Корпус чувашского языка

Поиск

Шырав ĕçĕ:

хунӑ (тĕпĕ: хур) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Ӑҫта хурас килет, ҫавӑнта хунӑ!

Куда захочу, туда и дену!

XIII // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

«Йӳнӗ хунӑ вӗсем ман Петрона, пӗр мӑшӑр вӑкӑр хакӗнчен ытлах мар…

«Дешево расценили моего Петра, не дороже пары быков…

XII // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Унта чи малтан Дарья Мелеховӑна ҫырса хунӑ, ыттисем восстани пуҫламӑшӗнче вӗлернӗ казаксен арӑмӗсем — Сердобск полкӗ парӑннӑ хыҫҫӑн Татарскине хӑваласа килнӗ тыткӑнри коммунистсене хӗнесе-асаплантарса вӗлернӗ ҫӗре хутшӑннӑскерсем — пулчӗҫ.

Первой в нем значилась Дарья Мелехова, остальные были вдовы казаков, убитых в начале восстания, участвовавшие, как и Дарья, в расправе над пленными коммунистами, пригнанными в Татарский после сдачи Сердобского полка.

XII // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Темле пулсан та, эппин, Пантелей Прокофьевич пӗр-пӗр юха-сӑмса карчӑкӗн икӗ питлӗ ҫӑкӑрне хунӑ тирӗке алӑра ҫапла ухмаха ернӗ пек кӑнтарса тӑман пулӗччӗ.

И уж, во всяком случае, не стоял бы Пантелей Прокофьевич, как дурак, с блюдом в руках и с плохо пропеченным хлебом на блюде, который и пекла-то какая-нибудь сопливая старуха.

XII // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Хӗрлӗ саперсем Дон урлӑ хунӑ понтон кӗперӗн ҫинҫе йӗрӗ бинокль витӗр кӑшт кӑна палӑрать.

В бинокль была чуть видна тончайшая полоска понтонного моста, перекинутого через Дон красными саперами.

XI // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

— Фицхалауров ҫӑмарта хуппи купаласа хунӑ турилккене шӑнӑрлӑ пысӑк аллипе хӑй умӗнчен аяккарах тӗртсе шутарчӗ, васкамасӑр стаканри ӑшӑ сӗте ӗҫрӗ те, салфеткӑна типтерлӗн хуҫлатса хурса, сӗтел хушшинчен тухрӗ.

— Фицхелауров большой жилистой рукой отодвинул тарелку, заваленную яичной скорлупой, не спеша выпил стакан парного молока и, аккуратно сложив салфетку, встал из-за стола.

X // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Пӑх-ха, епле тӑратса хунӑ шӑртне!

Тоже не велик в перьях!

X // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Акӑ ӗнтӗ хӑлхаллӑ ҫӗлӗк тӑхӑннӑ, ҫӑварӗсене чӗмсӗррӗн уҫса хунӑ ҫынсем, васкавлӑн такӑна-такӑна чупса, пӑшал сассисем ҫинелле талпӑнса килни, винтовкисене пеме хатӗр тытса чупни те курӑнать.

И вот уже видно, как спотыкающимся быстрым шагом идут, идут, подходят на выстрел, бегут с винтовками наперевес люди в ушастых шапках, с безмолвно разверстыми ртами.

IX // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Ҫӗрлехи тӗттӗмрен кӗнӗ хыҫҫӑн курница маччинчен ҫакса хунӑ пысӑк лампа ҫути унӑн куҫне шартарса ячӗ, сӑмсине ҫӑра та йӳҫӗ махорка тӗтӗмӗн йывӑр шӑрши пырса ҫапрӗ.

После ночной темноты свет большой лампы, висевшей в горнице под потолком, ослепил его, в ноздри ударил густой и горький запах махорочного дыма.

IX // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Штаб йышӑннӑ ҫурт чӳречисене ҫӑтах хупса хунӑ.

В доме, занятом под штаб, ставни были наглухо закрыты.

IX // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Хӗвелпе пиҫсе хуралнӑ ура хырӑмлӗ, кӑштах путӑк чӗркуҫҫиллӗ нӑкӑ-нӑкӑ шурӑ пӗҫҫисене намӑссӑррӑн та хӑрушла икӗ еннелле чармакласа хунӑ.

Полные белые ноги с загорелыми икрами и с ямочками на коленях были бесстыдно и страшно раздвинуты.

IX // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Унӑн чарса хунӑ пӗҫҫисем ҫинчи лампасӗсем йӑмӑх хӗрлӗн ҫуталаҫҫӗ.

На широко раскинутых ногах его рдели лампасы.

IX // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Чӗмсӗр тарӑху капланса тулнипе, сӑнӗпе кӑвакарса-хӗрелсе кайса, карса хунӑ ҫӑварӗпе шӑкӑрт шарламасӑр анасласа (ҫак самантра вӑл шывран туртса кӑларнӑ шӑла пулӑ майлӑ туйӑнчӗ), вӑл пӗр ҫеккунт хушши кинӗ ҫине пӑхса ларчӗ, унтан хӑр-хар сасӑпа кӑшкӑрса тӑкрӗ:

Секунду глядел он на сноху, багровея в немой ярости, молча зевая широко раскрытым ртом (был похож он в этот миг на вытащенного из воды судака), а потом хрипло крикнул:

VIII // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Григорий вӑрахчен ун ҫине ҫилӗллӗ куҫӗсене вӗҫертмесӗр тинкерсе ларчӗ; унӑн хаярланса кайнӑ сӑн-питӗнче — мӑйӑхӗ айӗнчи йӗрсе хунӑ шӑлӗсенче, хӗстернӗ куҫӗсенче — Мелеховсен тӗпӗ-тымарӗнчен килекен темле тискер кӑйӑкла вӗчӗлӗх пушшех те уҫҫӑн палӑрса тӑчӗ.

Григорий не сводил с нее злого взгляда, и во всем его ожесточившемся лице — в ощеренных под усами зубах, в суженных глазах — еще ярче проступило врожденное мелеховское, звероватое.

VIII // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Петро вилӗмӗ уншӑн хӑйне кӑкарса хунӑ пӑява салтса яни кӑна пулчӗ.

Смерть Петра словно подхлестнула ее.

VIII // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Пӳрте симӗс гимнастерка ҫине урядник пакунӗсем ҫӗлесе хунӑ, пуҫне кокардӑллӑ карттус тӑхӑннӑ палламан казак кӗрсе тӑчӗ.

Вошел незнакомый казак с погонами младшего урядника на защитной гимнастерке и в фуражке с кокардой.

VIII // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Банкета пынӑ офицерсенчен пӗртен-пӗр вӑл ҫеҫ кителӗ тӗслӗ ҫутӑ хӑмӑр пакунсемпе тата вӑл кӑна ҫанӑ ҫумне Корнилов вӑхӑтӗнчи шеврона ҫӗлесе хунӑ.

Он один из присутствовавших на банкете носил вшитые погоны цвета хаки на таком же кителе и нарукавный корниловский шеврон.

VII // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Хӗрлӗармеецсен ушкӑнӗпе инструментсем ним йӗркесӗр купаласа хунӑ лав крыльца патӗнче чарӑнса тӑчӗҫ.

Красноармейцы и подвода с беспорядочно наваленными инструментами остановились у крыльца.

VII // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Вӑл вара кӑмака патӗнче тӑнӑ ҫӗртех сак ҫине лак кайса ларчӗ, вӗретнӗ сӗт ярса хунӑ кӑкшӑма упӗнтерсе ячӗ.

А та как стояла возле печи, так и присела на лавку, опрокинув корчажку с топленым молоком.

IV // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Вӑл час-часах вӗри хӑйӑр ҫине пичӗпе ӳкрӗ, ҫӗтӗлсе пӗтнӗ пӳс кӗпин таса мар лӑстӑкӗсене ҫил тӑрмаларӗ, ҫавӑн чух вара конвоирсене унӑн ӳчӗ карӑнса туртӑннӑ сарлака шӑмӑллӑ ҫурӑмӗпе чармакласа хунӑ урисен ҫуркаланса пӗтнӗ хура тупанӗсем курӑнчӗҫ.

Он часто падал лицом в раскаленный песок, ветер трепал грязные лохмотья бязевой рубашки, и тогда конвоирам были видны его туго обтянутая кожей костистая спина и черные потрепавшиеся подошвы раскинутых ног.

III // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Страницы:

Сайт:

 

Статистика

...подробней