Поиск

Шырав ĕçĕ:

Куҫ сăмах пирĕн базăра пур.

Куҫ (тĕпĕ: куҫ) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.

Унӑн шурӑ мӑйӑхлӑ пичӗ ҫинчи ӳчӗ ҫилпе кушӑрхаса сӗвӗннӗ, ҫурхи хӗвел ӗнтсе янӑ мӑйӑхӗпе куҫ харшийӗсем тилӗ тирӗ пек хӗрлӗрех саррӑн курӑнаҫҫӗ.
На белоусом лице его кожа была вышелушена ветрами, усы и брови, припаленные вешним солнцем, отсвечивали лисьей рыжиной.

LI // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Аксинья, ӑшшӑн кулкаласа, ӑна тӗрленӗ сӑмса тутрипе сӗлтрӗ, унтан тутӑрне ҫавӑнтах алла пуҫтарса тытрӗ те тути ҫумне, ҫӗр ҫывӑрманнипе тӗксӗмленнӗ куҫ лупашкисем ҫумне пӑчӑртарӗ…
Аксинья, улыбаясь, махнула ему расшитой утиркой и сейчас же скомкала ее, прижала ко рту, к потемневшим от бессонной ночи глазницам…

Григорий хапха умне тухса тӑнӑ тӑванӗсем ҫине ҫаврӑнса пахмасӑрах лашине урампа уттарса кайрӗ, Астаховсен пӳрчӗ умӗпе иртнӗ чух вӗсен чӳречисем ҫине куҫ хӗррипе пӑхса илчӗ, курницӑн хӗрринчи чӳречинче Аксиньйӑна курчӗ.
Не оглядываясь на родных, толпившихся возле ворот, Григорий шагом поехал по улице и, проезжая мимо астаховского куреня, искоса поглядывая на окна, увидел в просвете крайнего в горнице окна Аксинью.

Ача чух йӑваш та ырӑ кӑмӑллӑччӗ эсӗ, халӗ ак пӗрмаях куҫ харшисене шӑмарса ҫӳретӗн.
В измальстве какой ты был ласковый да желанный, а зараз так и живешь со сдвинутыми бровями.

Пӑхрӗ те Дарья хӑйне кӑшт сисмелле куҫ хӗснине курчӗ.
Повел глазами и заметил, как Дарья чуть приметно ему мигнула.

L // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Пулеметчик-коммунистсем пулеметсемпе куҫ уҫма памасӑр ҫунтарса атакӑна сирсе яман пулсан, ротӑна, паллах, пӗр ҫын юлмиччен тураса тӑкмаллаччӗ.
И, несомненно, была бы вырублена целиком, если б не пулеметчики-коммунисты, отбившие атаку шквальным пулеметным огнем.

XLVIII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Ӗлӗкхи йӑли-хӑнӑхӑвӗ те ҫӗнӗрен таврӑнчӗ: ҫинҫе куҫ харшисен пӗкечисем каллех ӗнтӗ хуралчӗр, питҫӑмартисем ҫӳхе ҫу сийӗпе йӑлтӑртатса ҫуталчӗҫ; каллех вӑл шӳтлесе калаҫма, кирлӗ-кирлӗ мар сӑмахсемпе Натальйӑна вӑтантарма тапратрӗ; тути хӗррисем тӑтӑшрах та тӑтӑшрах темскере кӗтекен тӗтреллӗ кулӑпа ирӗлчӗҫ…
Вернулись к ней и старые привычки: снова тонкие ободья бровей ее покрылись черной краской, щеки заблестели жировкой; вернулась к ней и охота пошутить, непотребным словом смутить Наталью; все чаще на губах ее стала появляться затуманенная ожиданием чего-то улыбка…

XLVI // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Пичӗ ун шурса кайрӗ, курпун сӑмси хаяррӑн пӗкӗрӗлчӗ, куҫ харшийӗ ҫӳлелле туртӑнса авӑнчӗ…
Лицо его побелело, горбатый нос хищно погнулся, бровь избочилась…

XLV // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Вӑл хӗрелнӗ куҫ шуррисене йывӑррӑн мӗкӗлтеттерчӗ, хӑйне ҫав тери ҫирӗп тытас тенипе ҫеҫ ӑс ҫухатмарӗ.
Он тяжело ворочал кровяными белками и огромным напряжением воли удерживал сознание.

XLI // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Лутакарах пӳллӗ, анчах хир чӑххи пек тӑпӑлкка та ҫамрӑк сӑнлӑ, тӗм-хура куҫ харшиллӗ ҫырӑ казачка ҫурӑмӗпе кӑмака ҫумне тӑрса чӑлха ҫыхать.
Молодая низенькая, но складная, как куропатка, казачка со смуглым лицом и черными лепными бровями, стоя спиной к печи, вязала чулок.

Эсӗ те ҫав-и? — унтан сивлеккӗн пӑхакан хӑмӑр куҫ хӗррисем ӑшшӑн ҫуталнӑ пек пулчӗҫ.
А ты тоже? — И словно потеплело в углах строгих коричневых глаз.

XL // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Юн тӗслӗрех ҫутӑ хӗрлӗ, лайӑх хырӑнӑ кӗре сӑн-пит, ҫӑт чӑмӑртанӑ ҫирӗп те ҫӳхе тута; хӑй — ҫӳллӗ, анчах кӑвакарчӑн пек йӑрӑс та тӑпӑл-тӑпӑл; пушӑ аллине ним сулламан пек утса пырать, питне-куҫне темӗн ыратнӑ пек пӗркелентернӗ, куҫ хӗррисенче — ватӑ ҫын пӗркеленчӗкӗсен каркаланчӑкӗ.
Смуглое бритое лицо с плитами кровяно-красного румянца, тонкий мужественный рот, сам — высокий, но складный, как голубь; идет, почти не махая свободной рукой, и все как-то болезненно морщится, а в углах глаз — паутина старческих морщин.

Политком касса тикӗсленӗ сӑрӑ сухалне шӑлса илчӗ, кӑвакрах ҫурта тӗслӗ куҫ хупанкисене вӑхӑтӑн-вӑхӑтӑн кӑна ҫӗклесе, сӳрӗккӗн хуравларӗ.
Комиссар гладил серую щеточку подстриженных усов, вяло отвечал, изредка поднимая синеватые прозрачные веки.

— Куна пурне те санран каях ӑнланмастӑп эпӗ, — комиссар хӑйне асла хурса калаҫнине хирӗҫ йӑл кулса тата унӑн сарӑхса кайнӑ чирлӗ куҫ шуррисем ҫине пӑхса каларӗ Штокман.
— Все это я понимаю не хуже тебя, — улыбаясь покровительственному тону комиссара и глядя на пожелтевшие белки его страдающих глаз, говорил Штокман.

Григорий вӑрахчен куҫ хупмасӑр выртрӗ.
Долго лежал Григорий с открытыми глазами.

XXXVIII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Чӗмсӗр кашкӑр сӑнлӑ тата йӑли-мӗнӗпе те кашкӑрла Кондрат Медведев аран вулама-ҫырма пӗлекенскер, канашлура ним шарламасӑр ларчӗ, юлашкинчен, пурин ҫине те унчченхи пекех куҫ ӑйӗн пӑхса илсе, каласа хучӗ:
Угрюмый, бирючьего вида и бирючьей повадки, Кондрат Медведев, с трудом владевший грамотой, отмалчиваясь на совещании, под конец сказал, все так же исподлобно оглядывая всех:

Умлӑ-хыҫлах икӗ каҫ ҫывӑрманран унӑн тӑхлан пек йывӑрланса кайнӑ куҫ хӑрпӑкӗсем тӑртанса тухнӑ.
(Он не спал две ночи подряд), набухали свинцово отяжелевшие веки.

Григорий хура мӑйӑхне перчеткипе шӑлкаларӗ, хӑлатӑнни пек сӑмсине хускаткаласа илчӗ, кашни сотньӑнах кайӑк ҫунатти пек куҫ харшийӗ айӗпе салхуллӑн та йывӑррӑн тирӗнсе пӑхса ӑсатрӗ.
Перчаткой гладил Григорий черный ус, шевелил коршунячьим носом, из-под крылатых бровей угрюмым, осадистым взглядом провожал каждую сотню.

XXXV // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Григорин куҫ хуралса килчӗ.
У Григория чернь в глазах.

XXXIV // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Мишкӑн вӑрӑм та авӑнчӑк куҫ тӗкӗсем вӗттӗн сиккелесе хускалчӗҫ, сивчир хыҫҫӑн кӗсенленсе пӗтнӗ ҫӳлти тачка тута хӗрри ҫӳлелле шуса хӑпарчӗ.
Длинные выгнутые ресницы Мишки затрепетали, пухлая верхняя губа, осыпанная язвочками лихорадки, поползла вверх.

XXXIII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Страницы:

Корпус чувашского языка

Поиск

Шырав ĕçĕ:

Сайт:

Статистика