Корпус чувашского языка

Поиск

Шырав ĕçĕ:

Кулнӑ (тĕпĕ: кул) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Ҫӗрле Григорипе Татьяна юхакан ҫӑл шывӗ хӗрринче ларнӑ, хӗрлӗ питҫӑмартиллӗ тулли уйӑх, тусем тӑррине ҫӗкленсе, вӗсем ҫине пӑхса кулнӑ.

Вечером Григорий и Татьяна сидели на берегу журчащего родника, и улыбалась краснощекая полная луна, поднявшаяся над горами.

IX // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

— Апла, апла — Варвара Сергеевна Татьяна ҫине мӑшкӑлласа кулнӑ пек пӑхрӗ:

— Так, так, — Варвара Сергеевна с усмешкой посмотрела на Татьяну.

VII // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

— Процентсем валли, — кулнӑ пек каларӗ Кнышев.

— Для процентов, — с усмешкой сказал Кнышев.

IV // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

Виктор кулни Сергее чеен те мӑшкӑлласа кулнӑ пек туйӑнчӗ.

Улыбка Виктора Сергею показалась, как хитрость и издевательство.

III // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

— Эпӗ сире тахҫанах пӗлетӗп, — терӗ те Татьяна, илӗртӳллӗн кулнӑ евӗр турӗ.

— А я вас давно знаю, — сказала Татьяна, соблазнительно улыбаясь.

I // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

— Ку мӗн тума тата? — Сергей хурлӑхлӑн кулнӑ пек пулчӗ.

— Это зачем же? — Сергей усмехнулся.

XXVI // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

Кондратьевӑн та кӑмӑл-туйӑмӗ уҫӑлса кайнӑ: вӑл шӳтленӗ, кулнӑ; унӑн ҫилпе куштӑрканӑ, хӗвелпе пиҫсе хуралнӑ типшӗмрех пичӗ нихӑҫан та ҫакӑн пек савӑнӑҫлӑ та кӑмӑллӑ пулман.

Настроение Кондратьева тоже поднялось: он шутил, смеялся; никогда еще до этого его обветренное и загорелое на солнце худое лицо не было таким радостным и приветливым.

XXIV // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

Наталья Павловна хӑнасене пӗр хӑй кӑна пултарнӑ пек сӑйланӑ; час-часах Ирина ҫине юратса пӑха-пӑха илнӗ те йӑл кулнӑ; вӗсем упӑшкисен калаҫӑвне хутшӑнмаҫҫӗ, анчах вӗсен те хӑйсен пӗр хӑйсем ҫеҫ пӗлекен интерессем пур вӗт-ха, тесе каланӑн туйӑннӑ унӑн ҫавӑн пек кулли.

Наталья Павловна потчевала гостей по своему, как могла только она; часто с любовью смотрела в сторону Ирины и улыбалась; в разговор своих мужей они не вмешивались, но в этой улыбке чувствовалось, что и у них были свои интересы, о чем они могли поговорить между собой.

XXIV // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

— Ҫапла ҫав, эпӗ сан ҫинчен каласшӑн, Алексей Степанович, тата сан ҫинчен, Евсей Гордеич, — ку тӗлте Федор Лукич тутисем кулас килмен ҫӗртен кулнӑ пек чалӑшрӗҫ.

— Да, так вот, я хочу сказать о тебе, Алексей Степанович, и о тебе, Евсей Гордеич, — в этом месте губы Фёдора Лукича искривились, словно ему захотелось рассмеяться на пустом месте.

XXI // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

— Ытлашши савӑнмаллине халлӗхе нимӗнех те курмастӑп-ха, —кӑштах кулнӑ пек каларӗ Кондратьев.

— Не вижу ничего, чем так сильно следует радоваться, — немного усмехаясь сказал Кондратьев.

XVII // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

— Эпӗ ӑнланатӑп, — терӗ Сергей, кулнӑ пек пулса.

— Я понимаю… — сказал Сергей, немного улыбнувшись.

XVI // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

Илья ҫине пӑхса, Татьяна кулса илчӗ, анчах савӑнӑҫлах мар, хӗр чухнехи пекех ӑна вӑл юратса мар, хисепе хурса кӑна кулнӑ пек кулса илчӗ; унӑн куҫӗнче Илья темле вӑрттӑн кулӑ пытанса тӑнине сисрӗ.

Татьяна посмотрела на Илью, в глазах ее он заметил хорошо ему знакомую усмешку; в ее глазах Илья заметил некоторую скрытую улыбку.

XII // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

Татьяна кулнӑ, вӑл ҫак сӑмахсене ӗненмен.

Татьяна смеялась и не верила этим словам.

X // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

— Эсӗ унтан маларах ҫитрӗн-и? — кӑшт кулнӑ евӗр туса ыйтрӗ Кондратьев.

— А ты его опередил? — спросил немного с усмешкой Кондратьев.

VIII // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

Ку тӗлте вӑл, хӑйӗн илемлӗ тутисене кулнӑ чухнехи пек чалӑштарса, Сергее пӳрнипе юнарӗ.

На этом месте она скривила губы как-будто улыбаясь и пригрозила Сергея пальцем.

II // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

— Мӗн пулма пултарать-ха ӗнтӗ ҫавӑн пек ҫӗршывран? — ыйтнӑ вӑл хӑйӗнчен хӑй, пӗр сулахай питҫӑмартине ҫеҫ чалӑштарса кулнӑ май.

— Что может получиться из такой страны? — спрашивал он себя, улыбаясь только одной левой щекой.

XVII // Феодосия Ишетер. Бубеннов, Михаил Семёнович. Шурӑ хурӑн: роман; пӗрремӗш кӗнеке; вырӑсларан Феодосия Ишетер куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 382 с.

Унӑн тути йӗрӗннӗ пекле кӑшт ҫеҫ кулнӑ пек пулчӗ.

Губы его тронула едва приметная презрительная улыбка.

XI // Феодосия Ишетер. Бубеннов, Михаил Семёнович. Шурӑ хурӑн: роман; пӗрремӗш кӗнеке; вырӑсларан Феодосия Ишетер куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 382 с.

Марийка кӑштах кушӑрканӑ тута хӗррисемпе хурлӑхлӑн йӑл кулнӑ пек пулчӗ:

У Марийки тронуло горьковатой улыбкой слегка призасохшие губы.

VII // Феодосия Ишетер. Бубеннов, Михаил Семёнович. Шурӑ хурӑн: роман; пӗрремӗш кӗнеке; вырӑсларан Феодосия Ишетер куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 382 с.

Андрейран та тӑрӑхласа кулнӑ вӗсем.

Шутили они и над Андреем.

IV // Феодосия Ишетер. Бубеннов, Михаил Семёнович. Шурӑ хурӑн: роман; пӗрремӗш кӗнеке; вырӑсларан Феодосия Ишетер куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 382 с.

Хӑй пӗрмаях кулать, кулнӑ чух шурӑ шӑлӗсем курӑнаҫҫӗ, анчах та ҫи-пуҫӗ китайлах пултӑр…»

Она все улыбается, показывая свои белоснежные зубы, но платье носит китайское…»

Телейлӗ ҫемье // Николай Петров. Лу Синь. Калавсем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 93–104 стр.

Страницы:

Сайт:

 

Статистика

...подробней