Корпус чувашского языка

Поиск

Шырав ĕçĕ:

сулкаласа (тĕпĕ: сулкала) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Сулахай енчен те, ним ҫухӑрашмасӑр, хӗҫӗсемпе сулкаласа, ҫур эскадрона яхӑн хӗрлӗармеец бандӑна ункӑна хупса хума асар-писеррӗн вирхӗнсе килет.

Слева тоже с пол-эскадрона красноармейцев мчались без крика, помахивая шашками, растягиваясь, замыкая кольцо окружения.

XIII // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Прохор ӑсланса кайнӑ ҫаврака кунчаллӑ ҫӑматӑ тӑхӑнса янӑ та, мулаххайне куҫ харшисем ҫинех пусса лартнӑскер, ӗне сумалли пушӑ витрене алапашлӑн сулкаласа, крыльца еннелле утса килет.

Прохор в растоптанных круглых валенках, в надвинутом по самые брови треухе шел к крыльцу, беспечно помахивая порожним дойным ведром.

VII // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

— Ну, Адька, сана халь килӗнте ҫакланать ӗнтӗ! — терӗ Варук, пуҫне сулкаласа.

— Ну, Колька, теперь тебе дома будет! — сказала Вера, качая головой.

XI сыпӑк // Илпек Микулайӗ. Юрий Сотник. Курман-илтмен кайӑк; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 155–238 с.

Вӑл ҫын малтанласа ниҫта хускалмасӑр тӑчӗ, пирӗн сулӑсене бинокльпе пӑхрӗ, унтан кӑшкӑрашса та аллисене сулкаласа ҫырманалла чупса анчӗ.

Человек сначала стоял не шевелясь, наблюдая наши суда в бинокль, потом, с криками и размахивая руками, побежал к воде.

Ҫул ҫинче ҫырса пынӑ журнал // Илпек Микулайӗ. Юрий Сотник. Курман-илтмен кайӑк; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 155–238 с.

Лидия Алексеевна блокнотпа сумкине хӑй ҫумнерех хучӗ, унтан ура ҫине тӑчӗ те аллине сулкаласа илчӗ:

Лидия Алексеевна положила сумку с блокнотом рядом с собой, встала на ноги и захлопала в ладоши:

VIII сыпӑк // Илпек Микулайӗ. Юрий Сотник. Курман-илтмен кайӑк; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 155–238 с.

Вӑл ачасем ҫине, Оська ҫине пӑхрӗ, унтан пуҫне темле сулкаласа илчӗ те:

Он посмотрел на ребят, на Оську, как-то особенно дергая головой:

VII сыпӑк // Илпек Микулайӗ. Юрий Сотник. Курман-илтмен кайӑк; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 155–238 с.

Кӑшкӑрса, пӗрне-пӗри тӗккелесе, алӑсемпе сулкаласа, эпир лава ҫавӑрса илтӗмӗр, хӗрсене те мучипе пӗрле ҫавӑрса илтӗмӗр.

Крича, толкаясь, размахивая руками, мы окружили подводу, девушек, старика.

VII сыпӑк // Илпек Микулайӗ. Юрий Сотник. Курман-илтмен кайӑк; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 155–238 с.

— Боря кепкине хыврӗ те унпа хӑй енне сулкаласа уҫӑлчӗ.

— Боря снял кепку с головы и принялся обмахиваться ею.

Хура ҫӗлен // Илпек Микулайӗ. Юрий Сотник. Курман-илтмен кайӑк; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 109–118 с.

Галина аллисене сулкаласа калама пуҫларӗ:

Галина, размахивая руками, понесла какую-то чепуху:

Вовка Грушинӑн «Архимечӗ» // Илпек Микулайӗ. Юрий Сотник. Курман-илтмен кайӑк; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 69–84 с.

Вовка аллисене сулкаласа алӑк патнелле чакса пычӗ те каллех этажеркӑна перӗнчӗ, хальхинче ытла хытӑ тӗкӗннипе этажерка ҫинчи Архимед бюсчӗ те ӳкрӗ.

Размахивая руками, Вовка пятился к двери, пока снова не ткнулся в этажерку, на этот раз так сильно, что с нее упал гипсовый бюстик Архимеда.

Вовка Грушинӑн «Архимечӗ» // Илпек Микулайӗ. Юрий Сотник. Курман-илтмен кайӑк; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 69–84 с.

Пурте тӗлӗнсе ахлатрӗҫ, Маша вара пуҫне сулкаласа илчӗ:

Девушки удивленно заохали, а Маша замотала головой:

«Нервӑсӑр ҫын» // Илпек Микулайӗ. Юрий Сотник. Курман-илтмен кайӑк; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 59–68 с.

Лодя каллех ҫаран тӑрӑх уткаласа ҫӳреме тытӑнчӗ, ҫутӑласса кӗтрӗ, хӑйпе хӑй аллисене сулкаласа «торреадорсен маршне» шӑхӑркаласа кӗвӗлеме тытӑнчӗ.

Лодя опять спустился на луг и стал расхаживать по нему, дожидаясь рассвета, громко насвистывая «Марш тореадора» и дирижируя себе обеими руками.

«Нервӑсӑр ҫын» // Илпек Микулайӗ. Юрий Сотник. Курман-илтмен кайӑк; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 59–68 с.

Маша тӗлӗннипе пуҫне ҫеҫ сулкаласа тӑрать, сарӑ та хулӑн ҫивӗчӗ хулпуҫҫине ҫапӑна-ҫапӑна илет.

Маша от избытка чувств мотала головой, и толстая золотистая коса била ее по плечам.

«Нервӑсӑр ҫын» // Илпек Микулайӗ. Юрий Сотник. Курман-илтмен кайӑк; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 59–68 с.

Хӗрелсе кайнӑ Дима хӑй питӗ ӑста каласа кӑтартнипе хавасланса, кепкипе сулкаласа тӑрать, Вася пуҫне уснӑ, ҫак темиҫе минут хушшинчех пӗтсе кайрӗ тейӗн ӗнтӗ, ун ҫине пӑхсан.

Дима, раскрасневшийся, довольный собой, обмахивался кепкой, Вася стоял, опустив плечи, и казалось, что он похудел за несколько минут.

Курман-илтмен кайӑк // Илпек Микулайӗ. Юрий Сотник. Курман-илтмен кайӑк; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 3–28 с.

Аббас Вася патнелле пычӗ те, аллисемпе сулкаласа, кӑшкӑрса пӑрахрӗ:

Аббас подскочил к Васе и закричал, размахивая руками:

Курман-илтмен кайӑк // Илпек Микулайӗ. Юрий Сотник. Курман-илтмен кайӑк; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 3–28 с.

Хуҫи шуралса, пӑшӑрханса кайнӑскер, ахлатса тата пуҫӗпе сулкаласа хӑй патне спальнӑна кайнӑ.

Бледный, встревоженный хозяин, вздыхая и покачивая головой, вернулся к себе в спальню.

VI. Канӑҫсӑр каҫ // Николай Пиктемир. Антон Чехов. Каштанка: калав; вырӑсларан Н. Пиктемир куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш государство издательстви, 1941. — 48 с.

Кӑмӑл ҫеҫ пултӑр, ытти, — мастер ҫӗкленӗ чышкине сулкаласа чӗтӗретрӗ, — ӑнлантӑн-и… каламасӑрах паллӑ!

Было бы желание и, — мастер потряс кулаком, — это самое… понял?

4 // Антал Назул. Титов, Владислав Андреевич. Вилӗме ҫӗнтерсе…: повесть; вырӑсларан Анатолий Ерусланов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1972. — 7–163 с.

Уй хапхи патне ӑсатма тухнӑ хӗрарӑмсем чылайччен казаксен хыҫӗнчен тутӑрӗсемпе сулкаласа тӑчӗҫ, унтан ҫеҫенхирте юка вӗҫтерме тытӑнчӗ те, сӑрталла майӗпен улӑхакан лавсем те, вӗсемпе юнашар утса пыракан казаксем те айӑн-ҫийӗн пӗтӗрӗнсе юхакан юрлӑ тӗтре хыҫӗнче курӑнми пулчӗҫ.

Вышедшие на прогон бабы долго махали уезжавшим платками, а потом в степи поднялась поземка, и за снежной кипящей мглой не стало видно ни медленно взбиравшихся на гору подвод, ни шагавших рядом с ними казаков.

XXV // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Лейтенант пуҫне сулкаласа кулкаларӗ, вырӑс сӑмахӗсене хуҫкаласа каларӗ:

Лейтенант улыбался, кивал головой, ломаным русским языком говорил:

XIX // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Каҫ пулса ҫитсен, вӑл, хулӑпа уни-куни тимсӗррӗн сулкаласа, Зыковсен тӗлне пырса тухрӗ: Прохор арӑмӗ килти ӗҫсене пуҫтарса пӗтернӗ те хапха умӗнче ларать.

Поздно вечером подошла она к зыковскому базу, беспечно помахивая хворостиной: Прохорова жена, управившись с делами, сидела около ворот.

XVI // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Страницы:

Сайт:

 

Статистика

...подробней