Корпус чувашского языка

Поиск

Шырав ĕçĕ:

хулинче (тĕпĕ: хула) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Глухов хулинче бандура калакан суккӑр старик тавра халӑх пухӑннӑ: старик бандура каланине сехет ытла итлесе тӑраҫҫӗ ӗнтӗ.

В городе Глухове собрался народ около старца бандуриста и уже с час слушал, как слепец играл на бандуре.

XVI // Василий Алагер, К. Никифорова, Михаил Рубцов, Афиноген Кузьмин. Николай Гоголь. Диканька ҫывӑхӗнчи хуторти каҫсем. Вырӑсларан чӑвашла В. Алагер, К. Никифорова, М. Рубцов, А. Кузьмин куҫарнӑ. Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 254 с.

Лекесчӗ санӑн ман алла Керчь хулинче, эпӗ сана пилӗк минут хушшинче хывӑнтарса, салтӑнтарса, пулӑсене апат тума шыва ярса панӑ пулӑттӑм.

Попался бы ты мне в Керчи, я бы тебя за пять минут раздел, разул и рыбкам на обед продал.

Пӗрремӗш сыпӑк // Иван Васильев. Эммануил Казакевич. Ҫӑлтӑр: повесть; вырӑсларан И.С. Васильев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1950. — 1622 с.

Тем пек тӑрӑшсан та, юрӑхлӑ вырӑн суйласа илеймерӗ вӑл, вара «А» саспалли ҫинче чарӑнса тӑчӗ — унӑн телейлӗ ҫемйи «А» хулинче пурӑнать.

Он думал, думал, и в конце концов остановился на месте, обозначенном буквой А., где и поселил свою счастливую семью.

Телейлӗ ҫемье // Николай Петров. Лу Синь. Калавсем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 93–104 стр.

Халь ак икӗ ҫул ытла хамӑн аннепе Тайюань хулинче пурӑнатӑп.

Но теперь-то я уже больше двух лет в Тайюани вместе с матерью.

Хупахра // Аркадий Малов. Лу Синь. Калавсем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 76–92 стр.

Эрехӗ калама ҫук селӗм, соя чӑкӑтне те лайӑх пӗҫернӗ; шел, соусӗ ҫеҫ йӳҫсех ҫитеймен: ҫавӑ ӗнтӗ, С. хулинче пурӑнакансем апат-ҫимӗҫе тутӑ кӗртмелли япаласене хатӗрлеме вӗренсе ҫитеймен-ха.

Вино оказалось очень хорошим, да и соевый творог приготовлен отлично; вот только соус был пресным: в городке не знали толку в острых приправах.

Хупахра // Аркадий Малов. Лу Синь. Калавсем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 76–92 стр.

Корнилов — заводра, Туапсе хулинче.

Корнилов — на заводе в Туапсе.

Володя урамӗ (Эпилог) // Тани Юн. Лев Кассиль. Кӗҫӗн ывӑл урамӗ: повесть. Тани Юн куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР Государство Издательстви, 1953.

Цзинь-пу пӳлӗмне кӗнӗ чух леш кӳршӗ ҫынни, «Байдичэнь хулинче» тесе мӑкӑртатаканни, картишӗнче шӑл-ҫӑварне чӳхесе тӑнине курчӗ — апла-тӑк, вӑхӑт пит ирех те мар-мӗн.

Направляясь к брату, он увидел во дворе соседа «из Байдичэна»: тот шумно прополаскивал рот. «Ого! — подумал он, — уже не рано».

Пӗртӑвансем // Николай Григорьев. Лу Синь. Калавсем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1960. — 115–130 стр.

Хирӗҫри ҫуртра пурӑнакан ҫын пӗр саслӑн вӗҫӗмех: «Сянь-чжу император Байдичэнь хулинче», — тесе мӑкӑртатать.

Но тут же понял, что это возвращается из театра сосед. Покойный государь пребывал в Байдичэне…

Пӗртӑвансем // Николай Григорьев. Лу Синь. Калавсем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1960. — 115–130 стр.

Килне ҫитсен, Оленин, Лукашкӑна ҫав тери тӗлӗнтерсе, хӑйӗн Грознӑй хулинче илнӗ лашине — леш, хӑй яланах ҫӳрекеннине мар, тепӗрне, ҫамрӑках пулмасан та, япӑх марскерне — витерен хӑех ҫавӑтса тухрӗ те Лукашкӑна пачӗ.

Придя домой, Оленин, к великому удивлению Лукашки, сам вывел из клети купленную им в Грозной — не ту, на которой он всегда ездил, но другую, недурную, хотя и немолодую лошадь и отдал ему.

XXII // Иван Васильев, Григорий Краснов-Кӗҫӗнни. Толстой, Лев Николаевич. Казаксем: повесть; вырӑсларан И.С. Васильевпа Г.И. Краснов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956. — 3–136 с.

Ҫирга Папайпа Микиш Хусан хулинче ӗҫ кӑларас тесе вӑрах ҫӳренӗ.

Помоги переводом

Ҫӗнӗ Эйпеҫ ялӗ пуҫланса кайни // Ф.М.БАЙДУГАНОВ, Н.П.МУСТАЕВ. «Елчӗк Ен», 2014.06.14

Эсир пирӗн N хулинче ҫуралса ӳснӗ-ҫке-ха…

Вы ведь наша N—ская, вы у нас и родились…

VIII // Ваҫлей Игнатьев. Чехов, Антон Павлович. Ҫеҫенхир: повесть; вырӑсларан Ваҫлей Игнатьев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1988. — 116 с.

— Ыран К. хулинче пасар кунӗ, Рахманлари ҫыннисем унталла суту-илӳ ӗҫӗпе ҫӳреҫҫӗ-ҫке.

— Завтра в К. базарный день, а рахманларцы ходят туда торговать.

XXXI. Тата тепӗр ӗмӗт // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Ыран К. хулинче пасар кунӗ-ҫке.

Ведь завтра в К. базарный день.

XXXI. Тата тепӗр ӗмӗт // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Унтан: «Вӑрҫӑ пуҫланчӗ, чӗремӗр сикет» юрра юрласа пӗтернӗ хыҫҫӑн Караджов хӗрӳллӗ сӑмах каларӗ, унччен те пулмарӗ, Клисурӑ хулинче чан ҫапса ячӗҫ, ку вӑл халӑх пӑлхава ҫӗкленнине пӗлтерчӗ.

После пения «Бой наступает, сердца наши бьются» Караджов произнес пламенную речь, и вслед за этим Клисура под звон колоколов и восторженные клики объявила себя восставшей.

XXV. Пӑлхав // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Ҫав укҫана Клисурӑ хулинче ҫуралнӑ Викентий иеротияккӑна, таса Спасӑн таса монастирӗнче пурӑнакнскере, памалла, вӑл Киева кайтӑр та Болгарие усӑ кӳрес ӗмӗтпе турӑ ҫинчен вӗрентсе килтӗр».

Эти деньги следует отдать иеродиакону Викентию из города Клисуры, рукоположенному в святой обители святого Спаса, дабы он поехал в Киев для получения богословского образования на пользу Болгарии».

XII. Симӗс енчӗк // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Заманов Ази тӗрминче вилнӗ, вӑл вӑхӑтра Сад-Стефано хулинче шӑпах амнисти евитленӗ пулнӑ.

Заманов умер в ссылке в Азии, как раз в те дни, когда в Сан-Стефано была объявлена амнистия.

X. 1876-Мӗш ҫулхи шпион // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Виҫӗм кунхине Георгий Измирлиев господин ҫав хыпара Янаки Дафнисран пӗлнӗ, вӑл К. хулинче аптекӑра ӗҫлет те, триестсен «Клио» хаҫатӗнче пӗтӗмпе ҫакӑн ҫинчен ҫырнӑ, тет.

Позавчера господин Георги Измирлия узнал от Янаки Дафниса, аптекаря в К., что все это было написано в триестской газете «Клио».

XVIII. Ганко кофейнинче // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Ун пӗртен пӗр юп курас ӗмӗчӗ те — тӑван Бяла Черква хулинче шкулшӑн тӑрӑшакана суйланасси кӑна.

Им владело лишь одно честолюбивое стремление — быть бессменным школьным попечителем в родном городишке Бяла-Черкве.

I. Хӑна // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Николай Гаврилович Чернышевский 1828 ҫулта июлӗн 24 (12)-мӗшӗнче Саратов хулинче ҫуралнӑ.

Помоги переводом

«Мӗн тумалла?» роман ҫинчен // Николай Сандров, Владимир Садай. Чернышевский, Николай Гаврилович. Мӗн тумалла?: роман; вырӑсларан Николай Сандров, Владимир Садай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1957. — 485–495 с.

Ман атте кӗпӗрне хулинче тиечук пулнӑ, тата вӑл кӗнеке хуплашкисем тунӑ, анне семинаристсене хваттере ярса пурӑннӑ.

Мой отец был дьячок в губернском городе и занимался переплетным мастерством, а мать пускала на квартиру семинаристов.

III // Николай Сандров, Владимир Садай. Чернышевский, Николай Гаврилович. Мӗн тумалла?: роман; вырӑсларан Николай Сандров, Владимир Садай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1957. — 495 с.

Страницы:

Сайт:

 

Статистика

...подробней