Корпус чувашского языка

Поиск

Шырав ĕçĕ:

килӗшнӗччӗ (тĕпĕ: килӗш) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Леон ятлӑ уйӑхри йытӑ ҫури ҫав тери килӗшнӗччӗ Артема.

Артему очень понравился месячный щенок по прозвищу Леон.

Люси // Ара Мишши. Ара Мишши. Пиллӗкмӗш чӗрӗк: калавсем/ Ара Мишши. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 2018. — 64 с. — 51,53,55 с.

Эпӗ сирӗнпе пӗтӗмпех килӗшнӗччӗ, астӑватӑр пулӗ? —

Я с вами был целиком согласный, помните? —

XV // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Чей ӗҫменнипе учитель Марья Алексевнӑна унчченех килӗшнӗччӗ; вӑл йӗркеллӗ, ӗҫе тӗплӗн тӑвакан ҫын пулни пур енчен те курӑнать; калаҫасса вӑл сахал калаҫать, ҫӑмӑлттай мар, — ҫакӑ лайӑх та ӗнтӗ; анчах калать пулсан, лайӑх калать вара, уйрӑмах укҫа-тенкӗ ҫинчен лайӑх калать; анчах виҫӗмкунхи каҫранпа вара Марья Алексевна учителе пушшех хаклама пуҫларӗ: учителӗн хӑй урок ирттерекен ҫемьесенчи хӗрсем хыҫҫӑн сӗтӗрӗнме юрамасть, питӗ пысӑк чӑрмав пур: ун пек ҫамрӑк ҫынсен ҫавнашкал пысӑк чӑрмав сайра хутра кӑна пулать вӗт.

Учитель и прежде понравился Марье Алексевне тем, что не пьет чаю; по всему было видно, что он человек солидный, основательный; говорил он мало — тем лучше, не вертопрах; но что говорил, то говорил хорошо — особенно о деньгах; но с вечера третьего дня она увидела, что учитель даже очень хорошая находка, по совершенному препятствию к волокитству за девушками в семействах, где дает уроки: такое полное препятствие редко бывает у таких молодых людей.

VI // Николай Сандров, Владимир Садай. Чернышевский, Николай Гаврилович. Мӗн тумалла?: роман; вырӑсларан Николай Сандров, Владимир Садай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1957. — 495 с.

Тухрӑмӑр унпала иксӗмӗр килтен, — ҫак ӗнтӗ лӑпах майӑн пӗрремӗшӗнче пулчӗ, вырсарникун, пурсӑмӑр та учительсемпе гимназистсем эпир гимнази умне пухӑнса пырса, кайран пӗрле хула хыҫне вӑрмана ҫуран кайса килме килӗшнӗччӗ, — тухрӑмӑр ӗнтӗ, вӑл симӗсленсе кайнӑ, ҫумӑр пӗлӗчӗнчен те хӑмӑртарах.

Выходим мы вместе из дому, — это было как раз первое мая, воскресенье, и мы все, учителя и гимназисты, условились сойтись у гимназии и потом вместе идти пешком за город в рощу, — выходим мы, а он зеленый, мрачнее тучи.

Хупӑлчари этем // Иван Мучи. Антон Чехов. Калавсем. Чӑвашгосиздат, 1940. — 100–125 стр.

— Эпӗ йӗрни килӗшнӗччӗ сана пӗррехинче, халӗ, тен, эпӗ хӑвӑн урусем умӗнче йӑваланнине курас килет пулӗ санӑн, ҫапла вара, мана пӗчӗккӗн-пӗчӗккӗнех хӑвӑн чуру тӑвас тетен пуль, йӑлӑнтарас, ятлас, кайран йӗрес, хӑрас, мана та ҫӑратас, юлашкинчен иксӗмӗрӗн мӗн тумаллине манран ыйтас килет пуль санӑн?

 — Тебе понравились однажды мои слезы, теперь, может быть, ты захотел бы видеть меня у ног своих и так, мало-помалу, сделать своей рабой, капризничать, читать мораль, потом плакать, пугаться, пугать меня, а после спрашивать, что нам делать?

XII сыпӑк // Александр Артемьев, Михаил Рубцов. Иван Гончаров. Обломов: роман. Александр Артемьевпа Михаил Рубцов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956

Вӑл кил таврашӗнче ӗҫлекен хӗрарӑма хӑваласа янӑ иккен, ун пек юрамастчӗ ӗнтӗ, мӗншӗн тесен ҫав хӗрарӑм турра кӗлтӑватчӗ пулин те, лайӑх ӗҫлетчӗ-ха, ӗлӗк манашкӑра пурӑннӑскер кукамая килӗшнӗччӗ те.

Она прогнала домработницу, и это было очень плохо, потому что домработница была хотя религиозная, но хорошая, и прежде бабушке даже нравилось, что она когда-то жила в монашках.

Улттӑмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Пӗлтӗр ӑна Бэла питӗ килӗшнӗччӗ, ҫавна пӗлетӗп эпӗ, ун ҫинчен мана Казбич хӑех каласа панӑччӗ, — хулӑм укҫи ҫитерейсен, вӑл ӑна ҫураҫнӑ та пулӗччӗ, тен…»

Я знаю, что год тому назад она ему больно нравилась — он мне сам говорил, — и если б надеялся собрать порядочный калым, то, верно, бы посватался…

Бэла // Николай Пиктемир, Нестор Янкас. Михаил Лермонтов. Пирӗн вӑхӑтри герой. Н. Пиктемирпа Н. Янкас куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашкӗнекеиздат, 1964

— Ку тата мӗне пӗлтерет, — терӗ Кирила Петрович хаяррӑн, — ку таранччен эсӗ нимӗн те чӗнмерӗн, — килӗшнӗччӗ, халӗ, пӗтӗм ӗҫ татӑлнӑ хыҫҫӑн, кутӑнланма тытӑнтӑн, хирӗҫ пырасшӑн…

– Это что значит, – сказал грозно Кирила Петрович, – до сих пор ты молчала и была согласна, а теперь, когда всё решено, ты вздумала капризничать и отрекаться.

XVI сыпӑк // Никифор Ваҫанкка. Александр Пушкин. Дубровский. Никифор Ваҫанкка куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

Страницы:

Сайт:

 

Статистика

...подробней