Корпус чувашского языка

Поиск

Шырав ĕçĕ:

вакунра (тĕпĕ: вакун) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Казаксем паҫӑрах ӗнтӗ юрлама чарӑнчӗҫ: юнашар вакунра ӑнтан кайнӑ пек хытӑран-хытӑ тӑпӑртатса ташланине итлеҫҫӗ, пӗр-пӗрин ҫине куҫ хӗссе кӑтартса, хӑйсем те кӗҫ-вӗҫ ташша тӳме пуҫлас пек, йӑл-ял кулкалаҫҫӗ.

Казаки давно уже оборвали песню и вслушивались в бесшабашный гомон, разраставшийся в соседнем вагоне, перемигивались, сочувственно улыбаясь.

VIII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Юнашар вакунра икӗ ретлӗ хут купӑс, шуххӑн хӑшӑлтатса, «казачка» кӗвве илтерет: Казаксем хысна аттисен тӗпӗсене пӗр хӗрхенмесӗр хӑма урай ҫинче тӑпӑртатса ташша хиреҫҫӗ, тахӑшӗ урмӑшнӑ сасӑпа такмак каласа ҫухӑрать:

В соседнем вагоне двухрядка, хрипя мехами, резала «казачка», по дощатому полу безжалостно цокотали каблуки казенных сапог, кто-то дурным голосом вякал, голосил:

VIII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Ҫур ҫухрӑм пек иртсен, манӑн урасем шӑнса кайрӗҫ, эпӗ вара вакунра ҫӑм чӑлхана хывса сумкӑна хунине аса илтӗм» Ӑҫта сумка?

Отъехав с полверсты, мне стало холодно ногам, и я подумал о том, что снял в вагоне шерстяные чулки и положил их в сумку» Где сумка?

XXVI // Ваҫлей Игнатьев. Лев Толстой. Повеҫсемпе калавсем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1961. — 3–86 стр.

Вӑл калаҫу пуҫласа ячӗ те, эпӗ, хамӑн вакунра пӗччен юлас мар тесе, унпа пӗрле унӑн пылчӑклӑ, хӗвелҫаврӑнӑш хуппипе ҫӳплесе пӗтернӗ, табак сӗрӗмлӗ виҫҫӗмӗш класс вакунне кайрӑм.

Он разговорился, и я, чтобы только не оставаться одному в своем вагоне, пошел с ним в его грязный, накуренный и забрызганный шелухой от семечек вагон третьего класса.

XXV // Ваҫлей Игнатьев. Лев Толстой. Повеҫсемпе калавсем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1961. — 3–86 стр.

Пирӗн вакунра икӗ ҫын кӑначчӗ — пӗр карчӑк хӑйӗн упӑшкипе, иккӗш те питӗ калаҫма юратманскерсем, анчах вӗсем те пулин часах анса юлчӗҫ, эпӗ вара пӗчченех тӑрса юлтӑм.

Пассажиров в нашем вагоне было только двое — старушка с мужем, оба очень неразговорчивые, и те вышли на одной из станций, и я остался один.

XXV // Ваҫлей Игнатьев. Лев Толстой. Повеҫсемпе калавсем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1961. — 3–86 стр.

Вакунра ҫавӑн чух сакӑр сехет ҫапла ларса пырасси маншӑн темле чӑтма ҫук хӑрушӑ япала пек туйӑнчӗ, эпӗ ӑна ӗмӗрне те манаймӑп.

Этот восьмичасовой переезд в вагоне был для меня что-то ужасное, чего я не забуду во всю жизнь.

XXV // Ваҫлей Игнатьев. Лев Толстой. Повеҫсемпе калавсем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1961. — 3–86 стр.

Унтан вӑл вакунра хӑй сасси кӑна илтӗнсе тӑнине асӑрхарӗ те, калаҫма чарӑнса, старик ҫине пӑхрӗ.

Заметив, что его голос один слышен, адвокат прекратил свою речь и обратился к старику.

I // Ваҫлей Игнатьев. Лев Толстой. Повеҫсемпе калавсем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1961. — 3–86 стр.

«Полесье… тӗттӗм кӗтес… ҫутҫанталӑкӑн никам тӗкӗнмен таса чӗрҫийӗ… ансат ӑслав… сӗм авалхилле кӑмӑл-екӗ, — шухӑшларӑм эпӗ вакунра ларса пынӑ май, — маншӑн пӗр пӗлмен халӑх, тӗлӗнтермӗшле йӑла-йӗрке, хӑйне евер чӗлхе… тата, паллах, мӗн чул ҫунатлӑ легенда, тӗрлӗ самах-юмахпа юрӑ пулма кирлӗ!»

«Полесье… глушь… лоно природы… простые нравы… первобытные натуры, — думал я, сидя в вагоне, — совсем незнакомый мне народ, со странными обычаями, своеобразным языком… и уж, наверно, какое множество поэтических легенд, преданий и песен!»

I сыпӑк // Антал Назул. Куприн, Александр Иванович. Тытӑҫу: повеҫсем; вырӑсларан Антал Назул куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1978. — 3–84 с.

Ӗҫ вырӑнне, Сандивей станцине, тепӗр ик ҫухрӑма, Т-140 тракторпа ҫуна ҫине вырнаҫтарнӑ вакунра кайрӑмӑр.

Помоги переводом

Воркутана вӑркӑнтӑм... // Ҫӗнтерӳ ҫулӗ. Ҫӗнтерӳ ҫулӗ, 2009,04,18

Страницы:

Сайт:

 

Статистика

...подробней