Корпус чувашского языка

Поиск

Шырав ĕçĕ:

пӳрчӗ (тĕпĕ: пӳр) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Вӑл салтаксене Карп Савельевич пӳрчӗ еннелле кӑтартса, темӗскер уҫҫӑн каласа хучӗ.

Он указал солдатам на дом Карпа Савельевича и сказал что-то отрывистое.

Вунҫиччӗмӗш сыпӑк // Михаил Рубцов. Николай Бирюков. Чайка: роман; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 432 с.

Женя, ҫынсем саланса пӗтсен ҫеҫ, Кулагин пӳрчӗ патне пычӗ.

Дождавшись, когда все разошлись, Женя подошла к дому Кулагиных.

Виҫҫӗмӗш сыпӑк // Михаил Рубцов. Николай Бирюков. Чайка: роман; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 432 с.

Тӑкӑрлӑкра, Фрол Кузьмич пӳрчӗ тӗлӗнче, ҫутӑ курӑннӑ хыҫҫӑн, урама грузовик васкаса тухрӗ.

Из переулка, на углу которого стоял дом Фрола Кузьмича, метнулась широкая полоса света, грузовик стремительно вылетел на дорогу.

Пӗрремӗш сыпӑк // Михаил Рубцов. Николай Бирюков. Чайка: роман; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 432 с.

Пӑхать лесник, хӑйне хӑй ӗненмест: уҫланкӑра хӑйӗн пӳрчӗ ларать.

Глядит лесник, глазам не верит: своя изба стоит!

Йӗр тӑрӑх // Михаил Рубцов. Виталий Бианки. Йӗр тӑрӑх; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1952. — 86–95 с.

Чарӑнчӗ, ӑҫта каймаллине пӗлмест, пӳрчӗ хӑш енче-иккенне те астумасть ӗнтӗ вӑл.

Стал — и не знает, куда идти: давно потерял, в какой стороне дом.

Йӗр тӑрӑх // Михаил Рубцов. Виталий Бианки. Йӗр тӑрӑх; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1952. — 86–95 с.

Пӗр ҫӗлен те ун патне ҫитеймест, мӗншӗн тесен унӑн пӳрчӗ ҫӳлте ҫакӑнса тӑрать.

Ни одна змея не добралась бы до него: так высоко оно висело над землёй.

Ҫурт туни // Михаил Рубцов. Виталий Бианки. Йӗр тӑрӑх; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1952. — 45–72 с.

Тимофей Стребулаев кӑна хӑйӗн пӳрчӗ патӗнче тӑрать, вӑл катан пир кӗпе вӗҫҫӗн, пиҫиххине тирпейлӗн ҫыхнӑ, ялтӑртатса тӑриччен ҫутатнӑ атӑ тӑхӑннӑ.

Только у ворот своего дома стоял Тимофей Стребулаев в полотняной рубахе, аккуратно стянутой поясом, в до блеска начищенных сапогах.

Ҫиччӗмӗш сыпӑк // Михаил Рубцов. Николай Бирюков. Чайка: роман; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 432 с.

Ленуксен пахчинчи йытӑ йӑвинчен Кампур сиксе тухрӗ те тӑр-р-р чӗтренсе типшӗнчӗ, хӑйӗн пӳрчӗ еннелле ҫаврӑна-ҫаврӑна лӗм-лем! вӗркелем пекки турӗ.

В палисаднике перед Ленкиным домом из конуры выскочил Камбур, отряхнулся, задрожав всем телом, лениво пролаял, повернувшись к хозяйскому дому.

Ылтӑн пан улми // Марина Карягина. Карягина М.Ф. Ылтӑн панулми: калавсем/ М. Карягина. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке изд-ви, 2011. — 84–97 с.

Элписен пӳрчӗ чӑннипех хитре — ҫавӑнпа хӗвел ун ҫине ытларах пӑхать.

Дом, где живёт Эльби, вправду красивый, поэтому солнце больше смотрит на него.

Мӑнкун // Марина Карягина. Карягина М.Ф. Ылтӑн панулми: калавсем/ М. Карягина. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке изд-ви, 2011. — 19–22 с.

Акӑ, Мелеховсен кивӗ пӳрчӗ, ҫӑра туратлӑ улмуҫҫисен хура мӗлкисем, Пысӑк Алтӑр ҫӑлтӑр айӗнчи ҫӑл тараси…

Вот и старый мелеховский курень, темные купы яблонь, колодезный журавль под Большой Медведицей…

XVII // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Мелеховсен пӳрчӗ вара, чӳречисен ҫутӑ кӑвак куҫӗсемпе пӑхма тытӑнса, яшланса кайнӑ майлах туйӑнакан пулчӗ…

Мелеховский курень словно помолодел, глянув на мир ярко-голубыми глазницами окон.

III // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Каҫхи тӗттӗмре хӑйсен ярах уҫса хунӑ калинккинчен кӗчӗ, Мелеховсен пӳрчӗ ҫине пӑхса илчӗ те сасартӑк ӳлесе макӑрса ярас килнипе пырӗ тӑвӑннӑрӑн сывлайми пулчӗ…

Поздно вечером вошла в настежь распахнутую калитку своего двора, глянула на мелеховский курень и задохнулась от внезапно подступивших к горлу рыданий…

I // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Вӑл кӑлӑхах сехӗрленчӗ: пӳрчӗ чиперех ларать-мӗн, чӳречисене пурне те пекех ҫӗмӗрнӗ, алӑкӗ тӑпсинчен тухса сирпӗннӗ, стенасене пульӑсем шӑтара-шӑтара пӗтернӗ.

Опасения его не оправдались: курень стоял целехонький, но почти все окна в нем были выбиты, дверь сорвана с петель, стены исковыряны пулями.

XXIV // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Чаплӑччӗ пӳрчӗ!

А курень был богатый!

XII // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Аксинья мӑнаккӑшӗн пӳрчӗ патӗнче кӑштах шухӑшласа тӑчӗ, унтан хӑюллӑн крыльца еннелле утрӗ.

Около домика Аксиньиной тетки на минуту остановился в раздумье, а потом решительно шагнул к крыльцу.

VII // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Вӑл, ҫырма тавра кайса, тепӗр енне тухрӗ те пӳрчӗ патнелле васкаса утрӗ, крыльца патне ҫитсен, юлташне васкатакан кӑмака ӑсти сассине илтсе, чарӑнса тӑчӗ.

Обогнув овраг, он заспешил к дому, но у крыльца остановился, услышав голос знакомого печника, видимо подгонявшего своего напарника.

22 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Хӑйсен пӳрчӗ умне ҫитсен, Егор лашине чарчӗ те пас тытнӑ чӳречерен чӑпӑркка аврипе шаккарӗ.

Проезжая мимо своей избы, Егор сдержал лошадь и постучал кнутовищем в обметанное изморозью окошко.

9 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

— Ҫунса кайни кам пӳрчӗ вӑл?

— Это чья изба сгорела?

3 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Хӑнасем чӳрече патне пырса кӗпӗрленнӗ, кам пӳрчӗ ҫунать-ши тенӗ, анчах вӗсенчен пӗри те хӑйсен пӳрчӗшӗн пӑшӑрханман, пушар патне кайма та шутламан.

Гости сгрудились у окна, гадали, чья хата горит, но почему-то никто из них не тревожился за свою избу, не пытался бежать на пожар.

3 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Чукун Ҫеменӗн пӳрчӗ тӗлӗнче вӑл татах тепӗр тӑватӑ ҫынна тӗл пулчӗ.

Против хатенки Семена Чугуна встретил еще четырех.

LXV // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Страницы:

Сайт:

 

Статистика

...подробней