им лицо матери и, медленно опуская кайму сверху вниз, обнажила постепенно лоб, брови и глаза фрау Леноры; подождала и попросила открыть их.

X // Николай Сандров. Тургенев И.С. Ҫурхи шывсем: повесть. — Шупашкар: Чӑваш государство издательстви, 1952. — 142 с.

— Эсӗ художник, уйрӑмах тата юрлакан артист пулсан, — ҫирӗплетрӗ вӑл хӑйӗн шухӑшне, аллисене ҫӳлтен аялалла хӑвӑрт сулса: — кирек мӗн пулсан та пӗрремӗш вырӑнта тӑр!

— Коли ты художник и особенно певец, — утверждала она, энергически двигая рукою сверху вниз, — будь непременно на первом месте!

X // Николай Сандров. Тургенев И.С. Ҫурхи шывсем: повесть. — Шупашкар: Чӑваш государство издательстви, 1952. — 142 с.

Юр та ҫӳлтен йӑтӑнма пуҫламан.

И снег еще не падал сверху.

XV // Асклида Соколова. Фраерман Р.И. Динго йытӑ е пӗрремӗш юрату ҫинчен. Повесть. Чӑвашла Соколова А. А куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1983. — 128 с.

Таня самантлӑха ҫыран хӗрринче чарӑнса тӑчӗ, тӑван юханшыв ҫине ҫӳлтен пӑхас килчӗ унӑн.

Таня на секунду остановилась у спуска, чтобы сверху посмотреть на родную реку.

IV // Асклида Соколова. Фраерман Р.И. Динго йытӑ е пӗрремӗш юрату ҫинчен. Повесть. Чӑвашла Соколова А. А куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1983. — 128 с.

Таҫтан ҫӳлтен, хуларан переҫҫӗ.

Стреляли откуда-то сверху, из города.

1945-мӗш ҫул // Александр Галкин. Баруздин С.А. Пӗр ҫулпах: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1970. — 308 с.

— Кунта, — илтӗнчӗ ҫӳлтен.

— Тут, — прозвучало сверху.

1945-мӗш ҫул // Александр Галкин. Баруздин С.А. Пӗр ҫулпах: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1970. — 308 с.

Аппӑшӗсем ҫине, вӗсене хӑйӗнчен кая шутласа, ҫӳлтен, йӗрӗнсе пӑхнӑ.

К сестрам относился пренебрежительно, свысока, считая их ниже себя.

Ҫиччӗмӗш сыпӑк // Максим Данилов-Чалдун. Островский, Николай Аслексеевич. Хурҫӑ мӗнле хӗрлӗ: [роман] / Н.А. Островский. — Шупашкар: Чӑваш государство издательстви, 1948. — 402 с.

Лампа ҫуттинче шуррӑн курӑнакан пит ҫине ҫӳлтен аялалла пӑхса илчӗ.

Посмотрел сверху вниз на склоненную голову, на побледневшее в свете лампы лицо.

Пӗрремӗш сыпӑк // Максим Данилов-Чалдун. Островский, Николай Аслексеевич. Хурҫӑ мӗнле хӗрлӗ: [роман] / Н.А. Островский. — Шупашкар: Чӑваш государство издательстви, 1948. — 402 с.

— Вӑт ҫӗлен, хӑй кӗчӗ те хӗрне те хӑй хыҫҫӑнах сӗтӗрет! — кӗмсӗртетсе илчӗ ҫӳлтен контрабас.

Сверху контрабас изрыгнул: — Вот гад, сам влез и девку за собой тащит!

Пӗрремӗш сыпӑк // Максим Данилов-Чалдун. Островский, Николай Аслексеевич. Хурҫӑ мӗнле хӗрлӗ: [роман] / Н.А. Островский. — Шупашкар: Чӑваш государство издательстви, 1948. — 402 с.

— Ӑҫта шуйттан патне каятӑн, ҫӗр ҫӑтасшӗ! — тесе кӑшкӑрса пӑрахрӗ ун ҫине пӗр мӑнтӑр хӗрарӑм, вӑл ҫӳлтен аннӑ чухне урипе унӑн чӗркуҫҫи, ҫине таптанипе тарӑхса.

— Куда тебя черт несет, будь ты трижды проклят! — кричала на него жирная тетка, когда он, спускаясь сверху, ступил ногой на ее колено.

Пӗрремӗш сыпӑк // Максим Данилов-Чалдун. Островский, Николай Аслексеевич. Хурҫӑ мӗнле хӗрлӗ: [роман] / Н.А. Островский. — Шупашкар: Чӑваш государство издательстви, 1948. — 402 с.

Ҫӳлтен анакан шывран хӑтӑлма май ҫук, апла пулсан, омбу йывӑҫҫинчен ҫапӑнса ыткӑнакан вӑйлӑ юхӑмпа та пулин паллашас мар тесессӗн, епле пулин те сыхланас пулать.

Если уж нельзя избежать небесной воды, то следовало хотя бы обезопасить себя от знакомства с быстрым течением, разбивавшимся о ствол омбу.

Ҫирӗм пиллӗкмӗш сыпӑк // Иван Митта. Жюль Верн. Грант капитан ачисем: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 36 с. — 500 с.

Шлепкесем ҫинчен шыв юхмалли трупаран аннӑ пек шыв юхать; пончон арки — «рекадо» — ҫинҫе шыв яраписенчен тӑнӑ евӗрлех туйӑнать Лаша чӗрнисен айӗнчен фонтан пек сирпӗнекен пылчӑкпа вараланнӑ ҫулҫӳревҫӗсем икӗ ҫумӑр айӗнчен уттарса пыраҫҫӗ — пӗрре ҫӳлтен ҫӑвать, тепре ҫӗр ҫинчен сирпӗнет.

Вода стекала со шляп, как из водосточных труб; бахрома пончо — рекадо, — казалось, состояла из тонких водяных струек Облепленные грязью, фонтаном вырывавшейся из-под копыт лошадей, путешественники ехали шагом под двойным ливнем — падавшим с неба и взлетавшим в виде брызг с земли.

Ҫирӗм иккӗмӗш сыпӑк // Иван Митта. Жюль Верн. Грант капитан ачисем: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 36 с. — 500 с.

Ҫапла вӗсем темиҫе сехет пычӗҫ, мӗнле лекет ҫапла пыраҫҫӗ пулсан та, ҫапах ҫӳлтен ҫӳле хӑпарчӗҫ.

Так блуждали они, как будто наудачу, несколько часов, поднимаясь, однако, всё выше и выше в гору.

Вуниккӗмӗш сыпӑк // Иван Митта. Жюль Верн. Грант капитан ачисем: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 36 с. — 500 с.

— Эсир хӑвӑр суднона ҫав териех мухтанӑран манӑн ӑна ҫӳлтен пуҫласа аяла ҫитичченех пӑхса тухас килчӗ, кунпа пӗрлех тата матроссем хӑйсен каютисенче лайӑх вырнаҫнипе вырнаҫманнине те кӗрсе курасчӗ.

— Вы так расхваливаете своё судно, что мне захотелось осмотреть его сверху донизу и заодно увидеть, удобно ли разместились матросы в своём помещении.

Улттӑмӗш сыпӑк // Иван Митта. Жюль Верн. Грант капитан ачисем: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 36 с. — 500 с.

Алӑпа ҫеҫ мар, йӗтӗм пӳпе ӳпӗнсе ҫӳлтен аялалла ҫапмалла».

Удар не только рукой, но и всем телом, снизу вверх, под подбородок».

Виҫҫӗмӗш сыпӑк // Максим Данилов-Чалдун. Островский, Николай Аслексеевич. Хурҫӑ мӗнле хӗрлӗ: [роман] / Н.А. Островский. — Шупашкар: Чӑваш государство издательстви, 1948. — 402 с.

Ҫавӑнтах ҫӳлтен кулса йӗкӗлтенине илтрӗ:

И услыхал сверху насмешливое, издевающееся:

Виҫҫӗмӗш сыпӑк // Максим Данилов-Чалдун. Островский, Николай Аслексеевич. Хурҫӑ мӗнле хӗрлӗ: [роман] / Н.А. Островский. — Шупашкар: Чӑваш государство издательстви, 1948. — 402 с.

Страницы:

Сайт:

 

Статистика

...подробней