Поиск

Шырав ĕçĕ:

пурҫӑн сăмах пирĕн базăра пур.

пурҫӑн (тĕпĕ: пурҫӑн) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.

Чӑлханать пурҫӑн чӗлпӗр ури хушшинче.
Шелковы поводьица ноги путают.

XIX // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Гриша юрататчӗ ӑна тӑхӑнсан… тата пурҫӑн кофта…
Гриша любил, как я ее надевала… и в поплиновую кофточку…

XVI // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Унӑн пурҫӑн пек йӑлтӑртатакан ӑмӑрӗпе шӑратса янӑ евӗр нӑкӑ-нӑкӑ сӗвек ҫурӑмне пӑвансем юн тухиччен ҫыртса пӗтернӗ.
Шелковистый подгудок его и литая покатая спина в кровь были искусаны оводами.

VIII // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Ҫийӗнчи кӑвак ҫӑм юбки, кӑкӑрӗн икӗ енӗпе пурҫӑн шӑтӑкпа ҫӗленӗ, ҫанӑ вӗҫӗсене чӗнтӗр тыттарнӑ кофти ытла та килӗшӳллӗ курӑнаҫҫӗ.
На ней ловко сидели синяя шерстяная юбка и поплиновая голубенькая кофточка с прошивкой на груди и с кружевными манжетами.

VIII // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Ун ҫӑра куҫ харшийӗсем ҫинче шыв тумламӗсем йӑлтӑртатаҫҫӗ, тӗттӗм кӑвак куҫӗсем ҫутӑлса тӑраҫҫӗ пулин те, ывӑннине палӑртаҫҫӗ, пурҫӑн кофтӑран пичӗ ҫине вут ҫути пек кӗрен тӗслӗ ҫутӑ ӳкрӗ.
В густых бровях ее сверкали алмазные бисеринки воды, взгляд темно-синих глаз повлажнел, стал тягуче-ленивым, от шелковой кофточки, как от огня, падал на лицо розоватый отсвет.

16 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Вӑл тӑваткаллӑ-тӑваткаллӑ сарлака юбкӑпа йӑм хӗрлӗ пурҫӑн кофтӑ тӑхӑннӑ, ҫӳҫне сенкер хӑюпа ҫавӑрса ҫыхнӑ.
Она надела клетчатую широкую юбку и алую шелковую кофточку, волосы перехватила голубенькой ленточкой.

Калча ешернӗрен кӑн-кӑваккӑн курӑнакан ҫеҫен хир ҫурхи ҫил айӗн пурҫӑн пек ҫиҫнӗ, ун тӑрӑх пӗлӗтсен таткаланчӑк мӗлкисем шунӑ, чӗрӗ япала пек, ҫеҫен хир хӑй те куҫнӑ, вӗсемпе пӗрле малалла ишнӗ…
Голубая от озими степь шелковисто лоснилась под весенним ветром, скользили по ней разорванные тени облаков, и, как будто живая, она двигалась, плыла вместе с ними вдаль…

5 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Тепӗр кунне амӑшӗ Костьӑна сенкер пурҫӑн кӗпе, хулӑн пиртен ҫӗлетнӗ хура шӑлавар тӑхӑнтартнӑ, пуҫне тутлӑ шӑршӑ кӗрекен супӑньпе ҫунӑ та хапхаран ҫавӑтса тухнӑ.
На другой день мать надела на Костю голубую сатиновую рубаху, черные штаны из чертовой кожи, вымыла душистым мылом голову и вывела за ворота.

3 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Вӑл, хывӑнма ирӗк ыйтмасӑрах, хӑмӑр плюш жакеткине хӑвӑрт хыврӗ те, уйӑх ҫути пек йӑл-йӑл туса тӑракан пурҫӑн вӗҫне кӑкӑрӗ ҫине тытса, икӗ чӳрече хушшинче ҫакӑнса тӑракан тӗкӗр патне пычӗ.
Не спрашивая разрешения, она быстро сняла коричневую плюшевую жакетку и, набросив переливающийся лунными бликами конец материи на грудь, подошла к висевшему в простенке зеркалу.

10 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

— Ай, епле илемлӗ, тур ҫырлах! — сасартӑк вӑрӑммӑн тӑстарса, тӗлӗнсе кайрӗ те Прасковья Васильевна, хывӑнмасӑрах пурҫӑн патнелле ыткӑнчӗ.
— Экая красотища, батюшки! — протяжно ахнула вдруг Прасковья Васильевна и бросилась, не раздеваясь, к шелку.

Любушкина пырса кӗнӗ чухне те вӗсем ҫапла урайӗнче сарӑлса выртакан пурҫӑн тӑрӑхӗ умӗнче ларатчӗҫ.
Так сидящими у расплескавшегося на полу шелка и застала их Любушкина.

Пробатов, кулкаласа, ҫул ҫӳрекен чӑматан умне чӗркуҫленсе ларчӗ, унтан хутпа чӗркенӗ тӗрке кӑларчӗ те, сӑрланӑ урайне ун аллинчен пиҫсе ҫитнӗ чие ҫырли тӗслӗ, пас тытнӑ евӗрлӗ пурҫӑн йӑшӑртатса ӳкрӗ.
Посмеиваясь, Пробатов опустился па колени перед своим дорожным чемоданом, вынул оттуда бумажный сверток, и из рук его скользнул на крашеный пол вишнево-темный, будто охваченный сизоватым инеем, тяжелый шелк.

9 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Ксенин пиччӗшӗпе шӑллӗ велосипедсем туянчӗҫ, хулари пек капӑр костюмсем ҫӗлетсе тӑхӑнчӗҫ, пурҫӑн галстуксене ҫыхма пӗлмесӗр пыр урлах турта-турта ҫыхатчӗҫ, аллисене кирпӗч пек хӗрелсе кайиччен сӑтӑратчӗҫ, уҫӑлма каяс чухне одеколон сапса пӳртре хӑнӑхман шӑршӑ кӑларатчӗҫ.
Братья завели себе велосипеды, стали одеваться в красивые, по-городскому сшитые костюмы, неумело затягивали у горла шелковые галстуки, терли до кирпичной красноты рука и, отправляясь на гулянье, наполняли дом непривычным ароматом одеколона.

2 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Ксени каҫ пулсан кунта пӗтӗм ҫемье пуҫтарӑннине, пурте пысӑк сӗтел тавра пурҫӑн шерепеллӗ хӗрлӗ сарӑ абажур айне вырнаҫса ларнине аса илчӗ — чей ӗҫетчӗҫ, доминолла, картла вылятчӗҫ, радио итлетчӗҫ, сасӑпа интереслӗ кӗнеке е хаҫатра тухнӑ статьяна вулатчӗҫ, тавлашатчӗҫ, савӑнатчӗҫ, уявсем ирттеретчӗҫ — ҫакӑ пӗтӗмпех уҫҫӑн, шавлӑн, пурин куҫӗ умӗнче пулса иртетчӗ.
Ксения вспомнила, как сюда по вечерам сходилась вся семья, все рассаживались за большим столом под оранжевым, с шелковыми кистями абажуром: пили чай, играли в домино, карты, слушали радио, читали вслух интересную книгу или статью из газеты, спорили, веселились — шумно, открыто, на виду у всех.

Ҫапла турӗ те Мишка: кравать кӗтессисенчен хӑвӑл шарсене пӑра-пӑра кӑларчӗ те, пурҫӑн кантрасемпе тирсе илсе, иккӗшне — ҫӑварлӑх ункисенчен, тепӗр иккӗшне йӗвен сӑмсалӑхӗнчен ҫакса ячӗ.
Мишка так и сделал: он отвинтил с углов кровати полые внутри шары, привесил их на шелковых шнурочках к уздечке, два — на кольца удил, два — по сторонам нахрапника.

LXV // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

— Мӗн-ха, тӑвансем, асӑнар пуль, эппин, хамӑр хуторсене, чӗлӗм туртӑпӑр шӑмми-шаккисем канлӗ выртчӑр тесе, сӗнчӗ те Григорий, аяккарах пӑрӑнса, йӗнер хырӑмсарлӑхне пушатрӗ, лаши ҫӑварлӑхне кӑларчӗ, унтан, чӗлпӗре малти сулахай уринчен явакласа ҫыхса, ӑна ҫӳлелле тӳп-тӳрӗ ӳсекен, пурҫӑн пек ҫемҫе симӗс курӑка чӗпӗтсе ҫӳреме ячӗ.
— Ну что же, братцы, давайте помянем своих хуторян, покурим за упокой их, — предложил Григорий и, отойдя в сторону, отпустил подпруги на седле, разнуздал коня и, примотав повод к левой передней ноге его, пустил пощипать шелковистой, стрельчато вытянувшейся зеленки.

LI // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Унӑн пурҫӑн йӗсмисемпе чӗнтӗрӗсем тата хӑйӗн ҫара, чӗркуҫҫийӗнчен аяларах ҫӑра ҫӑмлӑ урисем ҫине вӑл чылайччен те шикленсерех пӑхса тӑчӗ.
Долго и настороженно глядел на завязки, на кружева и на свои голые, ниже колен волосатые ноги.

XIX // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Ют ҫӗршывра тӗртнӗ ҫав тери ҫӳхе пир юртан та шурӑччӗ, кашни япали ҫинех гербпа инициалсем пурҫӑн ҫиппе эрешлесе тӗрленӗччӗ.
Тончайшее заграничное полотно было белее снега, шелком на каждой штучке были вышиты герб и инициалы.

Тӑтӑшах лаши патне тухса пӑхрӗ, пурҫӑн пек кӑшӑртатакан хура шӑплӑхпа пӗркеннӗ крыльца ҫинче темӗнччен хускалмасӑр тӑчӗ.
Часто выходил проведывать коня и подолгу стоял на крыльце, повитый черной, шелково шелестящей тишиной.

X // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Пырса кӗретӗп те, тӑчӗ ӗнтӗ ҫак вырӑн ҫинчен, аялти кӗпи ҫийӗн хулпуҫҫийӗсем ҫине, — тупата турӑ ҫаплах! — шӑвӑҫ тӳмеллӗ пурҫӑн кутлӑх тӑхӑнса ячӗ.
Прихожу, а он встает и сверх исподней рубахи надевает на плечи шелковые шлейки с бляхами, ей-бо!

VII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Страницы:

Корпус чувашского языка

Поиск

Шырав ĕçĕ:

Сайт:

Статистика