Корпус чувашского языка

Поиск

Шырав ĕçĕ:

куҫ сăмах пирĕн базăра пур.
куҫ (тĕпĕ: куҫ) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Тӑхлачи Маришкӑна куҫ хӗсрӗ, лешӗ, йӗтӗрӗпе сӗтеле ҫапса: — Сахал! Сутмастпӑр хӗре!.. — терӗ.

Сваха мигнула Маришке, та — по столу скалкой: — Мало! Не продадим невесту!..

21 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

ҫара питне ҫӳхе кулӑпа пӗркелентерсе, Григорие куҫ хӗсет, лашисене пӗсӗрлентерсе пушӑпа ҫунтарать.

Подмигивал Григорию, морща голое, бабье лицо тонкой улыбкой, взвизгивал и порол лошадей кнутом.

21 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Пантелей Прокофьевич ятлаҫма, хӑлха алкипеле сарӑ куҫ шуррисене йӑлкӑштарма пуҫларӗ:

Пантелей Прокофьевич ругался, сверкал серьгой и желтыми белками глаз:

20 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Вӑхӑт ӗнтӗ… пурӑнса та ҫитертӗм, патшасене те служить турӑм, эрех те ӗҫрӗм хамӑн ӗмӗрӗмре, — тенӗ вӑл, шӑлсӑр ҫӑварне кӑштах ейӗлтерсе тата куҫ пӗркеленчӗкӗсене чӗтрентерсе.

Пора уж… и пожил, и царям послужил, и водки попил на своем веку, — добавлял он, улыбаясь белозубым ртом и дрожа морщинками глаз.

19 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

— Ак тата кунта юлчӗ, куҫ айӗнче…

— Ишо вот тут, возле глаза.

16 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Степан, куҫ шӑрҫисене усӑнтарса, чӑпӑркка ярса илчӗ.

Степан, опустив глаза, ухватил кнут.

16 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Тӗсне ҫухатнӑ кӑвак чечеклӗ йывӑр арча патӗнче ларакан Григорий ун ҫине куҫ хыврӗ.

Григорий, сидевший возле тяжелого — в голубых слинялых цветах — сундука, глянул на нее.

15 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Куҫ хӗсрӗ.

Мигнул.

11 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Унӑн хӗвелпе пиҫсе хӑмӑрланнӑ савӑнӑҫлӑ пичӗ, ик куҫ хушшипе куктӗррипе чӑпарланнӑскер, ак ҫапла каланӑннах туйӑнать: «Мана паян савӑнӑҫлӑ та ырӑ, мӗншӗн тесен пӗр лӑстӑк пӗлӗтсӗр тӳпепе сенкерленекен кун та савӑнӑҫлӑ, ырӑ; мӗншӗн тесен манӑн чунӑмра та ҫакӑн пекех сенкер шӑплӑхпа тасалӑх; мана питӗ савӑк, урӑх мана нимӗн те кирлӗ мар».

Лицо ее, веселое, тронутое загаром и у переносицы веснушками, словно говорило: «Мне весело и хорошо оттого, что день, подсиненный безоблачным небом, тоже весел и хорош; оттого, что на душе вот такой же синий покой и чистота. Мне радостно, и больше я ничего не хочу».

9 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Куҫ валли хӑварнӑ ансӑр хушӑкран хӑйне хирӗҫ ларакан Григорий ҫине чунсӑррӑн та хӑтӑруллӑн пӑхса пырать вӑл.

Из узкой, оставленной для глаз щели она смотрела на сидевшего против нее Григория равнодушно и строго.

9 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

— Ӑҫтан чупма тытӑнмалла? — ыйтрӗ Митькӑран сотник, пэнснине тӳрлетсе лартса тата Митька ӑйӑрӗн ӑмринчи тӗреклӗ шӑнӑрӗсем ҫине ӑшшӑн куҫ хывса.

— Откуда скакать? — обратился к Митьке сотник, поправляя пенсне и любуясь могучими грудными мускулами Митькиного жеребца.

8 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Куҫ хӑрпӑкӗсем ҫинче унӑн ҫумӑр тумламӗсем чӗтренкелесе тӑраҫҫӗ.

На ресницах, подрагивая, висели дождевые капельки.

4 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Вӗсем сана питтутрисем, сӗлкӗсем тӗрлесе паччӑр, ман ҫине эсӗ куҫ ан хыв.

Пущай утирки тебе вышивают, а на меня не заглядывайся.

3 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

— Мӗн куҫ хывмалла вара манӑн…

— Чего мне примечать…

3 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

— Ай куҫ хывса хутӑн-и?

— Ай приметил?

3 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Куҫ айӗпе пӑхрӗ вӑл; тутисене уҫмасӑрах, хӗрхенсе кулнӑ пек кулса илчӗ.

— Она глянула исподлобья; не разжимая губ, скупо улыбнулась.

3 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Митька пулӑ мӗн чухлӗ туртнине куҫ виҫипе сӑнаса илчӗ.

Митька на глазок взвесил сазана.

2 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Петртан ултӑ ҫул кӗҫӗнтерех пулин те, унтан пӗр пуҫ ҫӳллӗш ҫӳллӗрех пулнӑ, сӑмси ашшӗнни пекех — хурчканни евӗр кукӑр та усӑнчӑкрах, кӑшт чалӑшрах хушӑксенче сенкер куҫ шӑрҫисем ҫунса тӑраҫҫӗ, питҫӑмартисен лаптак шӑммисем хӗрелсе пыракан сарӑ-хӑмӑр тирпе витӗннӗ.

На полголовы выше Петра, хоть на шесть лет моложе, такой же, как у бати, вислый коршунячий нос, в чуть косых прорезях подсиненные миндалины горячих глаз, острые плиты скул обтянуты коричневой румянеющей кожей.

1 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Сехри хӑпнипе асатте ҫаврӑнса пӑхрӗ: турӑ ҫырлахтӑрах, каҫӗ мӗнле! ҫӑлтӑрсем те, уйӑх та ҫук; йӗри-тавра тарӑн шӑтӑксем; ура айӗнче тӗпсӗр шырлан; ҫӳлте, пуҫ тӗлӗнче, ту усӑнса тӑрать, халь-халь татӑлса анать тейӗн! пӑхать асатте, ту хыҫӗнчен темле хӑрушла сӑн-пит куҫ хӗссе пӑхать: у! у! сӑмси — тимӗрҫӗ лаҫҫинчи вӗркӗч пек; сӑмси шӑтӑкӗсем — кашнине пӗрер витре шыв тултар хуть! тутисем, тупата, икӗ пысӑк каска пек!

Со страхом оборотился он: боже ты мой, какая ночь! ни звезд, ни месяца; вокруг провалы; под ногами круча без дна; над головою свесилась гора и вот-вот, кажись, так и хочет оборваться на него! и чудится деду, что из-за нее мигает какая-то харя: у! у! нос — как мех в кузнице; ноздри — хоть по ведру воды влей в каждую! губы, ей-богу, как две колоды!

Тухатнӑ вырӑн // Василий Алагер, К. Никифорова, Михаил Рубцов, Афиноген Кузьмин. Николай Гоголь. Диканька ҫывӑхӗнчи хуторти каҫсем. Вырӑсларан чӑвашла В. Алагер, К. Никифорова, М. Рубцов, А. Кузьмин куҫарнӑ. Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 254 с.

«Ну, мӗн-ха?» пӗлес килнипе кӑмӑллӑн ыйтрӗ аппӑшӗ «унӑн куҫ харшийӗсем мӗнле?»

— Ну, что ж? — спросила она с любопытством и живо, — какие у ней брови?

V. Аппӑшӗн ҫӗнӗ шухӑшӗсем // Василий Алагер, К. Никифорова, Михаил Рубцов, Афиноген Кузьмин. Николай Гоголь. Диканька ҫывӑхӗнчи хуторти каҫсем. Вырӑсларан чӑвашла В. Алагер, К. Никифорова, М. Рубцов, А. Кузьмин куҫарнӑ. Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 254 с.

Страницы:

Сайт:

 

Статистика

...подробней