Корпус чувашского языка

Поиск

Шырав ĕçĕ:

татӑлса (тĕпĕ: татӑл) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Татӑлса ӳкет.

Оторвется.

Вовка Грушинӑн «Архимечӗ» // Илпек Микулайӗ. Юрий Сотник. Курман-илтмен кайӑк; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 69–84 с.

Сасси хӑйӗн халь-халь татӑлса каяс пекех.

У самой же голос такой, будто скоро сорвется.

1 // Антал Назул. Титов, Владислав Андреевич. Вилӗме ҫӗнтерсе…: повесть; вырӑсларан Анатолий Ерусланов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1972. — 7–163 с.

Темскер татӑлса тухнӑ пек пулчӗ вара Григорий ӑшӗнче.

Словно что-то оборвалось внутри Григория…

XXVIII // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Пӗр кубанец ҫеҫ, станичникӗсен ушкӑнӗнчен татӑлса юлнӑскер, ухмахла калаҫупа тытса чарнӑшӑн Прохора чӑнласах хытӑ ҫилленчӗ.

Только один кубанец, отбившийся от партии станичников, всерьез рассердился на Прохора за то, что тот задержал его глупым разговором.

XXVII // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

— Халӗ вӗсем пуринчен те татӑлса юлнӑ та никама та пӑхӑнмаҫҫӗ; шайккӑн-шайккӑн, командирсемсӗр каяҫҫӗ.

Они зараз ото всех оторвались и никому не подчиняются; идут шайкой, без командного состава.

XXVI // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Чӗре татӑлса тухать ман!

У меня сердце переворачивается!

IX // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Ӑна пӗрмаях хӑйӗнчен темскер пытарнӑ пек туйӑнчӗ, вӑл манса пурӑннӑ ҫынсем тахҫанах унран вӑрттӑн калаҫса татӑлса, хӑйсене ҫӑлса хӑварас тесе, ӑна сӗмсӗррӗн пӑрахнӑ текен шухӑш пуҫӗнчен тухма пӗлмест.

Ему все время казалось, что от него что-то скрывают, и в голову лезла навязчивая мысль, что те, на кого он опирался, давно сговорились за его спиной и подло пожертвовали им ради своего спасения.

23 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Хулара начар пурӑнман пулин те, ҫынсем нимӗн те пӑхса тӑман, тапраннӑ та тухнӑ, эсӗ пур — хӑвна виҫӗ-тӑватӑ сехетлӗхе те шеллетӗн, пӗр каҫ ӗҫлесен аллусем татӑлса ӳкесрен хӑратӑн…

Люди ни на что не посмотрели и с места снялись, хотя в городе им но хуже жилось, а ты себя на несколько часов жалеешь, боишься, что руки отвалятся, если ночь поработаешь…

22 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

— Эпӗ нумай тӳсрӗм, анчах та эпӗ пурпӗр Иисус Христос мар, шӑнӑрсем те вӗрен мар ман — татӑлса кайма пултараҫҫӗ…

— Я долго терпел, но все же я не Иисус Христос и жилы у меня не веревочные — могут порваться…

9 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Туратсем ҫине нумай пулмасть ӳкнӗ юр ирӗлет, сӗмлӗхре йӗпе йывӑҫ тунисем ҫуталса тӑраҫҫӗ, йӗри-тавра шултра тумламсем пат-пат татӑлса анни илтӗнсе тӑрать.

Снег, недавно легший на ветки, таял, мокро блестели в темноте стволы деревьев, слышался вокруг сухой и дробный перестук крупных, срывавшихся вниз капель.

6 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Илсе кил-ха пирӗн валли чӗре сури тума, атту чӗре татӑлса каять, чӑтма ҫук!..

Принеси нам червячка заморить, а то подсасывает — терпенья нет!..

12 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Пӗр-пӗринпе калаҫса татӑлса, ӑна пӗтерме шутласан та, вӗсем шывран типӗ тухма пултарас ҫук!

Даже сговорясь между собой, избрав его жертвой, они не смогли бы выйти сухими из воды!

11 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Пуҫ тӗлӗнче чартак урлӑ кивӗ кантра тӑсӑлса тӑнӑ, вӑл Ксени тӗкӗннӗ-тӗкӗнменех татӑлса кайрӗ те ура патне ӳкрӗ.

Пресной свежести, тянулась над головой старая веревка, и едва Ксения дотронулась до нее, как она расползлась и упала к ногам.

2 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Ҫу каҫиччен тарпа касӑла-касӑла вунӑ кӗпе таран хулпуҫҫинчен татӑлса тухатчӗ, халӗ ак ҫаппа-ҫарамас тӑрса юлатӑп…

За лето десять рубах, бывало, сопреют на плечах от поту, а зараз остаюся нагий и босый…

LX // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Унӑн ҫара пуҫӗ ҫине лаша ҫӑварӗнчен юхса аннӑ ӑшӑ кӑпӑк ҫыххи татӑлса анчӗ; ҫав самантрах вара, таҫта ытла та ҫывӑхра, ун пуҫӗ тӗлӗнчерех, темле арҫын, кӗскен те хӑрушшӑн ӳлесе, хаяррӑн кӑшкӑрса янӑ сасӑ илтӗнсе кайрӗ:

Клуб теплой лошадиной пены упал ему на обнаженную голову, и почти сейчас же где-то очень близко, над самой его головой, прозвучало короткое и страшное мужское рыдание, крик:

LIV // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Вӗсем ним тунмасӑр каланӑ тӑрӑх, хуторсенче хӗрлисене ӳпкелешекенсем йышлах мар, Хопер округӗнчи улах вырӑнсенче фронтран татӑлса юлнӑ офицерсем пытанса пурӑнаҫҫӗ, восстани тӑвасшӑннисенчен пысӑк вӑй пуҫтарасси пулмасть, мӗншӗн тесен фронтовиксем е килӗсенче лараҫҫӗ, е хӗрлисемпе пӗрле кайнӑ, стариксем тесен, вӗсене пӑрусене витене хуса кӗртнӗ пекех, хӗссе-хуптерлесе ҫитернӗ те, вӗсен халь вӑй та, ӗлӗкхи чапӗ-ячӗ те ҫук.

Направдок рассказывали, что недовольных красными по хуторам не так-то много, что офицеры, оставшиеся по глухим углам Хоперского округа, скрываются, значительных сил, сочувствующих восстанию, сколотить не могут, так как фронтовики либо дома, либо с красными, а стариков загнали, как телят в закут, и ни силы, ни прежнего веса они уже не имеют.

XXXVIII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Икӗ хутӗнче те Мишкӑна чӗри татӑлса кайса, таҫта аялалла шуса аннӑ пек туйӑнчӗ.

И оба раза сердце у Мишки срывалось и словно катилось куда-то вниз.

XXVII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Ҫур талӑка яхӑн кайнӑ хыҫҫӑн малтанхи каҫах полк командирӗ, ҫар старшини Филиппов, Солонка слободи патӗнче офицерсен чи пысӑк пайӗпе пӗрле полкран татӑлса юлчӗ, тул ҫутӑлас умӗн вара граф Мольерӑн каялла чакакан, ҫапӑҫусенче аванах лӑскаса пӗтернӗ бригадипе пӗрлешрӗ.

После первого же перехода ночью возле слободы Солонки командир полка, войсковой старшина Филиппов, с большинством офицерского состава отбился от полка и на рассвете пристал к отступавшей, потрепанной в боях бригаде графа Мольера.

XI // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Ахӑртнех, ҫунать пулмалла-ха, хӑйӗн мӑчӑлти ҫутине сапаласа, Григорий ҫут тӗнчене килнӗ кун ҫӳл тӳпене ярӑнса тухнӑ пӗчӗкҫӗ ҫӑлтӑр; вӑхӑчӗ ҫитмен-тӗр-ха ӑна халех татӑлса ӳкме, аялалла вирхӗнекен сивӗ ҫулӑмӗпелен тӗпсӗр тӳпе ытамне ҫунтарса вӗҫме.

Знать, еще горела тихим трепетным светом та крохотная звездочка, под которой родился Григорий; видно, еще не созрела пора сорваться ей и лететь, сожигая небеса падучим холодным пламенем.

X // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Чукаринпа Кружилин ҫулӗсем юпленнӗ тӗлте, сенкер ҫутӑ тӳпе айӗнче, часавай юпин тӗтреллӗ мӗлки курӑнчӗ; ун тӗлӗнче кирпӗч тӗслӗ хӑмӑр кӑтра пӗлӗтсен пӗр ҫӗре капланса тулнӑ пысӑк катрамӗ кӗҫ-вӗҫ татӑлса анас пек тӳп-тӳрӗ усӑнса тӑрать.

На развилке чукаринской и кружилинской дорог виднелся на фоне сиреневого неба увядший силуэт часовни; над ним отвесно ниспадала скопившаяся громада кирпично-бурых кучевых облаков.

VI // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Страницы:

Сайт:

 

Статистика

...подробней